1. Fuglar Helga Jóna Kristmundsdóttir

2. Fuglar Fuglar á Íslandi skiptast í sex flokka Þeir eru: Landfuglar Máffuglar Sjófuglar Spörfuglar Vaðfuglar Vatnafuglar

3. Landfuglar Þetta er fremur ósamstæður flokkur þar sem safnað er saman land- eða þurrlendisfuglum Lítið er um landfugla hér á landi Ástæðurnar fyrir því er: Fæðan Skógleysi á Íslandi Og einangrun landsins.

4. Einkenni Landfugla Kyn þessara fugla eru svipuð útlits, Kvenfuglinn eru nokkru stærri Sterklegan krókboginn gogg og beittar klær Sterklegan krókboginn gogg Beitar klær

5. Máffuglar Þeir teljast til strandfugla Þetta eru dýraætur sem lifa aðallega á sjávarfangi Einnig á skordýrum,úrgangi, fuglsungum, eggjum og fleiru. Flestir máfar og kjóar eru með sterklegan gogg, sem er krókboginn í endann

6. Máffuglar Máfum er oft skipt í tvo hópa til hægðarauka, stóra máfa (svartbakur, hvítmáfur, sílamáfur o.fl.) og litla (t.d. hettumáfur, rita og stormmáfur). Þeir hafa sundfit milli tánna Ungar þeirra verða fljótt fleygir Kynin eru eins að útliti, en karlfuglinn er oftast ívið stærri Máfar, kjóar og þernur verpa yfirleitt í byggðum.

7. Sjófuglar Þeir afla fæðu sinnar úr sjó eru fiskiætur sem kafa eftir æti Fuglar sem tilheyra þessum flokki eru: Álka Dílaskarfur Fýll Haftyrðill Langvía Lundi Sjósvala Skrofa Stormsvala Stuttnefja Súla Teista Toppskarfur Kynjamunur sjófugla er lítill, það er helst einhver stærðarmunur sem greinir kynin að.

8. Sjófuglar Sjófuglar halda tryggð við maka sinn Þeir verpa við sjó , ala allan sinn aldur á sjó nema þegar þeir koma á land til að verpa en flestir verpa einu eggi. Ungar þeirra allra eru ósjálfbjarga og dvelja oft lengi í hreiðrinu

9. Spörfuglar Spörfuglar eru mjög mismunandi að stærð, en þó flestir smávaxnir. Músarrindill og auðnutittlingur eru minnstir íslenskra fugla, en hrafninn stærstur. Spörfuglar eru langstærsti ættbálkur fugla

10. Spörfuglar Fótur spörfugla er svonefndur setfótur, en goggurinn er aðlagaður að fæðunni. Spörfuglar verpa í vönduð hreiður og ungarnir eru ósjálfbjarga, yfirgefa hreiðrið þegar þeir eru orðnir eða að verða fleygir. Það eru aðeins níu tegundir spörfugla sem verpa hér í einhverjum mæli. Einangrun landsins, skógleysi og vætusöm veðrátta eru taldar helstu ástæður fyrir því hversu fáar tegundir verpa hér á landi

11. Vaðfuglar Þær tegundir í þessum flokki eru : Heiðlóa Hrossagöggur Jaðrakan Lóuþræll Óðinshani Rauðbrystingur Sanderla Sandlóa Sendlingur Spói Stelkur Tildra Tjaldur Þórshani Einkenni margra vaðfugla eru langur goggur, langir fætur og langur háls.

12. Vaðfuglar helga sér óðul og verpa pörin stök. Kynjamunur er lítill hjá vaðfuglum, karlfuglinn er þó oft ívið skrautlegri og kvenfuglinn aðeins stærri Þeir eru dýraætur og er langur goggurinn hentugur til að grafa eftir æti í leirum, tjarnarbotnum og jarðvegi. Sumir fuglarnir eru meiri þurrlendistegundir og hafa fremur stuttan gogg og fætur eins og sandlóa og heiðlóa Vaðfuglar

13. Vatnafuglar Þær tegundir sem tilheyra þessum flokki eru: Álft Blesgæs Duggönd Flærgoði Gargönd Grafönd Grágæs Gulönd Hávella Heiðagæs Helsíngi Himbrimi Hrafnsönd Húsönd Andfuglar eru sérhæfðir að lifi á vatni. Þeir hafa sundfit milli tánna og goggur margra er flatur með hyrnistönnum, sem auðveldar þeim að sía fæðu úr vatni. Lómur Margæs Rauðhöfðaönd Skeiðönd Skrúfönd Stokkönd Straumönd Toppönd Urtönd Æðarfugl

14. Vatnafuglar Auk andfuglanna eru hér tveir vatnafuglar, sem hafa lífshætti ekki ósvipaða og hjá öndum. Þetta eru lómur og himbrimi. Álft, gæsir og sumar buslendur eru grasbítar. Hluti af fæðu buslanda, svo og fæða kafanda og fiskianda, er úr dýraríkinu. Karlfuglinn er ávalt stærri hjá andfuglum, og hjá öndum er hann yfirleitt mun skrautlegri en kvenfuglinn.