1. Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
1
ตอน เหลี่ยมลูกพี่
ที่เหมืองแร ไมมีพระเอก ไมมีผูราย ทุกคนมีคาเทากัน เปนคนที่มดวงชะตาแบบเดียวกันจึงไดมา
ี
รวมกันอยูในบริเวณอันจํากัด มันอยูกนแองภูเขาเหมือนตกตะกอนชีวิตคลั่กกันอยู พบหนากันจําเจ
 
เหมือนสองกระจกดูหนาตัวเอง เสือผาเครื่องแตงตัวไมมีความหมายอะไร เพราะตางก็ซื้อเสื้อโหล
้
จากรานเดียวกัน ตําแหนงงานอาจจะมีความหมายอยูบางก็แตในเวลางาน เลิกงานแลวเรากินเหลา
ขวดเดียวกัน และจากแกวเดียวกัน เรามองลึกลงไปในหนังกําพรา ลึกลงไปจนทะลุจิตใจ มองจน
เห็นวาเขาเหลานัน คือสวนประกอบของกันและกัน และเปนสวนหนึงของชีวิตเรา
้ ่
ถาไมมีเจาของรานกาแฟเราก็ตอง ตั้งรานกาแฟขึ้นมา ถานายฝรั่งไมลฃงจากบังกาโลมาทํางาน
เราก็ทํากันไปเอง ถาไมมีเสมียนจายเงินเดือน ขาพเจาก็อาจทําหนาที่แทน และถาไมมีขาพเจาคนอื่น

2. Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
2
เขาก็ทําแทนได อยาวาแตคนตอคนซึ่งทํางานทดแทนกันไดเลย แมแตแรดีบุกที่เราขุดกันอยูทุกวัน
นั้น ครั้งหนึ่งเราขุดแรไมไดเลยเปนแรมเดือน แตเหมืองของเราก็หาลมไม เพราะเราไปเฟนขี้แรที่
เราทิ้งกองพะเนินหลังโกดังเอากลับมารอนใหมอยางละเอียดละออ ก็ไดดนื้อแรจากความสุรุยสุราย
ครั้งกอนมาอีกเปนจํานวนไมนอยเลย
เราอยูดวยกันเหมือนครอบครัว ยิ่งกวาจะรูสึกวามาทํางาน มีความผูกพันกันอยูอยางญาติ มี
ความเปนญาติอยูในคําเรียก อาย มีความรักใครกันอยูในการหยอกลออยางเจ็บตัว มีความหวังดีตอ

กันอยูในเรี่ยวแรงที่ชวยกันยกของหนักคนละมุม มีความเปนกันเองและเปดเผยเมื่อแกผาอาบน้ําใน

ลําธารกันทั้งกลุม สิ่งเหลานี้เปนความทรงจําอันมีคาของขาพเจา ความกันดารของทองที่ และสังคม
อันถึงแดนของชีวิตในครั้งนัน นอนกนอยางทรงสิทธิในหัวใจยิ่งกวาความจําเรื่องอื่นๆ ในชีวิตของ
้
ขาพเจา
คนหนึ่งที่อยูในความทรงจําและบัญชีฮโรของขาพเจาไดแกพี่จอนหัวหนาเรือขุด แกเปน
 ี
ลูกครึ่งอายุไลเรี่ยกับนายฝรั่งผูจดการ งานคลอง พูดคลอง ไดทั้งไทย จีน มลายู และอังกฤษ ทาทาง
ั
ทวงทีนักเลงเต็มตัว แกเปนตัวอยางอันคมคายสําหรับชาวเหมือง บานแกมีตูเย็นเดินเครื่องดวย
น้ํามันกาดอันเปนเครื่องประดับตําแหนง ตอนเย็นเลิกงานเหนื่อยๆ ดวยกัน แกดึงขาพเจาแวะบาน
แกแลวเอาน้ําแข็งใสขนเผื่อไวกนหลังกินขาวดวย ถาเราทํางานดวยกันในผลัดดึกบนเรือขุด เมื่อ
ั ิ
ตองขึ้นจากเรือไปชวยกันยกสายสมอเปลี่ยนหลุม ทามกลางความหนาวและน้ําคางตกหนัก แกเอา
หมวกของแกครอบหัวใหขาพเจาโดยไมทนปฏิเสธ ทั้งๆที่ตวแกเองนั้นหัวลานและไมยอมถอด
ั
หมวกงายๆ
พี่จอนไมคอยถูกเสนกับนายฝรั่งผูจดการ แตแกชอบนองชายนายฝรั่ง ซึ่งเปนนายชางใหญผู
ั
เปนนายโดยตรงของแก อยูมาเมื่อนองชายนายฝรั่งลาออกไปเพราะสัญญาครบเทอมและไปไดงาน
อื่นดีกวาทีนี่ จึงมีฝรั่งคนใหมมาแทน เจาหนุมคนนี้เปนทหารผานศึก ในชีวตไมเคยเห็นเรือขุดแร
่ ิ
แตจําเปนตองจางไวเพราะเขาวากันวาทุกเหมืองจะตองมีฝรั่งอยางนอยสองคนจึงจะครบองค
ไมเชนนั้นบริษัทอินชัวรันทมาตรฐานจะไมรับประกันให พี่จอนแกหงุดหงิดเขาทุกวันมือชั้นแกจะ
เปนลูกนองของคนที่แกสอนงานไดอยางร แกคิดจะลาออกอยูทาเดียว
คนอยางพี่จอนผานงานมาแลวไมรกี่เหมือง ฝไมลายมือรูกันทั่ว พอดีบริษัทเปดใหมแหง
ู
หนึ่งมาใหเงินเดือนสองเทาที่แกไดอยู แกจึงไดชองไป เรื่องเงินเดือนไมใชสาเหตุ หากเปนเพียง
ขออางเพื่อไมใหเสียมารยาทในการที่แกจะออก

3. Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
3
วันสุดทาย ที่พี่จอนทํางานบนเรือขุด พวกเราทุกคนมีความรูสึกแสนอาลัย เมื่อเลิกงาน
เจาฝรั่งคนที่เปนนายชางแตในนามโดดแผลวขึนรถขับกลับบังกาโล พวกเราออยอิ่งลงเรือสําปนมา
้
ขึ้นบก เงียบกริบ เดินตามกันเปนหาง ไมหยอกลอเลนคนองกันอยางเคย พี่จอนเดินนําหนางุดๆ พี่
กองชางฟตกับพี่เหวงเคียงคูเดินคลอไปเหมือนทหารเอกใหเกียรติแมทัพ ขาพเจาเดินเยื้องหลังมา
เล็กนอย ตอจากขาพเจาพวกเราทั้งชุดเดินคลายๆวาจะไปรบปนกับความรูสึกวาไปงานศพ
มาถึงโรงเหลา พี่จอนเงียบงัน จนพีกองตองออกปากสั่งเหลามาเลี้ยงกันคลายๆ จะเปน
่
การเลี้ยงสง พี่จอนนั่งลงกอน เราทุกคนไมมีใครกลาไปนั่งดวยแมแตพกองซึ่งเอาเหลาขวดหนึ่งกับ
ี่
แกวใบหนึ่งไปวางไวให แลวก็ถอยออกมายืนรีๆรอๆ
ชะรอยพี่จอนคงจะรูสึกในความเงียบเชียบของตัวเอง แกจึงพูดขึ้นกอนวา
“เฮย กินเหลาซีวะ ไมใชกจะไปตายนี่หวา”
ู
คํานี้ยิ่งทําใหเราสะทอนใจยิ่งขึ้น
ทันใดนั้น รถสองแถวคันหนึ่งแลนมาจอดทีหนาโรงเหลา มีคนโดยสารคนเดียว เขา
่
ควักเงินใหคนขับแลวหิวกระเปาใบใหญลงจากรถเดินเขามา สวนรถนั้นก็ตีวงกลับลําแลนกลับไป
้
เขาเปนชายกลางคนาทางแข็งแรง แตงตัวเขาทาวาเปนคนทํางานจัด หนาตา
เครงเครียดไมกลัวใคร เขาวางกระเปาลงแถวนั้น ถอดหมวกสักกะหลาดออกมองหาที่นั่ง และมีโตะ
พี่จอนนั่นเองที่ยังวางนานั่ง
“เชิญเถอะ” จอนเรียกไวลายเจาของถิ่น
“นี่เขาเขตเหมืองแลวใชไหม ?” ชายคนนันทาย้
“ใช” พี่จอนตอบและถามเสร็จในตัว “มาแตไหน”
“ระนอง”
“ไกลครับ มาหาใคร”
เขานั่งรวมโตะกับพี่จอน แลวตอบวา
“นายฝรั่งที่นโทรเลขเรียกตัวฉันมาทําการ นายเรือขุดที่น”
ี่ ี่
พวกเราคอยๆถอยรนไปนั่งเบียดกันอยูอีกโตะหนึ่ง
“กินเหลาเถอะ” พี่จอนชวนผูมาใหมพลางรินเหลาลงในแกวใบเดียวบนโตะนั้น
เลื่อนไปให ชายผูนั้นมองตาพี่จอนหนอยหนึ่งแลวถามวา
“คนละครึ่ง หรือคนละเที่ยว”
“คนละเที่ยว” พี่จอนพูดอยางมีนัย “เที่ยวนี้นายอู แตฉนไป”
ั
เขาขมวดคิ้วสงสัย
พี่จอนจึงอธิบายวา “ฉันทําการนายเรือขุดทีนี่แตฉันออกวนนนี้ นายมาแทนฉัน ฉัน
่
ชื่อจอน”

4. Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
4
“เคยไดยน ฉันชื่อเลิศ ทําไมนายจอนจะไปเสียละ”
ิ
“คนอยางฉัน ไปไหนก็ไปได”
“เราคนเหมืองก็เปนพันนันแหละ”
้
“แลวคืนนี้จะนอนไหน” พี่จอนถามดวยใจอารี
“หารูไม แลวแตนายฝรั่ง”
“นอนเรือนฉันเถอะ คืนนีฉันไมนอนแลว”
้
“ทําไม”
“ฉันหมดการที่ไหน ฉันก็ไมนอนทีนั่น” ่
“สวนฉัน ถายังไมไดทําการ ฉันก็ยังไมยอมนอนเรือนใคร”
ถึงตอนนี้พี่จอนชักไหวตัว แกเลยยึดเหลาแกวนั้นไว พลางคํารามวา
“งั้นก็อยาแดกเลย เหลา-เหลิ้ว”
แลวแกก็สาดเหลาออกไปนอกรานกระเด็นเปนฝอย ชายผูมาใหมลุกขึนยืนพูดวา
้
“ยังไมทันตอยกันเลย ใหน้ําเสียแลว”
พี่จอนถลันลุกขึ้น คนมาใหมถอยหลังไปตั้งหลักกาวหนึ่ง ตาตอตาจองกันอยางเฉียบขาด
พวกเรานั่งตะลึง รอดูคนรุนใหญเขาฉะกัน เงียบกริบ แตทาไมมันไปดังโครมครามอยูในหัวใจก็ไม
ํ 
รู ใครคนหนึ่งทําแกวเหลาลมดังแกก จึงถูกรุมดาดวยสายตาจนมันกมหนาไมกระดิกตัวอีกเลย
ฝานคนมาใหม คอยๆ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม แลวหัวเราะเบาๆ “ฉันพูดเลนๆ” เขาพูดกลัวเสียง
้
หัวเราะ “ขออภัยเถอะ นี่เรือนผูจัดการไปทางไหนละ”
เจาของโรงเหลา ซึ่งยืนอยูกนรานรีบเบียดคนออกมมาหิ้วกระเปาใหเขาแลววา
“มาซี ฉันจะพาไป”
เมื่อเขาไปแลว พีจอนจึงนั่งลงรินเหลา พี่กองสมุนเอกเรเขามา แลวชวนวา
่
“ถีบมันเสียเถอะ”
“ทําไม?”
“มันพูดเยย”
“ก็กูรวนมันกอนนี่หวา กูแกลงลองดูวามันจะมาคุมพวกเอ็งอยูไหม”
“แลวพี่จอนวาคุมอยูไหมละ”
“ก็เมื่อกี้มีหมาสักตัวกลาลุกขึ้นไหมละ”
“ปะโธ ไมบอกอยางงั้นนี” พี่กองฉุนเฉียว “ไอฉันก็นึกวา พี่จอนอยากแสดงใหเปนที่ระลึกใหสม
่
ตําแหนง”
“นี่ก็แปลวาพวกเอ็งยอมรับตําแหนงของมันแลววาเทากู”

5. Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
5
พี่จอนกินเหลาอีกแกวหนึ่งแลวลุกขึ้นจะออกจากรานไป แกพูดคําสุดทายทีขาพเจายัง
่
จําไดจนเดี๋ยวนีวา
้
“ เวลากูแปลกหนาไปที่ไหน กูก็ทําอยางมันเหมือนกัน “
คัดลอกโดย SG’14/ 9979