Παρουσίαση βιβλίου «Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα»
Παρουσίαση βιβλίου «Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα»
Μαθήτριες:
Αλεξάνδρα Μπερερή, Σάντρα Μαργκιοκάι, Μαρία Γιώ
Γ' τάξη 56ου Γυμνασίου Αθηνών
Διαγωνισμός με θέμα τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος Κέντρου Αμπελοκήπων
Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής 56ου Γυμνασίου Αθηνών
Σχολικό έτος: 2022 - 2023
1. Η εγκατάσταση και η ζωή των προσφύγων του
1922 στους Αμπελόκηπους Αθήνας
Διαγωνισμός με θέμα τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή που
διοργανώνει ο Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος Κέντρου Αμπελοκήπων
Θέμα: Παρουσίαση βιβλίου «Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα»
Μαθήτριες:
Αλεξάνδρα Μπερερή, Σάντρα Μαργκιοκάι, Μαρία Γιώ
Γ' τάξη 56ου Γυμνασίου Αθηνών
56ο Γυμνάσιο Αθήνας
2. Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα Σελίδα 2
1η διαφάνεια.
Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα του Πέτρου Μανταίου
2η διαφάνεια.
Η 1η έκδοση του βιβλίου έγινε το 1987.
Στο εξώφυλλο του βιβλίου φαίνεται η βίλα Μαργαρίτα των Αμπελοκήπων
φωτογραφημένη από τον Ηλία Ευθυμίου, φίλο του συγγραφέα, το 1962
4. Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα Σελίδα 4
5η και 6η διαφάνεια.
Αποσπάσματα από το βιβλίο
Αμπελόκηποι Αθήνας - Η αλλαγή (σελ. 14)
Γύρω στο '52 με '53 χτίστηκε η πρώτη πολυκατοικία στους Αμπελόκηπους, στις
αρχές της λεωφόρου Κηφισιάς.
Αρχές Σεπτεμβρίου του '58, γυρίζοντας στον τόπο μου μετά από διακοπές δύο
μηνών, βρήκα σε ακτίνα όχι μεγαλύτερη των 100 μέτρων από το σπίτι μου,
σηκωμένες, με τα μπετά τελειωμένα, 4 πολυκατοικίες στη θέση που πριν δύο μήνες
είχα αφήσει σπίτια και οικόπεδα. Η γειτονιά μου δεν ήταν πια η ίδια. Είχε αλλάξει
εντελώς μέσα σε δύο μονάχα μήνες. Ο ορίζοντάς της άρχιζε να τετραγωνίζεται κι ο
ουρανός να κόβεται φέτες φέτες όπως τα εκτός σχεδίου οικόπεδα. Ποιος είπε ότι οι
πολυκατοικίες εξουσιάζουν μόνο το χώμα που πατάνε. Φανταστήκατε ποτέ πόσον
ορίζοντα δεσμεύει αυτό το εκτόπλασμα στην είσοδο της οδού Μεσογείων, που
λέγεται Πύργος των Αθηνών;
Μέχρι το '60 στα βράχια του Λυκαβηττού φώλιαζαν γεράκια, στα δέντρα κόρακες,
κοτσύφια και τσιμπογιαννάκια, στους θάμνους φίδια, χελώνες, σκαντζόχοιροι και
σαύρες.
Ο βομβαρδισμός των αντιπαροχών εκδηλώθηκε στους Αμπελόκηπους μετά το '60.
7. Ποδηλάτης με βατραχοπέδιλα Σελίδα 7
11η και 12η διαφάνεια.
Αποσπάσματα από το βιβλίο
Προσφυγικά Στέγη Πατρίδος - γάτος (σελ. 196, 198-199)
Είχαμε κι ένα γάτο στην οικογένεια. Τον λέγαμε Κλέφτη, γιατί σαν κλέφτης, την ώρα
που κοιμόμασταν, ένα χειμωνιάτικο μεσάνυχτο, γρατζούνιζε με τα νυχάκια του την
πόρτα της όξω κάμαρης. Σηκώνεται η μάνα μου να δει τι συμβαίνει. Ανοίγει την
πόρτα και βλέπει ένα γκρίζο αλητάκι, μια σταλιά πράμα, ζαρωμένο στη γωνιά. Το
κρατήσαμε.
Μεγάλη συμπάθεια του πατέρα. Ο Κλέφτης τον περίμενε κάθε μεσημέρι έξω από το
Έλενας καθώς γύριζε φορτωμένος από το μανάβικο., με τις λερωμένες ποδιές του
που ήταν για πλύσιμο κομποδεμένες σαν ζεμπίλια γεμάτες φρούτα και λαχανικά
που τα περισσότερα τα μοίραζε στον μαχαλά.
Τον περίμενε ο Κλέφτης και τον συνόδευε με χοροπηδήματα και μελωδικά
νιαουρίσματα ίσαμε το σπίτι.
Πολύ καιρό μετά που πέθανε ο πατέρας, ο Κλέφτης συνέχιζε, κάθε μεσημέρι, να τον
περιμένει στο Έλενας με τις ώρες. Απογοητευόταν κάποια στιγμή, κι εκεί κατά τ'
απόγευμα γύριζε στο σπίτι κατσούφης. Ίσαμε το άλλο μεσημέρι που ξανάπαιρνε το
δρόμο για το Έλενας. Δεν ήταν όμως πια ό Κλέφτης που ξέραμε. Έτρωγε σπάνια,
ακόμα πιο σπάνια νιαούριζε, ξέχασε το παιχνίδι. Κάθε που πήγαινες να τον
χαϊδέψεις, έσπρωχνε ανόρεχτα το χέρι σου με το ποδαράκι του. Είχε σιγά σιγά
αποτραβηχτεί στο δικό του κόσμο, της θλίψης και της εγκατάλειψης και κανένας
μας δεν μπορούσε από κει να τον βγάλει.