Boletín da parroquia San Francisco de Asís dos Tilos Teo, A Coruña

1. BOLETIN PARROQUIAL
Nº 184 - Novembro 2015
PARROQUIA SAN FRANCISCO DE ASÍS DOS TILOS
ORAR EN MISERICORDIA
Fai uns días, escoitando a Sebastián Mora, secretario xeral de Cáritas
Española, este provocaba nos presentes unha profunda reflexión, que non por
sabida é menos profética: “A acción caritativa sen reflexión e sen oración non
é acción cristiá, pois fáltalle o auténtico sentido de vinculación a Cristo
Xesús”.
A un mes do comezo do Ano Santo da Misericordia, a actitude crente ante as
catorce obras de misericordia, ampliables a vinteoito, non debe ser outra que
a de facelas vida en oración confiada. Calquera persoa de ben pode practicar
as obras de misericordia, pero o cristián identifica a súa acción caritativa
cando as une, en oración, á vida persoal e á vida comunitaria da Igrexa.
Hai outro aspecto importante a ter en conta. Precisamos o perdón de Deus,
pois aínda que Deus “como Pai misericordioso" nos garante o seu perdón,
non é menos certo que nós “como fillos” debemos recoñecer o noso pecado:
“Pai, pequei contra o ceo e contra ti...”
Preparémonos, en oración confiada, para o comezo do Ano Santo da
Misericordia.
COMPROMISO DE CRENTE
Non sei se vos pasa a vós, pero a min si que me pasa. Explícome: cando algo
non vai ben ou non funciona como debese a nivel social, parroquial ou eclesial,
sempre tendo a buscar responsables, que non culpables, fóra de min, nas autori-
dades competentes.
Pásavos a vós?
Ó mellor esta é a explicación máis fácil para que as cousas non funcionen como
deben, non funcionen ou sigan sen solución. Poñamos un exemplo calquera a nivel
familiar, veciñal, parroquial ou municipal; non vaiamos a niveis supra parroquiais
de tipo autonómico ou estatal.
Constatamos, como crentes, que a presenza eclesial cada día é menos presenza
viva. Non busquemos razóns ollando cara a tempos pasados nin cara a esferas
superiores. Constatamos que a sociedade, cada día, está máis secularizada e,
polo tanto, a influencia da relixión na sociedade perde importancia e presenza.
A pregunta que me fago e vos fago é a mesma: podo facer algo, poñer algo da
miña parte para que a miña presenza de persoa crente se vexa nas palabras e nos
feitos?
Concretando:
- Se miro os máis necesitados, incluídos os refuxiados e inmigrantes,
podo participar activamente en Cáritas ou noutra entidade de axuda?
- Se miro as celebracións litúrxicas, son así porque a culpa é da idade do
clero ou porque non me comprometo a participar activamente como: lec
tor, cantor, etc.?
A vida parroquial será máis activa na medida en que eu participe, propoña ideas,
non para que as executen outros senón para sentirme tamén actor.
Na Igrexa, na parroquia, na sociedade, somos os que somos, pero non podemos
quedarnos na lamentación senón no compromiso.
Ademais do que se fai na parroquia, imos comezar a reunirnos no grupo parro-
quial para achegar propostas para o sínodo diocesano. No mes de decembro, o
día 8, comeza o Ano Santo da Misericordia; temos previstas actividades pero
admítense suxestións para esta ou outras actividades.
Podemos contar contigo? Achega ideas, intégrate nalgunha comisión, participa
activamente.
Serás ben recibido/a.
Benjamín.

2. Obras de misericordia
Aquel antigo catecismo que as pasa-
das xeracións tiveron que memorizar,
lembraban todo o que debía ter como
consecuencia o amor cristián; eran as
chamadas obras de misericordia que,
se se cumprían, tiñan como recom-
pensa o que Xesús nos prometera no
Sermón da Montaña: “Ditosos os
misericordiosos porque acadarán
misericordia”. Eran verdadeiros
actos de caridade que nacían do man-
dato de Xesús: “Amádevos uns a
outros como eu vos amei”.
O mandato segue vixente nestes tem-
pos de abundancia e benestar inxus-
tamente distribuído.
Corporais:
- Dar de comer ao famento.
- Dar de beber ao sedento.
- Vestir o espido.
- Acoller o forasteiro.
- Asistir os enfermos.
- Visitar os que están na cadea.
- Enterrar os mortos.
Espirituais:
- Dar consello ao que o necesita.
- Aprender ao que non sabe.
- Corrixir ao que erra.
- Consolar ao triste.
- Perdoar as ofensas.
- Soportar con paciencia as persoas
molestas ou inoportunas.
- Rogar a Deus polos vivos e polos
defuntos.
PARROQUIA VIVA
1.- Festa de Todos os Santos.
2.- Misa por todos os familiares e
veciños defuntos ás 20 h.
25.- Reunión do grupo de Cáritas ás
20:30 h.
29.- Primeiro Domingo de Advento.
A PALABRA DE DEUS
Misericordiosos como o Pai
Cando rezamos co salmo 102: “Deus
perdoa todas as túas culpas e cura
todas as túas enfermidades; rescata a
túa vida do foso e énchete de graza e
amor entrañable”, consideramos
desde dentro de nós os sentimentos
máis profundos e viscerais de onde
saen as reaccións con máis sensibili-
dade. As entrañas de Deus están
cheas de amor, de tenrura e de mise-
ricordia. Non se trata, pois, de emo-
cións ocasionais senón de respostas
sinceras e comprometidas.
Hai moitos salmos que nos axudan a
afondar na idea entrañable da miseri-
cordia, coma no salmo 146 no que
lemos: “O Señor libera os cativos,
abre os ollos dos cegos e levanta o
caído; o Señor protexe os estranxei-
ros e sustenta o horfo e a viúva; o
Señor ama os xustos e frea no cami-
ño os malvados. Tamén o salmo 147
cando di que “O Señor sanda os
corazóns aflixidos e venda as súas
feridas”.
Deus é aquel que está presente, pró-
ximo, providente, santo e misericor-
dioso.
O mesmo salmo 102 nos axuda a
valorar a recompensa que o crente
recibe de Deus porque é rico en
misericordia: “Bendí, alma miña, ao
Señor, e non esquezas os seus bene-
ficios”.
XUBILEO DA MISERICORDIABautismos:
Juán Vieiro Lareo, de José Antonio e
Cristina (14-06-2015)
Ángel Adrián e Mariana Rodríguez
Cobas, de Carlos Osvaldo e
María Gabriela (25-10-2015)
Defuncións:
Alberto José Menéndez Alonso, dos
Tilos (14-06-2015)
Jesús Oriente Varela Fariña, de
Cobas de Arriba (16-10-2015)
ACONTECEMENTOS
Cáritas nace en 1947 e como diocesa-
na de Santiago en 1965.
En 1997 celebrou Cáritas española os
50 anos de solidariedade e este ano (7
de novembro) celebrámolo na nosa
Diócese.
Naquela ocasión elabórase un exce-
lente documento sobre a Identidade
de Cáritas, que segue vivo e vixente,
no que se establece a Cáritas como
“lugar de encontro da comunidade
cristiá para un mellor servizo aos
pobres”. Por tanto, é a parroquia,
como comunidade, a base da acción
caritativa por razón da súa proximi-
dade cos pobres e pola experiencia
concreta do compartir.
O Papa Francisco convócanos a todos
os cristiáns para que durante un ano, a
partir do próximo 8 de decembro,
vivamos dun xeito especial e intenso
que, como o samaritano na parábola
do Evanxeo, se compadece do ferido
na beiravía cun amor compasivo, con
entrañas de misericordia, para que co
seu favor se recupere das súas feridas,
poñendo todos os medios posibles
para que iso ocorra.
Deste xeito, o samaritano pónolo
Xesús de exemplo e modelo a imitar
nun mundo onde os feridos se contan
por milleiros e as súas doenzas non
son suficientemente socorridas.
¡Ditosos os misericordiosos...!
CÁRITAS