ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง

1. บทที่
บทนํา
เนื้อหาในบท
ยง
เสี
 ษทางเสียง
มลพิ
 ติทางฟิสิกส์ของคลื่นเสียง
สมบั

สนามเสียง

2. 2
ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง
ปญหามลพิษสิ่งแวดลอมในประเทศไทยมีความรุนแรงมากขึ้นทุกวัน ตามการขยายตัว
ทางดานเศรษฐกิจ การคมนาคมขนสง หรือแมแตความกาวหนาทางดานการเกษตรกรรม
การที่ประเทศไทยมีนโยบายที่จะพัฒนาใหประเทศเปนประเทศอุตสาหกรรม ทําใหมีการวาง
แผนการการดํ า เนิ น กิ จ การของโรงงานอุ ต สาหกรรม มี ก ารก อ สร า งถนนเพื่ อ รองรั บ การ
คมนาคมที่เพิ่มขึ้น สงผลใหคุณภาพของสิ่งแวดลอมแยลง ไมวาจะเปนปญหาดานมลพิษทาง
น้ํา ปญหามลพิษทางอากาศ ขยะและของเสียอันตราย หรือแมแตปญหาดานมลพิษทางเสียง
ปญหามลพิษทางเสียงอาจเปนปญหาดานสิ่งแวดลอมที่บางคนถือวาไมรุนแรงมากนัก แตการ
พัฒ นากิจกรรมทางอุต สาหกรรม การขนสง กอใหเกิด ปญ หามลพิษ ทางเสียงตามมา การ
จราจรในพื้นที่กรุงเทพมหานครบริเวณริมถนนเปนตัวการที่ทําใหเกิดปญหามลพิษทางเสียง
มากที่สุด กอใหเกิดความรําคาญและสงผลกระทบตอทั้งผูที่อาศัยอยูบริเวณนัน และผู ท่ี สั ญ จร
้
ไปมา สวนเสียงในอุตสาหกรรมมีผลตอคนงานที่ทํางานในบริเวณนั้น ซึ่งยอมรับในความเสี่ยง
ที่จะสงผลกระทบตอสุขภาพของคนงานเอง
เสียง
เกษม จั น ทร แ ก ว (2541, หน า 355) ให ค วามหมายของเสี ย ง (sound) ว า หมายถึ ง
“พลังงานที่เกิดจากการสั่นสะเทือนของโมเลกุลอากาศ (หรือตัวกลางอื่น) แลวโมเลกุลของ
อากาศดังกลาวจะเกิดแรงอัดและขยายสลับกัน ทําใหมีการเปลี่ยนแปลงความดัน เกิดลักษณะ
เปนคลื่น ที่เรียกวา ‘คลื่นเสียง (sound wave)’ ซึ่งเมื่อผานเขาสูแกวหูจะทําใหเกิดการไดยิน
เสียงขึ้น”
กรมควบคุ ม มลพิ ษ (2544, หน า 1–1) ให ค วามหมายของเสี ย ง (ทางกายภาพ) ว า
หมายถึ ง “การสั่ น สะเทื อ นของตั ว กลางหรื อ อากาศที่ เกิ ด จากการเปลี่ ย นแปลงความดั น
บรรยากาศจากแหลงกําเนิดที่จะทําใหเกิดการสั่นนั้น”
สนธิ คชวัฒ น (2546, หน า 1) อธิ บ ายวา “เสียงเกิ ด จากการเปลี่ ย นแปลงความดั น
ในตัวกลางตาง ๆ เชน น้ํา อากาศ หรือตัวกลางอื่นที่หูมนุษยสามารถไดยิน”
สํานักจัดการคุณภาพอากาศและเสียง กรมควบคุมมลพิษ (2547, หนา 4) ใหความ–
หมายของเสียงวาหมายถึง “สิ่งที่รับรูไดดวยหู” หรือหมายถึง “ความเปลี่ยนแปลงของความดัน
อากาศที่ทําใหตัวกลางหรืออากาศสั่นสะเทือน ซึ่งความสั่นสะเทือนนี้เมื่อกระทบกับแกวหู
มนุษยแลวสามารถสงผลใหเกิดสัญญาณในระบบการไดยิน”

3. บทนํา
3
จากความหมายที่กลาวมารวมความไดวา “เสียงเกิดจากการที่วัตถุหรือแหลงกําเนิด
เสียงมี การสั่นสะเทื อนทํ าให โมเลกุลของอากาศโดยรอบสั่นตามไปด วยในรูปของคลื่ น แล ว
เคลื่อนที่เขาสูหูของคนทําใหเกิดการไดยินขึ้น” แสดงดังภาพที่ 1.1
คลื่นเสียง
แหลงกําเนิดมีการสั่น
โมเลกุลของอากาศสั่น
หู ประสาทรับรู
ภาพที่ 1.1 แผนภาพแสดงองคประกอบของการเกิดเสียง
มลพิษทางเสียง
เกษม จั น ทร แ ก ว (2541, หน า 362) ให ค วามหมายของมลพิ ษ ทางเสี ย ง (noise
pollution) ว า หมายถึ ง “สภาวะที่ มี เสี ย งที่ ไม พึ ง ปรารถนารบกวนโสตประสาท จนเป น
อันตรายตอสุขภาพของมนุษยและสัตว”
กรมควบคุมมลพิษ (2544, หนา 1–1) กลาวถึงมลพิษทางเสียงวา “เปนเรื่องที่กลาวถึง
ผลกระทบทางเสียงที่มีตอมนุษยหรือสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ทั้งทางดานกายภาพตอรางกายมนุษยและ
จิตใจ” มลพิษทางเสียงมีตนตอจากกิจกรรมของคน สวนเสียงที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติไมถือ
วาเปนมลพิษทางเสียง
อุดมลักษณ ศรีทัศนีย, สมพจน เตชะมีนา และสมศิริ ใจเปยม (2535, หนา 1) กลาว
ถึงมลพิษทางเสียงวาหมายถึง “ภาวะแวดลอมที่มีเสียงที่ไมพึงปรารถนา รบกวนโสตประสาท
จนไดรับอันตรายตอสุขภาพของมนุษยและสัตว”
มลพิษทางเสียงอาจหมายถึงเสียงรบกวนก็ได ซึ่งกรมควบคุมมลพิษ (2544, หนา 2–2)
ไดกลาวถึงเสียงรบกวนวาหมายถึง “ระดับเสียงจากแหลงกําเนิดขณะมีการรบกวนที่มีระดับ
เสียงสูงกวาระดับเสียงพื้นฐาน และมีระดับการรบกวนเกินกวาระดับเสียงรบกวน” โดยที่ระดับ
เสียงพื้นฐานหมายถึง “ระดับเสียงที่ตรวจวัดในสิ่งแวดลอมเดิมขณะยังไมมีเสียงจากแหลง
กําเนิ ด หรือแหลงกําเนิดยังไมดําเนินกิจกรรม ใชระดับเสียงเปอรเซ็น ไทลที่ 90 (percentile
level 90, L90) ซึ่งหมายถึงระดับเสียงที่รอยละ 90 ของเวลาที่ตรวจวัดจะมีระดับเสียงเกินคานี้”
หรือเสียงรบกวนอาจหมายถึง “ระดับเสียงในขณะที่มีแหลงกําเนิดสูงกวาระดับเสียงพื้นฐาน
มากกวา 10 เดซิเบล”

4. 4
ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง
Davis & Cornwell (1991, p. 501) และ Wilson (1994, p. 1) อธิ บ ายถึ งมลพิ ษ ทางเสี ย ง
(noise) วาหมายถึง “เสียงที่ไมตองการ (unwanted sound) ประกอบดวยเสียงโดยทั่วไป เสียงที่
เกิดจากกิจกรรมของมนุษย เสียงจากการจราจรและจากอุตสาหกรรม เปนตน”
จากความหมายที่กลาวมาแลวนั้นรวมความไดวา การที่จะบอกวาเสียงนั้นเปนเสียงใน
ลักษณะที่เรียกวามลพิษทางเสียงหรือไมนั้น จะตองพิจารณาถึงระดับความดังในระยะเวลา
หนึ่ง ๆ และผลของเสียงตอสุขภาพของมนุษย เพราะเสียงที่เกิดขึ้นทั้งที่เกิดขึ้นเองในธรรมชาติ
หรือ ที่ ม นุ ษ ย ส ร า งขึ้ น อาจจะไม เป น มลพิ ษ ก็ ได เช น เสี ย งดนตรี เสี ย งนกรอ ง เสี ย งลมพั ด
มลพิษทางเสียงแตกตางจากมลพิษสิ่งแวดลอมอื่น ๆ เพราะเปนมลพิษที่มองไมเห็น กอใหเกิด
อันตรายตอระบบการไดยินของคน กอใหเกิดความรําคาญ ความเครียด นอกจากนี้มลพิษทาง
เสียงเปนสภาวะที่มีเสียงรบกวนที่มนุษยไมตองการซึ่งมีความแตกตางกันไปในแตละบุคคล
เชน มลพิษทางเสียงจากเสียงดนตรี บางคนชอบที่จะไดยินเสียงที่ดังมาก แตบางคนบอกวา
เสียงในระดับนั้นดังมากเกินไป ทําใหเกิดมลพิษทางเสียง ในการพิจารณาแหลงกําเนิดมลพิษ
ทางเสียง พบวาแหลงกําเนิดเสียงที่จะกอใหเกิดมลพิษทางเสียงสวนใหญจะมาจากการกระทํา
ของมนุษย เชน เสียงจากการจราจรทางบก ทางดวน เสียงจากอุตสาหกรรม เสียงจากเครื่องบิน
เสียงจากเรือยนต
การที่จะเกิดเสียงและมลพิษทางเสียง ประกอบดวยองคประกอบที่สําคัญ 3 ประการ
คือ
1. แหลงกําเนิดเสียงที่มีการสั่น
2. ตัวกลางในการนําเสียงเขาสูหู ในที่นี้คือ อากาศ
3. หู ประสาทการรับรู
ดวยเหตุที่การเกิดมลพิษทางเสียงมีองคประกอบที่สําคัญ 3 ประการดังกลาว ดังนั้น
การเรียนรูเรื่องเสียงและมลพิษทางเสียงเพื่อดําเนินการจัดการแกไขปญหามลพิษทางเสียง
จะเรียนรูและดําเนินการที่ทั้ง 3 องคประกอบนั้นเปนหลัก
แหลงกําเนิดเสียงที่กอใหเกิดมลพิษทางเสียงมาจากการกระทําของมนุษย ไมวาจะ
เปนเสียงภายนอกอาคารหรือเสียงในชุมชน เชน การจราจรทางบก เรือ เครื่องบิน และเสียงที่
อยูภายในอาคารหรือเสียงในสถานประกอบการ เชน เสียงในอุตสาหกรรมทอผา การทุบตี
โลหะ การลางขวดแกว เสี ยงเหลานี้ ห ากมีระดับเสียงสูงจะกอใหเกิด ผลกระทบโดยตรงตอ
ประสาทการรับรูหรือหูของมนุษย ความรุนแรงของผลกระทบขึ้นกับหลายปจจัย เชน ระดับ
เสียง ความถี่เสียง ระยะเวลาการสัมผัส การประเมินเพื่อหาระดับเสียงของแหลงกําเนิดที่มี
การกอสรางหรือดําเนินการแลว ทําไดโดยการใชเครื่องตรวจวัดระดับเสียงซึ่งใหผลที่ถูกตอง

5. บทนํา
5
แมนยํา แตในกรณีที่ยังไมมีการกอสรางหรือไมมีกิจกรรมของแหลงกําเนิดเสียงนั้นก็สามารถ
ใชแบบจําลองทางคณิตศาสตรมาทํานายเพื่อประเมินระดับเสียงที่คาดวาจะเกิดขึ้นได
สมบัติทางฟสิกสของคลื่นเสียง
มลพิษทางเสียงเปนการอธิบายถึงเสียงในลักษณะของคลื่นเสียง ดังนั้น การอธิบาย
พฤติกรรมของคลื่นเสียงก็สามารถใชหลักการหรือสมบัติทางฟสิกสของคลื่น สรุปไดดังนี้
1. คลื่นเสียง
วราวุธ เสือดี (2543, หนา 27) กลาววา “คลื่นเสียง (sound wave) เกิดจากการสั่นของ
วัตถุหรือการแปรปรวนของอากาศ คลื่นเสียงจะเดินทางผานตัวกลาง เชน อากาศซึ่งมีทั้งมวล
และความยืดหยุน (elasticity) โมเลกุลของอากาศจะเคลื่อนที่ไปมาหรือขึ้นลงผานจุดสมดุล
โมเลกุลที่อยูใกลกับวัตถุที่สั่นจะถูกกดอัดเปนลําดับแรก การกดอัดนี้ทําใหโมเลกุลเคลื่อนที่
และอัดตอ ๆ กันไป”
กรมควบคุ ม มลพิ ษ (2544, หน า 1–4) กล า วถึ ง คลื่ น เสี ย งว า “คลื่ น เสี ย งเป น คลื่ น
แนวยาวหรือคลื่นตามยาว” ดังแสดงในภาพที่ 1.2
เกษม จันทรแกว (2541, หนา 256) กลาวถึงคลื่นเสียงวา “คลื่นเสียงเกิดจากการสั่น
สะเทือนของโมเลกุลของอากาศ แลวโมเลกุลของอากาศเกิดแรงอัดและขยายสลับกัน ทําให
เกิดการเปลี่ยนแปลงความดันบรรยากาศสูงขึ้นและต่ําลงตามลักษณะของแรงอัดและขยายของ
โมเลกุลของอากาศ”
ความยาวคลื่น
ความสูงคลื่น
คาบ
อัด
ขยาย
อัด
ขยาย
ภาพที่ 1.2 ลักษณะของการอัดสลับกับการขยายของโมเลกุลอากาศทําใหเกิดคลื่น

6. ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง
6
Davis & Cornwell (1991, p. 501) อธิบายถึงคลื่นเสียงวาเปนผลมาจากการสั่นสะเทือน
ของของแข็ง ทําใหอากาศโดยรอบเกิดการอัดและขยาย มีลักษณะเหมือนกระบอกสูบ ดังภาพ
ที่ 1.3 เมื่อลูกสูบเคลื่อนที่ไปทางขวามือทําใหโมเลกุลอากาศที่มีความหนาแนนและมีความดัน
สูงเคลื่อนที่ไปทางขวามือ และเมื่อลูกสูบเคลื่อนที่กลับไปทางซายมือจะทําใหความดันลดลง
เมื่อลูกสูบเคลื่อนที่ไปทางขวา–ซายก็ทําใหเกิดการอัด–ขยายของอากาศตลอดเวลา โมเลกุล
ของอากาศจึงมีการเคลื่อนที่เปนรูปคลื่นอยางตอเนื่อง
Mean
Position
A
Tube
Piston
Speed of Propagation = c
Maximum
Compression
Maximum
Rarefaction

Wavelength
ภาพที่ 1.3 การเคลื่อนที่อัด–ขยายของโมเลกุลอากาศในลูกสูบ
ที่มา : Davis & Cornwell, 1991, p. 503
จากความหมายของคลื่นเสียงที่กลาวมา สรุปไดวา “เสียงเปนคลื่นตามยาว การเกิด
เสียงมีความสัมพันธกับการสั่นสะเทือน การสั่นสะเทือนของวัตถุแหลงกําเนิ ดเสียงมีผลให
โมเลกุ ลของอากาศที่ อยู รอบ ๆ สั่ น สะเทื อ นตามไปด วยเกิด เป น คลื่น เรียกวา ‘คลื่น เสี ยง’
เดินทางไปตามตัวกลางที่เปนอากาศเขาสูหู การสั่นสะเทือนของโมเลกุลของอากาศยังคงอยู
และสงตอไปยังแกวหูของมนุษยในคลื่นความถี่เดียวกับที่เกิดจากแหลงกําเนิด ทําใหอวัยวะ
ภายในหูสั่นและสงผลการสั่นไปสูสมองเพื่อแปลสัญญาณเสียงเกิดการไดยินขึ้น”

7. บทนํา
7
ดวยเหตุที่เสียงมีพฤติกรรมเปนคลื่นเสียง ดังนั้น คลื่นเสียงจึงมีลักษณะเหมือนคลื่น
โดยทั่ ว ไป เช น เมื่ อ เสี ย งมี ก ารเคลื่ อ นที่ จ ะเกี่ ย วข อ งกั บ ความถี่ เ สี ย ง ความเร็ ว เสี ย ง มี
ความยาวคลื่น มีคาบ เกิดการแพร การหักเห และการเบี่ยงเบนได
2. ความถี่เสียง
เกษม จัน ทรแก ว (2541, หนา 347) อธิบายวา “ความถี่เสียง (frequency of sound: f)
คือ จํานวนครั้งของการเปลี่ยนแปลงความดันบรรยากาศตามลักษณะของการอัดและขยายของ
โมเลกุลของอากาศใน 1 วินาที” หน วยของความถี่เสียงคือ “เฮิรตซ (hertz: Hz) หรือรอบตอ
วินาที (cycle per second)” ความถี่ของคลื่นเสียงขึ้นอยูกับขนาดของคลื่น
อุดมลักษณ ศรีทัศนีย, สมพจน เตชะมีนา และสมศิริ ใจเปยม (2535, หนา 1) อธิบาย
วา “ความถี่เสียง หมายถึง จํานวนการสั่นสะเทือนตอวินาทีในหนวยเฮิรตซ”
ความถี่ (frequency) อาจหมายถึงจํานวนคลื่นตอ 1 วินาที ซึ่งบอกวาคลื่นเคลื่อนที่ไป
ไดเปนระยะทางเทาใดในระยะเวลาหนึ่ง มีหนวยคือ รอบตอวินาที หรือเฮิรตซ ความถี่ของ
เสียงมีความสัมพันธกับความเร็วเสียงและความยาวของคลื่นเสียง โดยแปรตามความเร็วเสียง
และแปรแบบผกผันกับความยาวของคลื่นเสียง ดังสมการที่ (1.1) และภาพที่ 1.4
C = f
….. (1.1)
เมื่อ C คือ ความเร็วเสียง (เมตรตอวินาที)
 คือ ความยาวคลื่นเสียง (เมตร)
f คือ ความถี่ของคลื่นเสียง (รอบตอวินาที หรือเฮิรตซ)
ความดัน
เวลา
(a) คลื่นความถี่สูง
ความดัน
เวลา
(b) คลื่นความถี่ต่ํา
ภาพที่ 1.4 ความถี่ของคลื่นความถี่สูง (a) และคลื่นความถี่ต่ํา (b)

8. ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง
8
ตัวอยางที่ 1.1
จงคํานวณหาความเร็วเสียง เมื่อคลื่นเสียงมีความยาว 1.376 เมตร และมีความถี่ 250
รอบตอวินาที
วิธีทํา
จากสมการที่ (1.1) C = f
แทนคาลงในสมการ
ดังนั้น C = 1.376 (เมตร)  250 (รอบตอวินาที)
= 344 เมตรตอวินาที
เพราะฉะนั้นคลื่นเสียงนี้มีความเร็ว 344 เมตรตอวินาที
Wide range
Medium range
Narrow range
Alligator 50-40,000
Minnow 32-5,000
Frog 50-10,000
Pigeon 100-10,000
Human 20-20,000
Cricket 400-28,000
Chimpanzee up to 33,000
Dog up to 35,000
Rat up to 40,000
Cat up to
50,000
Bat 7-98,000
0
500
1,000 5,000
15,000
25,000
35,000
45,000
Frequency in cycles per second (Hz)
55,000 98,000
ภาพที่ 1.5 ความถี่ของคลื่นเสียงกับการไดยินของสิ่งมีชีวิต
ที่มา : Wilson, 1994, p. 144
ธรรมชาติของมนุษยจะไดยินเสียงอยูในชวงความถี่ 20–20,000 เฮิรตซ ดังภาพที่ 1.5
แตจะมีชวงความถี่ที่ไวตอการรับรูคือ 500–4,000 เฮิรตซ เสียงที่มีความถี่สูงกวา 20,000 เฮิรตซ
เรียกวา “อัลตราซาวนด (ultrasound)” เสียงชนิดนี้หูของมนุษยไมสามารถไดยิน เสียงในความถี่
นี้ถูกนํามาใชในงานเชื่อมพลาสติกและในการทําความสะอาดหรือการตรวจเช็กวัสดุ ผลของ
เสียงอัลตราซาวนดอาจทําใหเกิดอาการปวดศีรษะและอาจทําอันตรายตอชองหู ทําใหหูหนวก

9. บทนํา
9
ได แต โดยปกติ ค ลื่ น เสี ย งที่ มี ค วามถี่ สู งกวา 20,000 เฮิ ร ตซ หรือ เสี ย งอั ล ตราซาวนด จ ะถู ก
กีดขวางไดโดยผนังหรืออุปกรณปองกันเสียงตาง ๆ
คลื่นเสียงที่มีความถี่สูงเกินระดับการไดยินของมนุษย เรียกวา “คลื่นความถี่เหนือเสียง
(untrasonic)” ซึ่งก็คือคลื่นเสียงที่มีความถี่สูงกวา 20,000 เฮิรตซ
เสียงที่มีความถี่ต่ํามาก ๆ ประมาณ 20 เฮิรตซ หรือต่ํากวา เรียกวา “เสียงอินฟราซาวนด
(infrasound)” ซึ่งปกติหูของมนุษยจะไมไดยินเสียงในความถี่นี้ แตรับรูในลักษณะของการสั่น
สะเทือน (vibration)
3. ความยาวคลื่น
ความยาวคลื่น (wavelength: ) คือ “ระยะทางจากยอดคลื่นหนึ่ งไปยังอีกยอดคลื่น
หนึ่ ง หรื อ ระยะทางของการเกิ ด คลื่ น 1 คลื่ น ” มี ห น ว ยเป น เมตร ดั ง ภาพที่ 1.2 ความยาว
คลื่นเสียงขึ้นกับความถี่และความเร็วของเสียงในตัวกลางนั้น
4. คาบ
คาบ (period: T) คือ “ระยะเวลาที่การสั่นของคลื่นครบ 1 รอบ หรือระยะเวลาครบ
1 ความยาวคลื่น” ดังภาพที่ 1.2
5. ความเร็วของเสียง
ความเร็ ว ของเสี ย ง (speed of sound) ในอากาศ คื อ “ความเร็ ว ในการเคลื่ อ นที่ ข อง
คลื่นเสียงจากแหลงกําเนิดเสียงไปในอากาศ มีหนวยเปนเมตรตอวินาที (m/s)”
Speed of sound (m/s)
350
-10
345
340
335
0
10
20
O
Temperature ( C)
30
ภาพที่ 1.6 ความสัมพันธระหวางความเร็วเสียงกับอุณหภูมิ
ที่มา : Wilson, 1994, p. 9

10. ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง
10
ความเร็ ว ของเสี ย งแปรผั น ตามรากที่ ส องของอุ ณ หภู มิ สั ม บู ร ณ หรื อ อุ ณ หภู มิ ข อง
ตัวกลางในหนวยเคลวิน ดังสมการที่ (1.2) จากการศึกษาพบวาความเร็วของเสียงในอากาศที่
อุ ณ หภู มิ 25 องศาเซลเซี ย ส หรื อ 298 เคลวิ น มี ค า ประมาณ 345.6 เมตรต อ วิ น าที ความ
สัมพันธระหวางความเร็วเสียงและอุณหภูมิในหนวยองศาเซลเซียส แสดงดังภาพที่ 1.6
Wilson (1994, p. 9) อธิบายวา “ความเร็วของเสียงขึ้นกับอุณหภูมิของบรรยากาศ” เมื่อ
สมมติใหอากาศเปนกาซในอุดมคติ ความเร็วเสียงหาไดดังสมการที่ (1.2)
C = (  R  T)1/2
….. (1.2)
เมื่อ C คือ ความเร็วเสียงในอากาศแหงที่ระดับน้ําทะเล (เมตรตอวินาที)
R คือ คาคงที่ของกาซ (287 N.m/(kg.K))
 คื อ isentropic expension factor หรื อ อั ต ราส ว นระหว า งความร อ นจํ า เพาะ
ที่ความดันคงที่ตอคาความรอนจําเพาะที่ปริมาตรคงที่ (สําหรับอากาศ
มีคาเทากับ 1.4)
T คือ อุณหภูมิ (เคลวิน)
ดังนั้น
C = (1.4  287  T)1/2
C = 20.04 (T)1/2
C = 20.04 (T’ + 273.16)1/2
….. (1.3)
เมื่อ C คือ ความเร็วเสียงในอากาศแหงที่ระดับน้ําทะเล (เมตรตอวินาที)
T’ คือ อุณหภูมิ (องศาเซลเซียส)
ตัวอยางที่ 1.2
จงคํานวณหาวาที่อุณหภูมิ 0 องศาเซลเซียส ความเร็วของคลื่นเสียงมีคาเทาใด
วิธีทํา
จากสมการที่ (1.3)
C = 20.04 (T’ + 273.16)1/2
C = 20.04 (0 + 273.16)1/2
= 20.04  16.53
= 331.26