1. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Επιμέλεια: Ε. Πατέρα
Α
1
Ενότητα 3η , Επαγγέλματα των αρχαίων Αθηναίων
Ξενοφών, Απομνημονεύματα 2.7.6.( ελεύθερη διασκευή)
Πειραιάς, Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας.
Ομοίωμα του πλοίου της Κυρήνειας. Περίπου 4ος αιώνας π.Χ
Ἀθηναῖοι, ὡς καὶ οἱ ἑτέρας πόλεις
κατοικοῦντες, πολλὰ ἐν τῷ βίῳ
ἐπιτηδεύουσι, ἵνα τὰ ἀναγκαῖα
πορίζωνται
Οι Αθηναίοι, όπως και αυτοί
που κατοικούν στις άλλες
πόλεις, ασκούν στη ζωή τους
πολλά επαγγέλματα, για να
εξασφαλίζουν τα αναγκαία:
Ναυσικύδης ναύκληρος ὢν περὶ τὴν
τοῦ σώματος τροφὴν ἑαυτῷ καὶ τοῖς
οἰκείοις ἐσπούδαζε, τοῦτ' αὐτὸ δ'
ἐποίουν Ξένων ὁ ἔμπορος καὶ
Ξενοκλῆς ὁ κάπηλος.
Ο Ναυσικύδης που ήταν
ιδιοκτήτης πλοίου, μεριμνούσε
για τη συντήρηση του εαυτού του
και των δικών του, και το ίδιο
ακριβώς έκανε ο Ξένων ο έμπορος
και ο Ξενοκλής ο μικροπωλητής
2. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Επιμέλεια: Ε. Πατέρα
Α
2
Πολύζηλος ἀπὸ ἀλφιτοποιίας ἑαυτὸν καὶ οἰκέτας ἔτρεφε, ἔτι δὲ πολλάκις τῇ
πόλει ἐλειτούργει.
Ο Πολύζηλος με την παρασκευή κριθάλευρου έτρεφε τον εαυτό του
και τους οικιακούς του δούλους, και ακόμα πολλές φορές προσέφερε
στην πόλη δημόσια υπηρεσία με δικά του χρήματα.
Γλαύκων ὁ Χολαργεὺς ἐγεώργει καὶ βοῦς ἔτρεφε, Δημέας δὲ ἀπὸ
χλαμυδουργίας διετρέφετο, Μεγαρέων δ' ο ἱ πλεῖστοι ἀπὸ ἐξωμιδοποιίας.
Ο Γλαύκων από το Χολαργό ήταν γεωργός και έτρεφε βόδια, ενώ ο
Δημέας ζούσε από την τέχνη της κατασκευής χλαμύδων, και οι
περισσότεροι από τους Μεγαρείς από την τέχνη της κατασκευής
εξωμίδων.
Οὐκ ὀλίγοι τῶν πολιτῶν τέχνην
τινὰ ἐξεμάνθανον, οἷον τὴν τῶν
λιθοξόων, κεραμέων, τεκτόνων,
σκυτοτόμων, καὶ πλεῖστα
ἐπιτήδεια τῷ βίῳ
Αρκετοί από τους πολίτες
μάθαιναν καλά κάποια
τέχνη, όπως αυτή του
μαρμαρά, του κεραμέα, του
μαραγκού, του τσαγκάρη,
και εξασφάλιζαν πάρα
πολλά αναγκαία για τη ζωή.
ἐξειργάζοντο
3. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Επιμέλεια: Ε. Πατέρα
Α
3
Κεραμεῖς κρατῆρας (= αγγεία για κρασί) ἐκ πηλοῦ
πλάττουσιν.
Γλύπται ἀγάλματα σμιλεύουσι
Χαλκεῖς ξίφη σιδηρᾶ ποιοῦσιν
Αγγειοπλάστης στο εργαστήρι του.
Αττική ερυθρόμορφη κύλικα
που αποδίδεται στην ομάδα
του ζωγράφου του Δούριδος.
470-460 π.Χ.
Τί ποιοῦσι οἱ Ἀθηναῖοι, ἵνα τὰ ἀναγκαῖα πορίζωνται;
Τί ποιοῦσι Ναυσικύδης, Ξένων και Ξενοκλής;
Ποίους ἔτρεφε ὁ Πολύζηλος;
Τι ἐπιτηδεύει Γλαύκων, ἵνα τὰ ἀναγκαῖα πορίζεται;
Ποια ἄλλα ἐπαγγέλματα ποιοῦσι οἱ Ἀθηναῖοι;
4. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Επιμέλεια: Ε. Πατέρα
Α
4
ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΝΙΣΜΟΥ
6. Η μακρόχρονη παραλήγουσα, όταν τονίζεται παίρνει
περισπωμένη, εμπρόςαπό βραχύχρονη λήγουσα ( μακρό
προ βραχέος περισπάται)
7. Η θέση μακρόχρονη συλλαβή ως προς τον τονισμό
λογαριάζεται βραχύχρονη.
8. Η μακροκατάληκτη γενική και δοτική
των πτωτικών όταν τονίζεται στη λήγουσα,
παίρνει περισπωμένη.
1.Καμιά λέξη δεν τονίζεται πάνω από την
προπαραλήγουσα.
2. Όταν η λήγουσα είναι μακρόχρονη η προπαραλήγουσα
δεν τονίζεται.
3. Η προπαραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει πάντοτε
οξεία.
4. Κάθε βραχύχρονη συλλαβή όταν τονίζεται παίρνει
πάντοτε οξεία.
5.Η μακρόχρονη παραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει
οξεία, εμπρός από μακρόχρονη λήγουσα.
θέση μακρόχρονη συλλαβή λογαριάζεται
αν έχει βραχύχρονοφωνήεν, αλλά ύστερα
από αυτό ακολουθούν στην ίδια λέξη δύο
ή περισσότερα σύμφωνα ή ένα διπλό
σύμφωνο, ἄλ-λος, θερ-μός κτλ.)