2. આત્માના વેદનનો પ્રયોગ
(ચિતના પચિણમનમાાં)
કોઇ પણ ચિયા કિતાાં ઉપયોગમાાં
1.પહેલાાં આત્માનાં લક્ષ કિો.
2.પછી હાં કોણ છ
ાં તેના પિ લક્ષ કિો?
3.ભલે બચિથી કે ચવકલ્પથી અને
તમે તેને યાદ કિો.
4.આ ચિયા શિીિ કિ ેછે અને હાં એનાથી વેગળો છ
ાં .
5.પછી વતતમાનમાાં આપણે ચિત્તને કોઇ પણ સાધનમાાં (પૂજા,
સત્તસાંગ, સ્વાધ્યાય, ચિાંતન, જાપ, શભભાવની શાાંચત કે
શ્વાસોશ્વાસ જોવામાાં) િાખવાં પડશે.
3. 6. હવે ચિત્તને સાધનમાાં િાગ કે દ્વેષ કિવાની જે આદત છે
તેને મૂક્ત કિવાની છે
7. જેથી જ્યાિ ેચિત્ત શાાંત થશે અને ચસ્થિ થશે પણ
આ શભ ભાવની શાાંચત (કષાયોની માંદતા) )
તે આત્માનાં વેદન નથી માટે તેમાાં અટકવાનાં નથી.
ત્યાિ ેિાગ કે દ્વેષ ચસવાય બીજાં કાંઇક છે તેનો ખ્યાલ આવશે.
હવે તમે તમાિા ચિત્તની ચદશા બદલશો.
8. ત્યાાં તમને કાંઇ જણાશે નચહ એ જ અચસ્તત્વ છે અને
એ દ્રચિ વાિાંવાિ એ દ્રિા ઉપિ જશે ત્યાિ ે
ઘણા અભ્યાસ પછી તમને અાંદિનાં ભાસ (વેદન) થશે.
9. આ અભ્યાસ સતત કિવાથી વૃચત્ત ત્યાાં ચસ્થિ થશે અને છેવટે
એમાાં લીન થતાાં વેદન સ્પિ થશે-સમ્યક્દશતન થાય છે.
4. 10. તે બદલેલી ચદશા પકડીને આગળ િાલો તો
આગળ જતાાં આત્મા સ્પિ થશે
11. હાં જોનાિ અને જાણનાિ છ
ાં અને ચિયા કિનાિ નથી
તે ભાવ થવા જોઇએ.
12. એટલે જે ઉપયોગ ચિયામાાં ઓતપ્રોત કે એકાગ્ર હતો
તે ચિયા પૂિી થયે હવે ઉપયોગ આત્મા તિફ વળશે.
13. પિાંત મોટા ભાગે આપણને આત્મા છે તેનો
શબ્દોથી કે બચિથી ખ્યાલ હોય છે
પણ ભાન કે સ્મિણ ન હોવાથી ચિયા પૂિી થયે
ઉપયોગ બીજી વસ્તઓ તિફ ઢળી પડે છે કે વળી જાય છે અને
આત્મા તિફ વળતો નથી.
5. 14. માટે કોઇ પણ ચિયા કિતી વખતે લક્ષ તો
આત્મા તિફ જ િાખવાનો (ચિયા ભલે િાલતી હોય તો પણ) કે
જેથી ચિયા પૂિી થયે ઉપયોગ આત્મામાાં ચસ્થિ થાય.
(આ સમજણ કેળવવા માટે ગરુદેશનાની જરૂચિયાત છે કેમ કે ગરુથી
આપણને દ્રચિ કે માગત મળે છે.)
સવત ઇચરદ્રયોનો સાંયમ કિી, સવત પિદ્રવ્યથી ચનજસ્વરૂપ વ્યાવૃત (અલગ)
કિી, યોગને અિલ કિી, ઉપયોગથી ઉપયોગની એકતા કિવાથી
કેવળજ્ઞાન થાય.
