2. 2
Deze case betreft eigenlijk 2 bruggen:
de Hagesteinsebrug en de Moerdijkbrug.
Met behulp van de OSMOS sensoren wordt
er van een aantal maatgevende punten in
de constructie dynamische
vervormingsdata gegenereerd, waarmee
vermoeiings- en sterkte berekeningen
gemaakt worden voor het bepalen van de
restlevensduur.
1. Korte schets van de case/situatie
5. 5
Kan de herberekening van een brug conform de NEN-8701
vervangen worden door het toetsen van constructie onderdelen aan
de werkelijk gemeten spanningswisselingen.
2. Probleemstelling
6. 6
Waar in de constructie wordt er gemeten?
De meetwaarden moeten zeer betrouwbaar zijn over een langere
periode
Het bewerken van grote data bestanden
Het vastleggen van de nullijn t.b.v. het bepalen van de maximaal
en minimaal optredende spanningen
3. Aandachtspunten van de case
7. 7
Analyse van de resultaten:
Stap 1: meetfiles reduceren naar alleen pieken en dalen
Stap 2: meetfile omzetten naar spanningsspectrum met reservoir-
telmethode (controle door TNO met de regenstroom-telmethode)
Stap 3: vermoeiings en sterkte berekening uitvoeren en
extrapoleren naar 1 jaar en 40 jaar
Stap 4: vergelijking met de voorspelde restlevensduur bepaald
conform de NEN-8701
4. Oplossing
8. 8
Voorlopige analyse:
Uit de gegenereerde vervormingsdata komt naar voren dat de
restlevensduur van een constructie groter is dan bepaald
conform de norm. De verwachting is dat dit ook geldt voor de
maatgevende statische belasting.
Conclusie:
Door de meetgegevens van de OSMOS sensoren kan er een
reële vermoeiingsberekening opgesteld worden, waarin
aannames, onzekerheden, schematisering e.d. niet meer
relevant zijn. Hierdoor ontstaat er een veel beter beeld van de
echte restlevensduur van de constructie en kan er veel
gerichter geïnspecteerd worden op te verwachtte schades in
constructie onderdelen.
5. Tevredenheid/uitkomst van de case