7. W. B. Gooderman, Dedicated To… The
Forgotten Friendships, Hidden Stories &
Lost Loves Found In Second-Hand Books
(2013)
http://bookdedications.wordpress.com/
8. To Andrea, aka The
Stud
Carry on Camping
[heart] Helena
aka The Bitch
(or is it the other way
around?)
(dedication in Horse Crazy
by Gary Indiana)
9. Au milieu de l‟océan, ce dimanche 7 Octobre 2001,
Mon amour.
Je suis assise dans l‟avion; toute menue et je me
sens si vulnérable mais avec tout l‟amour de la
terre pour toi. Je ne peux accepter ne plus te revoir
de ma vie. C‟est pourquoi même si il y‟a de fortes
chances que tu me rejettes avec violence et
véhémence, je viens quand même vers toi. Saches
que je t‟aime. Aujourd‟hui tu m‟as dis que tu ne
savais plus si tu m‟aimais mais moi je sais, pour
deux, pour le monde entier, que je t‟aime. J‟ai
beaucoup de mal à dire ces mots, car j‟ai toujours
eu peur de m‟attacher donc de souffrir. J‟ai choisi
par hasard ce livre dans l‟aéroport. Je ne le
connaissais que de nom. Et certains passages calme
mon angoisse. Je les ai souligné pour toi- ils disent
qu‟il faut aller au bout de ses rêves; que le langage
de tous les hommes c‟est le langage des choses que
l‟on fait avec amour, avec passion, en vue d‟un
résultat que l‟on souhaite obtenir ou en quoi l‟on
croit. Je crois en toi, en nous, en nos enfants. Je
suis venue là en sachant que tu vas peut être me
repousser, mais tu es trop important et je prends ce
risque.
10. « La dédicace d'oeuvre relève
toujours de la démonstration, de
l'ostentation, de l'exhibition: elle
affiche une relation, intellectuelle ou
privée, réelle ou symbolique, et cette
affiche est toujours au service de
l'oeuvre, comme argument de
valorisation ou thème de
commentaire »
13. « Mos enim est bibliopolarum
hodie, ut, si quod opus sumpserint
aere imprimendum ac
invulgandum, docti alicuius petant
epistolium in frontispitioque ac
liminari pagina affigant. ... Licet
vel duas vel tris tamen* totius
operis viderint chartas viri illi, ... si
speciosa quaedam epistola opus
ipsum ceu antesignani milites
exercitum antecedat, quae verba
habeat selecta, parum quidem vera,
sed pulchre ementita, quibus
emptores fallant, mercesque suas
vendibiliores faciant. »
*sic - immo: “tres tantum”?
14. « Madame, le temps
des dédicaces n‟est
plus. »
(Honoré de Balzac, 1843)
17. « ... depuis la Renaissance, les
deux genres de la dédicace et
de la préface ne se distinguent
pas toujours absolument.
Tantôt par facétie, et tantôt par
hasard, parfois même par
habileté, les auteurs
confondaient souvent la
fonction décorative de la
première et la fonction
explicative de la seconde. »
18. « La dédicace d'oeuvre relève
toujours de la démonstration, de
l'ostentation, de l'exhibition: elle
affiche une relation, intellectuelle ou
privée, réelle ou symbolique, et cette
affiche est toujours au service de
l'oeuvre, comme argument de
valorisation ou thème de
commentaire »
19. Rewards: money
« Opus quoniam vendi non
potest, donat magnatibus
obambulans, atque ita charius
vendit quam si venderet. »
20. Rewards: position
e.g.
¤ Justus Lipsius, De militia Romana
(Antwerp 1595) to the Crown Prince
of Spain, the future Philip III
¤ Carolus Clusius, Rariorum
plantarum historia (Antwerp 1601)
to the States of Holland and WestFriesland
21. Rewards: protection
e.g.
¤ Desiderius Erasmus, Novum Instrumentum (Basel 1516) to Pope Leo X
¤ Desiderius Erasmus, Paraphrases of the Gospels to Charles V, Ferdinand of
Habsburg, Henry VIII, and Francis I
¤ Andreas Vesalius, De humani corporis fabrica (Basel 1543) to Emperor
Charles V
¤ Andreas Vesalius, Epitome (Basel 1543) to the future King Philip II
¤ Nicolaus Copernicus, De revolutionibus orbium coelestium libri VI
(Nuremberg 1543) to Pope Paul III
¤ Justus Lipsius, Diva virgo Hallensis (Antwerp 1604) to the Archbishop of
Cambrai
¤ Justus Lipsius, Diva Sichemiensis sive Aspricollis (Antwerp 1605) to the
Archbishop of Mechelen
22. « In curia Antverpiensi
(ita audio, nec incerto
rumore) exemplaria
quaedam exusta
sunt; et hoc defuit
tantum, quod in auctorem
pari furore non
saevierint »
23. « Consulibus et Senatui
Antverpiensi. Viri nobiles, magnifici,
prudentes. Maris fluctus infuso oleo
sedari veteres tradunt: per oleum
autem, Lenitatem significarunt. Haec
vestra est; et ad hanc venio ut quies
redeat et tranquillitatis aura. . . . Nec
mens, nec voluntas mea
fuit (Deum testor) Urbem vestram
laedere . . . Non enim irritandis, sed
corrigendis Belgarum animis, haec
de
luxu scripta. Itaque ut indicetis, non
vindicetis, quae displicent, cupio:
placebunt emendata. »
24. « Quae nec facta, nec futura [sunt],
dicam . . . SOMNIUM est, et hoc
narrare mihi liceat; sed interpretem
arcere, qui aut facta, aut futura volet
designari. Abi, et dragmam alibi pete,
mendacio praemium.»
25. « Accipies igitur munusculum istud,
quod iam prior pater libavit: accipies,
quod dare patri videor, quia tibi.
Illi debebam famae et tranquillitatis
hostimentum, tibi solvo. Et quasi
parum esset unius auctoritate
Comum
meum munire, geminam praescribo.
Tuum patrisque laedet nomen, qui
hunc librum; et quem tuum videbit
pater, defendet. Tu defendes quoque
et furentem indocti livoris insaniam
strepitumque compesces.»
29. « Hodie veneris, princeps
Illustrissimus et meum patronissimus
venit ad me, locutus est in secretum,
secretarium v[ot]re Ex[cellen]tie et
dixit mihj salutationem magnificam,
del mio s[igno]re principe, bien de moj
aimé, lequel desire quod veniam ad
visitandum, non pas les malades, mais
son Ex[cellen]ce, Respondeo quod si
tempus erit mihj comode, et quod
Ex[cellen]tia vult me bitten du muess
thain, videbo quod facturus ero. »
30. « Voio inferire che mi tenga nella sua
gratia gratis grata per non gratarmj la
graticula »
« Plus vaut la santé que d‟estre apellé
pater sancte »
« Mons[ieu]r mais non pas valet,
magister orlandus quod nihil valet »
31. « Ego certissime plus scriberem, sed
pour autant quil est quasi temps de
aller ad vesperas, et non possum
intromittere de faire vne petite
visitation, au pays bas de ma feme,
pour l‟honneur de mons[ieu]r de fon
cotu*, car trop yá que naj foutu, c‟est
vne chose naturelle … »
* fon cotu: switch the f and s for
optimal humoristic effect
32.
33.
34. « Illustriss[imo] atque
excellentiss[imo] Gulielmo Comiti
Palatino Rheni, utriusque Boioariae
Duci et Domino ac Maecenati suo
liberalissimo, Orlandus Lassus,
domesticorum devinctissimus »
« Illustrissimo atque excellentissimo
Principi Gulielmo Comiti Palatino
Rheni, utriusque Bavariae Duci, etc.
Domino suo clementiss[imo] »
« Serenissimo et illustrissimo Principi
ac Domino, Domino Wilhelmo, Comiti
Palatino Rheni, utriusque Bavariae
Duci, etc. Domino meo
clementissimo »
35. Manuel García de Villaneuva
Hugalde y Parra, Origen, epocas y
progresos del teatro español:
discurso historico (Madrid, 1802)
36. « Est quidem nonnulla gratitudinis
pars litteris dictisque celebrare
nomen patroni, sed magni refert quo
quem modo laudes. Vana laudatio,
fidem abrogat etiam vera
praedicantibus, itaque fit, non ut
lector melius sentiat de laudato, sed
pejus de laudante. Immodicae laudes
conciliant invidiam potius quam
gloriam. ... Primum quod adfers ad
Encomium, sit verum, deinde quod
verum est, sic tractetur ut fiat etiam
verisimile. »
37.
38. Martinus Nutius to Abbot Winghe, d.d. 11
November 1633:
« Nullus est enim toto Belgio cuius nares bonus
virtutum quas colitis odor non afflaverit, nemo ad
cuius aures praeclara sanctitatis et exactae
regularum constitutionumque monasticarum
observantiae fama non pervenerit, nemo quem a
venerando viro Ludovico Blosio instituti
Benedictini coepta et perfecta et a reverenda
Dominatione Tua hactenus integra conservata
reformatio lateat, nemo denique qui nesciat quam
rerum sacrarum honos Sanctorumque (qui viva
Spiritus Sancti organa et spirantia divinae
sapientiae simulacra fuere) cultus et observatio
apud Laetienses vigeat. »
39. Martinus Nutius to Abbot Winghe, d.d. 21
December 1633:
« Si ego, reverende admodum domine,
Commentarium hunc Ecclesiastici
lucubrationibus Reverendi Patris Cornelii à
Lapide concinnatum typisque meis evulgatum
consecratus vel laudes Tuas praedicarem, vel
commoda mea quaererem, iure merito
Reverenda Paternitas Vestra me velut
fastidiosum modestiae tuae adulatorem aut
turpem quaestus mei captatorem procul
repelleret. ...
Ego sane, quia Reverendam Paternitatem
Vestram adulatorias librorum dedicationes
odisse didici, discedam a consuetudine illa
dedicandi, qua donum, prolixa encomiorum
adulentium commemoratione, exornari solet. »
40. • „“Serenissimo et Illustrissimo Principi ac Domino”: De brieven van
Orlandus Lassus aan Wilhelm V van Beieren‟, Koninklijke ZuidNederlandse Maatschappij. Handelingen 57 (2004), 225-238
• De verhoudingen tussen auteur, drukker en gededicaceerde bij
Neolatijnse publicaties. Acta Selecta van de studiedag voor
Neolatijn te Antwerpen, Museum Plantin-Moretus, eds. Tom
Deneire – Demmy Verbeke – Dirk Sacré (Leuven: SPH, 2005)
• „“Accepi et recepi la lettre gratieuse”: De latinitate epistularum
Orlandi Lassi (1532-1594)‟, in A. Capellán García – Ma. D. Alonso
Saiz (eds.), Acta Selecta Decimi Conventus Academiae Latinitati
Fovendae (Matriti, 2–7 Septembris 2002) (Romae-Matriti, 2006),
429-435
• “Cui dono lepidum novum libellum?” Dedicating Latin Works and
Motets in the Sixteenth Century, eds. Ignace Bossuyt et al. (Leuven:
Leuven UP, 2008)
• „Condemned by some, read by all: The attempt to suppress the
publications of the Louvain humanist Erycius Puteanus in 1608‟,
Renaissance Studies 24-3 (2010), 353-364
• Latin Letters and Poems in Motet Collections by Franco-Flemish
Composers (c. 1550 – c. 1600) (Turnhout: Brepols, 2010)
• „The dedicatory epistle in an historical perspective: a brief
overview‟, De Gulden Passer. Tijdschrift voor Boekwetenschap 89-2
(2011), 269-274
• (with Jeanine De Landtsheer) „Letters of dedication‟ (to appear in