3. Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ή
σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες ή
αφροδίσια νοσήματα ονομάζονται ασθένειες
ή μολύνσεις οι οποίες μεταδίδονται από
άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω της
ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς.
Τα πιο διαδεδοµένα λοιμώδη νοσήματα
εμφανίζονται σε άτοµα ηλικίας 16-45 ετών.
4.
5. Τα αφροδίσια νοσήματα ονομάστηκαν
έτσι λόγω της Αφροδίτης που ήταν η θεά
του έρωτα .
Ή επειδή εμφάνιζαν ένα κύκλο σπυριών
που ονομαζόταν ζώνη της Αφροδίτης.
6. Τα πρώτα κρούσματα των Σ.Μ.Ν ήταν
εκείνα της σύφιλης(1494).
Η νόσος σάρωσε όλη την Ευρώπη(5
εκατ. νεκροί).
Το πρώτο εθελοντικό νοσοκομείο για
αφροδίσια νοσήματα ιδρύθηκε το 1746.Το
όνομα του ήταν ‘’London Lock Hospital’’.
Η πρώτη θεραπεία αφορούσε τη
σύφιλη(ονομάστηκε Salvarsan).
8. Σεξουαλική επαφή
Έκθεση σε σωματικά υγρά
Μετάγγιση αίματος
Κοινή χρήση βελόνων
Θηλασμός
9. Αποφυγή συχνής εναλλαγής ερωτικών συντρόφων
Πρέπει να αποφεύγεται η επαφή όταν υπάρχουν
ανοιχτές πληγές ή αιμορραγία.
Σωστή χρήση προφυλακτικών.
Συγκεκριμένα:
Έτσι αποφεύγεται η επαφή με μολυσμένα υγρά ή μέλη
του σώματος.
Ωστόσο, η χρήση προφυλακτικού δεν πρέπει να
θεωρηθεί απόλυτη εγγύηση προφύλαξης. Κάποιοι ιοί
μπορούν να διαπεράσουν τους πόρους του φυσικού
προφυλακτικού, αλλά όχι του συνθετικού(λάτεξ).
10.
11. Στειρότητα ή αρθρίτιδα (γονόρροια)
Τύφλωση, τρέλα ,θάνατος (σύφιλη)
Βλάβες στα γεννητικά όργανα, καθώς και στα μάτια
και στο στόμα, στείρωση(χλαμύδια)
Εμφάνιση καρκίνου (της μήτρας< κονδυλώματα,
γεννητικός έρπης και διάφορες μορφές καρκίνου
όπως το σάρκωμα Kaposi)
Πυρετός, διάρροια, απώλεια βάρους, διόγκωση
λεμφαδένων λόγω ευκαιριακών
μολύνσεων(πνευμονίες, μυκητιάσεις, ιώσεις)< AIDS
Έντονος ερεθισμός στη περιοχή των γεννητικών
οργάνων(δημιουργία φυσαλίδων πληγών, πρόκληση
φαγούρας)
Μη φυσιολογικές εκκρίσεις από τον κόλπο ή το πέος.
12. Τα Σ.Μ.Ν είναι δυνατόν να μεταδοθούν στο
έμβρυο κατά τη διάρκεια του τοκετού. Για
παράδειγμα, τα χλαμύδια μπορούν να
μεταδοθούν στο παιδί και να του
προκαλέσουν επιπεφυκίτιδα ή/και
πνευμονία. Ο τοκετός καθώς και ο θηλασμός
αποτελούν σημαντικές διόδους μετάδοσης
των νοσημάτων. Ο ιός του AIDS μπορεί να
μεταδοθεί, δια μέσου του πλακούντα, από τη
μητέρα στο έμβρυο. Μπορεί επίσης να
μεταδοθεί στο νεογνό κατά τη διαδικασία του
τοκετού ή από το μητρικό γάλα.
13. Τα άτομα βιώνουν:
Άγχος
Ψυχολογική πίεση
Κοινωνικό αποκλεισμό
Περιθωριοποίηση
Οικονομικά προβλήματα(δεν τους
επιλέγουν οι εργοδότες)
Μείωση προσωπικής εκτίμησης και
αυτοσεβασμού
18. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι
συνήθως μια ήπια ασθένεια που προκαλείται
από τον έρπη 2 (Herpes Simplex Virus 2) ο
οποίος είναι ένας τύπος του έρπη (στην
πραγματικότητα ο έρπης αποτελεί μια
οικογένεια 150 στελεχών). Πολλές φορές ο
έρπης 2 δεν εκδηλώνει συμπτώματα όταν έχει
μολύνει τα γεννητικά όργανα ενώ ακόμα και
όταν τα συμπτώματα είναι σε οξεία μορφή, ο
έρπης των γεννητικών οργάνων συνήθως
ελέγχεται εύκολα.
19. Ο έρπης 2 εισέρχεται στο σώμα,
πολλαπλασιάζεται στο δέρμα και στη
συνέχεια εγκαθίσταται στα νεύρα της
περιοχής που έχει μολύνει όπου μπορεί να
παραμένει κρυφός και αδρανής. Στην
περίπτωση που ο έρπης 2
δραστηριοποιηθεί, τα συμπτώματα
διαφέρουν σημαντικά από άτομο σε άτομο.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι διαφορετικά
ακόμα και στο ίδιο άτομο, όταν ο ιός
“χτυπήσει” για δεύτερη ή τρίτη φορά.
20. Τυπικά, οι άνδρες αισθάνονται τσούξιμο στο
πέος και οι γυναίκες στον κόλπο. Αργότερα στη
περιοχή των γεννητικών οργάνων ή του
πρωκτού βγαίνουν μικρές φυσαλίδες, που
διογκώνονται και εξελίσσονται σε φουσκάλες
γεμάτες υγρό. Έπειτα από μία-δύο ημέρες οι
φουσκάλες ανοίγουν από μόνες τους και
δημιουργείται “κρούστα”. Οι φουσκάλες πονούν
για περίπου δέκα μέρες ύστερα στεγνώνουν και
η περιοχή θεραπεύεται. Αν η μόλυνση δεν
αποτραπεί τις πρώτες 24 ώρες, θα χρειαστούν
τουλάχιστον 14 ημέρες για να καθαρίσει
εντελώς η περιοχή που έχει προσβληθεί.
21. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι μια
σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια. Όσο πιο
πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους έχει
κάποιος στη ζωή του, τόσο μεγαλύτερη
πιθανότητα έχει να μολυνθεί από τον έρπη 2.
Η καλύτερη πρόληψη είναι ασφαλώς η
χρήση προφυλακτικού κατά τη διάρκεια της
σεξουαλικής επαφής. Εντούτοις η
προστασία που δίνουν τα προφυλακτικά δεν
είναι απόλυτη.
22. Η περιοχή που πάσχει μπορεί να μην
καλύπτεται από το προφυλακτικό κι έτσι ο
έρπης μπορεί να μεταδοθεί στο άλλο άτομο.
Εάν ο ένας από τους δύο ερωτικούς
συντρόφους παρουσιάζει έρπη γεννητικών
οργάνων που βρίσκεται σε έξαρση, είναι
προτιμότερο να μην υπάρχει σεξουαλική
επαφή. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων
μπορεί να μεταδοθεί και με το στοματικό σεξ.
Σ’ αυτή την περίπτωση ευθύνεται για την
ασθένεια ο έρπης 1 που προκαλεί τον
επιχείλιο έρπη.
23. Ασπιρίνη και παρακεταμόλη. Η ασπιρίνη και η
παρακεταμόλη μπορούν να βοηθήσουν στην υποχώρηση
της φαγούρας και του πόνου καθώς και στην υποχώρηση
του πυρετού. Επίσης η εναπόθεση πάγου μπορεί να
προσφέρει ανακούφιση.
Κρέμες ανακούφισης πόνου. Υπάρχουν κρέμες που
περιέχουν αναισθητικό και οι οποίες ανακουφίζουν από τον
πόνο. Ωστόσο έχουν το μειονέκτημα να επιβραδύνουν το
στέγνωμα και την θεραπεία των πληγών.
Πλύση με αλατισμένο νερό. Πλένετε την γεννητική περιοχή
με αλατισμένο νερό. Αυτό μπορεί να επιταχύνει τη θεραπεία
και να μετριάσει τη δυσφορία. Αραιώστε ένα κουταλάκι του
τσαγιού αλάτι σε 600 ml νερό.
Πλύση με σαπούνι. Η πλύση με σαπούνι βοηθάει στην
υποχώρηση των συμπτωμάτων γιατί σκοτώνει τον έρπη.
24. Όπως όμως έχει ήδη ειπωθεί, σήμερα δεν υπάρχει
θεραπεία που να εκριζώνει τον έρπη από τον
οργανισμό, δηλαδή η ασθένεια δεν θεωρείται ιάσιμη.
Όταν ο έρπης εισχωρήσει στο σώμα, εγκαθίσταται για
τα καλά στα νεύρα της περιοχής και δεν φεύγει ποτέ.
Το μόνο που κάνουν τα φάρμακα είναι να μετριάζουν
τα συμπτώματα και να ανακουφίζουν τον ασθενή, αλλά
δεν τον θεραπεύουν οριστικά. Φάρμακα όπως η
ουσία ακυκλοβίρη μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο
τοπικά όσο από το στόμα και να μειώσουν τη διάρκεια
και τη συχνότητα των υποτροπών της ασθένειας.
Ωστόσο, για να είναι αποτελεσματικά, πρέπει να
ληφθούν από τις πρώτες ημέρες της λοίμωξης.
25. Τι είναι;
Η βλεννόρροια
(συνώνυμο:
γονόρροια) είναι ένα
σεξουαλικώς
μεταδιδόμενο
νόσημα που
οφείλεται στη
μόλυνση από ένα
μικρόβιο, τη
Neisseria
gonorrheae.
26. Πού εντοπίζεται;
Η Neisseria gonorrheae μπορεί να
προσβάλει την ουρήθρα ή λιγότερο συχνά
τον φάρυγγα ή το ορθό έντερο. Εκτός από
αυτά τα σημεία όπου συνήθως εντοπίζεται η
βλεννόρροια, η επαφή του μικροβίου με τα
μάτια είναι δυνατόν να προκαλέσει έντονη
επιπεφυκίτιδα. Αυτή είναι συχνότερη σε
νεογνά που γεννήθηκαν με κολπικό τοκετό
από μητέρες που έπασχαν από
βλεννόρροια.
27. Μετάδοση
Με πρωκτική, κολπική ή στοματική
σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό.
Τα μικρόβια μεταφέρονται και με χέρια
που ήρθαν σε επαφή με μολυσμένο πέος,
κόλπο ή ορθό έντερο /πρωκτό.
28. Συμπτώματα
Μερικές φορές δεν είναι έντονα, αλλά, κατά
κανόνα, 2-10 μέρες μετά τη μόλυνση
εμφανίζεται κιτρινωπό έκκριμα από την
ουρήθρα, πηχτό σαν κρέμα (εξ ου και η παλιά
αντίληψη ότι πρόκειται για ροή σπέρματος,
οπότε και το όνομα «γονόρροια») και δυνατό
τσούξιμο κατά την ούρηση ή την
εκσπερμάτωση. Το τσούξιμο περιγράφεται
σαν να ουρεί κάποιος ξυράφια. Προσοχή:
Κάθε τσούξιμο κατά την ούρηση δεν οφείλεται
απαραίτητα σε βλεννόρροια, αλλά θα πρέπει
να ελέγχεται από γιατρό (ουρολόγο ή
δερματολόγο).
Αν είναι μολυσμένο το ορθό έντερο ή ο
πρωκτός εμφανίζεται φαγούρα, εσωτερικός
πόνος και έκκριμα. Σε φαρυγγίτιδα συνήθως
δεν υπάρχουν συμπτώματα.
29. Εξέλιξη
Ακόμη και αν τα συμπτώματα περάσουν
χωρίς θεραπεία, το μικρόβιο παραμένει
εκεί και μεταδίδεται. Αν η βλεννόρροια
δεν θεραπευτεί, μπορεί να δημιουργήσει
χρόνια λοίμωξη, προστατίτιδα,
πυελονεφρίτιδα, ορχίτιδα, ενδοκαρδίτιδα,
προβλήματα στις αρθρώσεις (μια μορφή
αρθρίτιδας) και στείρωση.
30. Διάγνωση - Θεραπεία
Γίνεται ειδική μικροβιολογική εξέταση του
εκκρίματος της ουρήθρας (ή υλικού από
το πρωκτό ή τον φάρυγγα, αν το
πρόβλημα εντοπίζεται εκεί) και
χορηγούνται τα ανάλογα αντιβιοτικά –
συνήθως ενδομυϊκά σε μία ή δύο δόσεις.
31. Η θεραπεία είναι απλή και οριστική.
Επειδή η ταυτόχρονη μόλυνση με
Meisseria και με άλλα μικρόβια (π.χ.
χλαμύδια) είναι συχνή, συνήθως
χορηγείται και ένα δεύτερο αντιβιοτικό
(σε χάπια ή κάψουλες) επί 1-2
εβδομάδες.
32. Πώς να προφυλαχθώ;
Χρησιμοποιώ προφυλακτικό σε κάθε
σεξουαλική επαφή. Σε περίπτωση που
κάποιος εμφανίσει συμπτώματα, πρέπει
να γίνει εξέταση και των δύο ερωτικών
συντρόφων (ο ‘υγιής' σύντροφος μπορεί
να είναι εν αγνοία του ασυμπτωματικός
φορέας).
33. Συμβουλή
Μην πιέζετε την ουρήθρα σας για να
βγάλει περισσότερο έκκριμα. Υπάρχει
κίνδυνος να την τραυματίσετε εσωτερικά
και να χειροτερέψτε τα συμπτώματα.
Πλένετε καλά τα χέρια σας μετά από κάθε
επαφή με την πάσχουσα περιοχή.
Αποφύγετε την επαφή των μολυσμένων
χεριών με τα μάτια σας
34. . Αν έχετε προσβληθεί από βλεννόρροια,
είναι απαραίτητο να κάνετε εξετάσεις
αίματος και για άλλα νοσήματα που
μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή
(HIV, σύφιλη, ηπατίτιδα) δύο μήνες μετά
από τη λήξη της θεραπείας. Μιλήστε με
τον γιατρό σας σχετικά.
36. Δεδομένου ότι η νόσος μεταδίδεται με
σεξουαλική επαφή, τα συφιλιδικά έλκη
εντοπίζονται στα γεννητικά όργανα, στον
πρωκτό και στο απευθυσμένο έντερο, στα
χείλη και στη στοματική κοιλότητα
37. Η σύφιλη σχεδόν πάντα μεταδίδεται μέσω της
σεξουαλικής επαφής με ένα μολυσμένο
πρόσωπο. Το βακτήριο της σύφιλης μπορεί να
εξαπλωθεί εύκολα από τα έλκη ενός
μολυσμένου προσώπου στις βλεννώδεις
γραμμές του στόματος, των γεννητικών
οργάνων, και του πρωκτού ενός μη-
μολυσμένου σεξουαλικού συντρόφου. Αν και
σπάνιο, είναι δυνατό να κολλήσει κανείς τη
μόλυνση ερχόμενος σε επαφή με κάποια πληγή
του ατόμου που έχει προσβληθεί. Η σύφιλη
μπορεί, ακόμα, να περάσει από την έγκυο
μητέρα στο αγέννητο βρέφος.
38. Τα συμπτώματα της σύφιλης εμφανίζονται
σε στάδια. Στην αρχή η σύφιλη προκαλεί
ανώδυνες πληγές αποκαλούμενες
"συφιλιδικά έλκη." Αυτές συνήθως
εμφανίζονται στα γεννητικά όργανα, αλλά
μπορεί να εμφανιστούν και στα χείλη, τη
γλώσσα και σε άλλα μέρη του σώματος.
Γενικά, αυτά τα συφιλιδικά έλκη
εξαφανίζονται μέσα σε μερικές εβδομάδες,
αλλά αν δεν αντιμετωπιστούν, η αρρώστια
μπορεί να προχωρήσει σε χρόνιο στάδιο. Το
δεύτερο στάδιο της σύφιλης αρχίζει με την
αναφυλαξία σύφιλης
39. . Αυτή είναι μια μολυσματική καφετιά δερματική
αναφυλαξία που εμφανίζεται συνήθως στο κάτω μέρος
των ποδιών και στις παλάμες. Μπορεί να υπάρξουν
ακόμη πυρετός, πονόλαιμος, πρησμένοι αδένες και
χάσιμο μαλλιών. Το τρίτο στάδιο της σύφιλης μπορεί
να κρατήσει πολλά χρόνια και μπορεί να προκαλέσει
ζημιές στις αρθρώσεις και στα κόκαλα, αυξανόμενη
τύφλωση, μούδιασμα στα άκρα ή δυσκολία στο
συντονισμό των κινήσεων.
Η σύφιλη προσβάλλει την επιδερμίδα, τους ιστούς, τα
όργανα του σώματος, τον εγκέφαλο και τα νεύρα,
προκαλώντας παράλυση, τρέλα και θάνατο.
40. Με εξέταση υλικού από συφιλιδικό έλκος,
καθώς και με μια ειδική εξέταση αίματος
(VDRL) μπορεί να φανεί αν κάποιος έχει
μολυνθεί. Η εξέταση γίνεται τόσο σε
νοσοκομεία, όσο και σε ιδιωτικά κέντρα.
Επειδή μπορεί να μην υπάρχουν ορατά
συμπτώματα στα πρώτα στάδια της νόσου,
συνιστάται σε σεξουαλικώς δραστήρια
άτομα με πολλούς ερωτικούς συντρόφους
να κάνουν προληπτική εξέταση για σύφιλη
κάθε 6 μήνες.
41. Πριν από την εμφάνιση των αντιβιοτικών
η σύφιλη ήταν θανατηφόρος. Σήμερα η
θεραπεία της είναι εύκολη και ριζική με
αντιβιοτικά, φτάνει να
γίνει εγκαίρως η διάγνωση.
42. Η καλύτερη προφύλαξη είναι η χρήση
προφυλακτικού σε κάθε σεξουαλική
επαφή. Το να θεραπευτείτε μια φορά από
σύφιλη δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να
ξανακολλήσετε στο μέλλον. Το μικρόβιο της
σύφιλης δεν αφήνει ανοσία.
Προσοχή: Η σύφιλη κολλάει πολύ
ευκολότερα από το HIV· μπορεί να μεταδοθεί
ακόμα και με το φιλί, με την επαφή των
γεννητικών οργάνων ακόμη και χωρίς
διείσδυση και με τον στοματικό έρωτα
43.
44. Το AIDS είναι μια ανίατη λοιμώδης νόσος
που οφείλεται στον ιό HIV,
ο οποίος προσβάλλει το ανοσοποιητικό
σύστημα του ανθρώπου,το οποιο ειναι
υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού
Μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί φάρμακο
ούτε εμβόλιο για το AIDS. Τα φάρμακα που
χρησιμοποιούνται σήμερα επιτυγχάνουν
καθυστέρηση στην εξέλιξη της ασθένειας,
αλλά όχι πλήρη θεραπεία δηλαδή
εξάλειψη του ιου.
45. Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση για τη νόσο εκδόθηκε το
1981 από τις υπηρεσίες υγείας των ΗΠΑ και αφορούσε
πέντε περιστατικά ομοφυλόφιλων ανδρών στο Λος
Άντζελες. Λόγω του αρχικού περιορισμού της λοίμωξης
στην πληθυσμιακή αυτή ομάδα, το AIDS χαρακτηρίστηκε
ως περίεργη «νόσος των ομοφυλόφιλων», «καρκίνος
των ομοφυλόφιλων» ή «πανούκλα των ομοφυλόφιλων»,
επειδή οι πρώτοι διαγνωσμένοι ασθενείς ανήκαν σε
αυτή την πληθυσμιακή ομάδα. Αργότερα όμως επηρέασε
και άλλες από τις λεγόμενες ομάδες υψηλού κινδύνου,
όπως οι ναρκομανείς ή οι αιμορροφιλικοί, μολύνοντας
τελικά και άτομα που δεν ανήκαν σε αυτές τις ομάδες.
Σήμερα η ετεροσεξουαλική επαφή είναι ο κύριος τρόπος
μετάδοσης.Μέχρι σήμερα έχουν πεθάνει λόγω του AIDS
περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ περίπου 40
επιπλέον εκατομμύρια νοσούν. Στα πρώτα χρόνια
εξάπλωσης του ιού αίσθηση προκάλεσαν οι θάνατοι του
Φρέντι Μέρκιουρι, του Άντονι Πέρκινς, του Ροκ Χάντσον
και άλλων διάσημων.
46.
47. Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωριστεί δυο είδη του ιού HIV, ο HIV-1 και ο
HIV-2. Ο HIV-1 είναι αυτός που ευθύνεται για τη μεγάλη πλειοψηφία
των μολύνσεων παγκόσμια (περίπου 90%), και επίσης είναι αυτός με
τις περισσότερες μεταλλάξεις και υποτύπους. Ο HIV-2, που
αναγνωρίστηκε το 1986 και θεωρείται προγενέστερος τύπος από τον
HIV-1, εντοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη Δυτική Αφρική, με λίγα
περιστατικά σε χώρες που έχουν συχνή επικοινωνία με την περιοχή
αυτή (όπως π.χ. η Γαλλία). Ο HIV-2 τείνει να μεταδίδεται σχετικά
δυσκολότερα σε σχέση με το άλλο είδος, ενώ η εξέλιξη της νόσου
στους φορείς HIV-2 είναι πιο αργή
48. Από την καθημερινή, κοινωνική επαφή, τη χειραψία, το
αγκάλιασμα, το απλό φιλί, τη συνάθροιση ατόμων
Από την τουαλέτα
Από τον ιδρώτα ή το σάλιο
Από ρούχα, σκεπάσματα, πιάτα, ποτήρια και
μαχαιροπίρουνα, τηλέφωνα
Από πισίνες ή τη θάλασσα
Από κουνούπια ή άλλα έντομα.
49.
50. Το AIDS σήμερα, παρά τα ακριβά φάρμακα
που είναι διαθέσιμα, παραμένει νόσος η
οποία επιφέρει το θάνατο. Ανάλογα με το
περιβάλλον και το επίπεδο των ιατρικών
υπηρεσιών, αυτό το αποτέλεσμα έρχεται
συντομότερα σε υπανάπτυκτες χώρες και
αργότερα στον αναπτυγμένο κόσμο. Τα
αντιρετροϊκά φάρμακα που παρέχονται για
την ασθένεια παρατείνουν την ζωή των
ασθενών, αλλά δε θεραπεύουν το AIDS
Η εξέταση είναι ανώνυμη! Δεν είστε
υποχρεωμένος/η να δώσετε το πραγματικό
σας όνομα
51. Στην Ελλάδα στα τέλη Οκτωβρίου του 2007 ο συνολικός αριθμός
οροθετικών HIV ατόμων ήταν 8.584 από τους οποίους είχαν
νοσήσει με AIDS οι 2.829, ενώ κατέληξαν στο θάνατο οι 1.552[4]. Ο
αριθμός των κρουσμάτων που δηλώνονται κάθε χρόνο
κορυφώθηκε το 1996, για να ακολουθήσει πτωτική πορεία στη
συνέχεια μέχρι και το 2002, οπότε και παρουσιάστηκε μικρή
σταθεροποίηση με ελαφρά αυξητικές τάσεις. Έρευνες που έγιναν
κατά την τριετία 2005 ως 2007 έδειξαν ρυθμό αύξησης των
περιστατικών μόλυνσης από AIDS περίπου 23%. Σύμφωνα με
έρευνες, η εισαγωγή του υποτύπου Α του ιού του AIDS —του
περισσότερο και ταχύτερα διαδεδομένου στην ελλαδική
επικράτεια— έφτασε στη χώρα από την Αφρική το 1978 και σήμερα
όχι μόνο έχει μεταδοθεί σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες
αλλά διέσχισε και τα ελληνικά σύνορα προς την Αλβανία
52. Ο HIV μεταδίδεται με τους εξής τρόπους:
Με το αίμα
Με σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις
Με κοινή χρήση σύριγγας
Από τη μητέρα στο νεογνό (κάθετη μετάδοση)
Ο πιο επικίνδυνος τρόπος για να κολλήσουμε HIV
είναι κάνοντας πρωκτικό ή κολπικό έρωτα χωρίς
προφυλακτικό (είτε ως ενεργητικοί, είτε ως
παθητικοί
Ο στοματικός έρωτας αποτελεί πρακτική χαμηλού
κινδύνου όσον αφορά τη μετάδοση του HIV.
Παρόλα αυτά, ο κίνδυνος υπάρχει γιατί:
το στόμα καλύπτεται από βλεννογόνο, πολύ
συχνά υπάρχουν πληγές ή αμυχές στο στόμα
(από ουλίτιδα, μάσημα σκληρών τροφών,
βούρτσισμα των δοντιών, χρήση οδοντικού
νήματος, οδοντιατρικές θεραπείες κ.ά.),
ο HIV μπορεί να βρίσκεται στο σπέρμα ή στα
κολπικά υγρά καθώς και στο αίμα της περιόδου.
53.
54.
55.
56. Υπάρχει ιδιαίτερη κλινική σημασία με την έννοια ότι δεν
προκαλούν όλοι οι τύποι ίδιας βαρύτητας βλάβες. Υπάρχουν
κάποιοι τύποι που εμφανίζονται πιο επιθετικοί και
ενοχοποιούνται για τη δημιουργία καρκίνου, ενώ άλλοι είναι
λιγότερο επιθετικοί και προκαλούν βλάβες που καθίστανται
πολύ λιγότερο επικίνδυνες για τον άνθρωπο. Οι βλάβες αυτές
ονομάζονται δυσπλασίες. Αυτές οι βλάβες δεν είναι καρκινικές.
Θεωρούνται προκαρκινικές , με την έννοια ότι, αν μείνουν
χωρίς διάγνωση, παρακολούθηση και ενδεχομένως
αντιμετώπιση, τότε είναι δυνατόν να εξελιχθούν σε καρκίνο του
τραχήλου της μήτρας, ανάλογα, βέβαια, με τον ιό που έχει
προσβάλει το άτομο . Η ελαφρού βαθμού δυσπλασία, έχει
πολλές πιθανότητες να υποχωρήσει από μόνη της και
λιγότερες να προχωρήσει σε μέτριου βαθμού.
57. · Δεν είναι ξεκάθαρο πόσο καιρό μετά από τη μόλυνση θα
εμφανιστούν κονδυλώματα.
Δεν είναι ξεκάθαρο πόσο καιρό μετά από τη θεραπεία θα
πάψει να μεταδίδεται ο ιός από τη θεραπευμένη περιοχή.
Μεταδίδονται τόσο με την απευθείας επαφή με την
προσβεβλημένη περιοχή, όσο και με άμεση επαφή (π.χ. αν
αγγίξει κάποιος ένα κονδύλωμα και με το ίδιο χέρι αγγίξει γα
γεννητικά του όργανα ή τον πρωκτό . Είναι άγνωστη η
ελάχιστη ποσότητα ιού που απαιτείται για να προκληθεί η
μόλυνση. Δεδομένου ότι τα κονδυλώματα μπορούν να
εντοπίζονται σε τόσο μεγάλη περιοχή πάνω και γύρω από τα
γεννητικά όργανα, είναι πιθανόν το προφυλακτικό, το οποίο
καλύπτει μόνον το σώμα του πέους, να μην προσφέρει
απόλυτη ασφάλεια. Ο χρόνος επωάσεως είναι ακαθόριστος.
Τα κονδυλώματα εμφανίζονται λίγες εβδομάδες (το νωρίτερο
έναν μήνα) έως 3 μήνες μετά την επαφή, καμία φορά και
χρόνια μετά. Είναι επίσης πιθανόν κάποιος να μολυνθεί από
τον ιό, αλλά να μην εμφανίσει ποτέ κονδυλώματα.
58. •Παράγοντες που μπορούν να πυροδοτήσουν την
εμφάνισή τους
•(από μια παλιότερη μόλυνση) είναι:
·Ψυχολογική πίεση, στρες.
• Ορμονικές διαταραχές λόγω εγκυμοσύνης ή
αντισυλληπτικών.
•·Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
•· Μόλυνση από τον ιό HIV (ο ιός που προκαλεί AIDS).
•Στις «ομάδες υψηλού κινδύνου» ανήκουν όσοι αλλάζουν
συχνότερα ερωτικό σύντροφο και ιδιαίτερα οι νεότερες
γυναίκες, εξαιτίας της υφής του κολπικού επιθηλίου.
59.
60. Συνήθως ναι, αλλά όχι αποκλειστικά με τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί να
προσβάλει τη γεννητική περιοχή με δύο τρόπους: είτε με την άμεση
επαφή είτε με μικροτραυματισμούς ιστών στην περιοχή, που
συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.
Ωστόσο, δεν έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να μεταδοθεί μέσω
αντικειμένων, αν και αυτή η πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί
εντελώς. Υπάρχει η πιθανότητα μετάδοσης του ιού μέσω στοματικής
σεξουαλικής επαφής, αν και είναι πολύ μικρή.
61. Θεραπεία για τον ιό των επίπεδων κονδυλωμάτων δεν υπάρχει. Όταν το
άτομο προσβληθεί από τον ιό, είναι φορέας του δια βίου. Υπάρχουν
περίοδοι κατά τις οποίες το άτομο εμφανίζει ύφεση, στη διάρκεια της
οποίας δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Σήμερα με μόνη
εμφάνιση αυτή του ιού δεν χορηγείται τίποτα.
Για τα κονδυλώματα οι διαθέσιμες θεραπείες είναι:
•Κάψιμο με βελόνα ή με λέιζερ.
•Πάγωμα με υγρό άζωτο (κρυοπηξία)
•Χειρουργική αφαίρεση
•Θεραπεία με χημικές ουσίες (π.χ. ποδοφυλλοτοξίνη)
62. Όχι, δεν είναι οριστική. Δυστυχώς, υπάρχει πάντα η πιθανότητα υποτροπής
της βλάβης τοπικά.
Η πρόληψη της μετάδοσης του ιού μπορεί να επιτευχθεί αν κανείς επιλέγει όσο
το δυνατόν πιο προσεκτικά τον ερωτικό του σύντροφο (αποφυγή
συντρόφων με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό), δεν συνουσιάζεται με πολλούς
συντρόφους, διατηρεί σε καλή κατάσταση τον οργανισμό και την υγεία του
και, επίσης, χρησιμοποιεί προφυλακτικό, είτε ανδρικού είτε γυναικείου
τύπου. Σε ό,τι αφορά τις βλάβες των ιστών, δηλαδή τις δυσπλασίες, δεν
υπάρχει πρόληψη, όμως είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση.
63. Κυκλοφορεί ένα εμβόλιο "Gardasil", το
οποίο προστατεύει από τα στελέχη του
ιού που προκαλούν καρκίνο του
τραχήλου της μήτρας ή του ορθού. Δεν
προστατεύει από τα υπόλοιπα στελέχη
που προκαλούν τις τυπικές δερματικές
αλλοιώσεις των κονδυλωμάτων. Προς
το παρόν χορηγείται μόνο σε κορίτσια
προεφηβικής ηλικίας. Δηλαδή το
εμβόλιο δεν μας απαλλάσσει από τη
χρήση του προφυλακτικού. Είναι
λογικό ότι το μεγαλύτερο όφελος θα
έχουν οι γυναίκες που θα έχουν
ολοκληρώσει τον εμβολιασμό πριν από
την έναρξη των σεξουαλικών επαφών.
Για το σκοπό αυτό, τα εμβόλια αυτά
έχουν ενταχθεί στο τακτικό πρόγραμμα
προληπτικού εμβολιασμού στα
παιδιά.Το εμβόλιο ΔΕΝ προστατεύει
από τα υπόλοιπα καρκινογόνα στελέχη
και γι’ αυτό ο ετήσιος έλεγχος με τεστ
Παπανικολάου πρέπει να συνεχιστεί
και στις γυναίκες που εμβολιάστηκαν.
64. Μερικές σεξουαλικά μεταδιδόμενες
μορφές του HPV μπορούν να
προκαλέσουν καρκίνο,
συνεχόμενη μόλυνση με της
μορφές υψηλού κινδύνου είναι
ένας μεγάλος παράγοντας
σχεδόν σε όλες τις
περιπτώσεις του καρκίνου του
τραχήλου
Αυτή η μέθοδος είναι 70% με 80%
λειτουργική στην εντόπιση
κυτταρικών ανωμαλιών.
τα προ-καρκινικά κύτταρα
μπορούν να εντοπιστούν από
το τεστ Παπ. Το τεστ Παπ είναι
μια καλή στρατηγική για την
αποφυγή καρκίνου του
τραχήλου.
65.
66. Καρκίνοι από HPV
Σύμφωνα με το Journal of the American Medical Association
(Dunne, Eileen F. et al, 2007) η μετάδοση του HPV ανάμεσα στις
γυναίκες στις ΗΠΑ είναι ως εξής:
24,5% μετάδοση του HPV μεταξύ γυναικών ηλικίας από 14 έως 19
44,8% μετάδοση του HPV μεταξύ γυναικών ηλικίας από 20 έως 24
27,4% μετάδοση του HPV μεταξύ γυναικών ηλικίας από 25 έως 29
27,5% μετάδοση του HPV μεταξύ γυναικών ηλικίας από 30 έως 39
25,2% μετάδοση του HPV μεταξύ γυναικών ηλικίας από 40 έως 49
19,6% μετάδοση του HPV μεταξύ γυναικών ηλικίας από 50 έως 59
Μία έρευνα έχει δείξει ότι, το 26.8% των γυναικών ηλικίας από 14
έως 59 έχουν μολυνθεί από τουλάχιστον μιας μορφής HPV.
Ο HPV των γεννητικών οργάνων είναι αρκετά συνηθισμένος με τις
στατιστικές να δείχνουν ότι πάνω από το 50% των γυναικών θα
μολυνθούν από κάποιας μορφής σεξουαλικά μεταδιδόμενο τύπο
του HPV.
67.
68.
69. Ο όρος «ηπατίτις», όπως
άλλωστε και κάθε λέξη που
καταλήγει σε –ιτις στην Ιατρική
(όπως μηνιγγίτις,
σκωληκοειδίτις κ.ά.)
χρησιμοποιείται για την
περιγραφή οποιασδήποτε
κατάστασης οδηγεί σε
φλεγμονή και τελικά θάνατο
των κυττάρων, των κυττάρων
του ήπατος στην προκειμένη
περίπτωση
Οι πιο γνωστοί ιοί ηπατίτιδας
χαρακτηρίζονται με τα 5 αρχικά
γράμματα της αγγλικής αλφαβήτου και
είναι οι ιοί A, B, C, D (ή δ), και Ε. Από
αυτούς μεγαλύτερη επίπτωση και
σημασία στις ανεπτυγμένες χώρες (και
στη δική μας) έχουν οι ιοί της
ηπατίτιδας Β και C.
70. Η ηπατίτιδα Β είναι μια
φλεγμονή του ήπατος
που προκαλείται από τον
ιό της ηπατίτιδας Β, και
είναι από τις κοινές
ιογενείς ηπατίτιδες Η
ιογενής ηπατίτιδα είναι
λοίμωξη του ήπατος που
μπορεί να προκαλέσει
βλάβη στο ήπαρ και να
επηρεάσει τη γενική
κατάσταση της υγείας.
71. Το ήπαρ υποστηρίζει σχεδόν
κάθε όργανο του σώματος και
είναι απαραίτητο για τη ζωή.
Εξαιτίας της στρατηγικής του
θέσης και τις πολυδιάστατες
λειτουργίες του, το ήπαρ είναι
επίσης ευάλωτο σε πολλές
παθήσεις.
Τα πιο συχνά νοσήματα
είναι: λοιμώξεις,
όπως ηπατίτιδα Α, ηπατίτιδα
Β, C, E, αλκοολική νόσος,
λιπώδες ήπαρ,
κίρρωση, καρκίνο,
φαρμακευτική βλάβη (ειδικά
από ακεταμινοφαίνη, επίσης
γνωστή ως παρακεταμόλη, και
αντικαρκινικά φάρμακα)
72. Η χρόνια λοίμωξη από
τον ιό της ηπατίτιδας Β
είναι πολύ συχνή,
αφού προσβάλλει το
5% του πληθυσμού της
γης (350.000.000
άτομα). Στη χώρα μας,
η συχνότητα των
"φορέων" είναι
περίπου 3%, ενώ είναι
αυξημένη μεταξύ των
οικονομικών
μεταναστών (συνολικά
υπολογίζεται σε
500.000 άτομα).
73. Η μετάδοση του ιού ηπατίτιδας Β γίνεται
κυρίως παρεντερικά ή σεξουαλικά,
δηλαδή με επαφή του ατόμου με
μολυσμένα βιολογικά υγρά (αίμα,
σπέρμα). O ιός δεν μεταδίδεται από
μαγειρικά σκεύη, τουαλέτες ή γενικότερα
με την κοινωνική επαφή.
74. Το 30% των ενηλίκων με
Ηπατίτιδα Β δεν παρουσιάζουν
καθόλου συμπτώματα της
ασθένειας. Αυτοί που δεν
παρουσιάζουν συμπτώματα
συχνά πιστεύουν ότι έχουν
γρίπη.
Τα πρώτα συμπτώματα της
νόσου αν υπάρξουν
εμφανίζονται 2-3 μήνες μετά
την επαφή με τον ιό και
χαρακτηρίζονται:
Πυρετός
Κόπωση
Μυϊκοί πόνοι
Ανορεξία
Πόνος στο στομάχι
Κίτρινο χρώμα στα μάτια και
το δέρμα (ίκτερος
Ναυτία
Εμετοί
Πόνος στην κοιλιά
75. Η πιθανότητα ανάπτυξης χρόνιας ηπατίτιδας Β
εξαρτάται από την ηλικία του ασθενούς (μετάπτωση
σε χρόνια ηπατίτιδα 95% στα νεογνά, 60% στα
παιδιά 60% και μόλις 2-5% στους ενήλικες) και από
την κλινική εικόνα (οι ασυμπτωματικές μεταπίπτουν
πολύ συχνότερα από τις συμπτωματικές ικτερικές
οξείες ηπατίτιδες B σε χρόνια ηπατίτιδα). Tο
γεγονός αυτό κάνει απαραίτητο τον εμβολιασμό
όλων των νεογνών και παιδιών.
Οι ασθενείς που δεν θα κατορθώνουν να
αποβάλλουν τον ιό της ηπατίτιδας Β κατά τη φάση
της οξείας ηπατίτιδας συχνά χαρακτηρίζονται ως
χρόνιοι ''φορείς'' του ιού της ηπατίτιδας Β (όσοι
δηλαδή διατηρούν τον ιό στον οργανισμό τους για
διάστημα μεγαλύτερο από 6 μήνες).
76. Σε εξετάσεις για ηπατίτιδα Β
πρέπει να υποβάλλονται:
Όλα τα άτομα με αυξημένες
τρανσαμινάσες
Όλοι τα άτομα που ανήκουν σε
ομάδες υψηλού κινδύνου για
ηπατίτιδα Β
Όλες οι έγκυες γυναίκες
Tα παιδιά μητέρων με
ηπατίτιδα C
Όλοι οι συγγενείς πρώτου
βαθμού (παιδιά, γονείς,αλλά
και αδέλφια) ασθενών με οξεία
ή χρόνια ηπατίτιδα Β
Ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα
C ή λοίμωξη με τον ιό του AIDS
77. Οι δυνατότητες θεραπευτικής
παρέμβασης στην ηπατίτιδα Β
έχουν βελτιωθεί σημαντικά τα
τελευταία χρόνια. Η θεραπεία
της χρόνιας ηπατίτιδας Β γίνεται
σήμερα με φάρμακα που
βοηθούν το ανοσοποιητικό
σύστημα στη μάχη του εναντίον
του ιού (υποδόριες ενέσεις
ιντερφερόνης άλφα) ή με φάρμακα
που εμποδίζουν τον
πολλαπλασιασμό του ιού (χάπια
λαμιβουδίνης). Συχνά τα φάρμακα
δεν εκριζώνουν τον ιό, αλλά
καθυστερούν την εξέλιξη της
ηπατικής νόσου αναστέλλοντας
την ανάπτυξη κίρρωσης και
ηπατοκυτταρικού καρκίνου.
Πιθανολογείται ότι στο άμεσο μέλλον
οι συνδυασμοί φαρμάκων θα
βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα
της θεραπείας
78. H πρόληψη της ηπατίτιδας B
στηρίζεται στον εμβολιασμό.
Tα εμβόλια που κυκλοφορούν
είναι ασφαλή και
αποτελεσματικά. Στη χώρα μας
γίνεται μεγάλη προσπάθεια
περιορισμού της μετάδοσης
του ιού της ηπατίτιδας Β μέσω
ενημερωτικών εκστρατειών και
εκτεταμένων προγραμμάτων
εμβολιασμού. Σήμερα, είναι
υποχρεωτικός ο εμβολιασμός
όλων των βρεφών και εφήβων.
Όλοι οι ασθενείς με ηπατίτιδα Β θα
πρέπει να μην μοιράζονται με άλλους
βελόνες ή προσωπικά αντικείμενα που
μπορεί να έλθουν σε επαφή με το αίμα
τους (οδοντόβουρτσες, ξυραφάκια και
ότι προκαλεί μικροτραυματισμό). Όλα
τα άτομα με πολλαπλούς ή άγνωστους
ερωτικούς συντρόφους θα πρέπει να
χρησιμοποιούν προφυλακτικό κατά τις
ερωτικές τους πράξεις
