Filip keek lang uit naar het koningschap. Toen zijn vader begin juli 2013 aankondigde te zullen abdiceren, kreeg Filip het koningschap op een gouden schotel aangeboden. Maar een koning die de Belgen zou moeten verenigen, kan zijn eigen familie niet eens samenhouden. Toegegeven, de streek die koning Albert hem ‘gelapt’ heeft, kan tellen. Albert en Paola hebben de helft van de koninklijke familie meegenomen op cruise met de Alpa. En op de nationale feestdag is nagenoeg de volledige koninklijke familie afwezig. Vooral Astrid wil hiermee een signaal geven. Ze is het gedrag van haar oudste broer kotsbeu. Niemand kent Filip beter dan zijn eigen familie en eigenlijk vertellen ze aan de Belgische bevolking dat Filip een rotslechte koning is. Een dictator ook. Die zijn wil oplegt aan het personeel. En aan zijn familieleden die hij beschouwt als ondergeschikten. De meeste mensen hebben uiteraard geen zicht op de interne werking van het koningshuis. Ze liggen wakker van de dure kleedjes van Mathilde of van de spreekbeurtjes van Elisabeth. Maar insiders melden dat er een enorm vertrouwensprobleem is in Laken. Filip is een koppige Coburger (zoals alle Coburgers) maar hij mist het inzicht, de empathie én de menselijkheid van zijn vader. Hij is ervan overtuigd dat hij het goed doet en Mathilde bevestigt dat telkens opnieuw. Niemand durft hen tegen te spreken. De enige ‘steunpilaar’ die Filip nu nog heeft is Laurent. Maar de man is wispelturiger dan een zomerse wind die geen richting kan kiezen. Laurent is enkel aanwezig op de nationale feestdag omdat hij op die manier de rest van de familie een hak zet, niet omdat hij Filip steunt. Bovendien kan hij die dag ook ‘ziek’ zijn. Van een ‘steunpilaar’ gesproken. Is die schertsvertoning van de Coburgs een probleem? Niet onmiddellijk. Voor de grondwet bestaat enkel de koning. Maar misschien beginnen de aanhangers van het koningshuis nu toch ook wel te beseffen dat de bende van Laken eerder thuishoort in een vaudeville dan in een democratisch parlementair stelsel.