2. Aveiro to miejscowość w Portugalii, leżąca w dystrykcie Aveiro, w regionie Centrum w podregionie Baixo Vouga przy ujściu rzeki Vouga do Laguny Aveiro (Ocean Atlantycki). Wielką atrakcją niemal całego miasta są elewacje domów wyłożone ceramicznymi płytkami azulejos. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1759 r. Jest siedzibą gminy o tej samej nazwie.
33. Azulejo to cienkie ceramiczne płytki, najczęściej kwadratowe, pokryte nieprzepuszczalnym i błyszczącym szkliwem. Powierzchnia azulejo jest jedno lub wielokolorowa, gładka lub z fakturą. Płytek azulejo używano jako elementów mozaik składających się z wielu, czasem ponad kilku tysięcy elementów, pokrywających całe ściany, oraz jako oddzielnych kompozycji dekoracyjnych.
34.
35. Motywy wykonywane z azulejo miały postać scen historycznych, mitologicznych, ikonografii religijnej, oraz całej gamy elementów dekoracyjnych zarówno geometrycznych jak i roślinnych. Mozaiki bardzo często pokrywały całe ściany i podłogi w pałacach, ogrodach, kościołach, klasztorach, a także mieszkaniach czy miejscach użyteczności publicznej. Azulejo stały się czymś więcej niż tylko atrakcyjnym elementem dekoracyjnym. Wykonane z taniego materiału płytki stanowiły najlepszy sposób na podniesienie estetyki budynków, a także nadanie im niepowtarzalnego wyglądu, a przede wszystkim zapewnienia higieny wnętrz.
36.
37. Płytki azulejo o bardzo różnych kształtach i kolorystyce stały się najbardziej charakterystycznym środkiem wyrazu i najbardziej ekspresyjnym rodzajem sztuki, głównie portugalskiej, rozwijanym i używanym przez ponad pięćset lat, ale także sztuki hiszpańskiej choć w mniejszym stopniu.
38.
39.
40.
41.
42. Wytwarzane są z mieszaniny dwóch części żółtek jaj i jednej części cukru. Masa może być umieszczana w małych, drewnianych beczułkach (barricas) z ręcznie malowanymi scenami marynistycznymi lub w otoczce z chleba typu opłatkowego w kształcie ryb i owoców morza. - to tradycyjne portugalskie słodycze z regionu miasta Aveiro,
43. Ovos moles, podobnie jak wiele portugalskich słodyczy, wywodzą się od produktów wytwarzanych w przeszłości przez zakonników z klasztorów, które istniały w Portugalii do początków XIX wieku – dominikanów, franciszkanów i karmelitów. Po likwidacji zgromadzeń w 1834 roku pozostały po nich manufaktury oraz część świeckiego personelu.
44.
45. Oprac. na podst. WEB jokoretsina Muz. Mariza–Fado Curvo www.rotfl.com.pl
