1. A VIDA ESCRITA POLAS MULLERES DO ROMANTICISMO AO MODERNISMO
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19. CECILIA BÖHL DE FABER “ La pobre niña, como el ruiseñor enjaulado en el bullicio del mundo, suspiraba por la tranquila soledad de su floresta. Clemencia había caído postrada; no obstante su juventud y buena naturaleza triunfaron. Estaba ya en plena convalecencia, cuando llegó la noticia de haber muerto Fernando como valiente en una arrojada empresa. Clemencia lloró con tan abundantes y sinceras lágrimas a su marido, que nadie pudo nunca sospechar su infame comportamiento con ella. Todo lo calló siempre Clemencia; en vida de Guevara por un sentimiento de deber, en su muerte por un sentimiento de respeto”.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40. ROSALÍA DE CASTRO En 1876, cando Rosalía xa está ben deteriorada fisicamente por mor da súa saúde, mórrelle o seu fillo máis pequeno, e iso provocaralle unha fonda depresión. Esa terrible traxedia aparece reflexa en En las orillas del Sar no poema que empeza “ Era apacible el día...”. En 1880 publica Follas novas , segundo libro de poemas en lingua galega. Neste libro destaca o seu interese por mostrar a precariedade na que vivían as mulleres galegas, obrigadas a traballar duramente no campo e a soportar as súas ausencias mentres eles van ao mar. En 1884 publica En las orillas del Sar , unha obra poética escrita en castelán, na que trata a tristura, a relixiosidades, a procura do amor e o mundo das sombras. Morreu en 1885 na súa casa de Padrón.
41.
42.
43.
44.
45.
46.
47. CONCEPCIÓN ARENAL Enferma o seu home e ela segue escribindo artículos para o periódico no que traballa o seu home, pero coa firma del. En 1855 queda viúva e ten que demostrar que os artigos anteriores eran dela, o director acepta pero coa condición de pagarlle só a metade por ser muller. Axudada por un amigo da familia trasládase a Potes onde vivirá recluída adicada ao estudo e a escritura. Só sae polas tardes a percorrer as aldeas veciñas axudando aos máis necesitados, comeza así o seu labor apostólico que reflectirá na súa obra Manual del visitador del pobre e máis tarde en La beneficencia, la filantropía y la caridad , unha memoria que mandou a Academia de Ciencias Morales y Políticas, asinada polo seu fillo e que foi premiada. Pouco despois e nomeada visitadora de prisións de mulleres en A Coruña, foito desta actividade escribe Cartas a los delincuentes .