นโยบายข้าวไทยหลังสนธิสัญญาเบาว์ริง เป็นการส่งเสริมการเพาะปลูกข้าว ด้วยการขุดคลองเพื่อราษฎรขยายพื้นที่ทำกิน พ้อมๆกับการให้กรรมสิทธิ์การถือครองที่ดิน การพัฒนากำลังคนและงานวิจัยด้าน้าวเพื่อการรวบรวมพันธุ์ เป้นนโยบายที่ส่งเสริมการค้าข้าวเสรีในยุคนั้น หลังสงคราม พื้นที่เพาะปลูกข้าวและผลผลิตข้าว รวมทั้งปริมาณการส่งออกได้ขยายตัอย่างรวดเร็ว หลังงครามโลกครั้งที่สองไทยได้เข้าสู่นโยายผูกขาดการส่งออกข้าวโดยใช้มาตรการจำกัดโควต้าและเก็บค่าพรีเมี่ยมในการสงออก เมื่อเข้า เมื่อเข้าสู่ทศวรรษ 2500 ไทยได้เริ่มใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจ โดยพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเช่นการพัฒนาระบบชลประทาน การพัฒนางานวิจัย รวมถึงโครงสร้างางการตลาดและการคมนามคม ซึ่งประจวบกบการเกิดปฎิวัติเขียวที่ได้มีการค้นพบข้าวพันธุ์ใหม่ที่ไ่ไวแสงหรือ IR8 โดยสถาบั IRRI ไทยได้นำข้าวพันธุ์ใหม่มาพัฒนาเขากับพันธุ์พื้นเมืองที่มีคุณภาพดีเช่นพันธุ์เหลืองทองเกิดเป้นข้าว กข 1 และได้มีการปรับปรุงพันธุ์ต่อเนื่องมา การขยายตัวของข้าวพันธุืไม่ไวแสงในช่วง ทศวรรษ 2520-2540 ได้ก่อให้เกิการขยายตัวของตลาดกลางเอกชน และการที่อุปทานขยายตัวอย่างรวดเร็วไปทัวทุกภูมิภาคทำให้ข้าวในตลาดส่งออกมีแนวโน้มขาลงและเป็นตลาดขอผู้ซื้อ ทำให้ไทยได้เปล่ยนนโยบายมาเป็นการแทรกแวงราคาและตลาด รวมถึนโยบายการให้การอุดหนุนแบบไม่มีเงินไขตามมา