Poemas para o IX Certame Poesía e Imaxe (curso 2008-09) para imprimir en formato A3.

1. LINGUA PORTUGUESA LINGUA GREGA LINGUA SUECA LINGUA CHINESA
ΤΡΑΓΟΥ Ι
Σάν τσαµπί σταφύλι µε κρατάς
Στά δυό σου χέρια FUGL ÓTTANS BREYTIR SIFELLT UM LOGUN
Αγαπηµένε
Σάν κούπα κόκκινο κρασί Fugl óttans er stór
IX Certame Poesía e Imaxe Σά µεγάλο γιαλιστερό κοχύλι hann tekur manneskjuna í klærnar
Εΐναι κουπιά τά χέρια σου og flýgur með hana langt
Καί πλέουν svo langt
Στή χλιαρή καλοκαιριάτικη frá gleðinni
No dia da chuva grande, mãe Θάλασσα en hann er líka lítill
quero sair para a rua Αστέρια στην ψιλή αµµουδιά þá flýgur hann inn í brjóstin
pulando e cantando Νά ηλιάζονται og veinar
com o coração a bailar de alegria. υό σάλιαγκοι πού βγήκαν og veinar þar
Με τήν πρωινή δροσιά
No dia da chuva grande, mãe Στό περιβόλι
O PAXARO DO MEDO CAMBIA CONSTANTEMENTE DE FORMA
de pés nus e roupa molhada CANCIÓN
O paxaro do medo é grande MOVER O GRAN DE ARROZ
quero sair para a rua Como acio de uvas me levas
colle o ser humano coas súas gadoupas Vén unha formiga
fazendo coro com os meninos Nas dúas mans
e voa con el lonxe levar un gran de arroz.
que guardam o sol no olhar. Amado
tan lonxe Inténtao con forza.
Como copa de viño
En galego, sen filtro Jofre Rocha, 60 canções de amor e luta Como gran vieira brillante da ledicia Non o pode cargar!
pero tamén é pequeno Veñen dúas formigas
Son remos as túas mans
entón voa dentro dos peitos levar o gran de arroz.
E flotan
e chía Tiran dun lado, tiran do outro.
No morno mar
e chía por alí Imposible de portar!
Vraiego
Veñen tres formigas
Estrelas na area fina
Nin Bjork Árnadóttir – Cabalo negro na escuridade, 1982 levar o gran de arroz.
Que tomen o sol
Á casa trasfégano con facilidade!
Dous caracois que saíron
Co orballo mañanceiro
No xardín.
LINGUA INGLESA LINGUA GALEGA LINGUA ÁRABE LINGUA GREGA LINGUA EUSKERA
‫يمأ ىلإ‬
Nire aitaren etxea
The sea is calm tonight, ‫حأ أ زبخ ىلإ ن يم‬ ἦλθ᾽ ἦλθε χελιδὼν defendituko dut,
The tide is full, the moon lies fair ‫أ ةو قو يم‬ καλὰς ὥρας ἄγουσα, Otsoen contra,
Upon the straights - on the French coast the light ‫أ ةسملو ..يم‬ καλοὺς ἐνιαυτούς, sikatearen contra,
Nocelos. ‫ربكتو يف _ ةلوفطلا‬
Gleams and is gone; the cliffs of England stand, ἐπὶ γαστέρα λευκά, lukurreriaren contra,
Xeonllos. ‫موي ) موي ردص ىلع ا‬ ἐπὶ νῶτα μέλαινα.
Glimmering and vast, out in the tranquil bay. justiziaren contra,
Coxas. ‫شعأو /ق مع - ينل ير‬ […]
Come to the window, sweet is the night air! defenditu
Énchesme a lingua das pócimas de Osiris. ‫م ّذا ت‬
‫إ‬ eginen dut
Frechas de cor que poñen os cabelos crechos. ‫أ عمد نم لجخأ !يم‬
From Matthew Anold's Dover Beach nire aitaren etxea.
Como camelos almacenamos para cando o tempo
traia colleitas febles. Á MIÑA NAI
CANCIÓN DA ANDORIÑA Defenderei
O camiño é longo e os oasis poden ser espellismos.
a casa de meu pai.
Cando percorro o deserto e albisco lagoas Boto de menos o pan da miña nai,
Esta noite o mar está calmo, Chegou, chegou a andoriña Contra os lobos,
a túa imaxe sempre está no fondo. O café da miña nai,
A marea está chea, a lúa pende clara que as fermosas horas trae, contra a seca,
Sobre os estreitos - na costa francesa a luz As caricias da miña nai... as fermosas estacións; contra a usura,
Brilla e marcha; os acantilados de Inglaterra, Día a día, polo ventre branca, contra a xustiza,
Tenues e vastos, érguense na tranquila baía. A infancia crece en min polas costas negra. defenderei
Antía Otero (1982), O son da xordeira E desexo vivir porque
Achégate á ventá, que doce é o aire da noite! [...] a casa de meu pai.
Se morro, sentirei Abre, abre a porta á andoriña;
De A praia de Dover, de Matthew Andrew Vergoña das bágoas da miña nai. pois non somos vellos, senón uns nenos. Gabriel Aresti
De Namorado de Palestina, de Mahmud Darwish

2. LINGUA FRANCESA LINGUA ITALIANA LINGUA CASTELÁ LINGUA CATALÁ LINGUA GALEGA
TOURNESOL
Tous les jours de la semaine
En hiver en automne ESTADOS DE ÁNIMO
Dans le ciel de Paris
PUFF ERA UN DRAC MÀGIC
Les chemineés d’usine ne fument que du gris Unas veces me siento
como pobre colina
SCUOLA Puff era un drac màgic
Tournesol Tournesol Tournesol y otras como montaña
que vivia al fons del mar
Valse des coins de rues de cumbres repetidas.
NEGLI azzurri mattini però sol s’avarria molt
Et les beaux jours sont venus
Le file svelte e nere i sortia a jugar.
L abelle vie avec eux Unas veces me siento
Dei collegiali. Chini
como un acantilado
Su libri poi. Bandiere Hi havia un nen petit
Tournesol Tournesol y e otras como un cielo
Di nostalgia campestre que se l’estimava molt
C’est le nom de la fleur azul pero lejano. Coñezo un lugar –e non é lenda-
Gli alberi alle finestre. es trobaven a la platja
Le surnom de la fille onde as noites
tot jugant de sol a sol.
nas que a lúa empreña,
ós cans médralles o corazón
ESCOLA
XIRASOL ESTADOS DE ÁNIMO e ouvean.
PUFF ERA UN DRAGÓN MÁXICO
NAS mañás azuis
Todos os días da semana Unha veces síntoma
filas esveltas e negras Puff era un dragón máxico
En inverno en outono como pobre outeiro Eva Veiga (1961), Paisaxes do baleiro
de colexiais. Debruzados que vivía no fondo do mar
No ceo de París e outras coma montaña
logo sobre os libros. Bandeira mais aburríase moito só
As chemineas da fábrica só afuman de gris de cumes repetidos.
de nostalxia labrega e saía a xogar.
as árbores na xanela.
Xirasol Xirasol Xirasol Unhas veces síntome
Tamén había un neno pequeno
Valse dos currunchos das rúas coma un acantilado
Sandro Penna que o quería moito
E os días de verán pasaron e noutras coma un ceo
e se encontraban na praia
A boa vida con eles azul pero lonxano.
xogando de sol a sol.
Xirasol Xirasol Mario Benedetti
É o nome da flor
O alcume da rapaza
Jacques Prévet
LINGUA RUSA
УЗНИК UN PRISIONEIRO
Сижу за решеткой в темнице сырой. Estou tras as reixas en húmida prisión
Вскормленный в неволе орел молодой, O meu compañeiro triste, criado en cativerio,
Мой грустный товарищ, махая крылом, é unha aguia nova que sacode as súas asas
Кровавую пищу клюет под окном, e peteira na miña fiestra a súa ración ensanguentada,
Клюет, и бросает, и смотрит в окно, Logo lanza e mira a través dos cristais
Как будто со мною задумал одно. como se argallara o mesmo ca min
Зовет меня взглядом и криком своим e chámame coa súa mirada e co seu berro
И вымолвить хочет: «Давай улетим! como dicindo: “Fuxamos...botemos a voar...
Мы вольные птицы; пора, брат, пора! Somos paxaros libre; é hora, irmán xa.
Туда, где за тучей белеет гора, Voemos aos cumios, máis alá das nubes:
Туда, где синеют морские края, alá onde se ve a ribeira do mar
Туда, где гуляем лишь ветер... да я!...» alá onde habitamos, só o vento e eu”
Александр Сергеевич Aleksandr Sergueevich