2. W układzie słonecznym Ciała te to osiem planet, 166
znanych księżyców planet, pięć znanych (a prawdopodobnie
kilkadziesiąt) planet karłowatych i miliardy (a być może nawet
biliony) małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza
się planetoidy, komety, meteoroidy i pył międzyplanetarny.
2 21
3. Słońce
Słońce (łac. Sol, Helius, gr. Ἥλιο
ς Hḗlios) –
gwiazda centralna Układu
Słonecznego, wokół której
krąży Ziemia, inne planety tego
układu, planety
karłowate oraz małe ciała Układu
Słonecznego. Słońce to
najjaśniejszy obiekt na niebie i
główne źródło energii
docierającej do Ziemi.
3 21
4. Słońce jest oddalone od Ziemi o około 150 mln km, leży
w Ramieniu Oriona w galaktyce Drogi Mlecznej, 26 tys. lat
świetlnych od jej środka i około 26 lat świetlnych od
płaszczyzny równika Galaktyki.
Okrąża centrum Drogi Mlecznej z prędkością ok. 220-260
km/s w czasie ok. 226 mln lat. Słońce jest kulą zjonizowanego
gazu o masie około 2×1030 kg, z czego 74% stanowi wodór,
25% hel, a niespełna 1% pierwiastki cięższe i sporadycznie
występujące proste związki chemiczne.
Kula plazmy utrzymywana jest w równowadze hydrostatycznej
dzięki sile grawitacji materii znajdującej się powyżej z jednej
strony i rosnącym wraz z głębokością ciśnieniem gazu. W
centrum ciśnienie osiąga 1016 Pa
214 21
5. Merkury
Najmniejsza i
najbliższa Słońcu planeta Układu
Słonecznego. Jako planeta
wewnętrzna znajduje się dla
ziemskiego obserwatora zawsze
bardzo blisko Słońca, dlatego jest
trudna do obserwacji. Mimo to
należy do planet widocznych
gołym okiem i była znana już
w starożytności.
5 21
6. Ukształtowanie powierzchni Merkurego przypomina Księżyc: są
na nim liczne kratery uderzeniowe i praktycznie pozbawiony jest
atmosfery.
Temperatura powierzchni waha się od −183 °C do 427 °C.
W przeciwieństwie do Księżyca, planeta ma jednak duże
żelazne jądro, generujące pole magnetyczne o natężeniu stukrotnie
mniejszym od natężenia ziemskiego pola magnetycznego.
Wielkość jądra powoduje, że Merkury ma jedną z
największych gęstości spośród planet
Układu Słonecznego. Merkury jest jedną z czterech planet
skalistych Układu Słonecznego. Jego średnica wynosi 4879 km, i
pod względem wielkości jest to najmniejsza planeta Układu.
6 21
7. Wenus
Druga pod względem odległości
od Słońca planeta Układu
Słonecznego. Jest trzecim pod
względem jasności ciałem
niebieskim widocznym na niebie,
po Słońcu i Księżycu.
Jej obserwowana wielkoś
gwiazdowa sięga –4,6 i jest
wystarczająca, aby światło odbite
od Wenus powodowało
powstawanie cieni.
7 21
8. Wenus jest klasyfikowana jako planeta skalista (inaczej: typu
ziemskiego) i jest czasami nazywana „planetą bliźniaczą” albo „siostrą
Ziemi” – ze względu na podobną wielkość, masę i skład chemiczny.
Jest pokryta nieprzezroczystą warstwą dobrze odbijających światło
chmur kwasu siarkowego Średnica Wenus jest zaledwie o 650 km
mniejsza od ziemskiej, a jej masa jest równa 81,5% masy Ziemi.
Jednakże warunki na powierzchni Wenus różnią się diametralnie od
tych na Ziemi, ze względu na gęstą atmosferę złożoną głównie
z dwutlenku węgla
8 21
9. Ziemia
Ziemia jest zamieszkana
przez miliony gatunków,
wliczając w to człowieka[8], jest
jedynym znanym miejscem we
Wszechświecie, w którym
występuje życie. Planeta
uformowała się 4,54 ± 0,05
miliarda lat temu[10], a życie
pojawiło się na jej powierzchni w
ciągu pierwszego miliarda lat po
uformowaniu
9 21
10. Powierzchnię w 70,8% zajmuje woda wszechoceanu zawarta w morzach
i oceanach; pozostałe 29,2% stanowią kontynenty i wyspy.
Niezbędnej do życia na Ziemi wody w stanie ciekłym nie wykryto na
powierzchni innych ciał niebieskich. Wnętrze Ziemi składa się z
grubego płaszcza, płynnego jądra zewnętrznego (generującego pole
magnetyczne) oraz stałego jądra wewnętrznego.
Ziemia jest zamieszkana przez miliony gatunków, wliczając w
to człowieka, jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, w
którym występuje życie. Planeta uformowała się 4,54 ± 0,05 miliarda lat
temu
2110 21
11. Mars
Mars – czwarta według
oddalenia od Słońca
planeta Układu Słonecznego.
Nazwa planety pochodzi od
imienia rzymskiego boga wojny –
Marsa. Zawdzięcza ją swej
barwie, która przy obserwacji z
Ziemi wydaje się rdzawo-
czerwona i kojarzyła się
starożytnym z pożogą wojenną
11 21
12. Postrzegany odcień wynika stąd, że powierzchnia planety zawiera tlenki
żelaza.
Mars jest planetą wewnętrzną z cienką atmosferą, o powierzchni usianej
kraterami uderzeniowymi, podobnie jak powierzchnia Księżyca.
Występują tu także inne rodzaje terenu, podobne do ziemskich:
wulkany, doliny, pustynie i polarne czapy lodowe.
Okres obrotu wokół własnej osi jest niewiele dłuższy niż Ziemi i wynosi
24,6229 godziny (24 h 37 min 22s).
Na Marsie znajduje się najwyższa góra w Układzie Słonecznym –
Olympus Mons i największy kanion – Valles Marineris.
Gładki obszar równinny Vastitas Borealis na półkuli północnej obejmuje
40% powierzchni planety i może być pozostałością ogromnego uderzenia.
W przeciwieństwie do Ziemi, Mars jest geologicznie i tektonicznie
nieaktywny.
12 21
13. Jowisz
Jowisz – piąta w kolejności oddalenia
od Słońca i największa planeta Układu
Słonecznego. Jego masa jest nieco
mniejsza niż jedna tysięczna masy
Słońca, a zarazem dwa i pół raza większa
niż łączna masa wszystkich innych planet
w Układzie Słonecznym. Wraz
z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzy
grupę gazowych olbrzymów, nazywaną
czasem również planetami jowiszowymi.
13 21
14. Największa planeta Układu Słonecznego składa się w trzech czwartych
z wodoru i w jednej czwartej z helu; może posiadać także skaliste jądro złożone
z cięższych pierwiastków.
Ze względu na szybką rotację przybiera kształt spłaszczonej elipsoidy
obrotowej (ma niewielkie, ale zauważalne zgrubienie w płaszczyźnie równika).
Powierzchnię planety, którą stanowią nieprzezroczyste wyższe warstwy
atmosfery, pokrywa kilka warstw chmur, układających się w charakterystyczne
pasy widoczne z Ziemi.
Najbardziej znanym szczegółem jego powierzchni jest odkryta w XVII wieku przy
pomocy teleskopu Wielka Czerwona Plama,
będąca antycyklonem o średnicy większej niż średnica Ziemi.
Wokół planety istnieją słabo widoczne pierścienie i potężna magnetosfera.
Posiada co najmniej 67 księżyców. Cztery największe, zwane galileuszowymi,
odkrył Galileusz w 1610. Ganimedes, największy z księżyców, ma średnicę
większą niż planeta Merkury.
14 21
15. Saturn
Saturn – gazowy olbrzym,
szósta planeta Układu Słonecznego
pod względem oddalenia od Słońca,
druga po Jowiszu pod względem
masy i wielkości. Charakterystyczną
jego cechą są pierścienie, składające
się głównie z lodu i w mniejszej
ilości z odłamków skalnych; inne
planety-olbrzymy także mają
systemy pierścieni, ale żaden z nich
nie jest tak rozległy ani tak jasny.
Według danych z lipca 2013 roku
znane są 62 naturalne satelity
Saturna.
15 21
16. We wnętrzu Saturna panują ciśnienie i temperatura, których nie udało się
dotąd uzyskać w laboratoriach na Ziemi.
Wnętrze gazowego olbrzyma najprawdopodobniej składa się z jądra
z żelaza, niklu, krzemu i tlenu, otoczonego warstwą metalicznego wodoru,
warstwy pośredniej ciekłego wodoru i ciekłego helu oraz zewnętrznej
warstwy gazowej.
Prąd elektryczny w warstwie metalicznej wodoru generuje pole
magnetyczne Saturna, które jest nieco słabsze niż pole magnetyczne Ziemi i
ma około jedną dwudziestą natężenia pola wokół Jowisza.
Zewnętrzna warstwa atmosfery wydaje się na ogół spokojna, choć mogą się
na niej utrzymywać długotrwałe układy burzowe. Na Saturnie wieją wiatry o
prędkości ok. 1800 km/h; są one silniejsze niż na Jowiszu.
Saturn ma 9 pierścieni, składających się głównie z cząsteczek lodu, a także ze
skał i pyłu kosmicznego. Potwierdzono odkrycie sześćdziesięciu
dwóch księżyców krążących po orbicie planety, spośród których 53 mają
oficjalne nazw
16 21
17. Jowisz
Uran − gazowy olbrzym, siódma w
kolejności od Słońca planeta Układu
Słonecznego. Jest także trzecią pod
względem wielkości i czwartą pod względem
masy planetą naszego systemu. Choć jest
widoczny gołym okiem, podobnie jak pięć
innych planet, umknął uwadze starożytnych
obserwatorów ze względu na niską jasność i
powolny ruch po sferze niebieskiej.
Sir William Herschel ogłosił odkrycie
planety w dniu 13 marca 1781, po raz
pierwszy w historii nowożytnej rozszerzając
znane granice Układu Słonecznego. Uran to
również pierwsza planeta odkryta przy
pomocy teleskopu.
17 21
18. Choć jest widoczny gołym okiem, podobnie jak pięć innych planet,
umknął uwadze starożytnych obserwatorów ze względu na niską
jasność i powolny ruch po sferze niebieskiej.
Sir William Herschel ogłosił odkrycie planety w dniu 13 marca 1781, po raz
pierwszy w historii nowożytnej rozszerzając znane granice Układu
Słonecznego. Uran to również pierwsza planeta odkryta przy
pomocy teleskopu.
Uran budową i składem chemicznym przypomina Neptuna, a obie
planety mają odmienną budowę i skład niż większe gazowe
olbrzymy: Jowisz i Saturn.
Astronomowie czasem umieszczają je w oddzielnej kategorii
„lodowych olbrzymów”.
Atmosfera Urana, chociaż – podobnie jak atmosfery Jowisza i Saturna
– składa się głównie z wodoru i helu, zawiera więcej zamrożonych
substancji lotnych (tzw. lodów) niż atmosfery większych planet-
olbrzymów; są to substancje takie jak woda, amoniak i metan, oraz
śladowe ilości węglowodorów
18 21
19. Neptun
Neptun – gazowy olbrzym, ósma,
najdalsza od Słońca planeta w Układzie
słonecznym gazowy olbrzym, ósma,
najdalsza od Słońca planeta w Układzie
Słonecznym. Nazwa planety pochodzi od
rzymskiego boga mórz Neptuna. Wśród
planet Układu Słonecznego jest czwartą pod
względem średnicy i trzecią pod względem
masy. Neptun jest ponad 17 razy
masywniejszy od Ziemi i trochę
masywniejszy od swojego bliźniaka, Urana
19 21
20. Odkryty 23 września 1846 Neptun jest jedyną planetą, której istnienie
wykazano nie na podstawie obserwacji nieba, ale na drodze obliczeń
matematycznych.
Niespodziewane zmiany w ruchu orbitalnym Urana doprowadziły
astronomów do wniosku, że podlega on perturbacjom pochodzącym od
nieznanej planety.
Neptun został następnie zaobserwowany przez Johanna Galle w miejscu
przewidzianym przez Urbaina Le Verriera, a wkrótce został też odkryty
jego największy księżyc, Tryton.
Neptun przypomina składem Urana, co odróżnia je od większych
gazowych olbrzymów, Jowisza i Saturna.
Atmosfera Neptuna, choć – podobnie jak na Jowiszu i Saturnie – składa
się głównie z wodoru i helu wraz ze śladami węglowodorów i
prawdopodobnie azotu, zawiera większą ilość tzw. „lodów”, czyli
substancji lotnych w warunkach ziemskich, takich jak woda
,amoniak i metan.
20 21
21. Koniec
Prezentacje przygotował : Filip Domin
Źródła informacji i zdjęć :
http://www.wikipedia.org/
https://www.google.pl/
21 21
