1. 10G Cameron

2. Fuschia – Zacharias, Christine & Uma
“Whoppa!” schreeuwde Uma het uit als ze
door de leuning van de wenteltrap gleed.
“Uma, hoe vaak moet ik je nog zeggen?”
schreeuwde Christine streng uit de
woonkamer,
“niet door de leuning glijden!”

3. “Ja, ma…” zuchtte Uma diep en liep de
oubollige woonkamer in. Ze zag haar
stiefvader Zacharias nogal triestig leek,
“hoe zit het met de voogdij?” vroeg Uma
voorzichtig.
“De voogdij?

4. Dat kunnen we vergeten!” Christine sprong
van de zetel en keek woedend naar haar
dochter,
“en dat is allemaal jouw schuld, Uma. We
moeten zo’n leugens om bestwil verzinnen
zodat Milana hier zal komen wonen, maar
nee, jij hebt de boel compleet verziekt, jij!
Weten we veel dat je Milana kent.”

5. “Ik wist eerst niet dat Milana de dochter van
Zacharias was,” meende Uma,
“en een leugen om bestwil? De rollen
draaien, zodat de moeder hem bedrogen
heeft?” Uma wees naar haar stiefvader,
“dat is pas ziekelijk! Ik heb gewoon gedaan
wat ik moet doen. De moeder verdient de
voogdij, hij niet!”

6. “Ik ga.” kwam Zacharias opeens met dit af en
vertrok.
“Waar ga je naartoe?” schreeuwde Christine
wanhopig achter hem aan, maar Zacharias
gaf geen kik.
“Oh ja, waarom moet hij per sé de voogdij
hebben?” vroeg Uma zich af,
“hij heeft voor geen klote voor Milana
gedaan. Moest hij de voogdij toch gewonnen
hebben, zouden jullie haar zoals mij
onderdrukken.”

7. De voordeur klapte toe en dan richtte
Christine met een kwade blik naar Uma toe.
“Proficiat, ben je nu blij dat je de boel
verziekt hebt?”
“Ik heb de boel niet verziekt, jij en die
klootzak hebben dat gedaan!”

8. “Hoe noem je mijn liefde van mijn leven?”
Christine greep hard bij Uma haar kraag en
liet haar op de sofa ploffen,
“ik ga je geven wat je verdient hebt, met al
die lelijke smoesjes en leugens van jou.”
Christine gaf raak een klap recht in Uma haar
gezicht. Uma kreunde van de pijn.
“Ik? Jullie, ja!”
En daarna volgden er nog klappen…

9. Cameron – Jasmin & Milana
Er heerste weer rust en vrede in huis, sinds
de advocate met goed nieuws was gekomen:
“Je hebt gewonnen, Jasmin. Je hebt officieel
de volledige voogdij over Milana.” En dan
nog het bewijs op papier.
Het was een zalig gevoel! Niet alleen voor
Jasmin, ook voor Milana…

10. Tegen één uur kwam Milana weer thuis van
school en maakte haar huiswerk in de
openlucht, het zonnetje scheen en zo koud
was het niet.
Alleen haar moeilijke huiswerk van Frans
zette Milana aan het knagen…

11. Na haar huiswerk keek Milana haar
lievelingsserie op televisie, terwijl Jasmin
zich bezighield met het schilderen.
Maar Milana’s serie stak wat tegen…
“Mam?” begon ze.

12. “Ja, schat?” antwoordde Jasmin.
“Wat denk je? Wil je opnieuw beginnen met
iemand? Ik wil best broertjes of zusjes.”

13. Jasmin moest even slikken van het idee.
Milana zag broertjes of zusjes voor haar wel
zitten, maar of Jasmin dat ook zag zitten was
helemaal anders…
“Schat, heb je niet genoeg aan je vrienden
en vriendinnen?” zei ze,
“ik ben over vijf dagen jarig en dan ga ik niet
meer aan kinderen beginnen. Ik bedoel,
komaan, als ik nu zwanger al zijn, ben ik al
een oud moedertje als dat kindje een peuter
is.”

14. De enige wat Milana kon uitbrengen was
“Spijtig” en keek verder naar televisie. Ze
had gehoopt op broertjes en zusjes, maar op
Jasmin’s leeftijd was dat onmogelijk en ze
had ook geen man.
Oké, dan moest het hier wel saai blijven…

15. “Ik heb er genoeg van.” besloot Milana de
televisie uit te zetten en naar de telefoon te
grijpen.
“Naar wie ga je bellen?” vroeg Jasmin uit
nieuwsgierigheid.
“Naar Uma,” zei Milana,
“en wees gerust, ze is een goed voorbeeld.”

16. Eindelijk na een tijd kreeg Milana haar beste
vriendin en stiefzus aan de lijn.
“Hoi Uma, met Milana hier. Ik kan jou thuis
niet bereiken dus probeer ik maar-”
“Ik ben niet meer thuis,” onderbrak Uma,
“ik ben naar de uni gegaan, ik was thuis
compleet beu.”

17. “Oh…” Milana was compleet verrast over het
nieuws. Dat wou zeggen dat ze Uma niet
meer vaak zou zien, dat Uma van school weg
was,
“wat? Waarom?”
“Ik dacht al een tijd om naar de uni te gaan,
elke tiener wil dat,” legde Uma het uit,
“maar op een moment is de emmer vol
gelopen bij mij. Mijn moeder heeft me-”
Uma kreeg een krop in haar keel en dan…

18. “Geslagen.” kon Uma uiteindelijk haar zin
afmaken.
Milana schrok en haar ogen werden groot.
“Wat? Heeft ze jou geslagen?” riep ze het uit
dat Jasmin haar hoorde,
“dat meen je toch niet, Uma?”
“Jawel. Ze vindt dat ik de voogdij over jou
van jouw vader heb afgepakt, maar dat is
niet waar.”
“En dan nog zeggen dat mijn moeder hem
bedrogen heeft,” mompelde Milana kwaad,
“dat is fraai, hoor. Maar mooi dat je weg
bent van thuis.”

19. Jasmin besefte bij het telefoongesprek
hoeveel geluk ze had dat ze de volledige
voogdij kreeg.
“Nou, ik ga ophangen, Uma. Ik heb van alles
te doen.” besloot Milana.
“Oké, hopelijk zie ik je snel, Milana!” hoopte
Uma.
Daarna namen ze afscheid van elkaar.

20. “En? Troubles bij dat huishouden?” kon
Jasmin even niet laten om te gniffelen.
“Ja, Christine heeft Uma bont en blauw
geslagen. Uma is het beu en zit nu op de
uni.” vertelde Jasmin.
“Christine lijkt me al geen goede moeder.”
vond Jasmin.

21. De zon was van de horizon verdwenen en
Milana had toestemming om met een
vriendin van haar klas uit te gaan.

22. Tegen dat Milana weer thuiskwam – om
twaalf uur zoals afgesproken – en meteen
onder haar lakens kroop, kreeg het
huishouden een onaangenaam bezoekje.

23. Gelukkig kon de politie de inbreker snel
inschakelen door het superieure
alarmsysteem.

24. De afgelopen inbraak was de
gespreksonderwerp voor het ontbijt.

29. Net op de dag dat Jasmin de top van haar
carrière had bereikt – haar levenswens! –
was ze ook jarig en daar kon ze heel moeilijk
mee om.
Maar toch… wat er moest gebeuren, moest
gebeuren.

30. “Komaan, mama,” bleef Milana haar moeder
aanmoedigen,
“je kunt hier niet aan ontsnappen. Denk aan
de mooie momenten die-”
“Mooie momenten?” onderbrak Jasmin haar
dochter,
“een ex-man die je aldoor heeft gestalkt en
om jouw dochter gevochten? Dat kan ik niet
bepaald mooie momenten noemen.”
“Ik weet het,” mopperde Milana,
“maar denk er niet meer aan, dat is het
verleden nu!”

31. “Je hebt gelijk,” Met wat moed kwam Jasmin
voor haar taart met veel kaarsjes staan,
“met naar oudere opgroeien kan ik aan een
totaal nieuw leven beginnen!”
“Precies,” stemde Milana tevreden in,

32. “en nu wil ik dat je de kaarsjes uitblaast, in
jezelf iets wenst en opgroeit. We hebben
niet alle tijd van de wereld.”
“Zeg, je kunt een mens zo opjagen.”
mopperde Jasmin en blikte een strenge blik
naar Milana toe.
“Ik weet het.”
Daarna blies Jasmin alle kaarsjes uit, wat
veel werk was.

34. 10G Cameron