Galicia, literatura e auga. CPI Virxe da Cela

1. GALICIA,
LITERATURA
E AUGA

2. Ai, meu Sil
meu meigo rio
que tinhas os olhos verdes
e donairoso o feitio.
Ernesto Guerra da Cal
Silvia Roca, 4º de ESO

3. O río ten un leito
mulidiño,
perfumado de rosas
e cravés.
Manuel Curros
Silvia Roca, 4º de ESO

4. Pasa río, pasa río
co teu maino rebulir
pasa, pasa ante as froliñas
color de ouro marfil,
a quen cos teus doces labios
tan doces cousas lle dis.
Rosalía de Castro
Silvia Roca, 4º de ESO

5. Silvia Roca, 4º de ESO
Era un airiño soave
que se ergueu pola mañán
e viña de non se sabe.
Era un recendo de rosas
de roseira de ningures,
que se meteu pola porta.
Xosé María Álvarez

6. Silvia Roca, 4º de ESO
Coma un río quixera eu ser: cantar
con estrelas no lombo cara ó mar,
deixando unha chorima en cada pedra
¡ Unha bágoa de Deus en cada ierba!.
X.M. Díaz Castro

7. Riba da auga tecida
flaira d´abraira
florida.
Riba da auga
trenzada flaigra
d´abraira granada.
Uxío Novoneyra
Silvia Roca, 4º de ESO

8. Tiñamosmedo
de mirármonosnenos
nosseusollosde vello,
no silenciado sangue
daspucharcas,
evitábamoso seu abrazo de verán e de argazo,
de pozo
de remuíño escuro.
Francisco X.Fernández Naval
Silvia Roca, 4º de ESO

9. O río levaba os ollos
Ailalálo
Pechados de carnes verdes,
De nenos rindo pechados.
O río levaba os ollos
Ailalálo,
Soñando brinquedos
brancos,
Nenos lixeiros cantando.
O río levaba os ollos
Ailalálo
Cantando rotos de neve
Nenos lixeiros cantando.
O río levaba os ollos
Ailalálo
Cortando sombras furtivas
De nenos furtos cortando.
O río levaba os ollos!
Álvaro Cunqueiro Adrián Mosquera, 3º de ESO

10. POEMIÑA DO SEÑOR REGATO DO CEPELO
Nunca tiveche unha arela
de tan humilde e sinxelo:
¡Meu regato do Cepelo,
das Regas uo da Barciela!.
Maila ó teu nome sonoro,
eres regato e non río:
¡ o teu caudal tan esguío
nunca encherá un encoro!
Mais dices con xentileza,
leve vea rumorosa,
unha canción misteriosa
dunha asombrosa beleza.
Se eu te chamo : ¡ señoría!,
Breve cantor xogoral:
¡ ti non mo tomes a mal
que é proba de cortesía!
(Manuel María)
María Vázquez, 4º ESO

11. Poemiña de Rosalía de castro.
Pasa río, pasa, río
co teu maino rebulir
pasa, pasa ante as froliñas
color de ouro marfil,
a quen cos teus doces labios
tan doces cousas lle dis.
Nina Arcas Bouza 4º ESO

12. Suspiros tristes, lágrimas cansadas,
que lanza el corazón, los ojosllueven,
los troncos bañan y las ramas mueven
de estas plantas, a Alcides consagradas;
más del viento las fuerzasconjuradas
los suspiros desatan y remueven,
y los troncos las lágrimas se beben,
mal ellos y peor ellas derramadas.
Hasta en mi tierno rostro aquel tributo
que dan mis ojos, invisible mano
de sombra o de aire me le dejaenjuto,
porque aquel ángelfieramente humano
no crea mi dolor, y así es mifruto
llorarsin premio y suspirar en vano.
Luis de Góngora
Ana Pena 3º ESO

13. Eduardo Pondal
"Queixumes dos pinos",
"Río Langüelle".
Alba Rodríguez, 3º de ESO

14. Os Eidos
Tronou ventou e choveo.
Bicouse a terra co ceo.
A noite que onte caíu
sólo foi pra quen’a oíu.
Ameteu o río. Ameteron as fontes
i os fontegallos dos montes.
Naz’a a auga a golfarón.
Regan os prados a cachón.
Chove no monte e nas viñas.
Envolca a auga en regueiras
i ailí onde caen as beiras
baila muiñeiras miudiñas…
Chove xunto e miudo…
Como siga unhos días este tempo
vai dar gusto
ver cubertas de mofo as penas
as paredes vellas
as ourelas dos ríos
i as presas
as estoldas dos muíños
os teitos
os castiñeiros xa sin folla
i as árbores todas.
Uxío Novoneyra
Alba Amenedo, 4º de ESO

15. ¿Cántas gotas de auga
e cántas follas novas?
Da vosa mesma luz vos
recontades: Abonda
Ángel Varela, 3º de ESO

16. ¿Cantas gotas de auga
e cantas follas novas?
Da vosa mesma luz vos
recontades: Abonda
Andrea Brage Amado

17. E cómo doi a luz
-xa de tan branca negra-
No corazón da mañán.
Entra en sí mesma
en mareas incertas
lixeiraanque profunda
simpleanquecrara.
E cómo doi vela
-xa de tan branca negra-
Sempre no seu sitio
Anque en mudanza sempre

18. Sed como la fuente que se
derrama y no como el tanque
que siempre contiene la
misma agua.
Paulo Coelho.
Cintia Vidal Mantiñán

19. A POESÍA FAISE NAS FRAGAS
Zunido húmido do vento.
Rozamento da chuvia sobre as
follas dos carballos.
Murmurio dun regato.
Arrolo dunha lontra en cío.
Berro dun lagarteiro.
Mansedume dunha vaca marela
pacendo.
Feixes de luz perforando a follaxe.
Goteo do callo nos sacos de xute.
Xabarís forzando tesouros..
Silencio nos calvarios.
A poesía faise nas fragas.
(César Antonio Molina)
Héctor Pérez , 1º de ESO

20. A POESÍA FAISE NAS FRAGAS
Zunido húmido do vento.
Rozamento da chuvia sobre as follas dos
carballos.
Murmurio dun regato.
Arrolo dunha lontra en cío.
Berro dun lagarteiro.
Mansedume dunha vaca marela pacendo.
Feixes de luz perforando a follaxe.
Goteo do callo nos sacos de xute.
Xabarís forzando tesouros..
Silencio nos calvarios.
A poesía faise nas fragas.
(César Antonio Molina)
Lara Gómez, 4º de ESO

21. A ORILLAS DEL SAR.
A través del follaje perenne
que oír deja rumores
extraños,y entre un mar de
ondulante verdura,amorosa
mansión de los pájaros,desde
mis ventanas veoel templo que
quise tanto.
ROSALIA DE CASTRO
Laura Ares, 1º de ESO

22. POEMIÑA DO SEÑOR REGATO DO CEPELO
Nunca tiveche unha arela
de tan humilde e sinxelo:
¡Meu regato do Cepelo,
das Regas uo da Barciela!.
Maila ó teu nome sonoro,
eres regato e non río:
¡ o teu caudal tan esguío
nunca encherá un encoro!
Mais dices con xentileza,
leve vea rumorosa,
unha canción misteriosa
dunha asombrosa beleza.
Se eu te chamo : ¡ señoría!,
Breve cantor xogoral:
¡ ti non mo tomes a mal
que é proba de cortesía!
Manuel María
Verónica García Martín

23. Pasa río, pasa, río
co teu maino rebulir
pasa, pasa ante as froliñas
color de ouro marfil,
a quen cos teus doces labios
tan doces cousas lle dis
Rosalia de Castro
Tania Grueiro, 3º ESO

24. RIO SOLDÓN
Río Soldón, de escumas puras
na cascada, entre rochas
bermellas
fita azul
ao pé da Serra Rocaboa!
Deus, un día
Abriu gorxas de luz
nesta montaña galega
e ficou saudoso
a soñar.
EDUARDO MOEIRAS

25. RÍOS DE OUTEIRO
Río da infancia, ausente melodía
no corazón dun canto matutino.
Rio de Outeiro, espello cristalino,
dos meus días, corrente fuxidía.
Río do tempo, o sol de mediodía
xa devala en poñente vespertino.
Río da vida, río de destino,
peregrino de ignota lonxanía.
Lonxe de min, atópome contigo
Vexo un neno que escoita, paseniño,
os murmurios do tempo pasaxeiro.
Lonxe de ti, encóntrome comigo,
debruzado na Ponte do Muíño,
mirándonos pasar, Río de Outeiro.
Do libro "As luces de noutrora"
Edelmiro Vázquez Naval. 2010
Ainhoa Novo Mourelo , 1º de ESO

26. Pero nada cambia
todo fica
no mesmo lugar
atemporal, inamovible
son as mesmas paisaxes,
os mesmos silencios
as mesmas ondas
xa non hai parellas
enlazadas pola rúa
nin estraños rituais
nin frustracións perversas,
nin poetas
porque nada cambia
agás os ollos
con que se ve
o tempo
Modesto Fraga
Ana González, 3º ESO

27. Luz mollada chegáballe do mar.
Qué craro o tempo
pra ollála na praia
con presencia de cousa!
Qué sinxelo o serán
pra baixala no pelo
con caricia animal e pura!
Luz mollada dos seus ollos
Levaba o mar!
Álvaro Cunqueiro, “Mar ao norde”
Ana González, 3º ESO

28. Brinca na rocha o regato
puro. Azas de cor viva
salpican o ceo.
Suspiros do regato en flor,
¿de quen serán?
A auga lambe a carriza
coma bico na pel soñada
¿Qué amará?
Eduardo Moreiras, “Os nobres carreiros”
Ana González, 3º ESO

29. Falemos de tí e min
xa que vivimos.
Tí i eu nos ventos
e nos solsticios.
Tí i eu nos bosques
e nos ríos.
Tí i eu, historia
de corpos nidios.
Tí i eu, saudade
de álbores íntimos.
Tí i eu sin tempo
polo tempo que imos.
Tí i eu cantando,
chorando e rindo
Celso Emilio Ferreiro, “Longa noite de pedra”
Ana González, 3º ESO

30. Regatiños da doce Galicia,
gaitiñas levades pro mar
de pedra en pedra un gaiteiro
espallando o voso alborear
Os páxaros nos amieiros
rompen con vos a cantar,
as troitas pillan saltiños
e brincan pra namorar..
(Avalino Cachafeiro)
Nerea Couceiro, 4º ESO

31. Poemiña de Xosé María Díaz Castro.
Coma un río quixera eu ser: cantar
con estrelas no lombo cara ó mar,
deixando unha chorima en cada pedra
¡ Unha bágoa de Deus en cada ierba!.
Nerea Couceiro, 4º ESO

32. EU QUERO SER MARIÑEIRO
Eu quero ser mariñeiro,
no meu barco navegar,
ir deixando no camiño
ronseles de escuma
que cortan o mar.
Eu quero ser mariñeiro,
á lúa segredos contar,
pintar de azul os meus soños,
de azul e verde
como o mar.
Eu quero ser mariñeiro,
cos peixes xogar e cantar,
vivir buscando sereas
agochadas nos corais.
Eu quero ser mariñeiro,
lixeiro nas ondas brincar,
chegar ata o horizonte
co meu perfume de sal.
Julia González González
Nerea Couceiro, 4º de ESO

33. Coma un río quixera eu ser: cantar
Con estrelas no lombo cara ó mar,
Deixando unha chorima en cada pedra
¡ Unha bágoa de Deus en cada ierba!.
Xosé María Díaz Castro
Sergio García Coira

34. Zunido húmido do vento
Rozamento da chuvia sobre as follas dos carballos
Murmurio dun regato
Arrolodunhalontra en cío.
Berro dunlagarteiro
Mansedumedunha vaca marelapacendo.
Feixes de luz perforando a follaxe
Goteo do callo nos sacos de xute
Xabarís forzando tesouros.
Silencio nos calvarios.
A poesía faisenas fragas.
César Antonio Molina
Sergio García Coira

35. Desde o meu río da alegría
contemplo o decorrer de cada hora
e a sucesión da noite e máis da aurora,
da tarde, da maña, da meridía.
Daría Xohán Cabana
Sergio García Coira

36. Tronou ventou e choveu
Bicouse a terra co ceo.
A noite que onte caíu
Sólo foi pre quen a oiu.
Ameteu o río. Ameteron as fontes
i os fontegallos dos montes.
Nazá auga a golforón.
Regan os prados a cachón.
Uxío Novoneyra
Sergio García Coira

37. Mainos son os regueiriños
que, mainiñosantre as herbas
decorren tan mainamente
pol-asmainiñasribeiras.
Albino Nuñez
Sergio García Coira

38. Pasa río, pasa, río
Co teu maino rebulir
pasa, pasa ante as frolliñas
color de ouro marfil,
a quen cos teus doces labios
tan doces cousas lle dis.
Rosalía de Castro
Sergio García Coira

39. David Rodríguez, 1º de ESO

40. Río amigo.
Que sono inmortal levas contigo!
Que silencio na ribeira eterno
se move nas túas augas procelosas!
Que verdade abrangues nas augas claras
Río amigo.
Río manso.
Río infindo.
Poema sacado do libro de Xosé Otero Canto
"Miño, río pai e amigo"
Candela Campello, 1º de ESO

41. Amor de auga lixeira,
muiñeira.
Amor de auga tardeira,ribeira.
Amor de auga frolida,
cantiga.
Amor de auga perdida,
miña amiga.
Álvaro Cunqueiro
Jairo Castrillón, 1º de ESO

42. EL MAR…
Donde hay historias de amor
que nunca se escribieron,
donde las olas vienen y van
siempre trayendo dulces recuerdos.
Escucho en una caracola el susurro de tu voz,
te siento a mi lado, es la magia del mar,
me acerca a ti, me arrastran las olas…
El mar.
Lugar infinito, lejano horizonte
donde tu estás…
Arena fría que no me dice nada
pues las olas borraron
aquellas cosas que escribías
que terminaban en “te quiero”
El mar
Donde yo escribo estos versos
para ti, sin poderte olvidar.
Tú eres mi recuerdo, mi vida…
El mar…
Laura Río, 3º de ESO

43. Coma un río quixera eu ser: cantar
con estrelas no lombo cara ó mar,
deixando unha chorima en cada pedra,
e unha bágoa de Deus en cada herba.
Trociño da poesía chamada "Como un río" do libro "Nimbos" de
Editorial Galaxia 2014.
Xose Maria Díaz Castro
Lucía Paz, 1º de ESO

44. El agua tan pura y fresca,
Siento su suavidad en mis manos,
Fuente líquida y transparente,
Que nos dá algo muy precioso
Un cuerpo sano.
Gracias a ella existimos,
Siempre está presente,
Enseñemos a cuidarla,
Que no viviremos si ella está ausente.
Aunque inodora sea,
E insípido su sabor tenga,
El hombre sin decencia,
Arruina su inocencia,
Mezclándola con químicos,
Colorantes o llenándola de impurezas,
Menospreciada el agua,
Qué tristeza.
Si entre todos ayudamos,
Podremos dar libertad,
A la hermosura del agua,
De esa suciedad,
Que a nosotros nos afecta,
Ya que gracias a ella vivimos,
Y si la cuidamos,
Podremos dar vida,
Al mundo azul que siempre quisimos.
Jorge López, 1º de ESO

45. Do libro "As pontes do Lérez"
de A. Portela e A. Rodríguez Fraiz
Seica así cantou Avelino Cachafeiro.
Regatiños da doce Galicia,
gaitiñas levades pro mar
de pedra en pedra un gaiteiro
espallando o voso alborear
Os páxaros nos amieiros
rompen con vos a cantar,
as troitas pillan saltiños
e brincan pra namorar...
Pablo Maroño, 1º de ESO