2. อาลัยรักแด่หลานโยจาก
โส้ยอี้
(น้้าสาวคนเล็ก)
อาม่าเป็นผูทตงชือโยว่า โยเซฟ ตามบุคคลในพระคัมภีรเดิมซึงดำเนินชีวตเป็นทีพอพระทัย
้ ่ี ้ั ่ ์ ่ ิ ่
ของพระเจ้า
โส้ยอี้กับโยอยู่บ้านเดียวกัน คือ บ้านอาม่าอากง จนโย 2 ขวบ โส้ยอี้ก็แต่งงาน
แยกครอบครัว แต่กได้เจอกันทุกอาทิตย์ทบานอาม่าและทีโบสถ์ หลังโบสถ์เลิก ครอบครัว
็ ่ี ้ ่
ของพวกเราก็จะไปกินข้าวที่ห้างเมโทรที่ประตูน้ำเป็นประจำ โยจะชอบ กินหมูสะเต๊ะมาก
แต่ก็ไม่เคยกินกิมจิ แต่ไหงโยกลับหน้าตาเหมือนเด็กเกาหลีม๊ากๆ ตอนเล็กก่อนเข้า
อนุบาล โยจะต้องไปอยู่ร้านขายรถของอากงอาม่าทุกวัน อากงก็จะชงนมใส่ขวดแล้วเอา
นิ้วดำ ๆ โดยไม่ได้ล้างมือมาอุดหัวนมแล้ว เขย่า โยโตมาได้เพราะนิ้วดำๆ ของอากง!!
โยเป็นเด็กที่ไม่เคยตกเทรนด์ มีขนม อะไรใหม่ๆ ใน SEVEN ELEVEN โยจะเป็นหลาน
คนแรกของอากงอาม่าที่ได้ชิมรสชาติจนคุยอวดกับหลานคนอื่นได้ โส้ยอี้เห็นภาพที่โย
เดินกินสเลอปี้-ไอติมแมกนั่มแล้วเหมือนภาพนั้นพึ่งเกิดขึ้นเร็วๆ นี้
เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน ตี 2 ของวันที่ 2 กรกฎาคม โส้ยอี้ได้รับโทรศัพท์
จากอาม่า พยายามคิดว่านีคอ ความฝัน มันไม่จริง แต่หนีความจริงไม่พน โส้ยอีกรีดร้องลัน
่ื ้ ้ ่
คิดว่าโอพระเจ้าเป็นไปได้อย่างไร โยเป็นหลานทีดำเนินชีวตตามน้ำพระทัยของพระเจ้าตลอด
่ ิ
เวลา ไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนีเกิดขึนกับหลานทัง 14 คน ของอาม่าอากงเลย เพราะอาม่า
้ ้ ้
จะติดสนิทกับพระเจ้าอธิษฐานให้กับลูกหลานตลอดเวลา เพราะพระเจ้ามีแต่ความรัก
ความเมตตาให้กับมนุษย์ทุก ๆ คน พระองค์ทรงให้โอกาสเราแก้ตัวครั้งแล้วครั้งเล่า
สำหรับความบาปผิดที่เราทำซ้ำซากอยู่เสมอ และพระองค์ไม่ทรงโปรดลงโทษเราถึงแก่
ความตาย โส้ยอีรองไห้อธิษฐานขอให้พระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานด้วยว่า เพราะเหตุใดจึง
้้
เกิดเหตุการณ์นี้ จนวันที่ 5 หลังจากโยได้ล่วงหลับไปอยู่กับพระเจ้า อาม่าก็บอกโส้ยอี้ว่า
ที่ผ่านมา โยรำพึงกับอาม่าว่าเหนื่อยล้ากับชีวิตของมนุษย์ที่มีแต่การแข่งขัน กอบโกยแต่
เรืองเงินทองของนอกกาย อยากมีโอกาสทำงานรับใช้พระเจ้าบ้าง โส้ยอีคดว่าพระเจ้าทรง
่ ้ิ
เรียกใช้โยให้โยซึ่งเป็นคนๆ เดียวช่วยจิตวิญญาณของคนที่มาร่วมงานโยให้ได้รับรู้เรื่อง
โส้ยอี้ ถึง หลานโย
3

3. ราวของพระเจ้าผ่านทางใบปลิวและซีดทแจกในงาน นีเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าที่
ี ่ี ่
พระองค์เคยตรัสว่า มนุษย์ในโลกคนใดก็ตามที่สามารถช่วยจิตวิญญาณเพียงดวง
เดียวให้กลับใจใหม่รับเชื่อพระเจ้า ผู้นั้นจะได้รับพระพรจากพระเจ้าอย่างมากมาย
โยเป็นเหมือนสาวกของพระเยซูที่ต้องสละชีวิตในโลกนี้ที่เป็นบ้านชั่วคราว เพื่อให้
หลาย ๆ คนได้กลับใจรับเชือพระเจ้า เพือจะได้อยูกบพระองค์ทบานบรมสุขเกษมชัว
่ ่ ่ั ่ี ้ ่
นิรันดร์กาล พระเจ้าทรงทราบดีว่า คุณพ่อตาของโยจะเกษียณราชการในปีนี้
แขกมากมายมาจากต่างที่ ต่างจังหวัด ทรงอยากให้ทกคนได้รบพระพรจากพระองค์
ุ
ทุกคนได้รับใบปลิวและซีดีเรื่องราวของพระเจ้ากันทั่วหน้า
ั
“ อาม่าเป็นผู้ที่ตั้งชื่อโยว่า
โส้ยอีอยากบอกเพือนๆ ทุกคนของโยว่า ถ้าอยากให้โยได้รบพระพรจากพระเจ้าและ
้ ่ ั โยเซฟ ตามบุคคลในพระคัมภีร์
มีความสุขอยู่บนสวรรค์ สมความต้องการของโยที่อยากรับใช้พระเจ้า ทุกคนควร
เปิดโอกาสใหักบตัวเอง สละเวลาวันละนิดมาเปิดใจศึกษาเรืองราวของพระเจ้า สิง
ั ่
นีเป็นความปรารถนาของโยอย่างแน่นอน ตังแต่นไปโส้ยอีจะไม่ทกข์ใจทีโยล่วงหลับ
้ ้ ้ี ้ ุ ่
่ เดิมซึงดำเนินชีวตเป็นทีพอพระทัย
่ ิ ่
โส้ยอี้จะมีแต่ความสุขใจที่พระเจ้าทรงเลือกสรรโยโดยที่โส้ยอี้ไม่มีโอกาสเช่นโย !! ของพระเจ้า”
ขณะนีโยอยูในสวรรค์ในอ้อมอกของพระเจ้า และในไม่ชาก็ถงเวลาของโส้ยอีทจะไป
้ ่ ้ ึ ้ ่ี
อยูกบโยในเมืองบรมสุขเกษม แล้วเราจะได้เจอกันต่อหน้าพระพักตร์ของพระองค์
่ั
ชีวิตในโลกนี้ของเราทุกคนจะต้องมีวาระซึ่งพระเจ้าเป็นผู้กำหนด เราไม่อาจจะล่วง
รู้ได้ว่าเป็นเวลาใด ทุกคนควรจะเตรียมพร้อมกับสิ่งนี้ เพราะพระองค์ทรงเตรียม
ทางที่ดีล่วงหน้าไว้ให้กับเราทุกๆ คนที่เชื่อฟังพร้อมที่จะเป็นลูกของพระองค์
เหตุการณ์บางอย่างบนโลกนี้ เราเองก็ยังไม่เข้าใจกับน้ำพระทัยของพระองค์ บาง
ครั้งก็หาคำตอบไม่ได้ แต่สุดท้ายเราก็จะรู้คำตอบต่อหน้าพระพักตร์ของพระเจ้าใน
วันที่เราจากโลกนี้ไป ขอให้พระเจ้าอวยพระพรและสถิตคุ้มครองทุกๆ คน
จากโส้ยอี้
โส้ยอี้ ถึง หลานโย
4

4. ข้อความจาก
เอก
ถึงโย
ข้อความแด่โย เพื่อนที่จากไปโลกนี้ไปแล้วอย่างกะทันหัน ข้อความที่โยไม่มีโอกาส
อ่านแต่เพื่อนๆจะได้อ่านและระลึกถึงโย
อันที่จริงรู้จักโยตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมที่สามเสน ตอนเข้ามาเรียนที่ล
าดกระบังเลยสนิทกับโยก่อน รับน้อง, เข้าเชียร์กไปกับมันนีหละ นึกถึง
็ ่
ตอนปีตนๆเช่าบ้านรุ่งอรุณอยู่กันตั้ง 11 คน ก็มีรถแดงของโยเป็นหลัก
้
อย่างที่วัชมันว่า เหมือนรถพวกเราเลย ตอนนั้นเลยเป็น “คัมภีร์ รถแดง”
โยเป็นคนมองโลกในแง่ดี คิดบวก และให้กำลังใจ จำได้ว่าโยชอบพูดว่า “ชัวร์ดิ..
แหม” เป็นคำพูดที่สร้างกำลังใจให้ทุกคนได้เสมอ และทุกคนคุ้นเคยดีกับเสียงหั
วเราะของโย ตอนนี้ยังได้ยินอยู่ในหัวเลย โยที่มือตีนเปียกตลอดเพราะโรคหัวใจ
เลยใส่รองเท้าแตะไปเรียน
ช่วงหลังมานีนาเสียดายทีเพือนๆไม่คอยมีโอกาสได้เจอกัน (โดยเฉพาะกูเองว่ะเพือนๆ)
่่ ่ ่ ่ ่
ก็มีงานแต่งงานโยนี่แหละที่เพื่อนๆได้มาเจอกัน
ดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนดีๆอย่างโย.....ชัวร์ดิ แหม
ถึงโย...ขอให้มึงหลับให้สบายนะ กูจะไม่ลืมมึงเลย
ถึงเพื่อนๆ...รักกันไว้นะ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง คิดถึงเพื่อนๆทุกคน
พุฒิพงษ์ วรรณบุตร ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 7

5. ข้อความจาก
แมว
ถึงโย
ไอ้โย ทำไมเมิงไปเร็วจังว่ะ ตอนกรูได้ข่าวการจากไปของเมิงครั้งแรก
น้ำตากรูร่วงเลย ถึงแม้เราจะไม่ได้ค่อยได้คุยกัน เหมือนเพื่อนสนิทสนมกันมาก
แต่กรูก็ประทับใจบุคลิก ขำๆ ของเมิง กรูคุยกับเมิง กรูหายเครียด
เหมือนที่ไอ้โก๋ว่า เมิงชอบพูดว่า ไม่เอา อย่าซีเรียส ถ้าชาติหน้ามีจริง
ขอเจอเมิงอีกครั้ง
แมร่งเสียใจจริงๆ นี่กรูพิมพ์ ก็น้ำตาไหลไปเลย กรูจำได้ว่า ลายมือเมิง
เหมือนผู้หญิง แหม่งชอบเอาเสื้อออกนอกกางเกงตอนเรียน เมิงชอบมองฟ้า ไม่
รู้มองอะไรเหมือนกับเหมือนคิดอะไรอยู่
มาปี 1 เมิงก็ขับรถสีแดงมา เป็นฉายา ไอ้โย รถแดง ไม่ใช่ ไอ้โย รสหวาน
แต่เมิงก้อไม่เคยทำให้ กรูรู้สึกไม่ดีเลย อยากจะบอกว่า โคตรเสียใจเลย
ถึงกรูจะไม่ได้เจอหน้าเมิงไปตลอด แต่กรูก็จะไม่ลิมเมิง แน่นอน
นพกานต์ เศษชัยชาญ ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 9

6. ข้อความจาก
นัท
ถึงโย
From: yo roswan <roswan_naja@hotmail.com>
Subject: ... uhu my friend
หวัดดีครับพี่
To: nat_inte@yahoo.com
เคยมีความตั้งใจว่าถ้ากลับไปเมื่อไหร่ พี่จะเป็นคนที่ถูกผมโทรตามตัวคนแรกๆเลย
Date: Monday, May 11, 2009, 12:05 PM
มีเรื่องเล่าเยอะมาก คงคุยกันมันส์ แต่หลังจากวินาทีที่รู้ว่าสิ่งที่ได้ตั้งใจเอาไว้ค
งไม่มีทางเกิดขึ้นได้อีกแล้ว...งง... มันเร็วเกินไปครับพี่ เร็วเกินกว่าที่จะทำใจได้ว่า
ได้สูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไปอีกคน เพื่อนที่ไม่เคยทะเลาะหรือผิดใจกันเลย
หวัดดีครับพี่ สักครั้งเดียว เพื่อนที่ตั้งใจฟังและมีอารมณ์ร่วมกับเพื่อนๆได้ในหลายๆเรื่
สบายดีบ่อ มึงเรียนจบยังวะนัท อง หลายๆคนคงรู้สึกว่าพี่ได้เกิดขึ้นมาเพื่อที่จะเป็นผู้ให้มากกว่าเป็นผู้รับ
ไม่ว่าเพื่อนอยากทำอะไรอยากไปไหน พี่เอาด้วย เฮไหนเฮนั่น เคยพลาดซะที่ไหน
แล้วจะ กลับบ้านเมื่อไหร่ละครับพี่ สิบกว่าปีที่ผ่านมาพี่ได้พิสูจน์แล้วว่าเพื่อนสำคัญและมาก่อนเสมอ แม้กระทั่งงานเ
พี่พลาดมาหลายงานละนะ....เห็นหน้าแต่ใน วีดีโอลิงค์ ลี้ยงส่งผมเพื่อที่จะมาใช้ชีวิตที่นี่ พี่กับแฟนก็มากันเป็นคู่แรกเลยนะ มาก่อนผมอีก
งานผมพี่ห้ามพลาดนะครับ คาดว่า พย.นี้ ...วันดี๋ยวแจ้งอีกที ยังคิดอยู่เลย เอ๊ะ...นี่มันงานเลี้ยงส่งใครอย่างที่บอก พี่คงจะดีใจและตื่นเต้นที่จะไ
ด้เจอเพื่อนเสมอ แต่ก็ไม่คิดว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่พี่กับผมจะได้หัวเราะด้วย
คงมีสองวันอะนะ ...โบสถ์วันนึง เลี้ยงวันนึง กัน อย่างที่บอกมันเร็วเกินไปที่เพื่อนอย่างพี่จะจากไปตอนนี้ จากไปพร้อมกับเสีย
คง ได้เจอกันนะครับ งหัวเราะและรอยยิ้มที่พร้อมจะมอบให้กับคนรอบข้างอยู่เสมอ แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจ
ได้ว่าจะยังคงอยู่ก็คือ ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน ที่ไม่ว่าจะอีกนานเท่าไหร่มันจะ
พระเจ้าอวยพร
ไม่มีทางจางหายไปตามกาลเวลา...แน่นอน
กูเอง คงได้แต่เพียงหวังว่าถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่เราคงจะได้มาเป็นเพื่อนกันอีก
เพื่อนนัท
เขียนขึ้นสองสัปดาห์หลังจากที่เพื่อนจากไป/ NY
ป.ล. ถ้าเลือกได้ ผมคงตัดสินใจบินกลับไปงานแต่งงานพี่นะ เพื่อที่จะบอกว่า
“วันที่สำคัญที่สุดวันหนึ่งของเพื่อน จะขาดกูไปได้อย่างไร”
ขอพระเจ้าอวยพรเช่นกัน
ณัฐพล กลิ่นสุวรรณ ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 11

7. ข้อความจาก
เกม
ถึงโย
ปิติ เพชรดำ ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 13

8. ข้อความจาก
แพน
ถึงโย
ถึงแม้ว่าจะไม่เคยพักหอเดียวกันกับโย อาจไม่ได้ทำงานกลุ่มร่วมกันมากมาย
แต่เราก็ไปเที่ยวด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน เตะบอล(บ้าง) นั่งคุยกัน กินข้าว
กินเหล้าด้วยกันตลอดระยะเวลา 5 ปี ในมหาลัย นับครั้งไม่ถ้วน(และกับเพื่อนๆ
อีกหลายๆคนด้วย)
ความทรงจำที่เป็นภาพที่มีกับเพื่อนชื่อโย อาจแม้เลื่อนลางลงไปบ้างตามกาลเวล
หน้านีขอเว้น(เกือบ)ว่างไว้
้
า แต่ความรู้สึก สุข ทุกข์ สนุกสนาน กับเพื่อนที่ชื่อโย ยังอยู่ไม่เคยเปลี่ยนและจ
เพือรูป เรืองราว และความทรงจำ
่ ่
ะยังคงอยู่ตลอดไป
ในวันทีเราจะกลับมาเจอกันอีกที
่
อาจไม่ได้รักมากมาย แต่จะคิดถึง และนีกถึงเพื่อนคนนี้ ตลอดไป ...
บุญอนันต์ นทกุล ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 15

9. ข้อความจาก
เต้
ถึงโย
สำหรับเรา โยดูเป็นคนสบายๆ และถือเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เรามาอยู่อเมริกาหล
ายปีตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ ทำให้แทบไม่ได้เจอเพื่อนๆเลย โยก็ไม่ได้เจอ แต่เราก็ได้
รับข่าวสารของเพื่อนๆทุกคนอยู่บ้าง และสิ่งหนึ่งที่เราได้รับรู้เสมอมาก็คือ
โยกับนอยได้มาเยี่ยมคุณแม่เราที่บ้านเป็นระยะๆ โดยน่าจะสนิทกับที่บ้านเรา
มากกว่าตัวเราเสียด้วยซ้ำ จุดนี้เป็นสิ่งน่าประทับใจ ทำให้ครอบครัวเรารู้สึกเสียใจ
และใจหายกับการที่โยจากไปเร็วแบบนี้มาก… “โยกับนอย” บ้านเราเรียกชื่อสอง
คนนี้พ่วงติดกันเสมอ ซึ่งโดยส่วนตัวเรารู้สึกว่าโยกับนอยเป็นคู่ที่น่ารักมาก
เป็นทีรกของเพือนๆ รับรูได้วาความรูสกสูญเสียของคนรอบข้างโยนันเกินบรรยาย
่ั ่ ้ ่ ้ึ ้
จริงๆ ก็อยากให้นอยกับคนรอบตัวโยเข้มแข็งไว้เสมอ เราเองแม้ไม่มีรูปไม่มีเรื่อง
เล่าเกี่ยวกับโยมากมายนักจนเต็มหน้ากระดาษ แต่เราก็จะไม่มีวันลืมเพื่อนที่ชื่อ
ว่าโย เราขอปล่อยให้พนทีวางทีเหลือในหน้านีแทนการไว้อาลัยอย่างสงบ เป็นเหมือน
้ื ่ ่ ่ ้
พื้นที่แห่งความทรงจำดีๆระหว่างเพื่อนของพวกเราตลอดไปก็ละกัน
ภาตะนันทน์ ไกรรัศมี ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 17

10. ข้อความจาก
รุ่ง
ถึงโย
รุ่งนภา มงคลนิตย์ ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 19

11. ข้อความจาก
เอ
ถึงโย
ณัฐพล จินตมุทธา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 21

13. ข้อความจาก
ป๋อม
ถึงโย
รมิดา จินตมุทธา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 25

15. ข้อความจาก
เป้
ถึงโย
พิมพ์ประภา ประภาสวัต ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 29

16. ข้อความจาก
ทราย
ถึงโย
ทีตรงนีเป็นจุดเริมต้นของมิตรภาพ รอยยิมและเสียงหัวเราะยังคงจำได้มาจนทุกวันนี้
่ ้ ่ ้
โย เพือนชายในรุนทีมรอยยิมบนใบหน้า และเสียงหัวเราะทีสร้างรอยยิมให้เพือนๆเสมอ
่ ่ ่ี ้ ่ ้ ่
โย ผูมเอกลักษณ์ประจำตัวตังแต่เพิงรูจกกัน เพราะโยมีกลินรองเท้าทีไม่มใครเหมือน
้ี ้ ่ ้ั ่ ่ ี
โย กับรถคันน้อยสีแดง พาเพือนๆในห้องไปซิงหลายต่อหลายครัง
่ ่ ้
โย กับวีรกรรมทีมกจะได้ยนบ่อยๆ แต่ไม่คอยได้เห็นกับตา
่ั ิ ่
โย กับณอย.....เพือนผูกลายมาเป็นคนทีรกซึงกันและกัน
่ ้ ่ั ่
มันคงมากมายและคงไม่สามารถบอกเล่าสิงดีๆทีได้รบรูมามากกว่า 13 ปี ลงแค่ใน
่ ่ ั ้
กระดาษแผ่นเดียว ไม่วาโยจะอยูทไดในตอนนี้ เพือนคนนีอยากจะบอกโยว่า ขอบคุณ
่ ่ ่ี ่ ้
ทีสอนให้รจกคุณค่าของคำว่าเพือน สอนให้รจกคุณค่าของคำว่ารัก และขอบคุณทีได้
่ ู้ ั ่ ู้ ั ่
มาเป็นเพือนกัน..... แกจะอยูในความทรงจำเสมอและตลอดไป
่ ่
และสัญญาว่าเพือนๆจะดูแลณอยผูเป็นทีรกของโยให้ดทสด ..... คิดถึงแกวะ
่ ้ ่ั ี ่ี ุ
กิตติยา อารีมิตร ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 31

17. ข้อความจาก
ไก่
ถึงโย
ถีง.. โย
รูปนี้ ใส่กรอบวางไว้บนโต๊ะทำงานที่บ้านเซินเจิ้นนานแล้ว
วันที่รู้ข่าว กลับบ้าน เห็นรูปแล้ว .. ใจหายว่ะ ..
จำได้มั๊ย รูปนี้ถ่ายตอนที่มาเที่ยวกำแพงเมืองจีนกัน ฮามาก...
(นึกว่าทริปพี่หนูแหม่มจะไม่ได้เห็นหิมะตกซะแล้ว)
ช่วงเวลาดีๆ นึกถึงทีไร ต้องอมยิ้มทุกครั้งเลย ว่ามั๊ย...
ก็กะจะวางรูปนี้ไว้อย่างงี้แหละ จะได้ยิ้มบ่อยๆไง
ก้อคิดถึงกันบ้างล่ะ ไว้ค่อยเจอกัน...
ไก่
ปล.หมิงมิ่ง ฝากบอกว่า จะคิดถึงอาโหย่วบ่อยๆเหมือนกัน อาโหย่วใจดี
ถ้าไปเมืองไทยอีก คงคิดถึงอาโหย่วแน่ๆเลย..
พุฒิพงษ์ วรรณบุตร ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 33

18. ข้อความจาก
เต้
ถึงโย
ก่อนทุกอย่างจะค่อยๆเลือนหายไปเหลือเพียง
ความทรงจำลางๆสี่งหนึ่งที่ได้ทำให้นึกถึงโย คือ
รอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ
“ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำนะโย”
อานนท์ เหลืองวนิชประภา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 35

19. “ เรื่องราวต่างๆ ”
มันแทบจะจับต้น ชนปลายไม่ถูกเลย ราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ความสนุกสนานในวัยเรียน มันย้อนกลับมาอีกครั้ง
เวลาดูภาพเก่าๆ ในวัยเรียน ตอนนี้ เหมือนทั้งสุขและทั้งเศร้าในเวลาเดียวกัน ทำให้อดตั้งคำถามไม่ได้ว่า ทำไม
ช่วงชีวิต ของใคร สักคนหนึ่งมันช่างรวดเร็วแบบนี้
ทริปสุดท้าย “เขาใหญ่”
ส่วนใหญ่ คนทีจะเป็นคนทีเพือนๆคือ โยและณอย เป็นคูหลักในการ รวบรวมเพือนๆในหลายๆครัง และในครังนันเอง
่ ่ ่ ่ ่ ้ ้ ้
ก่อนหน้าวันที่ ไก่และโอม จะกลับมาเมืองไทย โยก้อโทรมาหาผม อยากให้จดทริป ไปไหนซักที่ สุดท้ายมาจบทีเขาใหญ่
ั ่
เป็นทริปทีมแต่ความเฮฮาสนุกสนาน จริงๆก็ อยากจะจัดแบบนีอกเรือยๆ เป็นการพบปะของเพือนๆ
่ี ้ี ่ ่
เป็นส่วนหนึงในการ เติมเต็มชีวตส่วนทีขาดหายไปของผม ในตอนเรียนทีคณะ ทริปนี้ เติมเต็มจนล้นเลยทีเดียว
่ ิ ่ ่
ทุกสิง ทุกอย่างมันเหมือนเกิดขึนเมือครูนเอง
่ ้ ่ ่ ้ี
ตอนเรียนคณะ ผมเองก้อไม่สนิทกับโยซัก
เท่าไร แต่เหมือนพอจบออกมาทำงาน
ช่วง 3 ปีหลังของชีวิต ช่วงวัยขึ้นเลข 3
ก้อได้พบปะกัับเพื่อนๆเยอะขึ้น รวมถึง
โยและณอยด้วย และเป็นช่วงเวลาหนึ่งใน
ชีวิตที่ไม่อาจอลิมมันไปได้เลย เรื่องราวต่างๆ
กำเนินมาถึง จุดที่เพื่อนๆ เริ่มอยากกลับไป
เที่ยวเฮฮากันอีกครั้ง จนเกิดทริปเขาใหญ่ขึ้น
อานนท์ เหลืองวนิชประภา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 37

20. รอยยิม เสียงหัวเราะ และ บทสนทนาสุดท้าย
้ ถ่ายทีบานเสนา ด้วยกล้องตัวใหม่ของโย
่ ้
ก่อนทุกอย่างจะค่อยๆเลือนหายไปเหลือเพียง ความทรงจำลางๆสีงหนึงทีได้ทำให้นกถึงโย คือ รอยยิม และ
่ ่ ่ ึ ้ บทสนทนา ส่วนใหญ่ เป็นเรืองการให้ความช่วยเหลือ และให้คำปรึกษา สำหรับงานแต่งงานของผม และ ผึง
่ ้
เสียงหัวเราะ ซึงจะเกิดขึนในปีน้ี ซึงผมเองก็ไม่รหรอกว่า การคุยกับโบครังนันจะเป็นครังสุดท้ายในชีวตของผม ทีจะได้คยกับโย
่ ้ ่ ู้ ้ ้ ้ ิ ่ ุ
บทสนทนาสุดท้ายกับโย จากวันนัน 26 มิถนายน 2553 โยโทรมาหาผม ประมาณ 4-5 โมงเย็น
้ ุ โย ณอย ผม และ ผึง นังกินเครป และมะม่วง อยูทมาหิน ผมเองยังแปลกใจเลยว่า เหมือนโยรูวาผมอยากให้มี
้ ่ ่ ่ี ้ ้่
บรรยากาศ สบายๆ นังกินกันหน้าบ้านแบบนีมานานแล้ว วันนัน เป็นบทสนทนา ทีทำให้รสกว่ามีเพือนคนหนึง
่ ้ ้ ่ ู้ ึ ่ ่
โย : ไงครับพีเต้ ทำไรอยู่ ( โยมักเรียกผมว่าพี่ ไม่รทำไมเหมือนกัน )
่ ู้ พร้อมทีจะช่วยเหลือเพือนๆ ได้ทกเวลา ไม่วาจะเรืองงาน เรืองส่วนตัว จะมีสาระ หรือไม่กตาม มีเพือนคนหนึงทีจะ
่ ่ ุ ่ ่ ่ ็ ่ ่ ่
เต้ : เออ กิน ของว่างอยูวะ ร้านเครป ตรงข้าง ธ.ไทยพาณิชย์ อร่อยดีนะ ข้างๆมีราน มะม่วงป้าพร ว่างๆมากินดิ
่่ ้ คอยรับฟัง ให้คำแนะนำและให้มมมองทีดี อยูทกเวลา
ุ ่ ุ่
โย : ฟังดูนากินว่ะ
่
“ขอบคุณ สำหรับทุกๆคำแนะนำนะโย”
ผมคุยกับโย ซักพักหนึง หลังจากนันไม่นาน โยก็โทรมาอีก
่ ้
โย : เต้ ร้านมันอยูตรงไหนนะ ข้างๆไทยพาณิชย์ เจอแล้วๆ เออๆเดียวเข้าไปหานะ
่ ๋
เต้ : มาดิๆ
อานนท์ เหลืองวนิชประภา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 39

21. ภาพสุดท้าย
เรืองทีผมและโยคุยกันบ่อยๆคือ เรืองกล่อง ผมและโยชอบถ่ายรูปเหมือนกัน ถ้าใครเคยสังเกตภาพทีโยถ่าย
่ ่ ่ ่
มักจะมีมมกล้องทีไม่เหมือนใคร เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าถึง มุมมองชีวต ทีไม่เหมือนใคร ภาพถ่ายของโย เปรียบเสมือ
ุ ่ ิ ่
นการมองโลกด้วยความรัก และการให้อภัยพร้อมทีจะรับฟังคนอืนก่อนเสมอ
่ ่
ภาพนีถายโดยโย ในงานแต่งงานของหยวย
้่ ถ่ายทีบานกุง ตอนกำลังเล่นเกมส์ wii
่ ้ ้
ในงานวันทีโยจากไป ผมเป็นคนหนึงทีได้บนทึกภาพโย มันอาจจะดูเพ้อเจ้อ ไร้สาระไปหน่อย สำหรับบางคนหลายๆครังที่
่ ่ ่ ั ้ ภาพสุดท้ายของโยในวันนี้ ยังคงเป็นภาพของชายวัย 30 ทียงคงดูหนุมแน่น และไม่แก่ลงไป เหมือนพวกเราทีจะต้องแก่
่ั ่ ่
ผมถ่ายรูปในงานนัน ในใจหนึงก็คดขึนมาเป็น ช่วงๆว่า โย มึงอยากได้ มุมไหน บอก กูมาได้เลยนะ แต่มนคงมีเสียง
้ ่ ิ ้ ั ขึนทุกๆวัน ภาพของโย ก็จะมีแต่เสียงหัวเราะ และรอยยิม ทียงคงอยุแบบนีตลอดไป
้ ้ ่ั ่ ้
ในความคิดทีวา โยอาจจะพูดกับผมว่า เฮ้ยเต้ ถ่ายไปเลย กูเชือมึง อะไรประมาณนี้ ละมัง
่่ ่ ้
อานนท์ เหลืองวนิชประภา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 41

22. เมือ โย พบ พระเจ้า
่
จากวันและเวลานัน มีเพียงเสียง
้
ของหัวใจ ทียงดังอยูทกวัน ทียง
่ั ุ่ ่ั
รูสกว่าเรายังมีชวตอยุ่ แต่มเพือน
้ึ ีิ ี ่
คนหนึงได้หยุดสิงนีไป
่ ่ ้
เมือพบพระเจ้าในวัยทียงหนุมแน่น
่ ่ั ่
เปรียบเสมือนการจากไป ของโย
เพือกระตุนให้ทกคนได้คดถึง
่ ้ ุ ิ
ทุกวินาที ของชีวตทีผานมาเลย
ิ ่่
ไปอย่างช้าๆ ให้ได้หยุดคิดว่า
การทุมเท การดูแล สิงทีเรารัก
่ ่ ่
สำคัญเพียงใด
สุดท้ายขอกล่าว ทุกคนๆ คนทีได้รจกโย ขอให้การพบพระเจ้าของโย เป็นการทีเราได้ พบกับแสงสว่าง
่ ู้ ั ่
ของการใช้ชวต ด้วยความรัก การให้เกียรติ การให้อภัย การคิดบวก เป็นหนทาง ในการดำเนินชีวต ต่อไป
ีิ ิ
อย่างไม่ถอถอย ไม่ทอแท้ และ มีความหวัง ศรัทธา ไม่ความดีทโย ได้แสดงให้ทกคนได้เห็นตลอดมา
้ ้ ่ี ุ
การจากไป ของโยคงทำให้ ใครหลายๆคน อยากจะพูด อะไรถึงโยสันๆ และเพือนๆหลายๆคนก็ อาจจะคิด คำพูด
้ ่
อะไรแบบนีเหมือนผม อยูกได้
้ ่็
“เฮ้ย โย เกิดชาติหน้า มึงมาเป็นเพือนกับกูอกนะ”
่ ี
บางทีการจากไปก็ เหมือนการไม่จากไป เพียงแค่โย อาจจะขึนไปอยูกบพระเจ้า และมองพวกเรา ลงมาอยูใกลๆแต่
้ ่ั ่
ในทางพุทธ การเวียนว่าย ตายเกิดนัน เป็นเรืองทีเกิดขึนอยูตลอดเวลา เป็นเรืองธรรมดาของชีวต
้ ่ ่ ้ ่ ่ ิ
และยังเชือในเรืองของชาติภพ หน้าผม ก็เป็นคนหนึงทีเชือแบบนัน
่ ่ ่ ่ ้
อานนท์ เหลืองวนิชประภา ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 43

23. ข้อความจาก
เมย์
ถึงโย
จำไม่ได้แล้วว่าวันแรกที่เห็นโยคือวันอะไร แต่จำโยได้จากชุดนักเรียนกางเกงขา
สั้นสีกากี ผมยาวเกือบบ๊อบ ที่ดูแล้วชวนให้สงสัยว่าโรงเรียนมัธยมไหนอนุญาต
ให้ไว้ผมทรงนี้ได้ โยมีท่าทางที่ดูตื่นเต้นเหมือนมองเห็นความสนุกสนานรอบๆตัว
ตลอดเวลา
แม้จะเรียนห้องเดียวกันแต่ก็หลังจากนั้นเป็นปีกว่าที่จะได้พูดคุยรู้จักตัวตนจริงๆ
และนันก็ทำให้เรารูวาภายใต้ทาทางตลกสนุกสนานนัน จะมีความลึกซึงในความคิด
่ ้่ ่ ้ ้
และ ความเข้าใจโลกอย่างมากมายซ่อนอยู่
มีหลายครั้งที่บังเอิญได้คุยกันขณะที่เรา มีเรื่องกังวลใจ เป็นโยที่รู้สึกได้และเป็น
ฝ่ายเอ่ยถามก่อนอย่างใส่ใจ เหมือนโยจะคิดว่าไม่มีปัญหาเรื่องไหนที่แก้ไขไม่ได้
บางทีด้วยมุมมองประหลาดๆ ของโยก็กลับทำให้สามารถหัวเราะกับมันได้
อยากบอกว่าสนุกกับทุกทริป ทุกการพบปะเจอกัน ทุกช่วงเวลา ที่ได้อยู่กับทั้งโย
และณอย
อยากขอบคุณโยในทุกสิ่ง เท่าที่เพื่อนดีๆจะทำให้กันได้ ไม่ว่าเมื่อไร ทุกครั้งที่นึกถึง
ก็จะเป็นโยที่หน้าตายิ้มแย้มเสมอ ตลอดไป...
ฉัตรสุดา เจ้าตระกูล ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 45

24. ข้อความจาก
โอม
ถึงโย
ABAC ดันเปลี่ยนไปเลยอยากจะไปดูให้ชัดว่าเกิดไรขึ้น ไม่รู้ทำไมโยกับเอ
ถึงอนุเคราะห์ไปเป็นเพื่อน ก็เลยได้ไปกัน แต่ประเด็นที่จะเล่าไม่ช่ายเรื่องแฟนผม
อะนะ มันเป็นเรืองโยกับเอ ทีวนนันดันไปเห็นนศ.ABAC ยืนด่าแฟนสาวอยูนาสงสาร
่ ั ่ั ้ ่่
แมร้งไม่แมนเลย ดังนั้นเราเลยจอดรถแล้ว ลงไปด่ามัน ไอ้นั่นมังงงมากๆๆ ไม่รู้ว่า
ไอ้บ้า สามตัวไปด่า มันเลยว่ิงไล่ตามรถแดง พอมันหยุด เราก็จอดด่ามันอีก
ตอนนันฮามาก เลยเริมรูวา โยมันเป็นคนทีสนุกสนานอยูในตัวมันแล้วก็คงมีความเห็นใจ
้ ่ ้่ ่ ่
ชาวบ้านอยู่ในตัวมันด้วย ตลอดเวลาได้รู้จักและเป็นห่วงโยตอนปีห้า ที่มีปัญหา
ก็เป็นห่วงมัน แต่มนเป็นคนไม่พดแล้วก็หายไป ช่วงนันไม่คอยได้คยกับโยเลย พอจบ
ั ู ้ ่ ุ
มาได้มโอกาศได้เจอโยกับณอยมากขึน ได้ไปกินข้าวกันทีบานหน่อยบ้าง บ้านโยกะณอย
ี ้ ่้
บ้าง จนมีโอกาศได้จัดทริปเขาใหญ่ ขึ้น ไอ้โยยังคงความสนุกสาน เสียงหัวเราะ
ของมัน เฮฮา
เมือวันนึงทีได้รบรูเรืองราวการจากไปของโย มันเป็นความรูสกหวิวๆ เหวงๆ หน้าท้อง
่ ่ ั ้ ่ ้ึ
อย่างไรไม่รู้ ทำอะไรไม่ถูก มีความลังเล และไม่แน่ใจอยู่ในตัวเอง หลายๆอย่าง
สับสนใจอย่างบอกไม่ถก กว่าจะรับและเข้าใจความจริงก็คงเป็นตอนทีเดินทางกลับ
ู ่
จากงานศพ กลับมายังสิงคโปร์ พูดจากส่วนลึกของหัวใจแล้ว ก็คงอยากเห็นโย
กับณอยมีลกด้วยกัน ไปเทียวด้วยกัน พาลูกๆมาเล่นกับลุงๆ น้าๆ มันคงน่ารักมากๆ
ู ่
จริงๆแล้วไม่อยากพูดให้มันดูเศร้าอะนะ แต่คิดอย่างนั้นจริงๆ
ท้ายที่สุด เราคงได้แต่ภาวนาคุณอำนาจของพระพุทธ ช่วยคุ้มครองดวงวิญญาณ
บางครังก็ไม่รจะเริมต้นจากตรงไหนก่อนดีนะ เพราะว่าไม่คอยได้เขียนถึงใครบ่อยๆ
้ ู้ ่ ่ ของโย ไปอยู่บนสรวงสวรรค์ ที่เต็มไปด้วยสิ่งสวยงาม ไม่มีทุกข์ มีแต่สิ่งดีๆ และ
ความรู้สึกต่อโย มันคงเริ่มต้นตั้งแต่ได้รู้จักกันครั้งแรกวันมอบตัว ใส่กางเกงสีกากี ก็ขอให้ดวงวิญญาณของโย คุมครองณอย และ ครอบครัวโยกับณอย ฝ่าฟันอุปสรรค
้
เหมือนกัน แล้วก็เริ่มต้นทำความรู้จักกับเพื่อนๆคนอื่นสนิทกันง่าย เพราะมีอะไรที่ ชีวิตให้ได้ถึงแม้ว่าจะยากเย็นแค่ไหน
เหมือนกัน ได้รู้จักรถแดง อยู่บ้านเช่า อยู่หอ ด้วยกัน มันเกิดเรื่องราวมากมาย
ระหว่างเพื่อน เรา และโย มันคงจะมีเนื้อที่ในกระดาษไม่พอแน่ๆ ถ้าจะให้เล่าถึง เราเองก็คงได้เจอกับโยอีก ดีใจมากๆที่ได้รู้จักกับโย ได้เป็นเพื่อนกัน ขอให้กูและมึง
เรืองราว และวีรกรรมความมันของโยกะเพือน มีครังนึงตอนปี1 จำได้แม่นตอนนัน
่ ่ ้ ้ ได้เกิดมาเป็นเพื่อนกันอีก เราจะไม่มีวันลืมเพื่อนคนนี้ และจะขออยู่เป็นกำลังใจให้
ต้องเข้าห้องเชียร์ ไอ้เราก็ไม่อยากจะขาดเชียร์ แต่ทำไงได้หละ แฟนเก่าที่อยู่ ณอยสู้ต่อไปนะ
ด้วยรักและคิดถึง
(โอม) อุรุดง จงธนาตระกล
อุรุดง จงธนาตระกล ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 47

25. ข้อความจาก
แก้ว
ถึงโย
รูปนี้โยเด่นสุดอ่ะเสื้อสีฟ้า อิอิ แต่มีรูปสุดท้ายที่โยถ่ายให้เราสวยมาก ขอบคุณจริง
สำหรับโยเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของเรา อะไรขึ้นทำให้โยต้อง ดรอปไป แต่วันสุดท้ายที่ต้องส่งงาน โยก็มาสร้างสีสรร
ด้วยการเอาคอมมาเปิดเพลง แปดโมงเช้าวันอังคาร ของปาล์มมี่ ทำเอาขำก็ขำ
กว่าจะลงมือเขียนถ่ายทอดเรื่องราวความทรงจำถึงเพื่อนได้ มันยากจริงๆ บอกไม่ แต่ก็ร้อนรน ช่างล่กมาก งานไม่เสร็จเหลืออีกเยอะมาก มันเป็นวันอังคารที่ไฟลน
ถูก รู้แต่ว่าเขียนไม่ได้ยังดีที่เต้ทวงงาน2ครั้ง แล้วก็บอกว่าเขียนอะไรก็ได้เพื่อเป็น ก้นจริงๆ เลยจำได้ดี แปดโมงเช้าวันอังคาร............................
ความทรงจำ 555+ รู้สึกเหมือนตอนเรียนเลยตามนิสัยเราวันสุดท้ายที่ต้องส่งงาน
ถึงทำได้ ถึงจะนึกออก ในระหว่างที่ทำ Thesis โยกับณอยทะเลาะกัน ณอยมาร้องไห้ เราเลยให้ณอย
นั่งเล่นเกมส์ที่บูทเรา ณอยก็นั่งเล่นซะเพลินไปเลย อิอิ เกมส์นั้นได้มาจากป๋อม
วันแรกเลยทีได้เห็นโย คือวันสอบสัมภาษณ์จำได้ไม่ลมเด็กนักเรียนชาย2คนใส่กางเกง
่ ื มันหายไปแล้วอ่ะ เราชอบมากเกมส์ยิงจรวด ชื่ออะไร space นี่หล่ะ สำหรับณอย
สีกากีเหมือนโรงเรียนวัด อีกคนหน้าตาน่ารักผอมๆ อีกคนดูโหดๆหน่อยแล้ว เพื่อน เพื่อนสนิทอีกคน ถึงแม้ช่วงหลังๆจะห่างกันบ้าง แต่ก็หลายครั้งเวลาเราร้องได้เรา
หน้าตาน่ารักคนนันก็คอโย เพือนรหัสถัดไปจากเรา เรา 05 โย 06 ตอนอยูในสตูป1
้ ื ่ ่ ี จะโทรหาณอย ถึงจะดึกแล้วณอยก็งัวเงียมารับสายแล้วก็ปลอบใจ เราไม่เคยลืม
เรานั่งใกล้โย เอก ยอด มีวันนึงนั่งทำงานอยู่ก็ มีกลิ่นเหม็นเหมือนหนูตาย ยอดก็ เมย์ ณอย ตอนปี1จำได้วา2คนนีไปทำงานทีหองเราประจำ นังปันงานอาจารย์ฉตร
่ ้ ่้ ่ ่ ั
โวยวายออกมา และแล้วถึงรูวาไอ้กลินหนูตายนั่นมาจากรองเท้าผ้าใบไอ้โยที่ถอด
้่ ่ แล้วก็จะไปกินยำที่หอในกัน หลังๆห่างกันไปแต่เราก็ยังรักทั้งสองคนอยู่ เรารู้สึก
เอาไว้ เหม็นโคตรๆจริงๆ ว่าณอยโชคดีที่รักกับโยเพราะทั้งคู่ดูเข้ากันได้ดี โยเป็นคนดีและรักณอยมาก
อีกเรื่องที่จำได้อย่างดีเลยก็คือตอนที่พวกเรานัดกันไปกินที่ร้าน yes indeed หลัง
เรื่องรถแดงของโยก็พอนึกออกอยู่ แต่รู้สึกจะไม่เคยนั่งเลย เพราะจริงๆแล้วเรา จากนั้นไปกินเบียร์ต่อที่บ้านเอ๋ ขากลับเราไปนอนบ้านณอย แต่ระหว่างทางนั่งรถ
ไม่คอยได้สนิทกับเพือนผูชาย เป็นเพราะว่าเราไม่รจะคุยอะไร วางตัวไม่ถก เราเรียน
่ ่ ้ ู้ ู กลับโยเป็นคนขับรถ อยู่ดีๆก็ รถกระแทกอย่างแรงหัวเราโขกกับอะไรไม่รู้ โยก็
โรงเรียนหญิงล้วนตังแต่อนุบาล แล้วยังมาเจอเพือนผูชายทีปากแต่ละคนก็โอ้โหนะ
้ ่ ้ ่ ถามใหญ่วาใครเป็นอะไรรึเปล่า ทีแท้โยเล่นขับรถสวนเลนเลย โธ่เพือนเราช่างกล้านัก
่ ่ ่
เหลือเกินเลย ถึงโยจะเป็นคนพูดเยอะแต่ก็ไม่เคยพูดหรือแซวอะไรให้เราอาย แต่ทเี่ หลือเชือกว่านันก็คอ โยไปทำความรูจกกับคนทีขบรถไปชนเค้า เค้าเป็นเด็กวิศวะ
่ ้ ื ้ั ่ั
หรือเสียใจเลย จะทำให้เราร่าเริงซะมากกว่า ส่วนมากเราไม่ค่อยมีรูปถ่ายโย ลาดกระบังเก่า แถมยังซื้อเบียร์มาเลี้ยงอีก สุดยอดเลยเพื่อนเอ้ย ช่างสำราญเสีย
รูปเราเองยังไม่ค่อยมีเลย เพราะเราไม่ชอบอยู่ต่อหน้ากล้อง เราทำหน้าไม่ถูกยิ้ม จริงนะ นั่งกินเบียร์ข้างถนนระหว่างรอประกันมาเคลม 555 วีรกรรมเพื่อนโย
แหยๆ
จำได้ตอนเรียนปีแรกๆโยขาเล็กมาก เรามองประจำ แล้วก็อิจฉาขาเล็กๆของโย สำหรับเรื่องราวทั้งหมดคร่าวๆเราถ่ายทอดมันออกมาได้แค่นี้ ขอบอกว่าโยเป็น
แต่ช่วงหลังนี้ชักไม่ไหวเพราะตัวมันใหญ่ขึ้น แต่ขาเล็กๆคงรับน้ำหนักไม่ค่อยไหว เพื่อนที่ดี เสียดายที่เราไม่ได้สนิทกัน แต่ก็จะคิดถึงโยตลอดไป จนกว่าเราจะไปเจอ
อิอิ ตอนที่พวกเราทำ Thesis กัน ทีแรกโยทำไปเยอะแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดปัญหา กันในที่ที่สวยงามอีกครั้งหนึ่ง
ด้วยรักจากเพื่อน
แก้วฤทัย ธิติทรัพย์อุดม รหัส 05
วันสอบสัมภาษณ์เข้าลาดกระบัง หรือว่าเท้าของโย อะไรกันแน่ที่เหม็นรองเท้าเน่าๆ
โยในชุดนักเรียนกางเกงสีกากีตัวเล็กๆ แก้วฤทัย ธิติทรัพย์อุดม ถึง คัมภีร์ รสหวาน
หน้าตาน่ารัก
จากเพื่อนถึงโย 49

26. พี่วี สน. ปี39
ขอให้จากไปอย่างสงบ อย่ามีหวงอะไร ขอให้พบทางสว่าง และขอให้เป็นตัวอย่าง
่
แก่คนที่ยังมีชีวิตอยู่ให้รู้ในคุณค่าของเวลา
พี่ปุ้ม สน. ปี39
ในชีวตนึงของคนเรา คงไม่มใครคาดเดาได้วามัน..จะยาวนานแค่ไหน มันสำคัญที่
ิ ี ่
คนๆนันได้ใช้ชวตอย่างคุมค่า กับคนทีสำคัญกับเขาแล้วเพียงใด เราได้คดเรืองเหล่านี้
้ ีิ ้ ่ ิ ่
หลังจากได้ไปร่วมงานน้องโย...คืนนัน ้
จริงๆเราไม่ได้คยกันบ่อยนัก แต่ทกครังทีเจอณอยก็จะเจอโยด้วย ความรักของทังคู่
ุ ุ ้ ่ ้
สวยงามมาก เราแอบเข้าไปชืนชมรูปของทังคู่ อยูบอยๆ
่ ้ ่่
จนถึงวันนี้ มันยิงสวยงาม เรารับรูได้จากทีนองณอยพูดในงาน..วันนัน... ทุกคนทีได้
่ ้ ่้ ้ ่
รูจกโย เป็นคนทีโชคดี น้องโยจะเป็นบุคคลทีเราระลึกถึงเสมอ
้ั ่ ่
ข้อความจาก
พี่ๆน้องๆ ที่คณะ สถาปัตย์ฯลาดกระบัง ....หลับให้สบายนะน้องโย
ถึงโย
พี่ๆน้องๆ ที่คณะ สถาปัตย์ฯลาดกระบัง ถึง คัมภีร์ รสหวาน
จากเพื่อนถึงโย 51