2. O ναός της Αγίας Σοφίας, αφιερωμένος στη Σοφία του Θεού, μνημείο με
ζωή περίπου 1300 χρόνων απασχόλησε και προβλημάτισε τον
επιστημονικό κόσμο ήδη από τον 19ο αιώνα και η βιβλιογραφία, ελληνική
και ξένη, είναι πολύ πλούσια. Ωστόσο δεν υπήρχε ως τώρα κανένα
δημοσίευμα για το ευρύ κοινό που επισκέπτεται το μνημείο. Η έκδοση αυτή
έρχεται να καλύψει αυτό το κενό εξετάζοντας όλες τις πτυχές του θέματος,
δηλαδή την ιστορία του ναού, τη διακόσμησή του και τις απόψεις που
έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί.
Έτσι, αναφέρονται η ιστορία του χώρου και τα προγενέστερα κτίσματα
που υπήρχαν στη θέση του σημερινού ναού, ο οποίος χρονολογείται
στον 7ο-8ο αιώνα, η αρχιτεκτονική μορφή του, τα ψηφιδωτά του 8ου αι.,
αφιέρωμα των αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου και Ειρήνης και του
επισκόπου της πόλης Θεοφίλου, το λαμπρό ψηφιδωτό με θέμα την
Ανάληψη του Χριστού στον τρούλο και το προβληματικό ως προς τη
χρονολόγησή του ψηφιδωτό της κόγχης με την Παναγία να κρατά το
Χριστό στην αγκαλιά της. Τέλος γίνεται λόγος και για τις ελάχιστες
τοιχογραφίες του 11ου αι. που διασώθηκαν στον νάρθηκα του ναού.
Η πλούσια και άρτια εικονογράφηση με έγχρωμες φωτογραφίες αποτελεί
σημαντικότατο στοιχείο του βιβλίου, γιατί αναδεικνύει την ποιότητα των
έργων αυτών, που θεωρούνται αριστουργήματα της βυζαντινής και της
παγκόσμιας τέχνης, και συμβάλλει ουσιαστικά στην προσέγγιση και
κατανόηση του μνημείου.
3.
4. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, πρωτοχτίστηκε πάνω από ένα
ρωμαϊκό λουτρό στο οποίο μαρτύρησε ο άγιος το 303.
Σύμφωνα με την παράδοση, από το σημείο όπου μαρτύρησε
ο άγιος άρχισε να αναβλύζει μύρο. Το 324 που ορίστηκε ο
χριστιανισμός σαν επίσημη θρησκεία του κράτους οι
Θεσσαλονικείς οικοδόμησαν ένα μικρό τρίκλιτο ναό στο
σημείο αυτό. Η φήμη του ναού αυτού σύντομα εξαπλώθηκε
σε όλο τον χριστιανικό κόσμο διότι αποδείχτηκε ότι το μύρο
είχε ιαματικές ιδιότητες. Προσκυνητές κατέφταναν από όλα τα
μέρη του κόσμου για να προσευχηθούν και να θεραπευτούν.
Ανάμεσα σε αυτούς προσήλθε και ο έπαρχος του Ιλλυρικού,
Λεόντιος. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λεόντιος
θεραπεύτηκε από κάποια ανίατη ασθένεια που τον ταλάνιζε
και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο, αντικατέστησε
το μικρό τρίκλιτο ναό με μια επιβλητική Βασιλική το 413. Η
Βασιλική στεκόταν εκεί μέχρι και τα χρόνια του αυτοκράτορα
Ηρακλείου (610-641) και κατόπιν καταστράφηκε από φωτιά.
5.
6. To παλαιό καθολικό της Μονής Λατόμου, γνωστό σήμερα ως Ναός του Οσίου
Δαβίδ, είναι παλαιοχριστιανικό μνημείο της Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στην Άνω
Πόλη, στο τέλος της οδού Αγίας Σοφίας. Ο ναός ήταν αρχικά αφιερωμένος στο
Χριστό Σωτήρα[1] ή κατ' άλλους στον Προφήτη Ζαχαρία, ενώ το όνομα Όσιος
Δαβίδ του αποδόθηκε λανθασμένα στην αρχή του περασμένου αιώνα και
επικράτησε από τότε. Στην αρχική του μορφή ο ναός αποτελούσε ένα τετράγωνο
κτίριο με κόγχη στα ανατολικά και μέσα στο τετράγωνο σχηματιζόταν ισοσκελής
σταυρός από τέσσερα μικρά διαμερίσματα στις γωνίες. Το κτήριο διέθετε επίσης
τρούλο, ο οποίος μετέπειτα αντικαταστάθηκε από κεραμωτή στέγη[3]. Η δυτική
πλευρά του κτηρίου απ'όπου γινόταν η είσοδος έχει καταστραφεί και έτσι η
σημερινή είσοδος βρίσκεται στη νότια πλευρά.
Ο ναός κτίστηκε πάνω στη θέση ενός ρωμαϊκού κτηρίου στα τέλη του 5ου με
αρχές του 6ου αιώνα. Την ίδια περίοδο φιλοτεχνήθηκε στην αψίδα ψηφιδωτό με
χορηγία μιας ανώνυμης γυναίκας που σύμφωνα με την παράδοση ήταν η
Θεοδώρα, κόρη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, η οποία είχε ασπασθεί το
χριστιανισμό. Το 1430[1], με την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς, ο
ναός μεταβλήθηκε σε τζαμί με το όνομα Σουλιτζέ ή Κεραμεντίν τζαμί[3], ενώ άλλη
άποψη θέλει τη μεταβολή αυτή να συνέβη στα πλαίσια του 16ου αιώνα. Το 1921
ο ναός επέστρεψε στη χριστιανική λατρεία.
Το ψηφιδωτό της κόγχης απεικονίζει το όρομα του Ιεζεκιήλ, με το Χριστό
Εμμανουήλ (νεαρό) στο κέντρο να κάθεται σε πολύχρωμο τόξο. Γύρω του
εικονίζονται τα σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών και στην αριστερή γωνία
ο προφήτης Ιεζεκιήλ στις όχθες του ποταμού Χοβάρ και στη δεξιά ο προφήτης
Αββακούμ ή ο Ησαΐας. Η τοποθέτηση μιας παράστασης με τέτοιο θέμα τέτοιο
θέμα στην αψίδα είναι μοναδική στον κόσμο. Στη νότια καμάρα σώζεται
πλούσιος τοιχογραφικός διάκοσμος με θέματα την Γέννηση και τη Βάπτιση του
Ιησού καθώς και ίχνη της Υπαπαντής και τη Μεταμόρφωσης, όλα έργα του 12ου
αιώνα.
7.
8.
9. • H Ροτόντα είναι κτίσμα το οποίο προοριζόταν για μαυσωλείο του Γαλέριου. Λόγω της μη
χρήσης του αργότερα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό του Αγίου Γεωργίου και συμπεριληφθηκε
στα Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης ως Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO.[1] Πρόκειται για θολωτό στρογγυλό κτίσμα του 4ου αιώνα, όμοιο
με το Πάνθεον στη Ρώμη. Κτίστηκε στα χρόνια του Καίσαρα Γαλέριου γύρω στο 304 μ.Χ. ενώ
προοριζόταν ως ναός του Δία ή των Καβείρων, ή ως Μαυσωλείο του Γαλέριου. Ωστόσο, εξαιτίας
του θανάτου του Γαλέριου το 311 μ.Χ., η Ροτόντα έμεινε κενή χωρίς χρήση.
• Ως χριστιανικός ναός ιδρύθηκε αφότου στη Θεσσαλονίκη επικράτησε ο Χριστιανισμός, και
συγκεκριμένα στα τέλη του 4ου αιώνα, την εποχή του Θεοδόσιου Α'. Νομίζεται ότι ο αρχικός του
σκοπός ήταν για να χρησιμεύσει ως βαπτιστήριο των Χριστιανών στην Θεσσαλονίκη. Οι
αγιογραφίες είναι από τις αρχές του 5ου αιώνα, διότι οι εικονιζόμενοι άγιοι μαρτύρησαν όλοι
μέχρι της εποχής του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού. Οι αγιογραφίες διασώζονται σήμερα
μόνο κάτω από τον θόλο, ενώ οι υπόλοιπες καταστράφηκαν όταν ο ναός μεταβλήθηκε από τους
Τούρκους σε μωαμεθανικό τέμενος από τον Σεΐχη Σουλεϊμάν Χορτατζή Εφέντη το 1590. Τότε
έγινε και η προσθήκη του μιναρέ.
• Ροτόντα ονομάστηκε από το κυκλικό της σχήμα, ενώ το όνομα Άγιος Γεώργιος πήρε από το
γειτονικό ομώνυμο εκκλησάκι. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο
11. • Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης είναι
η Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, γνωστή και ως Καμάρα, που
βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή
απόσταση από την Ροτόντα. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά
σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης.
• Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας»
(αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας
στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα.
Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας
Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306
μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών. Η θριαμβική
αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που
διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος
του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα),
που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές
πλατείες Ναυαρίνου και Ιπποδρομίου.
13. Το ανάκτορο χτίστηκε από τον καίσαρα Γαλέριου, έναν από τους συναυτοκράτορες της
Τετραρχίας, όταν το 299 μ.Χ. διάλεξε τη Θεσσαλονίκη ως έδρα του. Στις ανασκαφές των
δεκαετιών 1950 και 1960 αποκαλύφθηκε το ΝΑ τμήμα του ανακτόρου, που περιλαμβάνει
μια τετράγωνη αυλή με δωμάτια γύρω από αυτήν, μια βασιλική (αίθουσα ακροάσεων), το
Οκτάγωνο, το χώρο λατρείας (Νυμφαίο) και τμήμα από ένα λουτρό και ένα μνημειακό
πρόπυλο στα νότια που επικοινωνούσε με τη θάλασσα.
14.
15. Πολιτιστικό πρόγραμμα
«Γνωρίζω την πόλη μου-Πάμε Θεσσαλονίκη»
Σχολ. χρονιά 2014-015
Ε2 τάξη
μαθητής Πέτρος Παπαναστασίου
δασκάλα Σ.Ρουσάκη
18. Λευκός Πύργος
Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης
είναι οχυρωματικό έργο οθωμανικής
κατασκευής του 15ου αιώνα (χτίστηκε
πιθανόν μεταξύ 1450-70)
Στην αρχή ονομαζόταν Πύργος του
Λέοντος αλλά από τον 17ο αιώνα και
μετά ονομαζόταν ανεπίσημα Φρούριο
της Καλαμαριάς/Kelemeriye Kal’asi
και Πύργος των Γενιτσάρων.
Ονομάστηκε και Πύργος του αίματος.
Είναι κυλινδρικός και έχει ύψος
περίπου 34 μέτρα. Στο εσωτερικό του
μια στριφογγυριστή σκάλα σε οδηγεί
στους έξι ορόφους και στο δώμα, ένα
μπαλκόνι όπου μπορείς να δεις τη θέα
της πόλης.Η παράδοση λέει ότι ένας
κατάδικος , για να εξαγοράσει την
ελευθερία του, τον ασβέστωσε και από
τότε του έμεινε το όνομα Λευκός
Πύργος.
19. Πύργος Τριγωνίου
Ο Πύργος του Τριγωνίου είναι ένα
μνημείο που κτίστηκε τον 15ο
αιώνα μ.Χ. για οχυρωματικούς
λόγους
Σήμερα παρουσιάζει σημαντικές
βλάβες όπως έντονες ρηγματώσεις,
προσβολή από την υγρασία και
αποσάθρωση κονιαμάτων, πλίνθων
και λίθων
20. Πύλη Άννας Παλαιολόγου
Η πύλη κατασκευάστηκε με εντολή της
αυτοκράτειρας του Βυζαντίου Άννας της
Παλαιολογίνας την εποχή που ήταν
καστροφύλακας ο Ιωάννης Χαμαετός
Η χρονολογία κατασκευής της ανάγεται
στα 1355-1356
Η Άννα η Παλαιολογίνα φέρεται πως
εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά
το τέλος του κινήματος των Ζηλωτών
που είχε κυριαρχήσει στη Θεσσαλονίκη
και πως ανέλαβε τη συντήρηση και
επισκευή των τειχών της πόλης
21. Πύργος Μανουήλ Παλαιολόγου
Χτίστηκε το 1230 - 1232μ.Χ από
τον Μανουήλ Παλαιολόγο (1350 –
1425μ.Χ.) στο βόρειο τείχος
22. Επταπύργιο
Το Φρούριο του Επταπυργίου,
γνωστό και με την οθωμανική
ονομασία Γεντί Κουλέ (Yedi Kule)
βρίσκεται στο βορειοανατολικό
άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης
εντός της Ακρόπολης
23. Πορτάρα
Η κύρια πύλη των βυζαντινών
τοιχών της Θεσσαλονίκης που
καλύπτουν την ακρόπολη
24. Ιερός ναός Άγιων Ανάργυρων
Ο Ιερός Ναός των Αγίων
Αναργύρων βρίσκεται μέσα στα
"κάστρα" στην ιστορική Ακρόπολη
της Θεσσαλονίκης έξω από την
τρίτη πορτάρα των τειχών της
πόλης στην περιοχή του πύργου
τριγωνίου και κάτω από το μουσείο
του Επταπυργίου, (παλαιές
ιστορικές φυλακές του Γιεντί Κουλέ)
25. Παλιά κτίρια
Μαθήτρια Μαρίλουίζ Κωστανιάν
δασκάλα τάξης Σ.Ρουσάκη
Πολιτιστικό πρόγραμμα
«Γνωρίζω την πόλη μου-Πάμε
Θεσσαλονίκη»
Σχολ. χρονιά 2014-015
Ε2 τάξη
26. Βίλα Αλλατίνη …
• Βίλα Αλλατίνη, ίσως το μεγαλύτερο και
το πιο αριστοκρατικό κτίσμα των αρχών
του 20ού αιώνα της Θεσσαλονίκης.
Χτίστηκε το 1888, στην περίφημη
συνοικία των "Εξοχών" ή "Πύργων", στο
ανατολικότερο όριο της.
• Προοριζόταν να γίνει η θερινή κατοικία
της οικογένειας Αλλατίνη.
• Για κάποιο σύντομο χρονικό διάστημα
(το 1926) στη βίλα στεγάστηκε το
νεοϊδρυθέν τότε Πανεπιστήμιο της
Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια του Β΄
Παγκόσμιου πολέμου το κτίριο
λειτούργησε ως νοσοκομείο. Από το
1979 μέχρι και σήμερα στεγάζονται εκεί
τα γραφεία της Περιφέρειας Κεντρικής
Μακεδονίας.
27. Βίλα Μπιάνκα…
• Η βίλα Μπιάνκα που
αναπαλαιώθηκε στα πλαίσια της
πολιτιστικής πρωτεύουσας της
Ευρώπης και χρησιμοποιείται
σήμερα ως χώρος του δικτύου
Βαλκανικών πόλεων,
κατασκευάστηκε το 19ο αιώνα σε
σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα
Pietro Arrigoni για να στεγάσει την
εύπορη οικογένεια της
Θεσσαλονίκης Diaz – Fernandes.
• Αποτελεί ιδιοκτησία του Δήμου
Θεσσαλονίκης.
28. Αγορά μοδιάνο…
• Το Μοδιάνο είναι μια από τις πιο
παραδοσιακές αγορές της
Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στην
καρδιά του κέντρου της πόλης
και αποτελεί αναπόσπαστο
κομμάτι της για περισσότερα
από 80 χρόνια!
• Η κατασκευή του ξεκίνησε το
1922 και ολοκληρώθηκε το 1930
από τον αρχιτέκτονα Ελί
Μονδιάνο.
• Πρόκειται για μια σταυροειδούς
σχήματος κατασκευή η οποία
βρίσκεται μεταξύ δυο εκ των πιο
πολυσύχναστων δρόμων του
κέντρου της Θεσσαλονίκης, της
Βασιλέως Ηρακλείου και της
Λεωφόρου Εγνατίας.
29. Πολιτιστικό πρόγραμμα
«Γνωρίζω την πόλη μου-Πάμε Θεσσαλονίκη»
Σχολ. χρονιά 2014-015
Ε2 τάξη
μαθητής Απόστολος Στεφανίδης
δασκάλαΣ.Ρουσάκη
Παλιά κτίρια …
30. Καπάνι
• ο Καπάνι ή Αγορά Βλάλη είναι
παραδοσιακή αγορά στη Θεσσαλονίκη.
• Βρισκεται στο κέντρο της πόλης και
αποτελείται από πεζοδρόμους (οδοί Μενεξέ,
Βλάλη, Σολωμού, Ασκηπού, Χαλκέων,
Κυδωνιάτη, Σπανδώνη, και άλλοι
μικρότεροι) που περικλείονται από τις οδούς
Εγνατία, Αριστοτέλους, Ερμού και
Βενιζέλου. Σε πολύ μικρή απόσταση από
αυτήν βρίσκονται και οι άλλες παραδοσιακές
αγορές του κέντρου, το Μοδιάνο, η Πλατεία
Άθωνος και το Μπεζεστένι. Τα κτήρια της
αγοράς είναι δυόροφα, ενώ κάποιοι από
τους πεζοδρόμους είναι σκεπαστοί.
• Το όνομα "Καπάνι" προέρχεται από την
Τούρκικη φράση Ουν-Καπάν, που σημαίνει
αγορά αλεύρων. Στην αγορά πωλούνται
τρόφιμα, μπαχαρικά, είδη οικιακής χρήσης,
ενδύματα κ.ά. Επίσης στην τοπική γλώσσα
του Πηλίου σημαίνει και στόμα.
31. Μπεζεστένι
• Το Μπεζεστένι (υφασματαγορά) ήταν ένας
πολύ σημαντικός θεσμός των οθωμανικών
πόλεων (Τουρκικά: bezesten, Φαρσί: بزستان
(bazistān) - η λέξη προέρχεται από την
αραβική λέξη μπεζ (bez) η οποία σημαίνει
ρούχο - ύφασμα, χρησιμοποιείται και για τα
κεντήματα και τα υπόλοιπα ακριβά
αντικείμενα και την περσική κατάληξη -ιστάν
[1]).
• Τα μπεζεστένια χτιζόντουσαν κατά την
διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και
ο σχεδιασμός-αρχιτεκτονική βασιζόταν στην
αρχιτεκτονική των Ισλαμικών Τεμένων [2].
Ήταν σημαντικά κτήρια και οι Οθωμανικές
πόλεις χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες, σε
αυτές που είχαν μεζεστένια και αυτές που
δεν είχαν [3]. Εκεί πωλούνταν πολύτιμα
αντικείμενα, φυλάσσονταν έγραφα και
περιουσιακά στοιχεία, γινόταν έλεγχος της
ποιότητας των εμπορευμάτων και
καθορίζονταν οι ισοτιμίες των νομισμάτων.
[4] Τα κτίρια στα οποία στεγάζονταν οι
αγορές αυτές είχαν αρχιτεκτονική με θόλους.
32. Αλατζά Ιμαρέτ
• Το Αλατζά Ιμαρέτ (Τουρκικά: Alaca Imaret) , που
σημαίνει "Πολύχρωμο άσυλο", ή Ισάκ Πασά Τζαμί
βρίσκεται στην οδό Κασσάνδρου βορειανατολικά
της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, στη
Θεσσαλονίκη. Στην είσοδο του κτιρίου υπάρχει
επιγραφή, σύμφωνα με την οποία το Αλατζά Ιμαρέτ
ιδρύθηκε το 1484 από τον Ισάκ Πασά, ο οποίος
ήταν Μεγάλος Βεζίρης επί Μωάμεθ Β' και διοικητής
της Θεσσαλονίκης επί Βαγιαζίτ Β'.
• Στο χώρο λειτουργούσε ιμαρέτ (πτωχοκομείο) και
μεντρεσές (ιερατική σχολή). Το κτίριο έχει σχήμα
ανεστραμμένου Τ με κεντρικό χώρο, δύο μεγάλους
θόλους, πλάγια διαμερίσματα στη δυτική πλευρά
και κιονοστήρικτη στοά. Ο κεντρικός χώρος του
κτιρίου ήταν ο χώρος προσευχής, ενώ στους
τέσσερις παράπλευρους γινόταν η διδασκαλία και
τα συσσίτια.
• Η ονομασία Αλατζά Ιμαρέτ οφείλεται στους
πολύχρωμους λίθους (alaça) σε ρομβοειδή
σχήματα που κοσμούσαν το μιναρέ του τζαμιού.
Από τον μιναρέ σήμερα σώζεται μόνο η βάση του.
• Σήμερα στο Αλατζά Ιμαρέτ γίνονται πολιτιστικές
εκδηλώσεις και περιοδικές εκθέσεις.
33. Χαμζά Μπέη τζαμί
• Το Χαμζά Μπέη Τζαμί, ευρύτερα γνωστό στους
Θεσσαλονικείς ως Αλκαζάρ, βρίσκεται στη συμβολή της
Εγνατίας οδού και της οδού Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.
Χτίστηκε στα 1467/68 από την κόρη του στρατιωτικού
διοικητή Χαμζά Μπέη, σύμφωνα με την κτητορική
επιγραφή που βρίσκεται εντοιχισμένη στη δυτική πλευρά
του κτιρίου. Το τζαμί αρχικά αποτελούταν από μια
τετράπλευρη αίθουσα καλυμμένη με μολυβδοσκέπαστο
τρούλο και πιθανόν είχε στοά στη δυτική πρόσοψη. Στη
διάρκεια του 16ου αιώνα έγινε προσθήκη δύο
ορθογώνιων θολωτών χώρων στη βόρεια και νότια
πλευρά του αρχικού τζαμιού, κατασκευάστηκε μια
ασύμμετρη περιμετρική στοά με περίβολο στα δυτικά,
μοναδική του είδους σε τζαμί στον Ελλαδικό χώρο, και
μιναρές στην νοτιοδυτική γωνία. Το 1620, ύστερα από
σεισμό ή πυρκαγιά, έγινε η τρίτη ανακατασκευή του
τεμένους, από τον Καπί Μεχμέτ Μπέη, σύμφωνα με άλλη
επιγραφή που βρίσκεται επάνω από την είσοδο.
• Η τοιχοποιία του αρχικού κτίσματος αποτελείται κυρίως
από ζώνες πλίνθων, ανάμεσα σε ζώνες λίθων και κατά
τόπους πλινθοπερίκλειστο σύστημα. Στο περιστύλιο
χρησιμοποιήθηκαν παλαιοχριστιανικά κιονόκρανα. Στο
εσωτερικό δε του τεμένους διατηρείται ο διάκοσμος με
σταλακτίτες από γυψοκονίαμα και τοιχογραφίες με φυτικά
και γεωμετρικά θέματα.
• Το Χαμζά Μπέη Τζαμί είναι γνωστό στους
περισσότερους Θεσσαλονικείς ως "Αλκαζάρ", από τον
ομώνυμο κινηματογράφο που στεγάστηκε για χρόνια
στην περίστυλη αυλή του τεμένους. Στο χώρο του έχουν
ακόμα στεγαστεί εμπορικά καταστήματα. Σήμερα γίνονται
έργα για την αναστήλωση του τζαμιού που πρόκειται να
στεγάσει τα αρχαιολογικά ευρήματα που
αποκαλύπτονται από τις εργασίες για το μετρό της
Θεσσαλονίκης.
• Απέναντι από το Χαμζά Μπέη Τζαμί βρίσκεται το
Μπεζεστένι
34. Πολιτιστικό πρόγραμμα
«Γνωρίζω την πόλη μου-Πάμε
Θεσσαλονίκη»
Σχολ. χρονιά 2014-015
Ε2 τάξη
μαθήτρια Βίκυ Σιμούλη
δασκάλα Σ.Ρουσάκη
Ρωμαϊκά Μνημεία
35. ΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΕΡΙΟΥ
300 χρόνια μετά τη γέννηση
του Χριστού, ο Ρωμαίος
Καίσαρας έκανε την πόλη
πρωτεύουσά του και τη
στόλισε με οικοδομήματα.
Στον αρχαιολογικό χώρο της
πλατείας Ναβαρίνου σώζονται
τα ερείπια σημαντικών
οικοδομημάτων, με
διαφορετική χρήση το καθένα,
τα οποία ανήκουν σε ένα
κτιριακό συγκρότημα μεγάλης
έκτασης γνωστό ως Ανάκτορο
του Γαλάριου, η κατασκευή του
οποίου ξεκίνησε στις αρχές του
4ου μ. Χ. αιώνα από τον
αυτοκράτορα Γαλάριο.
Πρόκειται για επίσημη κατοικία
στην οποία φιλοξενούνταν ο
αυτοκράτορας και η αυλή του,
όταν διέμενε προσωρινά στην
πόλη της Θεσσαλονίκης..
36. ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ
Η Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά
είναι ένα από τα
ομορφότερα στολίδια της
Θεσσαλονίκης που
χτίστηκε το 42 π.Χ.-138 μ..
Ο χώρος της Αγοράς
μοιάζει με μια
γραφομηχανή που
ταξιδεύει τον κάθε
επισκέπτη στο παρελθόν
και του γνωρίζει την
ομορφιά της τότε
Θεσσαλονίκης, που δεν
μοιάζει καθόλου με την
σημερινή.
37. ΚΑΜΑΡΑ
Ένα από τα πιο
χαρακτηριστικά μνημεία
της Θεσσαλονίκης είναι η
Θριαμβική Αψίδα του
Γαλέριου, γνωστή και ως
Καμάρα, που βρίσκεται
στην πάνω πλευρά της
οδού Εγνατίας και σε μικρή
απόσταση από την
Ροτόντα. Αποτελεί ένα από
τα πιο γνωστά σημεία
συνάντησης των κατοίκων
και επισκεπτών της πόλης.
38. ΡΟΤΟΝΤΑ
Ονομάστηκε έτσι από το
στρογγυλό της σχήμα.
Προοριζοταν μάλλον για
μαυσωλείο του Γαλέριου.
Ίσως να ήταν ναός. Όταν
αυτοκράτορας ήταν ο
Θεοδόσιος, διακοσμήθηκε
με ψηφιδωτά και
λειτούργησε σαν εκκλησία
για 300 χρόνια.
Όταν οι Οθωμανοί
κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη,
μετέτρεψαν τη Ροτόντα σε
τζαμί κι έχτισαν δίπλα ένα
μιναρέ, που σώζεται μέχρι
σήμερα.Σήμερα ονομάζεται
ναός του Αγίου Γεωργίου.
39. Πολιτιστικό πρόγραμμα
«Γνωρίζω την πόλη μου-Πάμε Θεσσαλονίκη»
Σχολ. χρονιά 2014-015
Ε2 τάξη
Τα μουσεία της Θεσσαλονίκης
Ας γνωρίσουμε από κοντά 4 σημαντικά μουσεία.
Μαριάννα Άλκοκ.
Δασκάλα Σ.Ρουσάκη
41. Αρχαιολογικό
μουσείο
Στο αρχαιολογικό μουσείο
μπορείς να δεις πως
ζούσαν οι άνθρωποι στη
Μακεδονία από την
Προϊστορική εποχή μέχρι
τα Ρωμαϊκά χρόνια.Εκεί
μέσα υπάρχουν πράγματα
που χρησιμοποιούσαν
εκείνη την εποχή.
42. Βυζαντινό
μουσείο
Στo Μουσείο Βυζαντινού
Πολιτισμού Θεσσαλονίκης θα
μάθεις πως ζούσαν οιοι κάτοικοι
της περιοχής πριν από 500,
ακόμη και πριν από 1000 χρόνια
στη βυζαντινή εποχή.
] Το 2005, το μουσείο τιμήθηκε με
το «Βραβείο Μουσείου» του
Συμβουλίου της Ευρώπης.
Θα δεις εργαλεία ,αγγεία,
εικόνες, νομίσματα, ψηφιδωτά.
43. Σιδηροδρομικό
μουσείο
Το Σιδηροδρομικό Μουσείο
Θεσσαλονίκης , που λέγεται και
Μουσείο Σιδηροδρόμων, βρίσκεται στην
οδό Μοναστηρίου 128[1] του Δήμου
Κορδελιού-Ευόσμου στην πόλη της
Θεσσαλονίκης. Στεγάζεται σε κτίριο του
1894, το οποίο χρησίμευε ως
στρατιωτικός σταθμός. Για το λόγο αυτό
καλούνταν Στρατιωτική Στάση- Σταθμός
Διαλογής. Το Μουσείο εγκαινιάσθηκε και
άρχισε να λειτουργεί το [2000].
Ο επισκέπτης μπορεί να δει το γραφείο
του σταθμάρχη, στοιχεία για
ατμομηχανές και ντιζελομηχανές του
παρελθόντος, παλαιά βαγόνια καθώς
επίσης και εργαλεία σιδηροδρομικών.
Εκτίθεται, επίσης, μέρος από τα έπιπλα
που είχαν τα μέλη της τέως βασιλικής
οικογένειας στα ιδιαίτερα βαγόνια τους.
Στον προαύλιο χώρο του μουσείου
εκτίθεται ένα βαγόνι-εστιατόριο του
φημισμένου Οριάν Εξπρές, το οποίο
μπορεί να επισκεφθεί το κοινό.
Ανάμεσα στα εκθέματα του μουσείου
είναι και μια ξύλινη καρέκλα[2στην οποία
κάθισε το 1913 ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
44. Μουσείο
κινηματογράφου
Το Μουσείο Κινηματογράφου
ιδρύθηκε το 1997, με πρωτοβουλία
του "Οργανισμού- Πολιτιστική
πρωτεύουσα 1997" και πρόκειται για
το μοναδικό μουσείο κινηματογράφου
στην Ελλάδα.] Βρίσκεται στο
διατηρητέο κτήριο της Αποθήκης Α
του λιμανιού, στην προβλήτα Α΄, στο
τέρμα της παραλίας, κοντά στην
Πλατεία Αριστοτέλους της
Θεσσαλονίκης. Στο μουσείο μπορεί
κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη
του κινηματογράφου και να
αναβιώσει την εποχή του παλιού
σινεμά.
