1. บีเกิล (Beagle)
เฉลียวฉลาด ซุกซน คล่องแคล่วว่องไว
ลักษณะทั่วไป
บีเกิลถูกจัดอยู่ในกลุ่ม "สุนัขไล่หมาจิ้งจอกขนาดเล็ก" ขนสั้นเรียบลาตัวมีความยาวของลาตัวมากกว่าด้านสูง
เล็กน้อย หูชิดกับหัว ปกติสีของบีเกิ้ลมี 3 สี ขาว ดาและแทน แต่สีที่เด่นและเป็นที่ยอมรับ คือสีผสมกันทุกสีจะเป็นที่
ยอมรับ สุนัขบีเกิ้ลเป็นสุนัขที่อยู่ในกลุ่มต้นๆ ของสุนัขล่าสัตว์ แผลเป็นส่วนใหญ่มักเกิดจากการล่าสัตว์ รอยตัด รอย
แหว่งที่หู ที่อาจเกิดจากหญ้า หนาม ใบไม้เป็นพิษ เป็นต้น
ความเป็นมา
ต้นกาเนิดของสุนัขสายพันธุ์บีเกิลนั้นไม่เป็นที่แน่ชัด แต่เชื่อกันว่าสุนัขกลุ่ม Hound สายพันธุ์นี้น่าจะมีถิ่นกาเนิด
อยู่ในประเทศอังกฤษตั้งแต่ยุคสมัยก่อนที่จักรวรรดิโรมันจะเข้ายึดครอง บางรายงานกล่าวว่ามีการพบสุนัขสายพันธุ์นี้
ในสมัยฝรั่งเศสและกรีกโบราณ และมีหลักฐานที่แน่ชัดชิ้นหนึ่งซึ่งบ่งชี้ว่ามีการใช้สุนัขสายพันธุ์บีเกิลนี้สาหรับล่า
สัตว์ โดยเฉพาะสัตว์ตัวเล็กๆ อย่างกระต่าย ตั้งแต่ยุคสงครามครูเสด
สุนัขสายพันธุ์บีเกิลสามารถพบเจอได้เกือบทุกพื้นที่ของประเทศอังกฤษเนื่องจากเป็นสายพันธุ์ซึ่งชาวอังกฤษนิยม
เพาะมากที่สุดสายพันธุ์หนึ่ง ความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งของพวกเค้าคือมีความคล่องแคล่วปราดเปรียวอย่างสูงใน
การไล่ล่าและแกะรอยกระต่ายป่า ดังนั้นนายพรานชาวอังกฤษจึงมักพาเจ้าบีเกิลออกไปเป็นฝูงๆ แต่เช้ามืดเพื่อดมกลิ่น

2. หาเหยื่อ เมื่อพวกเค้าได้กลิ่นเป้าหมายก็จะเห่าบอกเจ้านายและตามตีวงล้อมอย่างไม่ลดละ บีบให้เหยื่อเหลือทางหนี
น้อยที่สุด (และหากเจ้ากระต่ายตัดสินใจหนีออกทางที่เหลืออยู่ก็มักต้องพบนายพรานดักรออยู่นั่นเอง) ซึ่งวิธีการ
ดังกล่าวนี้เป็นที่นิยมของนายพรานชาวอังกฤษเป็นอย่างมาก
ในเวลาต่อมา ได้มีผู้นาสุนัขสายพันธุ์บีเกิลไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งถือว่าได้รับความนิยมในระดับหนึ่ง
หากแต่บีเกิลที่เข้ามาในสหรัฐอเมริกาช่วงแรกๆ นั้นก็ยังไม่มีรูปร่างสวยงามตรงตามมาตรฐานสายพันธุ์เหมือนอย่างบี
เกิลของประเทศอังกฤษ กระทั่งถึงปี ค.ศ.1870 จึงมีนักพัฒนาสายพันธุ์สุนัขชาวสหรัฐฯ กลุ่มหนึ่งเริ่มหันมาสนใจ
พัฒนาสายพันธุ์ของบีเกิลอย่างจริงจัง จนทาให้ได้บีเกิลซึ่งมีลักษณะดี เป็นที่ยอมรับ ถูกต้องตามมาตรฐานในที่สุด ซึ่ง
American Kennel Club ก็ได้ทาการจดทะเบียนรับรองสุนัขสายพันธุ์บีเกิลตัวแรกเมื่อปี ค.ศ.1885 และต่อมาในปี ค.ศ.
1888 จึงได้มีการก่อตั้งชมรมผู้เพาะพันธุ์บีเกิลแห่งสหรัฐฯ ขึ้นอย่างเป็นทางการ
ปัจจุบันสุนัขสายพันธุ์บีเกิลยังคงเป็นสุนัขซึ่งมีผู้นิยมเลี้ยงเป็นจานวนมาก เนื่องด้วยความน่ารัก คล่องแคล่ว และ
เป็นมิตรกับทุกคน อย่างไรก็ตามบีเกิลอาจไม่เหมาะนักสาหรับการเป็นสุนัขเฝ้าบ้าน เพราะความที่เค้าต้องการสังคม
สูง ชอบเล่นสนุก ชอบผูกมิตรกับสมาชิกในครอบครัวและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ดังนั้นหากปล่อยให้เค้าต้องอยู่ตามลาพัง
เป็นเวลานานจนเกินไปอาจทาให้เค้าเกิดความเครียดและนาไปสู่พฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์หลายๆ ประการ
ลักษณะนิสัย
บีเกิลเป็นสุนัขที่เป็นมิตร ร่าเริง ไม่ขี้อาย ไม่ขี้กลัว และไม่ก้าวร้าว ต่อคนหรือสัตว์อื่นๆ ด้วยขนาดที่กระทัดรัด
และด้วยที่เค้าชอบคน บีเกิลจึงเป็นสุนัขที่เข้ากับเด็กๆได้ดี บีเกิ้ลสามารถปรับตัวเข้ากับคนได้เป็นอย่างดีจนเค้าไม่
เหมาะจะเป็นสุนัขกลางแจ้ง การที่ถูกทิ้งไว้หลังบ้านตลอดเวลา จะทาให้เค้าเบื่อซึ่งจะแสดงออกโดย การเห่า หอน ขุด
และพยายามหนี้
การดูแล
การดูแลทาความสะอาดให้สุนัขขนสั้นอย่างบีเกิลนั้นแสนง่าย แค่อาบน้าให้เค้าอาทิตย์ละครั้งก็เพียงพอ จากนั้นก็
เช็ดหรือเป่าตัวของเค้าให้แห้งพร้อมๆ กับแปรงขนไปด้วย หรือถ้าไม่สกปรกมากอาจใช้แค่ผ้าสะอาดชุบน้าเช็ดตัวให้
เค้าก็ได้ ส่วน เรื่องการแปรงขนให้บีเกิลสามารถทาได้โดยง่าย เนื่องจากว่าเค้ามีขนสั้นและสีเข้ม ควรแปรงขนให้แก่
น้องบีเกิลทุกๆ 3-4 วัน เพื่อกาจัดเส้นขนที่ตายแล้วออกไปและช่วยเพิ่มความเงางามแข็งแรงแก่เส้นขน
และถึงแม้ว่าสุนัขสายพันธุ์บีเกิลนี้จะมีขนาดเล็ก แต่ด้วยเหตุที่จุดประสงค์ดั้งเดิมที่เค้าถูกพัฒนาขึ้นมาคือการ
เป็นสุนัข สาหรับล่าสัตว์ ทาให้พวกเค้ามีพลังงานในตัวมากและชื่นชอบการออกกาลังกายเป็นอย่างยิ่ง จึงควรพาน้อง
บีเกิลไปออกกาลังกายบ้างอย่างน้อยวันละ 2 ครั้งเช้า-เย็น และหากอาศัยอยู่ในพื้นที่ซึ่งไม่มีบริเวณกว้างขวางนัก

3. อย่างเช่น คอนโดมิเนียม อพาร์ทเมนต์ ก็จะต้องพิจารณาให้ดีว่าพอมีเวลาและมีสวนสาธารณะใกล้เคียงที่สามารถพา
เค้าไปเดินเล่นออกกาลังได้หรือไม
ผู้เลี้ยงที่เหมาะสม
บีเกิลเป็นสุนัขที่เหมาะกับเด็กๆ ดังนั้นครอบครัวที่มีเด็กจึงเหมาะกับการเลี้ยงสุนับพันธุ์นี้มากๆ
ข้อควรจา
บีเกิลไม่ชอบและจะเบื่อถ้าถูกทิ้งอยู่ตามลาพัง ตัวเดียวได้เป็นเวลานานๆ ถ้าพวกเขารู้สึกเบื่อ เขาจะซนมาก คอยจะ
ขุดหลุม หลีกหนี หรือดึงเสื้อผ้าที่ตากบนราวลงมาเล่น

4. มาตรฐานสายพันธุ์
ขนาด ความสูงไม่ควรเกิน 15 นิ้ว
ศรีษะ กะโหลกค่อนข้างยาว ท้ายทอยเป็นรูปโดม หน้าผากกว้างและเต็มจมูกยาวปานกลาง ส่วนปลายจมูก
เห็นชัดเจน
ฟัน ฟันต้องแข็งแรง ฟันสีขาว ขบกันพอดี
ปาก ริมฝีปากดา ไม่หย่อนคล้อย กระบอกปากยาวกาลังดี
ตา ดวงตากลมใหญ่ ตั้งอยู่ในตาแหน่งพอดี สายตานุ่มนวล แต่แววตาแสดงออกถึงความกระตือรือร้น
ดวงตามีสีน้าตาลหรือสีน้าตาลแดง
หู หูอยู่ในตาแหน่งต่าเล็กน้อย ชิดกับหัว ขอบหน้าใบหูชิดกับแก้ม มีความยาวมากถ้ากางหูออก ปลายใบ
หูจะชิดกับปลายจมูก ใบหูเนื้อบาง หูค่อนข้างกว้างและกลม ในส่วนปลายไม่สามารถทาให้หูตั้งขึ้นได้
จมูก สีดา
คอ ลาคอยาวปานกลางงอยู่ในตาแหน่งอิสระ แข็งแรง คอไม่ต่า ลาคอสะอาด ไม่มีรอยย่นของผิวหนัง แต่
อาจมีบ้างเล็กน้อยในตาแหน่งด้านล่างตรงมุมของกราม แต่ยอมรับได้
อก อกลึกและกว้างแต่ไม่รบกวนการเป็นอิสระของของไหล่
ลาตัว ลาตัวสะอาดเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเส้นโค้งของไหล่จะทาให้การเดินและท่าทางของสุนัขเต็มไปด้วย
ความแข็งแรงดูไม่หนาเทอะทะ
เอว -
ขาหน้า ตรงและเต็มไปด้วยกระดูกซึ่งเป็นลักษณะของสุนัขกลุ่มล่าสัตว์ ข้อเท้าสั้นและแข็งแรง
ขาหลัง เข่าแข็งแรง ลาดลงพอดี ข้อเท้าสมดุลและแบออกปานกลาง
หาง อยู่ตาแหน่งปานกลาง ปลายหางโค้งขึ้นเล็กน้อยสูงกว่า แต่ไม่ไปด้านหน้ามากนัก หางจะมีขนเป็นพวง
ขน ขนสั้น เรียบแน่น
สีขน 3 สีร่วมกันโดยบนหลังจะเน้นเป็นสีน้าตาลแดง อกและใต้ท้องจะเป็นสีขาว พาดด้วยสีดาไหม้