10. Τα πέτρινα χρόνια (1949-1967)
Ο λαός στα πεζοδρόμια
κουλούρια πουλάει και λαχεία.
Κοπάδια-κοπάδια στα Υπουργεία.
Αιτήσεις για τη Γερμανία.
Κυράδες, φιλάνθρωποι, παπάδες,
εργολαβίες, ψαλμωδίες και καντάδες…
37. Το ξύπνημα της Αντίστασης
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος.
Τάσος Λειβαδίτης
53. Πάλης ξεκίνημα
Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και
λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν
στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες
με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη
τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες
και το σταυρουδάκι του ήλιου.
Οδυσσέας Ελύτης
110. Παρασκευή 16-11-1973
Χαμογελάμε κατά μέσα.
Αυτό το χαμόγελο το κρύβουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο,
όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,
παράνομη κι η αλήθεια.
Κρύβουμε το χαμόγελο
όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς
ανάμεσα στα δύο φύλλα της καρδιάς μας.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν.
Αυτό το χαμόγελο κι αυτόν τον ουρανό
δεν μπορούν να μας τα πάρουν.
Γιάννης Ρίτσος
114. Σάββατο 17-11-1973
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή.
Σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα αντρειωμένοι,
Χαίρε, ω, χαίρε Ελευτεριά!
Διονύσιος Σολωμός
117. Σάββατο 17-11-1973
Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.
Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μες απ' τ' άγρια γένια τους.
Όταν κοιμούνται,
δώδεκα άστρα πέφτουν απ' τις άδειες τσέπες τους.
Όταν σκοτώνονται,
η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα.
Γιάννης Ρίτσος