Recomendados
Mais conteúdo relacionado
Mais de MI
Mais de MI (20)
Luangpoo juan
- 1. คิดโค่นล้มทำลำยสถำบันเป็นบำปกรรมเป็นโทษแก่ตน “ต้องมีการสงเคราะห์บารุงซึ่งกันและกัน แบ่งสรรปันส่วน มีความเห็นพร้อมเพรียงกัน มีทิฏฐิเสมอกัน มีความสามัคคีปรองดองกัน ไม่แตกแยก รักษาพัฒนาบารุงชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ของตน อย่าไปคิดโค่นล้มทาลาย เป็นของไม่ดี ทาความชั่วเสียหายเป็นบาปกรรม เป็นโทษแก่ตน” ท่ำนอำจำรย์จวน กุลเชฏโฐ
- 2. เมื่อเรำพลัดพรำกจำกสิ่งที่รักที่ชอบใจไปแล้ว เรำมีสมบัติอะไรที่ติดตัวของเรำไป ก็มีกรรมนั่นแหละ ท่ำนจึงว่ำ มีกรรมเป็นของของตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตำม มีกรรมเป็นที่พึ่งอำศัย เรำทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบำป เรำจะเป็นทำยำท คือกรรมนั้นจะเป็นทำยำท คือเรำจะได้รับผลของกรรมนั้นสืบต่อๆไป
- 3. ทีนี้ผู้บำเพ็ญทำน ศีล ภำวนำนี้ หวังลำภสักกำระหรือหวังลำภหวังยศ หวังควำมสรรเสริญ หวังควำมสุขนั้น ยังไม่จัดเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์ ยังไม่พ้นโลก ผู้บำเพ็ญทำน ศีล ภำวนำ เมื่อเป็นผู้ทีมุ่งหวังที่จะทำลำยกิเลสตัณหำ อันเป็นตัวเหตุตัวปัจจัยให้เกิดทุกข์อยู่ร่ำไป ให้เกิดอยู่ในกำมโลก รูปโลก อรูปโลกนี้ จึงเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์
- 4. กำรบำเพ็ญทำน รักษำศีล เจริญภำวนำ ถ้ำไม่มุ่งหวังที่จะทำลำยกิเลสตัณหำให้หมดไปให้สิ้นไปแล้ว ก็ไม่มีทำงพ้นไปจำกทุกข์ พ้นไปจำกโลกนี้ได้ ถ้ำเรำบำเพ็ญทำน ศีล ภำวนำ มุ่งหวังที่จะทำลำยกิเลสตัณหำอย่ำงเดียวให้หมดให้สิ้นไป คือที่ว่ำพ้นไปจำกโลก เป็นข้อปฏิบัติให้ถึงธรรมอันที่ดับทุกข์โดยแท้ ไม่ต้องมีควำมสงสัยเลยดังนี้
- 5. "พวกที่ภำวนำแล้วเห็นภำพนิมิตต่ำงๆมำปรำกฏ ก็พำกันเข้ำใจไปว่ำตน ได้ญำณ บรรลุมรรคผล ทำให้เกิดควำม "หลงงมงำย" ผลที่สุดก็ "เสื่อมไป" โดยไม่ได้ประโยชน์อะไรจำกธรรมะเลย"
- 6. ผู้เชื่อกรรม ผู้เชื่อผลของกรรม ผู้เชื่อต่อวิบำกของกรรม ผู้เชื่อต่อพระปัญญำตรัสรู้ของพระพุทธเจ้ำอย่ำงนี้ ท่ำนไม่ทำบำปทั้งในที่ลับและที่แจ้งโดยเด็ดขำด ที่แจ้งคือ ไม่ทำบำปด้วยกำย ไม่ทำบำปด้วยวำจำ ที่ลับ ไม่ทำบำปด้วยใจ เพรำะท่ำนเชื่อต่อกรรม คำว่ำกรรม คือกำรเชื่อว่ำ กำรทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เชื่อผลของกรรม เมื่อเหตุคือ กำรกระทำมี ผลก็ต้องมี เป็นสิ่งที่เรำผู้ทำ ต้องรับเอำผล ส่วนวิบำกต้องติดตำมไปเป็นสิ่งที่เรำผู้ทำกรรมดี หรือกรรมชั่วต้องเสวย เป็นหน้ำที่ของเรำ พระพุทธเจ้ำตรัสสอนอย่ำงนี้
- 9. บุคคลผู้ใด เห็นเขำโกรธก่อน แต่มิได้โกรธตอบสู้ทนอดกลั้น บรรเทำเสียได้ ชื่อว่ำผู้นั้น ชนะสงครำมอันใหญ่หลวง ยำกที่ผู้อื่นจะผจญได้
- 10. สมถะ คือตัวสติ วิปัสสนา คือตัวปัญญา มันอันเดียวกันนี่แหละ เรียกชื่อต่ำงกัน สมมุติ สติ เปรียบเหมือนไฟ แต่ปัญญา ก็คือแสงสว่างของไฟต่างหาก ถ้ำไฟมีกำลังมำก แสงสว่ำงก็มำก ...ถ้าสติมันดี ปัญญามันก็ดี เรำจะเรียกว่ำแสงสว่ำงเป็นไฟก็ไม่ได้ เรียกไฟเป็นแสงสว่ำงก็ไม่ได้ ไฟต่ำงหำก แสงสว่ำงต่ำงหำก แต่ก็อันเดียวกัน หยั่งลงที่เดียว รู้เรื่องกัน ไม่สงสัยเลย..
- 11. รู้ละรู้วำง ถูกทำงปัญญำ รู้ไม่ยึดไม่ติด จิตหลุดพ้นคือ " พุทโธ "