1. Ο ΕΡΩΣΑ΢ ΜΕ΢Α ΑΠΟ
ΜΟΤ΢ΙΚΗ, ΠΟΙΗ΢Η, ΖΩΓΡΑΥΙΚΗ,
ΓΛΤΠΣΙΚΗ
Αλέξης Σουλιώτης
Κωνσταντίνα Στεργιούλα
Κωνσταντίνος Χελάκης
Μαργαρίτα Χήρα

2. Γλυπτική & Ζωγραφική

5. Ποίηση
 ΟΔΤ΢΢ΕΑ΢ ΕΛΤΣΗ΢
Επίγραμμα
Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν
φως
Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.
 Κ. ΚΑΡΤΩΣΑΚΗ΢
Όταν ήρθες
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.
 Κ. ΚΑΡΤΩΣΑΚΗ΢
Αγάπη
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν
το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το
πρόσωπό της κι εγώ ήμουν το
κατάξερο ασφοδίλι. Πώς μ’
έσεισε το ξύπνημα μιας
νιότης, πώς εγελάσαν τα πικρά
μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου
είπαν ότι δεν είμαι πλέον ο
ναυαγός κι ο μόνος, κι ελύγισα
σαν από τρυφερότη, εγώ που μ’
είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

6.  ΟΔΤ΢΢ΕΑ΢ ΕΛΤΣΗ΢
Τα ρω του Έρωτα
Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε
ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα
λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό.
Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βα-
στάει στη ζωή. Γι΄ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γρά-
ψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλ-
λιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέ-
ρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει
ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα
ή δεν μπόρεσα να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως
νοιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές
όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λό-
για, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν.
 Κ. Π. ΚΑΒΑΥΗ΢
Χωρίς Λόγια
Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω-
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη
, για τα μάτια
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην
ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο
μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα
όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και
χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν
λέγω.

7.  ΝΙΚΟ΢ ΦΡΙ΢ΣΙΑΝΟΠΟΤΛΟ΢
Έρωτας
Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ
δυσκολοκατάχτητο κορμί.
 ΝΙΚΟ΢ ΦΡΙ΢ΣΙΑΝΟΠΟΤΛΟ΢
Αναστολή
Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,
γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,
γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,
ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.

8. ΡΙΣ΢Ο΢
Γυμνό ΢ώμα
Εἶπε:
ψηφίζω τὸ γαλάζιο.
Ἐγὼ τὸ κόκκινο.
Κι ἐγώ.
Τὸ σῶμα σου ὡραῖο
Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο.
Χάθηκα στὸ ἀπέραντο.
Διαστολὴ τῆς νύχτας.
Διαστολὴ τοῦ σώματος.
Συστολὴ τῆς ψυχῆς.
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.
Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.
Ἡ γλῶσσα μου στὸ
στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ
στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.
Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.
Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.
Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
Ἡδονή-
πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση,
πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο.
Τελικὸ κι αἰώνιο
παρόν.
Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα
τῶν ποδιῶν σου.
Τί ἀναρίθμητος ὀ
κόσμος.
Μέσα σε λίγες νύχτες
πῶς πλάθεται καὶ
καταρρέει
ὅλος ὁ κόσμος;
Ἡ γλῶσσα ἐγγίζει
βαθύτερα ἀπ᾿ τὰ
δάχτυλα.
Ἑνώνεται.
Τώρα
μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ
ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου
κι ὁ σφυγμός μου.
Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ
σμίξαμε.
Ἕνας αἰῶνας
κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.
Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα
ἀφοῦ λείπεις;
Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ
αἵματος
εἶμαι.
Εἶμαι γιὰ σένα.

9. Μουσική
Η πρώτη μας
φορά
Γιάννης Κότσιρας
Είναι το γέλιο
σου
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Όταν έχω
εσένα
Δημήτρης Μητροπάνος
I don't wanna
miss a thing
Aerosmith

10. ΣΕΛΟ΢