2. მტრის ჯარი 35 000 მებრძოლით სონღალუღთან 8 სექტემბერს დაბანაკდა.
ერეკლე II მხოლოდ 5 000 მეომრის
შეკრება შესძლო, მაგრამ
მხედართმთავრების წყალობით
მტერმა ქართველთა სიმცირე ვერ
გაიგო. 3 წაგებული ბრძოლის
შემდეგ ხანი გაბრუნდა
თბილისიდან, მაგრამ სიხარული
ნაადრევი იყო, რადგან,
ქართველებს შორის გამოჩნდა
მოღალატე, რომელმაც ამცნო ხანს
მებრძოლთა სიმცირის შესახებ.
სპარსელთა ჯარი მობრუნდა უკან
თან გზად უკვე აღნიშნავდა
გამარჯვებას.
მტერი ისე მალე დაბრუნდა
თბილისში ,რომ
მეფემ ვერ შესძლო ჯარის შეკრება
ერეკლე II მხოლოდ მოხალისეთა
რაზმის იმედად დარჩა.
რაზმის შემადგელობაში შედიოდა
300 ფშავ–ხევსურელი და
არაგველი გლეხი
3. „თუ ბედმა გვიღალატა და ვერ
დავძლიეთ მტრის ძალა,
შერცხვენილი იყოს, ვინც ჩვენგანი
ცოცხალი თავით შინ დაბრუნდეს,
ან გამარჯვება მტერზე და ან
სიკვდილი ბრძოლის ველზე”
ფიცი ვაჟკაცურადვე შეასრულეს ....
არცერთი არ შეუშინდა სიკვდილს,
ყველანი ებრძოდნენ მტერს
უკანასკნელ სისხლის წვეთამდე
და თავისი გმირული სული
ყველამ ბრძოლის ველზე დალია
6. დიდმა ქართველმა პოეტმა ლადო ასათიანმა
მათ გმირობას მიუძღვნა ლექსი
,,კრწანისის ყაყაჩოები”
,,ჰეი, თქვენ არაგველებო,
გაუმაძღარნო ომითა,
თქვენს საფლავებთან მოსვლა და
მუხლის მოდრეკა მომინდა”