2. Ազոտը հայտնագործվել է 1772 թ շոտլանդացի գիտնական Դ. Ռեզերֆորդի
կողմից՝ ածխի, ծծմբի, գազային ֆոսֆորի այրման արգասիքները ծծմբական լուծույթի
միջով անցկացնելիս (այս դեպքում այն չի կլանվում՝ ի տարբերություն CO2-ի): Շուտով
րանսիացի քիմիկոս Ա.Լ. Լավուազիեն եկավ եզրակացության, որ այդ «խեղդող» գազը
մտնում է մթնոլորտի բաղադրության մեջ և անվանեց այն «azote»,որը նշանակում է
անկենդան: 1784 թ անգլիացի քիմիկոս Հ. Կավենդիշը բացահայտեց ազոտի
առկայությունը սելիտրայում (այստեղից գալիս է ազոտի լատինական անվանումը,
որն առաջարկվել է ֆրանսիացի քիմիկոս Ժ. Շանտալի կողմից 1790 թ:

3. Բնության մեջ ազատ (մոլեկուլային) վիճակում ազոտը մտնում է մթնոլորտային օդի
բաղադրության մեջ (ծավալային՝ 78.09% և զանգվածային՝ 75.6%):
Երկրագնդի բաղադրության մեջ տարածվածությամբ ազոտը զբաղեցնում է 17-րդ տեղը,
նրան բաժին է ընկնում Երկրագնդի զանգվածի 0.0019%-ը: Չնայած անվանմանը, ազոտն
առկա է բոլոր կենդանի օրգանիզմներում և հանդիսանում է կարևորագույն
բիոգենային տարրը: Այն մտնում է սպիտակուցների, նուկլեինաթթուների,
հեմոգլոբինի, քլորոֆիլի և այլ կենսաբանորեն ակտիվ նյութերի բաղադրության մեջ:

4. Գործարանային պայմաններում ազոտը ստանում են օդից: Դրա համար օդը
սկզբում սառեցնում են, սեղմում և հեղուկ վիճակում ենթարկում թորման: Ազոտի
եռման ջերմաստիճանը (-195.8 °C) մի քիչ ավելի ցածր է, քան օդի մյուս
բաղադրիչինը՝ թթվածնինը (-182.9 °C), այդ պատճառով հեղուկ օդի զգույշ
տաքացնելուց ազոտն առաջինն է գոլորշիանում:

5. NaNO2 + NH4Cl = NaCl + N2 + 2H2O:
NH4NO2 = N2 + 2H2O
Սպառողներին գազային վիճակում
ազոտը տրամադրում են սեղմած
վիճակում (150 մթ. կամ 15 ՄՊա) սև
բալոներում, որոնք ունենում են դեղին
գրառում՝ «ազոտ».Հեղուկ ազոտը պահում
են Դյուդարի տարաներում: