Warsztaty ekg cz. 1 zaburzenia przewodzenia
•Transferir como PPTX, PDF•
2 gostaram•5,588 visualizações
Pierwsza część warsztatów z EKG prowadzonych przez studentów ze Studenckiego Koła Naukowego Chorób Wewnętrznych w Olsztynie. Prezentacja odbyła się 13-10-2016. Kolejne części już wkrótce!
Recomendados
Mais conteúdo relacionado
Mais procurados
Mais procurados (20)
Warsztaty ekg cz. 1 zaburzenia przewodzenia
- 3. Odstęp PQ Fragment zapisu EKG od początku załamka P do początku zespołu QRS Czas szerzenia się fali pobudzenia przechodzącej przez: mięśniówkę przedsionków, węzeł AV, pęczek Hisa z jego odnogami i włókna Purkiniego Czas trwania : 0,12 - 0,20 (3-5 małych kratek)
- 4. Blok przedsionkowo-komorowy • Utrudnienie lub zablokowanie przewodzenia z przedsionków do komór Blok przedsionkowo-komorowy I stopnia Blok przedsionkowo-komorowy II stopnia: • blok typu Mobitz I (periodyka Wenckebacha). • blok typu Mobitz II (dawniej: Mobitza), • blok 2:1 Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia
- 6. blok I stopnia Przedłużenie czasu przewodzenia między przedsionkami a roboczym mięśniem komór Wszystkie pobudzenia powstające w przedsionkach przewodzone są do komór Czas PQ jest stały > 200 ms (5 małych kratek) Przy znacznym wydłużeniu odstępu PQ załamek P może się nakładać na załamek T poprzedniej ewolucji
- 8. Bloki II stopnia • Nie wszystkie pobudzenia przedsionków są przewodzone do komór • Stosunek liczby załamków P do liczby zespołów QRS zmienny, przy zachowanej zależności występowania zespołów QRS od załamków P
- 9. Blok II stopnia typu Mobitz I (periodyka Wenckebacha) Postępujące wydłużanie się odstępu PQ, aż do momentu zablokowania przewodzenia przedsionkowo-komorowego • najkrótsze PQ po wypadnięciu QRS, a najdłuższe przed wypadnięciem; • największy przyrost wydłużenia PQ przy drugim przewiedzionym pobudzeniu po przerwie; stosunek załamków P do QRS może być różny, najczęściej 3:2 i 4:3
- 11. Blok II stopnia typu Mobitz II Okresowe zablokowanie przewodzenia z przedsionków do komór bez wcześniejszego wydłużenia odstępu PQ Stosunek załamków P do QRS jest różny, najczęściej 3:2 bądź 4:3, rzadziej 5:4 Odstęp PQ stały, w pobudzeniach przewiedzionych jest najczęściej prawidłowy, rzadziej wydłużony
- 12. Blok II stopnia
- 13. Blok 2:1 Stosunek 2:1 określa, że po załamkach P przewodzi się co drugi zespół QRS W tym typie bloku nie da się ustalić, czy jest to blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typu 1 czy 2
- 14. Blok II stopnia zaawansowany Jeżeli zespoły QRS nie pojawiają się po przynajmniej dwóch kolejnych załamkach P mówimy o bloku zaawansowanym Stosunek załamków P do QRS 3:1 bądź większy (nie dotyczy załamków P częstoskurczu przedsionkowego lub fali trzepotania) Część badaczy przyjmuje za blok zaawansowany blok 2:1
- 15. Blok III stopnia
- 16. blok III stopnia Brak zależności między załamkami P i zespołami QRS (zmienny czas PQ) Częstotliwość rytmu przedsionków jest większa niż rytmu komór Rytm rozrusznika zastępczego z łącza przedsionkowokomorowego ma częstotliwość zwykle 40–60/min, komorowego — 30–40/min Gdy zespoły QRS rytmu zastępczego są wąskie (< 0,12 s), to blok całkowity występuje proksymalnie od pęczka Hisa lub w jego obrębie Przy szerokich zespołach QRS jest blokiem przeważnie dystalnym (85% dystalny, 5% w obrębie pęczka Hisa, 10% proksymalny) Gdy rytmem wiodącym jest migotanie przedsionków — blok p-k III stopnia rozpoznaje się na podstawie obecności miarowego rytmu zespołów QRS o częstotliwości zwykle poniżej 60/min.
- 17. Blok III stopnia
- 19. Blok lewej odnogi pęczka Hisa LBBB
- 20. LBBB
- 21. LBBB Przegroda międzykomorowa ulega depolaryzacji od strony prawej do lewej: I etap: tworzy się mały załamek Q w V1 i załamek R w V6. II etap: tworzy się załamek R w V1 i załamek S w V6. III etap: tworzy się głęboki i szeroki załamek S w V1 i załamek R w V6.
- 22. LBBB Następuje odwrócenie załamka T w odprowadzeniach znad ściany bocznej: I, aVL, V5-V6 Czas trwania zespołu QRS ≥ 120 ms Szeroki, zazębiony załamek R (rzadziej załamek R z plateau na jego szczycie) w odprowadzeniach I, aVL, V5 i V6 Zespół QS lub rS w odprowadzeniach V1– V3 Czas do szczytu załamka R w V5, V6 > 60 ms Zmiany ST i T przeciwstawne do głównego wychylenia zespołu QRS
- 23. Niezupełny blok lewej odnogi pęczka Hisa Czas trwania zespołu QRS ≥ 110 ms i < 120 ms. Szeroki, szpiczasty załamek R, rzadziej zazębiony lub z platau na szczycie w odprowadzeniach I, V5 i V6. Czas do szczytu załamka R w V5, V6 > 60 ms. Brak załamków q w I, V5, V6
- 24. Blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa Oś elektryczna — lewogram patologiczny Zespół qR w odprowadzeniu I, aVL oraz rS w II, III, aVF Czas do szczytu załamka R w odprowadzeniu aVL > 45 ms Czas trwania zespołu QRS < 120 ms
- 25. Blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa Oś elektryczna — prawogram patologiczny Zespoły qR w odprowadzeniach II, III i aVF Zespoły rS w odprowadzeniach I i aVL Czas do szczytu załamka R w odprowadzeniu aVF > 45 ms Czas trwania zespołu QRS < 120 ms Brak cech przerostu prawej komory
- 26. Blok prawej odnogi pęczka Hisa RBBB • Najczęstsze przyczyny • choroba niedokrwienna serca • zapalenie mięśnia serca • przerost prawej komory • ostre serce płucne • wrodzone wady serca
- 27. RBBB
- 28. RBBB Czas trwania zespołu QRS ≥ 120 ms Załamek S szerszy od R i/lub > 40 ms w odprowadzeniach I i V6 Zespół QRS o morfologii rsr‘, rsR‘, rSR‘ (r‘ lub R‘ szersze niż r) lub szeroki, często zazębiony załamek R w odprowadzeniach V1 i/lub V2 Czas do szczytu załamka R w V1 > 50 ms Wtórne zmiany ST–T w odprowadzeniach V1–V2 i ewentualnie V3
- 29. Niezupełny blok prawej odnogi pęczka Hisa Czas trwania zespołu QRS ≥ 110 ms i < 120 ms Morfologia zespołu QRS w odprowadzeniach I, V1, V2, V6 taka jak w bloku prawej odnogi pęczka Hisa Czas do szczytu załamka R w V1 i/lub V2 > 50 ms