4. …μια κατϊςταςη που
περιλαμβϊνει το προςωπικό
βύωμα, την ϋκφραςό του ςε
επύπεδο ςυμπεριφορϊσ και τισ
φυςιολογικϋσ αλλαγϋσ του
ανθρώπινου οργανιςμού που το
ςυνοδεύουν.
Εύναι δηλαδό μια εςωτερικό
κατϊςταςη του ατόμου, μια
«μοναχικό» εμπειρύα.
Υπϊρχει η λεκτικό ϋκφραςη του
ςυναιςθόματοσ, π.χ. «εύμαι
λυπημϋνοσ» και η μη-λεκτικό
ϋκφραςη του ςυναιςθόματοσ
(ϋκφραςη προςώπου, τόνοσ
φωνόσ, κινόςεισ και ςτϊςη του
ςώματοσ).
Οι ςυναιςθηματικϋσ αντιδρϊςεισ
ςυνδϋονται με φυςιολογικϋσ
αντιδρϊςεισ, που κατευθύνονται
από το αυτόνομο κεντρικό
ςύςτημα (κοκκινύζουμε, οι κόρεσ
των ματιών μεγαλώνουν, τα χϋρια
ιδρώνουν κ.α.)
5. Τα ςυναιςθόματα
διακρύνονται ςε ευχϊριςτα και
δυςϊρεςτα και ςε λιγότερο ό
περιςςότερο ϋντονα.
Διαθϋσεις εύναι
ςυναιςθηματικϋσ καταςτϊςεισ
με μικρό ϋνταςη, λύγεσ
μεταβολϋσ και μεγϊλη
διϊρκεια.
Αψιθυμύες (πϊθη) εύναι
ςυναιςθόματα μεγϊλησ
ϋνταςησ, με ςύντομη ςυνόθωσ
διϊρκεια και ϋντονεσ
φυςιολογικϋσ αλλαγϋσ (π.χ.
ϋκρηξη οργόσ)
6. Τα ςυναιςθόματα ϋχουν την ιδιότητα να ωθούν τον ϊνθρωπο
ςε κϊποιεσ ενϋργειεσ και να τον απωθούν από κϊποιεσ ϊλλεσ.
7. Εύναι η ικανότητα του ανθρώπου να αντιμετωπύζει τα
ςυναιςθόματϊ του με κατϊλληλο τρόπο. Συγκεκριμϋνα:
8. Βελτύωςη ςτην
αναγνώριςη και την
κατονομαςύα των
ςυναιςθημϊτων.
Μεγαλύτερη κατανόηςη
των αιτύων των
ςυναιςθημϊτων.
Αναγνώριςη τησ
διαφορϊσ μεταξύ
ςυναιςθημϊτων και
πρϊξεων.
9. Μεγαλύτερη αντοχό ςτην
απογοότευςη και
αποτελεςματικότεροσ ϋλεγχοσ του
θυμού.
Λιγότερεσ φραςτικϋσ προςβολϋσ και
καβγϊδεσ.
Μεγαλύτερη ικανότητα εκδόλωςησ
του θυμού με ςωςτό τρόπο.
Λιγότερο επιθετικό ό
αυτοκαταςτροφικό ςυμπεριφορϊ.
Πιο θετικϊ ςυναιςθόματα για τον
εαυτό μασ και για τουσ ϊλλουσ.
Καλύτεροσ χειριςμόσ του ϊγχουσ.
Λιγότερη μοναξιϊ και κοινωνικό
ϊγχοσ.
10. Περιςςότερη υπευθυνότητα.
Λιγότερεσ παρορμόςεισ,
περιςςότεροσ αυτοϋλεγχοσ.
Ενσυναύσθηση: Αντύληψη
των συναισθημϊτων των
ϊλλων.
Μεγαλύτερη ικανότητα
κατανόηςησ των απόψεων του
ϊλλου.
Μεγαλύτερη ευαιςθηςύα ςτα
ςυναιςθόματα των ϊλλων.
Πιο προςεκτικό ακρόαςη των
ϊλλων.
11. Πιο ικανού ςτο να αναλύουμε και
να κατανοούμε τισ ςχϋςεισ μασ.
Καλύτεροι ςτο να λύνουμε
διαφορϋσ και να ρυθμύζουμε
διαφωνύεσ.
Πιο θετικού και επιδϋξιοι ςτην
επικοινωνύα.
Πιο εξωςτρεφεύσ, φιλικού και
κοινωνικού.
Πιο ςυμπονετικού και ευαύςθητοι.
Ικανότεροι ςτο να
ςυνεργαζόμαςτε, να βοηθϊμε και
να μοιραζόμαςτε.
Πιο δημοκρατικού ςτη
ςυναναςτροφό μασ με τουσ
ϊλλουσ.
12. Να ϋχουμε απϋναντύ τουσ στϊση αποδοχός: δηλαδό να
ϋχουμε θετικϊ ςυναιςθόματα. Όταν δεύχνουμε
αποδοχό, ο ϊλλοσ δεν μπαύνει ςτη διαδικαςύα να
ςπαταλόςει ενϋργεια ώςτε να αποδεύξει ότι εύναι
«καλόσ» ό ότι «πρϊττει καλϊ».
Να ϋχουμε κατανόηση: εκτόσ του «καταλαβαύνω» που
ϋχει γνωςτικό περιεχόμενο περιλαμβϊνει και το
ςυναιςθηματικό ςτοιχεύο. Δηλαδό πιϊνω την
ατμόςφαιρα που περιβϊλλει τον ϊλλον και το αδιϋξοδό
του.
Να σεβόμαστε την ολότητα του ϊλλου.
