SlideShare uma empresa Scribd logo
1 de 31
Baixar para ler offline
PROIBIDO CHORAR,
PORQUE DE VERDADE ME




 TOCA MUITO FUNDO...
PAPAI... Quanto me amas?
              Autor do Slide: Vicente Mourão Landim
No dia que nasceu nossa filha,
 meu marido, não sentiu grande
            alegria.




  Por que a decepção que sentia
parecia, ser maior do que o grande
 conhecimento de ter uma filha.
Ah!!! Eu queria
   um filho
  homem!!!!
 Lamentava meu marido.
Em poucos meses ele se deixou
 cativar pelo sorriso de nossa linda
Carmenzita e pela infinita inocência




 de seu olhar fixo e penetrante, foi
então que ele começou a amá-la com
              loucura.
Sua carinha, seu sorriso não
se apartavam mais dele. Ele
 fazia planos sobre planos,
   tudo seria para nossa
        Carmenzita.
Numa tarde estávamos reunidos em
   familia, quando Carmenzita
     perguntou a seu papai:




 Papi,... Quando eu completar
  quinze anos, qual será meu
           presente?
Ele lhe respondeu:
 Meu amor, você tem apenas sete
aninhos, não lhe parece que falta
  muito tempo para essa data?
Respondeu Carmenzita:
Bem papi,... tu sempre diz que o tempo
passa voando, ainda que eu nunca haja
            visto por aquí.
Carmenzita já tinha quatorze anos e
   ocupava toda a alegria da casa,
especialmente o coração de seu papi.
Num Domingo fomos a igreja, Carmenzita
tropeçou, seu papi de imediato agarrou-a
  para que não caisse...Já sentados nos
bancos da igreja, vimos como Carmenzita
 foi caindo lentamente e quase perdeu a
               consciência.
Seu papi agarrou-a e levou
     imediatamente para o hospital.
Alí permaneceu por dez dias e foi então
quando lhe informaram que Carmenzita
 padecia uma grave enfermidade que
    afetava seriamente seu coração.
Os dias foram passando, seu papi
renunciou a seu trabalho para dedicar-se a
 Carmenzita. Todavia, eu sua mãe, decidi
    trabalhar, pois não suportava ver
       Carmenzita sofrendo tanto.
Numa manhã, ainda na cama, Carmenzita
       perguntou a seu papi:
Papi? Os médicos te disseram que eu
           vou morrer?
Respondeu seu papi.
   Não meu amor...não vais
morrer, Deus que é tão grande,
não permitiria que eu perca o
 que mais tenho amado neste
           mundo.
Perguntou Carmenzita:
 Quando agente morre vai para
          algum lugar?
Podem ver lá de cima sua família?
 Sabes se um dia podem voltar?
Bem filha,... na verdade
   ninguém regressou de lá e
contou algo sôbre isso, porém se
 eu morrer, não te deixarei só,
  onde eu estiver buscarei uma
   maneira de me comunicar
 contigo, e em última instância
  utilizaria o vento para te ver.
O vento? E como você faria?
Não tenho a menor idéia
filhinha, só sei que se algum
 dia eu morrer, sentirás que
  estou contigo, quando um
suave vento roçar teu rosto e
 uma brisa fresca beijar tua
             face.
Nesse mesmo dia à tarde,
    fomos informado pelos
      médicos que nossa
Carmenzita necessitava de um
 transplante de coração, pois
 do contrário ela só teria mais
      vinte dias de vida.
UM CORAÇÃO!

ONDE CONSEGUIR UM
    CORAÇÃO?

   UM CORAÇÃO!

 ONDE, DEUS MEU?
Nesse mesmo mês, Carmenzita completaria
 seus quinze anos. E foi numa sexta-feira a
tarde quando conseguiram um doador. Foi
         operada e tudo saiu bem.
Carmenzita permaneceu no hospital por
quinze dias e em nenhuma só vez seu papi
foi visitá-la. Todavia, os médicos lhe deram
          alta e ela foi para sua casa.
Ao chegar em casa Carmenzita com
        ansiedade gritou:

Papi! Papi!... Onde tu estás?
Eu sai do quarto com os olhos molhados de lágrimas e disse-lhe:


     -Aquí está uma carta que seu papi
             deixou para você.
"Carmenzita, filhinha do meu
 coração: No momento em que ler
  minha carta, já deve ter quinze
 anos e um coração forte batendo
em teu peito, essa foi a promessa
que me fizeram os médicos que te
  operaram. Não pode imaginar
nem remotamente quanto lamento
    não estar a teu lado neste
            instante.
Quando soube que morrerias, decidí
dar-te a resposta da pergunta que me
fizestes quando tinhas sete aninhos e
          a qual não respondí.
  Decidí dar-te o presente mais bonito
 que ninguém jamais faria por minha
filha... Te dou de presente minha vida
 inteira sem nenhuma condição, para
   que faças com ela o que queiras.
   Vive filha!! Te amo com todo meu
                coração!!
“Carmenzita chorou por todo o dia e
 toda a noite; No dia seguinte foi ao
cemitério e se sentou sobre a tumba
   de seu papi; chorou tanto como
       ninguém poderia chorar.
e sussurrou:
   " Papi,... agora posso compreender
    quanto me amavas eu também te
 amava e ainda que nunca tenha dito,
  agora compreendo a importância de
                 dizer-te
"Te Amo" e te pediria perdão por haver
    guardado silêncio tantas vezes ".
Nese instante as copas das árvores
        balançavam suavemente, cairam
algumas folhas e florzinhas, e uma suave brisa
roçou a face de Carmenzita, olhou para o céu,
  tentou enxugar as lágrimas de seu rosto, se
          levantou e voltou para casa.
Se esta mensagem tocou seu coração,
 envie a seus melhores amigos como sinal
  de tua amizade, nestes momentos ainda
que eu estou chorando, decidi compartilhar
             contigo e dizer-te.
Por favor nunca deixes de dizer:
             "TE AMO"
Não sabes se esta será a última vez...

Mais conteúdo relacionado

Mais procurados (17)

Valores Vida Pps De Ale
Valores Vida Pps De AleValores Vida Pps De Ale
Valores Vida Pps De Ale
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Amor De Pai
Amor De PaiAmor De Pai
Amor De Pai
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibido Chorar
Proibido ChorarProibido Chorar
Proibido Chorar
 
Proibidochora Rrg
Proibidochora RrgProibidochora Rrg
Proibidochora Rrg
 
Proibido chorar
Proibido chorarProibido chorar
Proibido chorar
 
Proibido chorar
Proibido chorarProibido chorar
Proibido chorar
 
Proibidochorar
ProibidochorarProibidochorar
Proibidochorar
 
Blog sentimentos intrínsecos proibido chorar
Blog sentimentos intrínsecos   proibido chorarBlog sentimentos intrínsecos   proibido chorar
Blog sentimentos intrínsecos proibido chorar
 
Papai O Quanto Tu Me Amas
Papai O Quanto Tu Me AmasPapai O Quanto Tu Me Amas
Papai O Quanto Tu Me Amas
 
Aos 15 anos
Aos 15 anosAos 15 anos
Aos 15 anos
 

Destaque

Time to talk conversation course
Time to talk   conversation courseTime to talk   conversation course
Time to talk conversation course
Rômulo Gomes
 
707 12 0884 2
707 12 0884 2707 12 0884 2
707 12 0884 2
oabvga
 
ACTIVITATS TEMA 4
ACTIVITATS TEMA 4ACTIVITATS TEMA 4
ACTIVITATS TEMA 4
angelabas10
 
Tecnologia na escola
Tecnologia na escolaTecnologia na escola
Tecnologia na escola
Adrielle1
 
Practica prof campo
Practica prof campoPractica prof campo
Practica prof campo
angeliquegc
 
Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2
Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2
Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2
Carles Folch Castell
 
Jornal de Bem com a Vida
Jornal de Bem com a VidaJornal de Bem com a Vida
Jornal de Bem com a Vida
Rudney Ramos
 
Parcial nathalie
Parcial nathalieParcial nathalie
Parcial nathalie
nathys15
 

Destaque (20)

Time to talk conversation course
Time to talk   conversation courseTime to talk   conversation course
Time to talk conversation course
 
Nius de mèrlera
Nius de mèrleraNius de mèrlera
Nius de mèrlera
 
707 12 0884 2
707 12 0884 2707 12 0884 2
707 12 0884 2
 
ACTIVITATS TEMA 4
ACTIVITATS TEMA 4ACTIVITATS TEMA 4
ACTIVITATS TEMA 4
 
Tecnologia na escola
Tecnologia na escolaTecnologia na escola
Tecnologia na escola
 
3º Fast Show - SQL Analytics
3º Fast Show - SQL Analytics3º Fast Show - SQL Analytics
3º Fast Show - SQL Analytics
 
Oficio enviado pelo Prefeito Pipoca a Aneel
Oficio enviado pelo Prefeito Pipoca a AneelOficio enviado pelo Prefeito Pipoca a Aneel
Oficio enviado pelo Prefeito Pipoca a Aneel
 
Normas icontec 1004
Normas icontec 1004Normas icontec 1004
Normas icontec 1004
 
Facebook presentacion
Facebook presentacionFacebook presentacion
Facebook presentacion
 
Experimentam amb la matèria 2
Experimentam amb la matèria 2Experimentam amb la matèria 2
Experimentam amb la matèria 2
 
Practica prof campo
Practica prof campoPractica prof campo
Practica prof campo
 
Feliy angie
Feliy angieFeliy angie
Feliy angie
 
Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2
Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2
Llistat sol·licituds proteccions TOV_2012_2
 
Tcc adriana garrote
Tcc adriana garroteTcc adriana garrote
Tcc adriana garrote
 
Jornal de Bem com a Vida
Jornal de Bem com a VidaJornal de Bem com a Vida
Jornal de Bem com a Vida
 
Hobbes fernandez
Hobbes fernandezHobbes fernandez
Hobbes fernandez
 
Revista Tabu. 4-06-2010
Revista Tabu. 4-06-2010Revista Tabu. 4-06-2010
Revista Tabu. 4-06-2010
 
Parcial nathalie
Parcial nathalieParcial nathalie
Parcial nathalie
 
Grafiques mates
Grafiques matesGrafiques mates
Grafiques mates
 
Introdução ao Core Location para iOS
Introdução ao Core Location para iOSIntrodução ao Core Location para iOS
Introdução ao Core Location para iOS
 

Semelhante a Proibido chorar (15)

Proibido chorar
Proibido chorarProibido chorar
Proibido chorar
 
Papai
PapaiPapai
Papai
 
Papai
PapaiPapai
Papai
 
Papai
PapaiPapai
Papai
 
Presente De 15 Anos
Presente De 15 AnosPresente De 15 Anos
Presente De 15 Anos
 
Impossível não chorar ...
Impossível não chorar ...Impossível não chorar ...
Impossível não chorar ...
 
Contos de fadas slaid novo
Contos de fadas slaid novoContos de fadas slaid novo
Contos de fadas slaid novo
 
Contos de fadas slaid novo
Contos de fadas slaid novoContos de fadas slaid novo
Contos de fadas slaid novo
 
Contos de fadas slaid novo
Contos de fadas slaid novoContos de fadas slaid novo
Contos de fadas slaid novo
 
Jesus...
Jesus...Jesus...
Jesus...
 
Quadras ao gosto popular atividades 7 e 8 Fernando Pessoa, Apresentação Anton...
Quadras ao gosto popular atividades 7 e 8 Fernando Pessoa, Apresentação Anton...Quadras ao gosto popular atividades 7 e 8 Fernando Pessoa, Apresentação Anton...
Quadras ao gosto popular atividades 7 e 8 Fernando Pessoa, Apresentação Anton...
 
Jesus meudeus
Jesus meudeusJesus meudeus
Jesus meudeus
 
Quando eu não estiver mais aqui - homenagem ao dia dos pais
Quando eu não estiver mais aqui  - homenagem ao dia dos paisQuando eu não estiver mais aqui  - homenagem ao dia dos pais
Quando eu não estiver mais aqui - homenagem ao dia dos pais
 
Capítulo 1: Lulital - a magia começa
Capítulo 1: Lulital - a magia começaCapítulo 1: Lulital - a magia começa
Capítulo 1: Lulital - a magia começa
 
Filipa Duarte
Filipa Duarte Filipa Duarte
Filipa Duarte
 

Proibido chorar

  • 1. PROIBIDO CHORAR, PORQUE DE VERDADE ME TOCA MUITO FUNDO... PAPAI... Quanto me amas? Autor do Slide: Vicente Mourão Landim
  • 2. No dia que nasceu nossa filha, meu marido, não sentiu grande alegria. Por que a decepção que sentia parecia, ser maior do que o grande conhecimento de ter uma filha.
  • 3. Ah!!! Eu queria um filho homem!!!! Lamentava meu marido.
  • 4. Em poucos meses ele se deixou cativar pelo sorriso de nossa linda Carmenzita e pela infinita inocência de seu olhar fixo e penetrante, foi então que ele começou a amá-la com loucura.
  • 5. Sua carinha, seu sorriso não se apartavam mais dele. Ele fazia planos sobre planos, tudo seria para nossa Carmenzita.
  • 6. Numa tarde estávamos reunidos em familia, quando Carmenzita perguntou a seu papai: Papi,... Quando eu completar quinze anos, qual será meu presente?
  • 7. Ele lhe respondeu: Meu amor, você tem apenas sete aninhos, não lhe parece que falta muito tempo para essa data?
  • 8. Respondeu Carmenzita: Bem papi,... tu sempre diz que o tempo passa voando, ainda que eu nunca haja visto por aquí.
  • 9. Carmenzita já tinha quatorze anos e ocupava toda a alegria da casa, especialmente o coração de seu papi.
  • 10. Num Domingo fomos a igreja, Carmenzita tropeçou, seu papi de imediato agarrou-a para que não caisse...Já sentados nos bancos da igreja, vimos como Carmenzita foi caindo lentamente e quase perdeu a consciência.
  • 11. Seu papi agarrou-a e levou imediatamente para o hospital. Alí permaneceu por dez dias e foi então quando lhe informaram que Carmenzita padecia uma grave enfermidade que afetava seriamente seu coração.
  • 12. Os dias foram passando, seu papi renunciou a seu trabalho para dedicar-se a Carmenzita. Todavia, eu sua mãe, decidi trabalhar, pois não suportava ver Carmenzita sofrendo tanto.
  • 13. Numa manhã, ainda na cama, Carmenzita perguntou a seu papi: Papi? Os médicos te disseram que eu vou morrer?
  • 14. Respondeu seu papi. Não meu amor...não vais morrer, Deus que é tão grande, não permitiria que eu perca o que mais tenho amado neste mundo.
  • 15. Perguntou Carmenzita: Quando agente morre vai para algum lugar? Podem ver lá de cima sua família? Sabes se um dia podem voltar?
  • 16. Bem filha,... na verdade ninguém regressou de lá e contou algo sôbre isso, porém se eu morrer, não te deixarei só, onde eu estiver buscarei uma maneira de me comunicar contigo, e em última instância utilizaria o vento para te ver.
  • 17. O vento? E como você faria?
  • 18. Não tenho a menor idéia filhinha, só sei que se algum dia eu morrer, sentirás que estou contigo, quando um suave vento roçar teu rosto e uma brisa fresca beijar tua face.
  • 19. Nesse mesmo dia à tarde, fomos informado pelos médicos que nossa Carmenzita necessitava de um transplante de coração, pois do contrário ela só teria mais vinte dias de vida.
  • 20. UM CORAÇÃO! ONDE CONSEGUIR UM CORAÇÃO? UM CORAÇÃO! ONDE, DEUS MEU?
  • 21. Nesse mesmo mês, Carmenzita completaria seus quinze anos. E foi numa sexta-feira a tarde quando conseguiram um doador. Foi operada e tudo saiu bem.
  • 22. Carmenzita permaneceu no hospital por quinze dias e em nenhuma só vez seu papi foi visitá-la. Todavia, os médicos lhe deram alta e ela foi para sua casa.
  • 23. Ao chegar em casa Carmenzita com ansiedade gritou: Papi! Papi!... Onde tu estás?
  • 24. Eu sai do quarto com os olhos molhados de lágrimas e disse-lhe: -Aquí está uma carta que seu papi deixou para você.
  • 25. "Carmenzita, filhinha do meu coração: No momento em que ler minha carta, já deve ter quinze anos e um coração forte batendo em teu peito, essa foi a promessa que me fizeram os médicos que te operaram. Não pode imaginar nem remotamente quanto lamento não estar a teu lado neste instante.
  • 26. Quando soube que morrerias, decidí dar-te a resposta da pergunta que me fizestes quando tinhas sete aninhos e a qual não respondí. Decidí dar-te o presente mais bonito que ninguém jamais faria por minha filha... Te dou de presente minha vida inteira sem nenhuma condição, para que faças com ela o que queiras. Vive filha!! Te amo com todo meu coração!!
  • 27. “Carmenzita chorou por todo o dia e toda a noite; No dia seguinte foi ao cemitério e se sentou sobre a tumba de seu papi; chorou tanto como ninguém poderia chorar.
  • 28. e sussurrou: " Papi,... agora posso compreender quanto me amavas eu também te amava e ainda que nunca tenha dito, agora compreendo a importância de dizer-te "Te Amo" e te pediria perdão por haver guardado silêncio tantas vezes ".
  • 29. Nese instante as copas das árvores balançavam suavemente, cairam algumas folhas e florzinhas, e uma suave brisa roçou a face de Carmenzita, olhou para o céu, tentou enxugar as lágrimas de seu rosto, se levantou e voltou para casa.
  • 30. Se esta mensagem tocou seu coração, envie a seus melhores amigos como sinal de tua amizade, nestes momentos ainda que eu estou chorando, decidi compartilhar contigo e dizer-te.
  • 31. Por favor nunca deixes de dizer: "TE AMO" Não sabes se esta será a última vez...