1. 1
Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗΣ
Δεν υπάρχουν κανόνες που να ορίζουν τι είναι όμως αυτό
που κάνει κάποιον Άγιο. Ως Άγιος αναγνωρίζεται από την
Εκκλησία όποιος πρώτα έχει κατοχυρωθεί ως Άγιος στη
συνείδηση του απλού λαού. Ο ρόλος της Εκκλησίας ως Θεσμού,
δεν είναι να «αναδεικνύει», να «ανακηρύσσει», πολύ δε
περισσότερο να «αγιοποιεί» ένα πρόσωπο, αλλά να
μετουσιώνει ένα βίωμα των πιστών σε επίσημη Εκκλησιαστική
Πράξη.
Η οδός που ακολουθεί η Εκκλησία προκειμένου να
αποφασίσει για την αγιότητα ή μη ενός προσώπου είναι
συγκεκριμένη.
Τα πρόσωπα που αγιοκατατάσσονται, αναδεικνύονται
ουσιαστικά από τον ίδιο τον λαό, ο οποίος τα τιμά μαζικά με
την προσκύνηση των λειψάνων τους ή με την βίωση των
2. 2
θαυμάτων τους. Με απλά λόγια, ο λαός, οι πιστοί είναι αυτοί
που υποδεικνύουν στην διοίκηση της Εκκλησίας ποιός είναι
άγιος. Στην εκκλησιαστική γλώσσα αυτό λέγεται:
εκκλησιαστική συνείδηση, ή συνείδηση του σώματος της
Εκκλησίας.
Όταν λοιπόν η ένδειξη ευλάβειας και τιμής στο πρόσωπο
ενός ανθρώπου που έχει ζήσει ανάμεσά μας λαμβάνει μαζικές
διαστάσεις και έχει διάρκεια, αντοχή στο χρόνο, και δεν είναι
μία εφήμερη ενθουσιαστική τάση, τότε η Εκκλησία αρχίζει και
συγκεντρώνει στοιχεία: καταγράφει τον βίο, καταγράφει τα
θαύματα, συγκεντρώνει τις ομιλίες, καταγράφει τις μαρτυρίες
των ανθρώπων για την αγιότητα του βίου του. Όταν όλα αυτά
δείξουν ότι έχουν αντοχή στο χρόνο και έχουν μία διάρκεια
στην εμπειρία του λαού του Θεού, τότε ο τοπικός
Μητροπολίτης, αφού συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που
προανέφερα, συντάσσει έκθεση προς την εκκλησιαστική του
αρχή (την Σύνοδο) και εισηγείται την αναγνώριση και επίσημη
αγιοκατάταξη.
Όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, τότε καλείται το
Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως ύπατη αρχή και το κέντρο της
Ορθοδοξίας, να συντάξει τον «Τόμο Αγιοκατατάξεως»,
δηλαδή να καθιερώσει σε παγκόσμιο και πανορθόδοξο επίπεδο
την τιμή του Αγίου που γίνεται ήδη σε τοπικό επίπεδο.
3. 3
A) ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ – ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΕΣ ΠΟΥ
ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ
1. Μέγας Κωνσταντίνος Α’ (306-337)
Αιτιολογικό: Με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313),
επέβαλε ανεξιθρησκία και τερμάτισε τις διώξεις κατά
των χριστιανών. Συγκάλεσε την A’ Οικουμενική Σύνοδο
της Νίκαιας (325), όπου διαμορφώθηκε το χριστιανικό δόγμα
και τέθηκε υπό την αιγίδα του κράτους. Έκτισε εκκλησίες, όπως
ο αρχικός Άγιος Πέτρος της Ρώμης. Συντέλεσε όσο κανένας
άλλος ηγεμόνας στη διάδοση του Χριστιανισμού. Βάσει αυτών
καλείται και «Ισαπόστολος».
Αρνητικά και Αντιρρήσεις: Σε όλη του τη ζωή ήταν οπαδός
της λατρείας του θεού Ήλιου, του οποίου ήταν και Μέγας
Αρχιερέας (Pontifex maximus). Βαφτίστηκε χριστιανός, αν και
αυτό αμφισβητείται από μερικούς ερευνητές, λίγο πριν
πεθάνει. Το 310 ο πενθερός του Μαξιμιανός συνελήφθη και
λίγο καιρό αργότερα βρέθηκε απαγχονισμένος στο δωμάτιό
του. Βέβαια αυτόν τον φόνο αρνήθηκε αργότερα ο
Κωνσταντίνος ότι τον διέταξε αυτός. Ωστόσο, βέβαιο είναι ότι
τo 326 o Κωνσταντίνος διέταξε τη δολοφονία του μεγαλύτερου
γιου του Κρίσπου και λίγο αργότερα και της συζύγου του
Φαύστας. Έλαβε μέρος σε πολλές φονικές μάχες. Οι χριστιανοί
υποστηρικτές της αγιοποίησής τους, ισχυρίζονται ότι με το
4. 4
βάπτισμά του, αν ποτέ όντως έγινε αυτό λίγο πριν το θάνατό
του, απαλείφθηκαν όλα τα πρότερά του εγκλήματα…
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 21 Μαΐου, μαζί με τη μητέρα
του Ελένη.
Λεπτομέρεια από ψηφιδωτό που βρίσκεται στην
νοτιοδυτική είσοδο της Αγίας Σοφίας. Ο Αυτοκράτορας και
Άγιος (φέρει ήδη φωτοστέφανο) Κωνσταντίνος I, προσφέρει
μία μακέτα της Βασιλικής της Αγίας Σοφίας στην Παρθένο
Μαρία.
2. Θεοδόσιος Α’ (ο Μέγας) (379-395)
Αιτιολογικό: Συνέχισε τον εκχριστιανισμό της
αυτοκρατορίας ακόμα πιο αποφασιστικά. Τον
Φεβρουάριο του 380, εξέδωσε διάταγμα (από κοινού με τον
Γρατιανό) με το οποίο όριζε ότι όλοι οι υπήκοοι θα έπρεπε να
είναι χριστιανοί. Συνεκάλεσε την Β’ Οικουμενική Σύνοδο. Πήρε
μέτρα εναντίον των ειδωλολατρών με καταστροφές ναών και
5. 5
διώξεις των Εθνικών. Επί των ημερών του σταμάτησαν οι
Ολυμπιακοί Αγώνες.
Αρνητικά: Διέπραξε ωμότητες σε βάρος των Εθνικών. Η
πολιτική του έγινε αιτία της καταστροφής πολλών μνημείων
και θησαυρών του Αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Επίσης,
διέταξε τη σφαγή των θεατών στον ιππόδρομο της
Θεσσαλονίκης επειδή είχαν εξεγερθεί εναντίον της Γοτθικής
φρουράς, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 7000 νεκρούς. Για το
λόγο αυτό είχε αφοριστεί από τον επίσκοπο Μιλάνου
Αμβρόσιο.
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 17 Ιανουαρίου.
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Ι με άλω (φωτοστέφανο γύρω
από το κεφάλι), σε σύγχρονο αργυρό δίσκο (Βασιλική
Ακαδημία Επιστημών, Μαδρίτη)
6. 6
3. Θεοδόσιος Β’ (ο Μικρός) (408-450)
Αιτιολογικό: Δεν υπήρξε κάποιος ιδιαίτερος λόγος για
να αναγορευτεί Άγιος, εκτός από το ότι συνέχισε τις
προσπάθειες του πατέρα του Αρκαδίου και του παππού του
(του Μεγάλου Θεοδοσίου) να εξαλείψουν και τα τελευταία ίχνη
του αρχαίου ειδωλολατρικού πολιτισμού.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, στην Κωνσταντινούπολη
επικρατούσε η αυστηρότητα και η θεοκρατία κάτω από την
επιρροή κυρίως της αδελφής του Πουλχερίας (επίσης Αγίας)
Αρνητικά και Αντιρρήσεις : Προφανώς η αγιοποίησή του
ήταν μια συνέχεια της παγανιστικής Ρωμαϊκής πρακτικής της
θεοποίησης των αυτοκρατόρων (αποθέωση).
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 29 Ιουλίου.
7. 7
4. Μαρκιανός (450-457)
Αιτιολογικό: Συνεκάλεσε τη Σύνοδο της
Χαλκηδόνος (την «Εν Χαλκηδόνι» Δ’ Οικουμενική, το
451) που θεμελίωσε τη χριστιανική Ορθοδοξία , καταδίκασε τον
Νεστόριο και τον Ευτυχή και έγινε το σημείο αναφοράς για τη
Χριστολογία. Έκτισε επίσης πολλές εκκλησίες και μοναστήρια,
συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας των Βλαχερνών. Επίσης,
υποστήριξε τον τίτλο «Οικουμενικό» για το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως, προκαλώντας την οργή του Πάπα.
Αρνητικά και προβληματισμός: H πραγματική Αγία ήταν η
σύζυγός του Πουλχερία (που είχε πάρει όρκο παρθενίας) η
οποία επηρέαζε αποφασιστικά τη θρησκευτική και πολιτική
ζωή στο Βυζάντιο, για πάνω από μισό αιώνα.
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 17 Φεβρουαρίου, μαζί με
την Πουλχερία.
Χρυσός σόλιντος του Μαρκιανού
8. 8
5. Ιουστινιανός Α’ (527-565)
Αιτιολογικό: Ήταν υπερκινητικός στα θρησκευτικά
ζητήματα, όπως σε όλα τα άλλα θέματα. Είναι Άγιος
επειδή βασικά υπήρξε μεγάλος αυτοκράτορας, υπερασπιστής
της Ορθοδοξίας (μεταξύ άλλων, έκλεισε την Ακαδημία
Αθηνών) και επειδή έχτισε την Αγία Σοφία και τη Μονή του
Σινά. Συνεκάλεσε την Ε’ Οικουμενική Σύνοδο που καταδίκασε
τις διάφορες αιρέσεις και λογόκρινε τη διδασκαλία του
Ωριγένη. Επιδίωξε, με αρκετή επιτυχία, τον προσηλυτισμό στο
Χριστιανισμό διαφόρων γειτονικών εθνών. Κατά τη διάρκεια
της βασιλείας του, η ειδωλολατρία στο Βυζάντιο εξέλιπε
οριστικά.
Αρνητικά: Προς το τέλος της ζωής του φαίνεται πως έκλινε
προς την αίρεση του αφθαρτοδοκητισμού (μια ακραία μορφή
Μονοφυσιτισμού που υποστήριζε πως δεν ήταν δυνατό το
σώμα του Ιησού να είχε υποφέρει).
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 14 Νοεμβρίου, μαζί με τη
σύζυγό του, Θεοδώρα
9. 9
Η μορφή του Ιουστινιανού Ι (με φωτοστέφανο Αγίου) στα
ψηφιδωτά του ναού του Αγίου Βιταλίου, στη Ραβέννα
,
Δίπτυχο που αναπαριστά τον Ιουστινιανό ή τον Αναστάσιο.
Έργο του Μπαρμπερίνι, Μουσείο του Λούβρου
10. 10
Χρυσό νόμισμα του Ιουστινιανού Α' (527-565), που
ανασκάφηκε στην Ινδία πιθανώς στα νότια, είναι ένα
παράδειγμα του Ινδο-ρωμαϊκού εμπορίου κατά τη διάρκεια
της περιόδου.
Αναπαράσταση του 1912 της στήλης του Ιουστινιανού
11. 11
6. Κωνσταντίνος Δ’ (668-685)
Αιτιολογικό: Συνεκάλεσε την ΣΤ’ Οικουμενική
Σύνοδο (ή Γ’ Σύνοδο Κωνσταντινουπόλεως) από το
Νοέμβριο του 680 μέχρι το Σεπτέμβριο του 681. Στις
περισσότερες από τις 18 συνεδριάσεις προήδρευε ο ίδιος ο
αυτοκράτορας. Η σύνοδος απεφάνθη πως ο Χριστός είχε θεία
και ανθρώπινη θέληση, που αντιστοιχούσαν στις δύο φύσεις
του. Αυτό τερμάτισε τη διαμάχη περί του Μονοθελητισμού που
συντάρασσε το Βυζάντιο από την εποχή του Ηρακλείου.
Κωνσταντίνος IV. Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων
Αρνητικά και αμφισβήτηση: Δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι
αυτός ήταν ο έτερος αυτοκράτωρ ονόματι Κωνσταντίνος (μετά
τον «Μέγα») που είναι Άγιος. Μερικά συναξάρια Αγίων της
Εκκλησίας αναφέρονται στον Κωνσταντίνο Γ’ γιο του
Ηρακλείου, που ήταν βασιλιάς για 6 μήνες το 641. Αλλά δεν
υπάρχει κανένας λόγος ούτε αυτός να ήταν Άγιος, εκτός ίσως
12. 12
από το γεγονός ότι ήταν δημοφιλής (λόγω πατρός) και πέθανε
πολύ νέος.
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 3 Σεπτεμβρίου
Ο Κωνσταντίνος Δ΄ και η συνοδεία του, μωσαϊκό στη
Βασιλική του Αγίου Απολλινάριου στη Ραβέννα
7. Ιουστινιανός Β’ Ρινότμητος (685-695 & 705-711)
Αιτιολογικό: Συνεκάλεσε την Πενθέκτη Οικουμενική
Σύνοδο στο παλάτι της Κωνσταντινούπολης ("Εν
Τρούλω") που θέσπισε 102 κανόνες από την Ε’ και την ΣΤ’
Σύνοδο που είχαν μείνει ανενεργοί. Ήταν και μια απόπειρα να
συμβιβάσει τις διαφορές με του δυτικούς που όμως απέρριψαν
στο σύνολό τους τους κανόνες επειδή ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν
13. 13
και ο περίφημος κανών που όριζε την ισότητα της Ανατολικής
με τη Δυτική Εκκλησία.
Αρνητικά: Περίεργη επιλογή για Άγιος. Υπήρξε από τους πιο
τυραννικούς και βάναυσους αυτοκράτορες, ιδίως κατά τη
δεύτερη θητεία του. Διακρίθηκε για τη σκληρότητα και την
πνευματική του αστάθεια.
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 2 Αυγούστου.
Ο Ιουστινιανός Β΄ εμφάνισε τη μορφή του Χριστού για
πρώτη φορά στα νομίσματα. Σόλιδος της δεύτερης
βασιλείας του (705-711): D[OMINUS] N[OSTRI] IHS[US]
CH[RI]S[TOS] REX REGNANTIUM / D. N. IUSTINIANUS
MULTUS A[ΝΝΟS]. Κρατά σταυροφόρο σφαίρα με την
επιγραφή PAX.
14. 14
8. Θεοδώρα (842-855)
Αιτιολογικό: Ήταν φανατική υπέρμαχος των εικόνων
και μετά το θάνατο του συζύγου της, του
εικονομάχου Θεόφιλου, κατάργησε τις εικονοκλαστικές του
πολιτικές και αποκατέστησε τη λατρεία των εικόνων,
τερματίζοντας έτσι την Εικονομαχία, τη χειρότερη εσωτερική
σύγκρουση στην ιστορία του Βυζαντίου.
Αρνητικά: Το μόνο αρνητικό σε αυτήν την αυτοκράτειρα είναι
ότι μαζί με τον αδελφό της Πετρωνά, τον πρώτο καιρό,
κατεχρώντο της συγγένειάς τους με τον αυτοκράτορα και
σύζυγό της Θεόφιλο, αλλά και η ίδια η Θεοδώρα ασχολήθηκε
με κερδοσκοπικές επιχειρήσεις προς μεγάλη δυσαρέσκεια του
Θεόφιλου.
Η μνήμη της εορτάζεται στις: 11 Φεβρουαρίου
Σόλιδος της Θεοδώρας μαζί με τον γιο της Μιχαήλ III
15. 15
9. Νικηφόρος Β’ Φωκάς (963-969)
Αιτιολογικό: Βασικά είναι Άγιος επειδή βοήθησε το
φίλο του Αθανάσιο τον Αθωνίτη να ιδρύσει τη
μοναστική κοινότητα στο Άγιο Όρος. Επιπλέον, όταν ήταν
ακόμα στρατηγός, το 961, είχε ανακαταλάβει την Κρήτη από
τους Σαρακηνούς. Αργότερα απελευθέρωσε την Κύπρο και
πολλές περιοχές στη Μικρά Ασία. Όλοι του οι πόλεμοι είχαν
έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα. Όταν έγινε αυτοκράτορας,
επέμενε να ανακηρυχθούν άγιοι όλοι οι στρατιώτες που
έπεσαν στους πολέμους εναντίον των αλλόπιστων, αλλά δεν
του πέρασε.
Νικηφόρος Β’ Φωκάς
Αρνητικά: Ήταν ένας από τους πιο σκληρούς στρατηγούς της
Βυζαντινής Ιστορίας. Είχε το προσωνύμιο "ο λευκός θάνατος
των Σαρακηνών" εξαιτίας των ωμοτήτων του εναντίον των
16. 16
Μουσουλμάνων αλλά και εναντίον Χριστιανών που δεν είχαν
διάθεση να υποταγούν.
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 11 Δεκεμβρίου.
10. Ιωάννης Γ’ Βατάτζης (1221-1254)
Αιτιολογικό: Ήταν ένας καλόψυχος, ευλαβής,
ταπεινός άνθρωπος και πολύ αποτελεσματικός ηγέτης
σε μια δύσκολη εποχή για το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία.
Αντιρρήσεις: Δεν υπάρχει τίποτα συγκλονιστικό στη ζωή και
τη βασιλεία του που να δικαιολογεί την ανακήρυξή του ως
Αγίου. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι ήταν πολύ πιο κοντά στην
17. 17
αγιότητα από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο σε αυτή την
κατηγορία των αγίων βυζαντινών Αυτοκρατόρων
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 4 Νοεμβρίου.
Ο Ιωάννης Βατάτζης στέφεται από την Παναγία σε
υπέρπυρον (χρυσό νόμισμα)
Β) ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ – ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ
ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ
1. Ειρήνη η Αθηναία (797-802)
Πιστώνεται με την ανύψωση των εικόνων και τη λήξη
της πρώτης περιόδου της εικονομαχίας. Αυτό ήταν
πολύ σημαντικό, και υπό διαφορετικές συνθήκες θα είχε
αγιοποιηθεί, αλλά οι Βυζαντινοί δεν τη συγχώρησαν ποτέ για
τη φιλαρχία της και ιδιαίτερα για την τύφλωση του γιου της.
Κάποιες ιστορικές πηγές την αναφέρουν σαν Αγία, αλλά δεν
αναφέρεται σε κανένα συναξάριο.
18. 18
Αρνητικά: Ήταν εξαιρετικά ραδιούργα η Αυτοκράτειρα
Ειρήνη. Η ραδιούργα, δόλια και πανέμορφη Αθηναία σκότωσε
ακόμη και τον γιο της για να ανέβει στο θρόνο του
Βυζαντίου...Αρχικά τον τύφλωσε και λίγες ημέρες μετά αυτός
πέθανε από αιμορραγία.
Χρυσό νόμισμα Ειρήνης της Αθηναίας που κόπηκε στα
χρόνια της Art Institute of Chicago
Η Ειρήνη και στις δύο όψεις ενός χρυσού σόλιδου: EIRINH
BASILISSH. Φορεί λώρο και κρατά σφαίρα και σκήπτρο,
που απολήγουν σε σταυρό.
20. 20
2. Μανουήλ Α’ Κομνηνός (1143-1180)
Υπήρξε πολύ ισχυρός, πολύ δημοφιλής, πολύ
πετυχημένος. Πριν πεθάνει εκάρη μοναχός και πήρε το
όνομα Ματθαίος. Όλα αυτά δεν φτάνουν για να είναι Άγιος και
δεν αναφέρεται στα συναξάρια της Εκκλησίας, αλλά περιέργως
υπάρχει ακολουθία και ημέρα που εορτάζεται η μνήμη του.
Η μνήμη του εορτάζεται στις: 21 Ιουλίου
3. Ιωάννης Δ’ Λάσκαρης Βατάτζης (1204-1261)
Ήταν 11 χρονών όταν εκθρονίστηκε και τυφλώθηκε
από τον Μιχαήλ Η’. Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε
μοναστήρι σαν μοναχός. Μετά το θάνατό του το 1305,
αναγνωρίστηκε σαν Άγιος και η μνήμη του εορταζόταν στην
21. 21
Κωνσταντινούπολη τον 14ο αιώνα. Προφανώς οι Βυζαντινοί
αισθάνονταν οίκτο και τύψεις για την άδικη μοίρα ενός παιδιού
που ήταν ο τελευταίος μιας δυναστείας ικανών ηγετών και
καλών ανθρώπων. Σήμερα δεν αναφέρεται σε κανένα
συναξάρι Αγίων.
Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης Δ' Λάσκαρις (1258–
1261)
22. 22
Γ) Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ
Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος (1449-1453)
Ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας. Σκοτώθηκε
από τους Τούρκους μαρτυρικά και δοξασμένα
υπερασπιζόμενος την Πόλη επικεφαλής του στρατού του.
Κανονικά, αυτό θα έπρεπε να ήταν αρκετό για να τον
καταστήσει Εθνομάρτυρα και Άγιο, αλλά δυστυχώς και αυτό
είναι όνειδος για τον Ελληνισμό και την Εκκλησία μας, δεν
έγινε ποτέ επισήμως Άγιος.
Υπάρχουν τρεις λόγοι για τη μη αγιοποίησή του: Ο πρώτος
είναι ότι κατά την Τουρκοκρατία, οποιαδήποτε απόπειρα να
αναγορευθεί Άγιος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θα
εκλαμβάνετο σαν εχθρική ενέργεια και ανταρσία από τους
Τούρκους τυράννους και δυνάστες. Άλλωστε το Οικουμενικό
Πατριαρχείο κράτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας
23. 23
μια άκρως και περιέργως συναινετική- συνεργατική στάση με
τον κατακτητή, την οποία διατήρησε και καθ΄ όλη τη διάρκεια
της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο δεύτερος και κυριότερος, καθαρά εκκλησιαστικός, λόγος
είναι ότι οι χριστιανοί μάρτυρες οδηγούνταν στο μαρτύριο
χωρίς να αντιστέκονται ή μάχονται για την αποτροπή του ενώ
ο Κωνσταντίνος μαρτύρησε μαχόμενος την νύκτα 28 προς 29
Μαΐου 1453. Ο τρίτος και εξίσου σοβαρός λόγος είναι ότι ο
Κωνσταντίνος ήταν Ρωμαιοκαθολικός... Ήδη από τη βασιλεία
του προκατόχου του και αδελφού του Ιωάννη Η’ και από τη
Σύνοδο της Φεράρας, η Βυζαντινή Εξουσία είχε προβεί σε
ομολογία πίστεως στον Πάπα προσδοκώντας βοήθεια. Για το
λόγο αυτό ο τελευταίος μας αυτοκράτορας και εθνομάρτυρας
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θεωρείται και τιμάται σαν Άγιος
από τους Έλληνες Καθολικούς.
Πάντως η ανέγερση ανδριάντα στον περίβολο της
Μητροπόλεως Αθηνών με την ευλογία της Εκκλησίας της
Ελλάδας αποτελεί μια ημιεπίσημη αναγνώριση του. Άλλωστε
υπάρχει και ημέρα εορτασμού της μνήμης του που είναι βέβαια
η ημερομηνία της Άλωσης. Ωστόσο,, στη συνείδηση όλων των
Ελλήνων ο αυτοκράτορας αυτός, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς,
απολαμβάνει μεγάλου σεβασμού, παραδοχής θαυμασμού και
αγάπης και ποτέ δεν είναι αργά και για την Ορθόδοξη
Εκκλησία να κάνει το χρέος της…
24. 24
Η μνήμη του τιμάται ανεπίσημα την 29 Μαΐου.
Απεικόνιση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου σε ένα
χειρόγραφο του 15ου αι. του Χρονικό του Ιωάννη Ζωναρά,
που βρίσκεται στην Biblioteca Estense στην Μόντενα
1/8 σταυράτου (13 χιλ., 0.63 γρ.). του Κωνσταντίνου ΙΑ΄
Παλαιολόγου (Δραγάση), 1448-1453, από τα τελευταία
νομίσματα που κόπηκαν στην Κωνσταντινούπολη πριν την
άλωση του 1453. Απεικόνιση του Χριστού Παντοκράτορα με
επιγραφή IC-XC, εστεμμένη μορφή του Κωνσταντίνου.
25. 25
Σφραγίδα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου με την
επιγραφή KΩNCTANTINOC ΕΝ ΧΩ [ΤΩ ΘΩ ΠΙCTOC]
ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ [ΡΩΜΑΙΩΝ] Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC.
ΠΗΓΕΣ:
Διαδίκτυο
http://www.byzantium.xronikon.com/bitgrsaint.html
https://orthodoxia.info/news/%CF%80%CF%89%CF%82-
%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-
%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-
%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82/
