2. 2
Συνεργασία εκπ/κών Ε.Α. & Γ.Α.Συνεργασία εκπ/κών Ε.Α. & Γ.Α.
είναι η από κοινού σχεδίαση, λήψη αποφάσεων
και λύση προβλημάτων
αναφέρεται κυρίως στο «πώς» και δευτερευόντως στο
«τι»
είναι εθελοντική και ισότιμη (δεν επιτρέπονται
ιεραρχικές διευθετήσεις)
περικλείει την επικοινωνία, το διαμοιρασμό, το
συντονισμό, τη σύμπραξη, τη διαπραγμάτευση
βασίζεται σε κοινούς στόχους
αποτελείται από άτομα που διαμοιράζονται την ευθύνη
των αποτελεσμάτων (η τάξη μου γίνεται η τάξη μας)
χαρακτηρίζεται από κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των
εταίρων
4. Στις κοινότητες μάθησης οιΣτις κοινότητες μάθησης οι
εκπαιδευτικοί…εκπαιδευτικοί…
4
Εργάζονται συνεργατικά πάνω στα προβλήματα μάθησης των μαθητών.
Επικεντρώνονται στην από κοινού δημιουργία της γνώσης.
Εργάζονται σε ομάδες με τους συναδέλφους τους.
Παρατηρούν και αναστοχάζονται ο ένας την εργασία του άλλου και
αλληλουποστηρίζονται.
Επιδιώκουν να κατανοούν ο ένας το στυλ και τις τεχνικές διδασκαλίας του
άλλου, να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον και να
αλληλοσυμπληρώνονται.
Εκτιμούν την ανοιχτή και τακτική επικοινωνία που αποτελούν τη βάση της
εμπιστοσύνης μεταξύ τους, με τους μαθητές τους και με τους γονείς.
Αισθάνονται συλλογικά υπεύθυνοι για τη μάθηση των μαθητών αλλά και των
εκπαιδευτικών του σχολείου.
Κατανοούν ότι κανένα άτομο δεν έχει όλες τις απαντήσεις, αλλά ο καθένας
έχει σημαντική γνώση να συνεισφέρει
5. 5
•έλλειψη
εμπιστοσύνης σε
ατομικές γνώσεις και
ικανότητες
•αναζήτηση λύσεων
απ’ έξω
•αντιπαλότητα/
ανταγωνισμός
•τάση συνεργασίας
με την ίδια ειδικότητα
•έλλειμμα χώρου και
χρόνου
•έλλειψη
εμπιστοσύνης σε
ατομικές γνώσεις και
ικανότητες
•αναζήτηση λύσεων
απ’ έξω
•αντιπαλότητα/
ανταγωνισμός
•τάση συνεργασίας
με την ίδια ειδικότητα
•έλλειμμα χώρου και
χρόνου
ΕΜΠΟΔΙΑ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
•έλλειμμα δεξιοτήτων
συνεργασίας
•έλλειμμα γνώσεων και
δεξιοτήτων συμπερίληψης
•διαχωρισμένος
επαγγελματικός ρόλος-
διαχωρισμένο εκπαιδευτικό
έργο
•απομονωμένος ρόλος-
διδασκαλία ως ατομική κι όχι
ως συλλογική δραστηριότητα
•διεκπεραιωτικός ρόλος (Α.Π.)
•κυρίαρχος ρόλος του/της
δασκάλου/ας της τάξης
Ατομικοί λόγοι-
Επαγγελματικές
σχέσεις
Σπουδές και
Επάγγελμα
6. Προϋποθέσεις συνεργασίαςΠροϋποθέσεις συνεργασίας
προσωπική ανάγκη και προσωπικό ενδιαφέρον
κοινές αξίες
εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμός
αναγνώριση της συνεισφοράς του άλλου
δεκτικότητα στην αλλαγή
διαμοιρασμός των πεποιθήσεων
θετική αντίληψη για το ρόλο του εκπ/κού Ε.Α.
ενσυναίσθηση για τις δυσκολίες του εκπ/κού
Γ.Α. για συμπεριληπτική εκπαίδευση στην τάξη
6
7. Προϋποθέσεις συνεργασίαςΠροϋποθέσεις συνεργασίας
εθελοντική εργασία
αποσαφήνιση των ρόλων
θετική στάση/θετικές προσδοκίες
αλτρουϊσμός
διάθεση προσωπικού χρόνου
επικοινωνία
ευελιξία στη σύγκλιση απόψεων
υποστήριξη και ενίσχυση από τον οργανισμό
(π.χ. διεύθυνση, σύλλογος διδασκόντων)
7
8. 8
Συνεργατική διδασκαλίαΣυνεργατική διδασκαλία
οι εκπαιδευτικοί Ε.Α. & Γ.Α. συνενώνουν
τις διαφορετικές τους ικανότητες
τις διαφορετικές τους δεξιότητες
τη γνώση και την εμπειρία τους
και σχεδιάζουν-αξιολογούν-διαχειρίζονται
9. 9
Οφέλη συνεργατικής διδασκαλίαςΟφέλη συνεργατικής διδασκαλίας
οι μαθητές με και χωρίς ε.ε.α.
κατανοούν τη διαφορετικότητα
αποδέχονται τους «άλλους»
μαθαίνουν να αποδίδουν αξία τόσο στον εαυτό τους,
όσο και στους άλλους
αναπτύσσουν δεξιότητες συνεργασίας, έχοντας ως
πρότυπο τη συνεργασία/συνδιδασκαλία των
εκπαιδευτικών
οι μαθητές με ε.ε.α. και χαμηλή επίδοση
διαμορφώνουν θετικότερη αυτοεικόνα
αναπτύσσουν θετικές σχέσεις με τους συμμαθητές
τους
βελτιώνουν τις κοινωνικές και ακαδημαϊκές τους
δεξιότητες
11. Ενδεικτική βιβλιογραφίαΕνδεικτική βιβλιογραφία
Ευφραιμίδου, Σ. (2014). Συνεργασία και επαγγελματική ανάπτυξη εκπαιδευτικών ειδικής και
γενικής αγωγής μέσα σε διαδικτυακές επαγγελματικές κοινότητες μάθησης (Αδημοσίευτη
διδακτορική διατριβή). Βόλος: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Guskey, T.R. (2002). Professional Development and Teacher Change, Teachers and Teaching:
theory and practice, 8(3), 381-391.
Cook, L., & Friend, M., (1996). Co-teaching: Guidelines for creating effective practices. In E.L.
Meyen, G.A. Vergason, & R. J. Whelan (Eds.), Strategies for teaching exceptional children in
inclusive settings (pp. 155-182). Denver: Love
Santamaria, L.J. & Thousand, J.S. (2004). Collaboration, Co-teaching, and Differentiated
Instruction: A Process-Oriented Approach to Whole Schooling, International Journal of Whole
Schooling 1(1), 0-36.
Sharpe, M. N. & Hawes, M. E. (2003). Collaboration between general and special education:
Making it work. NCSET Issue Brief. National Center on Secondary Education and Transition. ED
481548.
Skrtic, T.M. (1995). Deconstructing/reconstructing public education: Social reconstruction in
the postmodern era. In T.M. Skrtic (Ed.), Disability and democracy: Reconstructing (special)
education for postmodernity (pp. 233-273). New York: Teachers College Press.
UNESCO, 1994, The Salamanca Statement and Framework on Special Needs, Paris: Unesco.
Waldron, N. L., & McLeskey, J. (2010). Establishing a collaborative school culture through
comprehensive school reform. Journal of Educational and Psychological Consultation, 20, 58–
74.
11