Escolma de textos e instrucións para crear un microrelato

1. Que é un microrrelato?
Unha construción literaria narrativa
caracterizada pola súa brevidade. Tamén
se denomina minificción, microconto,
nanoconto ou miniconto.

2. É posible atopar diversas ficcións breves ao
longo da literatura de todas as épocas e
en variadas tradicións culturais, tales como:
fábulas, parábolas, epigramas, aforismos,
haikus , epitafios…

3. Na actualidade esta
modalidade narrativa está a
experimentar un importante
auxe en relación coas novas
tecnoloxías que difunden
contidos breves (mensaxes,
twitter…) A sociedade actual
crea lectores con pouco
tempo e con gusto polo
estímulo inmediato. Todo
isto contribúe a poñer de
moda a minificción. Os
concursos, blogs e libros
colectivos de microrrelatos
son cada vez máis habituais.

4. Trazos caracterizadores
• Extensión caracterizada pola brevidade
• Mestura de xéneros (narración, ensaio e poesía)
• Secuencia narrativa incompleta (elipse de
determinados elementos )
• Utilización de recursos relacionados cos dobres
sentidos das palabras
• Intertextualidade (relación con outros textos orais
ou escritos) e interactividade (o lector participa coa
súa interpretación)
• Final sorprendente ou inesperado

5. Un exemplo de microrrelato
Esta é unha narración dun escritor hondureño
chamado Augusto Monterroso. Está considerado
como un dos mellores microrrelatos do mundo.
O dinosauro
Cando espertou, o dinosauro aínda estaba alí.
.

6. Análise
• Este microrrelato presenta unha estrutura tradicional
de presentación, nó e desenlace. A peculariedade
desta narración é que o autor omitiu as dúas primeiras.
• Presentación: alguén quedou durmido.
• Nó: soñou cun dinosauro.
• Desenlace: cando espertou, este elemento presente no
soño seguía alí.
• O lector debe imaxinar, a partir desa simple frase, os
feitos que preceden o acontecimento, así como as
consecuencias despois do descubrimento do dinosauro
e o simbolismo deste.

7. Máis microrrelatos
Ernest Heminway é autor doutro famoso
miniconto. Só vinte e seis letras, mais por
detrás delas hai toda unha historia de traxedia
familiar:
Véndense zapatos de bebé, sen uso

8. A Marquesiña
Chámanlle a “Marquesiña” e os seus peíños endexamais se
calzaron.
Vaí á fonte, depelica patacas e chámanlle a “Marquesiña”.
Non foi á escola por non ter chambra que pór e chámanlle a
“Marquesiña”.
Non probou máis lambetadas que unha pedra de zucre e
chámanlle a “Marquesiña”.
A súa nai é tan probe que traballa de xornaleira na casa do
Marqués.
¡E aínda lle chaman a “Marquesiña”!
CASTELAO

9. O drama do desencantado
…o drama do desencantado que se
tirou á rúa desde o décimo piso, e a
medida que caía ía vendo a través das
ventás a intimidade dos seus veciños,
as pequenas traxedias domésticas, os
amores furtivos, os breves instantes de
felicidade, dos cales as noticias non
chegaran nunca ata a escaleira común,
de modo que no instante de
rebentarse contra o pavimento da rúa
cambiara por completo a súa
concepción do mundo, e chegara á
conclusión de que aquela vida que
abandonaba para sempre pola porta
falsa valía a pena de ser vivida.
GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ

10. Nada pola mañá
Quedara durmido. Guindou as mantas dun golpe
e saíu disparado da cama. Menos dez. Vestiuse
lixeiro, só tiña tempo de lavar a cara. Non é que
tivese moita clientela polo de agora, pero se
empezaba así, ía perdela toda. Mollou a cara e
limpouse na toalla sucia, pasou lixeiro un cepillo
polo pelo. Merda de vida. Papou un iogur de pé e
guindou o vasiño de plástico no lixo, que caía por
fóra. Pasoulle unha ollada á cociña, tiña que facer
limpeza un día destes. Xa habería tres meses que
o deixara Rosa. Puxo a bufanda e o chaquetón
azul e abriu a porta.
Ficou parado e coa boca aberta. Non había
paredes nin escaleira nin nada. Só a nada. ¿Sería
a Nada? Saíu pechando a porta.
SUSO DE TORO

11. A ovella negra
Nun afastado país houbo hai moitos anos unha
ovella negra. Foi fusilada. Un século despois, o
rabaño arrepentido levantoulle unha estatua
ecuestre que quedou moi ben no parque.
Así, no sucesivo, cada vez que aparecían ovellas
negras eran rapidamente pasadas polas armas para
que as futuras xeracións de ovellas comúns e
correntes puidesen exercitarse tamén na escultura.
AUGUSTO MONTERROSO

12. Lavado en quente
Cando me abandonaches tiven que facer a coada. Utilizaba un
programa de auga quente, e os meus pantalóns e xerseis encollían
tanto que parecían de bebé. Un día esquecín un billete de
cincuenta euros. Despois do centrifugado converteuse nun de
cinco. O día que deixei o móbil recollín un celular diminuto, do
tamaño dun polgar. Noutra ocasión a lavadora converteu un balón
de regulamento nunha boliña insignificante. Decidín meter unha
novela. Collín unha ao chou do andel: Parque Xurásico de Michael
Crichton. Tras o programa de lavado saíu o conto do dinosauro de
Monterroso. Hoxe metinme eu dentro da lavadora. Escríboche a
nota co corazón encollido: xa superei o noso.
MANU ESPADA

13. O pozo
Meu irmán Alberto caeu ao
pozo cando tiña cinco anos. Foi
unha desas traxedias familiares
que só alivian o tempo e a
circunstancia da familia
numerosa. Vinte anos despois
meu irmán Eloy sacaba auga
un día daquel pozo ao que
ninguén xamais volvera a
asomarse. No caldeiro
descubriu unha pequena
botella cun papel no interior.
"Este é un mundo coma outro
calquera", dicía a mensaxe.
LUIS MATEO DÍEZ

14. Como escribir un microrrelato
• Toma como punto de
partida un feito, anécdota
ou reflexión.
• A experiencia debe ter un
significado oculto, un dobre
sentido… máis que contar
hai que suxerir.
• Escolle o título tendo en
conta o seu papel esencial.
• O obxectivo esencial é
sempre sorprender ao
lector.

15. • Decide as partes da historia que
queres contar e as que queres
suxerir.
• Pensa en como sorprender ao
lector, sobre todo no final.
• Limita o número de personaxes
e simplifica a acción, o tempo e
o espazo.
• Escolle ben os detalles
caracterizadores dos elementos
mencionados antes.

16. mbcentoira
IES de Curtis