2. Naceu en Turín en 1909-. Foi a menor (coa súa irmá
xemelga Paola) de catro fillos dunha familia xudía
sefardí. Seu pai, Adamo Levi, era enxeñeiro
eléctrico e súa nai, Adele Montalcini, unha pintora
con gran talento.
Traballou nunha panadaría para costearse os
estudios ata 1929, a pesar da súa alerxia á lévedo.
Pese á oposición de seu pai, que non quería que
estudara, en 1930, Levi-Montalcini matriculouse na
Facultade de Medicina de Turín, onde se
licenciou coa máxima calificación en 1936. Máis
tarde especializouse en neuroloxía.
Traballou como axudante do famoso histólogo
italiano Giuseppe Levi ata que, en 1938, Mussolini
prohibiu a toda persoa xudía acceder a algunha
carreira académica ou profesional.
Biblioteca IES
Elviña
3. No transcurso da Segunda Guerra Mundial, montou
un laboratorio no seu dormitorio, onde estudaba o
crecemento das fibras nerviosas en embrións de
polo, o que lle serviu de base para futuras
investigacións.
En 1946 aceptou unha invitación da Universidade
Washington en Saint Louis, baixo a supervisión do
profesor Viktor Hamburger. Aínda que nun principio
a estancia era dun só semestre, quedouse 30 anos.
Foi alí onde fixo o seu traballo máis importante,
sobre o factor de crecemento nervioso.
En 1986, a Academia das Ciencias sueca
concedeulles, a ella y a Stanley Cohen, o
Premio Nobel de Medicina, como recoñecemento ás
súas investigacións sobre o crecemento das células
neurolóxicas.
Fíxose profesora en 1958 e en 1962 creou unha
unidade de investigación en Roma, dividindo o seu
tempo entre Roma e Saint Louis.
Biblioteca IES
Elviña
4. De 1961 a 1969 dirixiu o Centro de Investigación
Neurobiolóxica de Roma e de 1969 ata 1978 o
laboratorio de bioloxía celular.
Xunto a súa irmá xemelga, en 1992, crea a
Fundación Rita Levi-Montalcini en favor das
mulleres africanas. A través de bolsas de estudio
educa e forma mozas africanas para que colaboren
coa difusión da cultura mellorando a vida científica
e social no seu país.
En octubre de 1999, Rita Levi Montalcini foi
nomeada Embaixadora de Boa
Vontade da Organización das Nacións Unidas para a
Agricultura e a Alimentación (FAO).
En 2001, Carlo Azeglio Ciampi, o presidente da
república italiana, designouna senadora vitalicia.
Morreu na súa casa de Roma, o 30 de decembre de Rita e Stanley Cohen
2012 aos 103 anos de idade.
Biblioteca IES
Elviña
5. Deixa unha obra científica extraordinaria, pero
tamén é importante o que a súa vida representa
como exemplo de persoa comprometida e
valente, actuando sempre a favor da igualdade
de xénero e da igual dignidade de todos os seres
humanos.
Nas súas memorias, publicadas co título Eloxio da
imperfección, analiza as razóns que le llevaron a
adoptar decisións, afirmando que a consciencia
da imperfección é un estímulo para mellorar,
para superarse.
Entre os premios que Rita Levi recibiu na súa vida
están dous españois, concedidos polo CSIC, o
Diploma Internacional Ramón y Cajal (1988) e a
Medalla de Ouro (1990).
Biblioteca IES
Elviña
6. “O racismo existe, pero non a raza. Desde o punto de vista científico
non hai razas. As diferenzas xenéticas non implican diferenzas culturais
nin sociais. As razas son un prexuízo".
“A humanidade está feita tanto de homes como de mulleres polo que
ten que ser representada por ámbolos dous sexos"
“As mulleres deberían tomar o liderato nos asuntos sociais. Han
demostrado sempre que son máis sensibles aos problemas de violencia e
de inxustiza. Demasiados nenos son adictos ás drogas e á criminalidade.
A educación dos nenos é todo un reto para o futuro. Para esta tarefa
confío na capacidade de ensinar das mulleres. Creo más nas mulleres
que nos homes, elas son máis capaces de solidariedade".
“Os mozos non aprenden leccións do pasado. No as queren saber, evitan
reflexionar sobre situacións tráxicas anteriores. O ser humano é cada
vez menos sapiens e máis destrutor“.
"Non creo que agora a violencia sexa máis forte que noutras épocas".
"Fanatismo e racismo formaron sempre parte da historia. O racismo é só
un aspecto máis dunha sociedade violenta e inxusta. Podémolo ver en
Italia, en Iugoslavia, en toda Europa, en América, en África... Pero a
violencia non é algo exclusivamente humano, se pos 30 ratóns famentos
nun espazo pequeno vólvense agresivos. Así estamos os humanos:
moitos, moi xuntos e pasando necesidade".