Ηρωϊκός οδηγός

1. Ο Ηρωικός Οδηγός

2. Εισαγωγή
• Ένα πρωί του
Σεπτεμβρίου, ο κύριος
Χριστόφορος, διαβάζοντας
την εφημερίδα του, είδε
στην πρώτη σελίδα
τυπωμένη μια αγγελία,
που έλεγε ότι ζητείται
οδηγός σχολικού
λεωφορείου. Χαρούμενος
διαπίστωσε ότι αυτή η
δουλειά είναι η κατάλληλη
για εκείνον. Ξεκίνησε,
λοιπόν, να πάει στο
γραφείο όπου θα γινόταν
η επιλογή του οδηγού.

3. Πρόσληψη
• Φτάνοντας εκεί,
παρατήρησε ότι δεν
υπήρχε άλλος
υποψήφιος και άρχισε
να ανησυχεί. Μίλησε
με το διευθυντή του
σχολείου και αυτός τον
προσέλαβε αμέσως.
• Του είπε να είναι αύριο
στις 6:00 η ώρα στο
σχολείο, γιατί η
διαδρομή που θα
διανύσει θα διαρκέσει
το λιγότερο τρεις ώρες.

4. Υποδοχή
• Το επόμενο πρωί έφτασε
στην ώρα του και
ξεκίνησε το ταξίδι του.
Μετά από μια πολύ
κουραστική οδήγηση
έφτασε στο χωριό που
κατοικούσαν τα παιδιά.
Εκείνα τον περίμεναν
στην πλατεία δίπλα στο
άγαλμα του ιδρυτή του
χωριού. Ήταν
χαμογελαστά αλλά μόλις
τους πλησίασε τον
έβρεξαν με κουβάδες.
Θύμωσε πολύ μα κράτησε
την ψυχραιμία του. Τους
διέταξε να μπουν μέσα
στο λεωφορείο και
εκείνοι υπάκουσαν.

5. Διαδρομή
• Στη διαδρομή του έκαναν
πάρα πολλές φάρσες, όπως ότι
του έβαλαν κόλλα στο
κάθισμα, τον τσιμπούσαν και
χοροπηδούσαν στα καθίσματα.
Μην αντέχοντας άλλο, έκανε
μια στάση και τους είπε ότι θα
τους αγόραζε καραμέλες αν
ησύχαζαν. Υποσχέθηκαν ότι
θα γίνουν φρόνιμοι, μόλις
όμως έφαγαν τις καραμέλες
συνέχισαν να τον ενοχλούν.

6. Καταιγίδα
• Κάποια στιγμή του ταξιδιού ξεκίνησε μια μεγάλη
καταιγίδα. Κεραυνοί έσκιζαν τον ουρανό στα δύο
και ακούγονταν βροντές και μπουμπουνητά. Ο
φόβος κυρίευσε τα παιδιά, αλλά όχι και τον
κύριο Χριστόφορο. Χωρίς να πανικοβάλλεται,
ατρόμητος και γενναίος είπε στα παιδιά να βγουν
από το λεωφορείο και να ψάξουν όλοι μαζί για
ένα καταφύγιο.

7. Εγκλωβισμός
• Μια σπηλιά αποτέλεσε το
προσωρινό τους
καταφύγιο. Μπήκαν μέσα
δειλά-δειλά και μετά από
λίγα λεπτά η είσοδος της
σπηλιάς φράχτηκε από
μεγάλους βράχους που
έπεσαν από κατολίσθηση.
Όλα τα παιδιά άρχισαν να
κλαίνε και να φωνάζουν
για βοήθεια. «Ηρεμήστε!»,
ξεφώνισε ο ψύχραιμος
οδηγός.

8. Καταφύγιο
• Απελπισμένος που από την πρώτη μέρα της καινούργιας
του δουλειάς του προκλήθηκαν μπελάδες χτύπησε το
χέρι του στα τοιχώματα της σπηλιάς. Παραξενεμένος
διαπίστωσε ότι τα τοιχώματα ήταν υγρά. «Για να είναι
υγρά τα τοιχώματα σημαίνει πως εδώ κοντά υπάρχει
νερό», σκέφτηκε με χαρά ο κύριος Χριστόφορος.
Ψηλαφώντας με τα χέρια του τα τοιχώματα οδηγήθηκε
σε μια λίμνη. Τα παιδιά τον ακολουθούσαν και
στάθηκαν έκπληκτοι να κοιτάζουν τη λιμνούλα.
«Νερό!» αναφώνησαν και έτρεξαν να ξεδιψάσουν με
το κρυσταλλένιο και γάργαρο νερό της λίμνης.

9. Κολύμπι μέσα από το
πέρασμα
• Όμως και πάλι η
παρατηρητικότητα του
οδηγού τους έσωσε. Είδε να
επιπλέουν στη λίμνη κλαδιά.
«Μα πώς υπάρχουν κλαδιά,
αφού δεν υπάρχουν
δέντρα;». Λογικά θα
υπάρχει ένα πέρασμα που
θα οδηγεί στην επιφάνεια
του εδάφους, συλλογίστηκε.
«Περιμένετε εδώ», είπε στα
παιδιά. Βούτηξε και
κατάλαβε ότι η θεωρία του
ήταν σωστή. Κολύμπησε
μέσα από μια τρύπα και
βγήκε στην επιφάνεια μιας
μεγάλης λίμνης. Έμεινε να
κοιτάζει έκθαμβος το τοπίο
που αντίκρισε.

10. Απρόσμενη Τύχη
• Χιονισμένα και πανύψηλα
βουνά πλαισίωναν μια
καταπράσινη πεδιάδα με
μεγάλα κυπαρίσσια. Στη
μέση της πεδιάδας υπήρχε
μια παγωμένη λίμνη, στην
οποία επέπλεε αυτή τη
στιγμή. Βγήκε στη στεριά
και παρατήρησε ένα
γραφικό ξύλινο σπιτάκι
ανάμεσα από τα δέντρα.
Από την καμινάδα του
έβγαινε καπνός. Πήγε εκεί
και ζήτησε βοήθεια. Για
καλή του τύχη, ο κάτοχος
του σπιτιού ήταν
καλόκαρδος και τους
βοήθησε.

11. Ο Ήρωας του Χωριού
• Την επόμενη μέρα,
η φωτογραφία του
οδηγού
δημοσιεύθηκε στην
τοπική εφημερίδα.
Από τότε αυτά τα
ζωηρά παιδιά έγιναν
φρόνιμα και
υπάκουα. Αυτά μου
δηγήθηκε μια
χειμωνιάτικη μέρα ο
παππούς μου για
έναν συγχωριανό
του και οφείλω να
ομολογήσω ότι αυτή
η ηρωική πράξη του
οδηγού είναι
αξιοθαύμαστη.