Microrrelatos e Haikus para o concurso da Rede de Escolas de Amnistía Internacional. IES Pedro Floriani, Redondela, Deparatamento de Filosofía, materia de valores éticos.

1. HAIKUS
E
MICRORRELATOS
IES Pedro Floriani
Redondela

12. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
En una casa de un lugar cualquiera, vivían dos Marías, una se deslizaba entre los espejos con el
rostro demacrado y las lágrimas corriendo por sus mejillas en un silencioso grito de ayuda, pero,
nadie la miraba, junto a ella vivía la otra María que sonreía y brillaba con toda la felicidad que su
cuerpo podría soportar, sonriendo a sus vecinos cuando pasaban y tomando el sol en el jardín los días
calurosos de veranos mientras la deprimida María la observaba desde un rincón, melancólica. Toda
la gente que pasaba frente al portal intentaba contagiarse de los rayos de sol que parecían rodear el
cuerpo de María, pensando en la vida perfecta que debía tener esta. Pero, nadie sabía del monstruo
que habitaba en ese hogar también y que aparecía con un portazo y alaridos ensordecedores
rompiendo el frágil cristal donde habitaba la radiante María, apagando su luz, su felicidad, todo
aquello que la gente envidiaba, mostrando solo aquella María muerta en vida que vagaba por los
pasillos con la mano en los labios callando sus sollozos para no ser escuchada, con el cuerpo con feas
ronchas moradas y la autoestima quebrada. Sus vidas eran un ciclo continuo donde la llegada del
astro rey suponía volver a encerrar esa María en el cristal del espejo. Pero, un día la radiante María
tropezó y quebró el cristal que cuidaba recelosa provocando que las dos Marías tuvieran que
encontrarse cara a cara y aceptar la realidad, entonces por fin se miraron.
Saray Alonso
Ellas

13. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Ola, chámome Olivia e hoxe veño a contaros a miña historia. Fai 5 anos caseime cun home
chamado Jorge, e os primeiros meses fomos moi felices pero empezou a ter dúbidas de se o
estaba enganando con outro e empezou a pegarme. Eu pedíalle explicacións e el dicíame
que o facía por que me quería. E así foron pasando os anos, eu non dicía nada por que non
me daba conta do que estaba pasando ao meu redor. Ata que empezou o movemento
feminista e empecei a recapacitar sobre o que pasaba e me din conta de que estaba sufrindo
violencia de xénero e empecei a ter máis medo do que tiña, non sabia que facer e lle
preguntei a Jorge e me violou. Tardei semanas en saír de casa e cando saín estaba chea de
moratóns e cando ía pola calle me encontrei cunha amiga miña e veu ao meu lado e me
preguntou polos meus moratóns, como era unha amiga de confianza conteille o que me
pasaba e ela rapidamente levoume a comisaria onde puxen unha denuncia e ela me acolleu
na súa casa e non volvín a saber nada mais del.
Araiz Bastos
Microrelato

14. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Unha amiga miña chamada María del Carmen tiña un noivo que a
maltrataba física e psicoloxicamente, ela nunca o contaba porque
lle daba medo que o noivo lle pegase. Pouco a pouco nos íamos
dando conta porque sempre tiña moratóns, ela dicíanos que fora
porque caeu ou cousas así pero nos parecía raro que sempre se
“caese”. Entón fomos vendo cousas raras no seu comportamento
cando estaba con Xoán (o seu noivo), e buscamos en Google porque
se podía estar comportando así, non había dubidas era que o noivo
a maltrataba, nos axudámoslle e dixémoslle que o deixase e o
denunciase. Fíxoo e agora ela i eu casamos e vivimos moi felices.
Raúl Berdomás
MICRORRELATO:‘AGORA VÉXOTE’

15. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
As mulleres nunca tiveron os mesmos dereitos que os homes: tiñan que facer as
cousas da casa, non podían comprar cousas sen o permiso dun home…
Eu penso que a imaxe di que agora moita máis xente que apoia a igualdade, as
mulleres xa non teñen que estar en segundo plano e poden facer moitas cousas
máis, pero iso aínda non é igualdade, pero a xente ten que seguir intentando
conseguir a igualdade que se merecen as mulleres.
Marcos Blanco
Microrrelato: Agora véxote

16. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
María leva xa dúas semanas decaída. Xa non fala coas súas amigas, non xoga co seu irmán
pequeno, non participa na clase; En resumen, xa non é a de antes, aquela moza que sempre
tiña un sorriso debuxado nos beizos,que sempre estaba disposta a axudar en calquera
cousa, que sempre chegaba á casa e, a pesar de ter un mal día, só tiña boas palabras para os
seus pais e o seu irmán, aquela rapaza desapareceu.
Os seus pais, preocupados, insisten na pregunta de “Qué che pasa filla?”, mais María
négase a respostar. Pasan os días e a preocupación e a incertidume dos seus pais vai
medrando, pero non toman medidas, pois non saben que facer.
Verdadeiramente, María está mantendo unha relación online. A persoa ao outro lado da
pantalla pídelle moitas cousas, das que María avergóñase despois de facelas, mais María
non lle di que non. O tempo segue pasando, e María queda co seu “amante”. Un mércores
despois de clase vai ao parque que está a carón da súa casa. Alí, será a última vez que a
van ver.
Lucas Camiño
MICRORRELATO “AGORA VÉXOTE”

17. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
O oito de decembro, unha familia española, tivo unha discusión que chegou moi lexos.
A muller despois de tantos meses de maltrato cansouse e rebelouse ao marido. O marido empezou a berrarlle e a
pegarlle. O fillo que tiñan escapouse correndo á comisaría de policía, xa que lle quedaba a dez minutos da casa. A
policía asustada foi correndo a súa casa mentres que o neno o deixaron con outros policías para tranquilizalo un
pouco. Cando os policías chegaron á vivenda quedaron asustados porque a muller estaba sangrando moitísimo.
Ela foi correndo a xunta deles e empezou a chorar e a preguntarlle onde estaba o seu fillo, eles lle dixeron que o
seu fillo estaba ben e que se lle podía explicar o que estaba sucedendo. Como a muller dicía que o home lle pegou,
o home dicía que ela empezara antes, entón levaron os dous a comisaría. Alí empezaron a falar con un e con outro
para ver as opinións de cada un e despois leváronos ao xulgado. Alí estiveron facéndolle preguntas aos dous e o
home sempre dicía o contrario que ela. Entón a ela ocorréuselle que tiña unha escena gravada por un veciño na
que el estaba pegándolle e insultándoa. Ela foi correndo a casa do veciño e entregou ese vídeo. Finalmente a
muller era a que tiña a razón e denunciou ao home. Agora mesmo a muller esta vivindo co seu fillo e ambos os
dous teñen unha orde de alonxamento co home.
Lucía Campos
A LOITA

18. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Cando escoites a nosa voz, cando non teñamos que berrar. Cando
levemos outra vez no bico un cantar. Cando as vítimas deixen de ser
estatísticas, cando as persoas deixen de ser números. Cando cicatricen as
feridas, cando seque o sangue. Cando a dor non sirva de publicidade.
Coa mordaza que sostiña a vosa sociedade, o medo que atenazaba as
nosas ideas. Co pano que cubría os meus ollos, cubro a miña face para
loitar por elas.
Loitamos polas que xa non están. Loitamos polas que están por vir.
Loitamos polas vivas, loitamos polas mortas. Non somos as primeiras,
mais, agora que ves o noso lume, agora sabes que non nos podes queimar.
Agora que abrimos os ollos, agora véxote, e iso xa non o podes cambiar.
Marina Collazo
Lume

19. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
Cogí entre mis manos una venda de color negro, me posicioné ante un espejo y cubrí mis ojos con
la venda. Estuve dando vueltas por la habitación vacía, solo estaba el espejo colgado en la
pared donde yo salía reflejada con la venda en mis ojos. Como era evidente, no miraba nada,
tuve que arreglármelas para incorporarme y saber que hacer aún que mis ojos estuvieran
tapados. Agarré otra venda de color blanco e hice lo mismo, seguía viendo todo de color negro
como era lógico, pero tuve que hacer lo mismo que cuando me había puesto la venda negra en
mis ojos, buscar la forma de seguir adelante. Tome una venda más de un color cálido, pensé que
podría ver algo pero no fue así. Enfadada tome el espejo que colgaba de la pared, lo lance
contra el suelo haciendo que este se rompiera en mil pedazos, siempre me enseñaron a pintar la
vida de colores para que todo sea mejor, pero no es así, al final todo se vuelve negro y te
encontraras perdida, con algo de furia al no saber qué hacer, lo único que girará por tu cabeza
serán todos esos recuerdos que te pudieron cambiar la vida. Yo fui una mujer maltratada, sufrí,
lloré y sangré; pensé que pintando todo de colores mi vida podría mejor y olvidar todo lo
sucedido, pero ese recuerdo sigue surgiendo en mis pensamientos. Corte las vendas con unas
tijeras, queriendo seguir mi camino con una dura y larga historia.
Joel Figueroa
Colores

20. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Era agresivo, como de costumbre no le importaba nada excepto su cuenco de vino,
del bar a la casa de la casa al bar un ciclo vicioso por el que yo pagaba.
Que yo respirara era malo para su ego no necesitaba más que un solo suspiro para
que su furia saliera en forma de golpes y gritos.
Tuve que pedir ayuda y los gritos y los llantos cesaron .
Carlos García
Microrrelato

21. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Todas as noites vexo una cara na miña ventá, pero o que me dá medo non é a cara
senon que vivo nun 7º piso, nunca olvidarei a esa persoa. Dende entón son una
persoa loitadora e defensora dos meus dereitos.
Hugo Álvarez
Relato

22. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Todo comenzó el día que nací, fue un 21 de noviembre del 2005 mis padres estaban orgullosos
de tenerme ya que estaban buscando una hija desde hace mucho tiempo todo era normal, era
una niña sana pero conforme fui creciendo presenté características anómalas para lo que era
una niña de mi edad, en preescolar no solía relacionarme con ninguno de mis compañeros,
prefería jugar e investigar los juguetes de la mesa de mi profesora o simplemente quedarme
sentada viendo a la nada observando el comportamiento de mis compañeros, a veces se metían
conmigo de manera inocente ya que nunca tuve reparo en decirles mi opinión a ninguno de ellos
parecía que nadie podía entenderme ni siquiera querían intentarlo a mi parecer.
Conforme fui creciendo todo parecía ser igual pero subido de tono, mis compañeros ya no solo se
metían conmigo a las espaldas mirándome mal o juzgándome desde la distancia, ahora me lo
decían a la cara y a veces incluso me pegaban, y yo seguía sin entender el porqué, nunca nadie
me contó por que funcionaba así el mundo y mis padres parecían ignorarme cada vez más y
más, así que un día… ya cansada cogí el bote de medicinas de mi madre y me las tomé todas, no
quería seguir viviendo, dejé una nota pidiendo que por favor nunca nadie sintiera lo que yo
sentí los catorce años de tortura a la que llaman vida.
Yassin Ibrahimii
RELATO

23. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Xa hai uns anos que o movemento naceu mais inda nos consideran unhas tolas, sempre as
mesmas frases:
- Non será para tanto
- Deixa de esaxerar
- Farías algo
Sempre os mesmo insultos cando so queremos os dereitos que nos pertencen: feminazi,
marimacho, histérica…
Mais agora todo isto empeza a tornar, si pode que siga habendo escépticos e escépticas que
pensan que iso da desigualdade e un invento da “ditadura progre” mais xa rapazas, e o mais
importante tamén os homes empezan a ver que non temos os mesmos dereitos e que iso non pode
seguir así que hai que cambialo.
- se soñamos seremos libres en espírito pero se loitamos seremos libres de verdade
Só pido a todo aquel que poida que loite pola liberdade e igualdade.
Antón Míguez
Micro Relato “Agora Véxote”

24. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
26 de diciembre de 2019.Me levanto cada día como si fuera distinto, pero se que nunca más
será igual. Ya no sé a que saben los dulces que me hacia mi madre o mi abuela, no se ni hablar
ya, me siento sucia tanto por dentro como por fuera. Iba al instituto con gafas de sol negras
para que no miren los moratones en los ojos, iba con pantalones largos para que no miraran los
cortes que tenía, me echaba más de tres capas de maquillaje para que no vieran las heridas y los
moratones que tenía. Cuando ya eran las 15:00 para volver a casa no quería volver y estaba
hasta las 17:30 por fuera para no encontrarme con el. Eran ya las 17:30 ya llegue a mi cuarto
escuchaba las escaleras crujir, era el, cuando ya iba a venir me escondía bajo la cama para que
no me pegara otra vez. Eran las 21:30 ya me iba duchar, abrí el grifo de agua caliente y miraba
para abajo. El agua estaba roja, no era ningún colorante ni sales de baño de colores ni nada de
eso, era mi dolor mi día a día. Cuando terminaba de la ducha me metía en la cama, tan siquiera
cenaba, ni me despedía de mi familia, me tumbaba en la cama y empezaba a temblar.
Esta historia no es la mia es, de mi hermana Fanny, ella no la puede contar ya.
#DenunciarTodasElMaltratoFannyYaNoPuede
Nadia Posada
NINGUNA MÁS

25. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
Érase unha vez unha muller chamada Luísa que está sufrindo acoso no colexio e violencia de
xénero na casa. O seu pai leva anos pegando e xa non pode sufrir más isto que lle está pasando,
na escola fanlle bullying: xa se cambiou tres veces de colexio.É unha rapaza que ten problemas
de visión, déficit de atención e manca de unha man porque o seu pai lla cortou.Vai a unha
academia especial onde lle axudan a estudar, atender, etc.
Unha vez pasáralle unha cousa no colexio: unha persoa que a defendeu nun momento
interesante porque lle ía pegar, entón púxose diante, deulle as grazas por defendela;dende ese
momento foron amigas para sempre…
Ela o que lle pasaba díxollo aos seus pais, avós, titores, e ata protección civil, policía; tanto el
acoso del colexio como na casa. Ela sentía medo polas dúas cousas pero deu un paso cara
adiante e decidiu denunciar ao seu pai por cortarlle o brazo;e no tema do colexio…
Volveu a cambiar de colexio para o colexio Viga onde coñece a unha persoa marabillosa
chamada Paula que tamén sufriu acoso en varios colexios e na casa. Pero ela para superalo
decidiu apuntarse a protección civil e nunca máis sufriu bullying.
Alejandro Sánchez
A historia de Luísa

26. Valores éticos 2018-19
3º ESO B
Soou o timbre ás 14:30 e, ela, comezou a correr coma sempre para que ese día non lle pegaran, e con sorte
conseguiu chegar a casa antes de que a atraparan.
Sofía era unha nena á que lle gustaba moito o baloncesto, era boísima, gañáballe a todos os alumnos e
alumnas do instituto mais iso, aos rapaces, non lles gustaba nada e todos os días ao rematar as clases saían
correndo detrás dela para darlle unha paliza.
Ninguén axudaba a Sofía por medo do que puidera pasar pero Sofía pensaba que non lle axudaban porque
non lle importaba a ninguén.
Ela xa levaba mes e medio sufrindo pola envexa que lle tiñan os seus compañeiros e aínda que ela tentara
escapar non sempre o conseguia.
Ata que chegou o día , soara o timbre e, coma acostumaba fuxiu deles, pero ese día non tivo sorte, tropezou
e non lle deu tempo a levantarse antes de que os rapaces chagaran e a feriran.
Chea de feridas chegou a casa onde non puido aguantar e contou todo o acontecido, os seus pais
encargáronse de solucionar o problema e finalmente os acosadores ingresaron nun centro de menores.
Dende aquel día , Sofía, pouco a pouco comezou a sentirse unha nena libre como antes e recuperou a súa
vida normal.
Iván Vilas
AGORA VÉXOTE

27. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
Xulia sempre tivera o soño de ser árbitra de fútbol. A súa familia non estada de acordo, pero respectaban a súa decisión. Como
sempre demostrara grandes calidades, ascendera rapidamente á categoría de 3ª división.
Así que chegou o primeiro dia e estaba moi nerviosa, polo que cometeu moitos erros: faltas sen sinalar e incluso algún penalti.
A xente comezou a insultala, sobre todo cando chegou o descanso. Na retirada aos vestiarios, un graxento descamisado tomouna
con ela: “Muller tiñas que ser! Se estiveses na cociña lavando non montarías estas leas!”.
Xulia, lonxe de amedrentarse, enfrontouse con el: “Cala, bóla de sebo. En todo caso téñote eu que lavar a lingua”.
O home respondeulle: “Agora véxote na saída! Pagarás polo que dixeches!”.
A segunda parte comezou sen ningún contratempo; oía “ladrar” ao personaxe que a insultara, pero procurou centrarse no partido.
Como adoita acontecer, os xogadores mostráronse máis educados e comprensivos que o público, animábana e dicíanlle que non se
preocupase se cometía algún erro.
Rematou o partido e a protagonista dirixiuse cara ás duchas. Mentres se refrescaba, acordouse do indixente intelectual da grada,
pensou que seguramente xa marchara. Cal non sería a súa sorpresa cando nada máis cruzar a porta do estadio, atopouse con el de
fronte.
–Vas morder po, filla de mil pais! –manifestou alporizado.
Xulia achegouse e propinoulle un golpe que o derrubou. Para iso empregou os seus dotes de karateca en grado de cinto negro.
Pero sabia que o que fixera non era correcto.
Amir Ruíz
O Partido

28. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
Érase unha vez unha muller a cal loitaba por algo que só ela sabia pero non podía compartilo con máis
mulleres coma elas e cando o dicía aparece muro de repente, o cal decidiu pórlle o nome de medo.
Un día no seu posto de traballo decidiu rebelarse e conseguiuno, pero non co éxito que esperaba, tres
mulleres máis habíanse unido a súa protesta, que xa catro persoas sabían por que protestaban.
Os xefes e as familias das mulleres pensaban que estaban tolas pero eu daquela, hoxe en día, estaba de
acordo con elas. Os xefes intentaron de todo para poder sacalas de alí pero non o conseguiron, así que
decidiron tomar medidas excesivas e queimaron a fabrica onde as mulleres traballaban.
Cando os bombeiros extinguiron o lume encontráronse catro esqueletos xuntos os cales un tiña un papel,
que milagrosamente aínda era lexible, o cal se recorda dende aquel día o que pon en ese papeliño é o porque
da loita daquela muller. Moita xente sorprendeuse cando escoitou non o entendía, que eran case todos
homes, pero as persoas que si o entenderon, case todas mulleres, o motivo da súa a loita é por que a muller
sexa igual có home que teña os mesmos dereitos, o mesmo soldo, as mesmas posibilidades... E iso foi o que
lle ocorreu a miña avoa.
Raúl Araujo
O porqué da loita

29. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
Las mujeres llevamos más de 100 años luchando por nuestros derechos y libertades, intentando que nuestra
sociedad nos vea como a iguales y no como seres que están por debajo de los hombres.
Yo lucho porque quiero que todas podamos caminar por la calle sin miedo, porque tenemos miedo.
En las noticias solo aparecen miles de casos donde vemos como nos asesinan cada día por el simple hecho
de ser mujeres.
Este fue el caso de mi amiga Sara.
Sara había ido a la biblioteca a estudiar para sus exámenes finales, alrededor de las 20:15 salía hacia la
parada del autobús, tenía miedo, yo lo sé. Siempre que iba sola ella me llamaba o me mandaba su
ubicación, pero su móvil se quedó sin batería. Ella ya estaba llegando a la parada cuando un hombre se le
acercó y la arrinconó, no pudo defenderse.
Murió golpeada y abusada sexualmente por una persona que ni siquiera la policía ha encontrado aún.
Una de las peores cosas que te puede pasar es que le suceda una tragedia así a una persona importante en
tu vida, sabiendo que tú también haces ese recorrido a menudo.
Lara Gómez
Y TÚ, ¿POR QUÉ LUCHAS?

30. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
Ola, chámome Xaime, e son un neno normal, de 15 anos, que vivía feliz, ata que pasou algo que xamais
vou esquecer.
A miña historia comeza nunha vila de Soutomaior chamada O Rial, nunha casiña pequena, unifamiliar,
na que vivíamos eu, o meu pai Xesús, o meu irmán Raúl de 6 anos e a miña nai Carmen. Vivíamos felices e
tranquilos, sen grandes preocupacións, máis alá das típicas, como poden ser as facturas da casa e o coche,
pero todo isto cambiou o 17 de Maio de 2018, o día no que, ao volver do instituto, encontrei á miña nai
ensanguentada na cociña da miña casa, chamei aos servizos de emerxencia e estes levárona ao hospital
máis próximo, onde estivo en estado vexetativo durante tres días.
O día que espertou estabamos tódolos familiares na habitación, e nada máis abrir os ollos, pegou un
alarido seco, que retumbou en todo o pobo, ordenou que o meu pai abandonase rapidamente a habitación.
Cando o meu pai estivo fora, a miña nai contounos todo o que pasara, ela estaba tranquila, cociñando a
comida cando o meu pai habería entrado na cociña bébedo, el comezou a intentar abusar dela pero a miña
nai resistiuse, propinándolle un forte golpe coa sartén fervendo, o meu pai repúxose do golpe e, tras sacar a
navalla do pantalón, propinoulle una serie de puñaladas e fuxiu. Uns meses máis tarde os meus pais
divorciáronse e agora vivo feliz xunta a miña nai e ao meu irmán.
Diego Lago
MICRORRELATO: AGORA VÉXOTE

31. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
O meu nome é Eva, e esta tarde paseina coa miña avoa Mercedes, a cal contoume algunhas cousas que me
deixaron impactada.
A conversación comezou debido a unha noticia que apareceu na televisión mentres merendábamos. A
noticia trataba sobre unha muller que fora maltratada pola súa ex-parella durante un ano enteiro. A miña
avoa empezoume a explicar todos os logros que conseguíramos a medida dos anos e que agora os vemos
como a cousa máis normal do mundo.
Empezoume contando que cando ela era nova, as mulleres non podían ir comprar electrodomésticos, abrir
unha conta no banco e que dependían economicamente do seu marido. Tamén díxome, que cando ela era
nova, era impensable ver un equipo de mulleres dedicándose profesionalmente a deportes como o fútbol, o
balonmán ou o baloncesto. Díxome que a súa bisavoa non podía votar, e a única razón era que era muller.
A parte de iso, contoume como na súa época as mulleres que sufrían maltrato case non denunciaban, e se o
facían, eran bastante mal vistas pola sociedade. Por último, contoume que cando ela era pequena, na
escola, os nenos en nenas eran separados por sexos.
Ter esta conversa coa miña avoa, axudoume a valorar os dereitos que logramos ter hoxe en día, pero sen
esquecer todo o que debemos seguir loitando para conseguir a igualdade entre os homes e as mulleres.
Ángela Lago
Tempos pasados

32. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
O outro día estaba no patio do colexio e vin a Sofía, unha boa amiga miña, xogando ao fútbol
cos nenos, ao principio pareceume algo estraño, xa que é algo que non soe pasar, pero despois
sentinme orgullosa porque é unha moi boa forma de ver que as nenas tamén valen.
Estiveron xogando un bo rato e eu estiven vendo como xogaban, era entretido. Pasaron uns
minutos e ocorreu algo que me deixou bastante impactada. Fixéronlle unha falta a Sofía e
comezou a doerlle o xeonllo. Os nenos comezaron a dicirlle que iso lle pasaba por xogar, que era
unha débil, que as mulleres non servían para xogar a esas cousa e que se fora a xogar ás
bonequiñas.
Eu ao observar esa escena fun correndo cara a ela. Comecei a dicirlles que iso non era verdade,
que as mulleres servían para o mesmo que os homes ou incluso para máis, etc. A isto comezaron
a vir moitas máis nenas que estaban observando o panorama e comezaron gritar comigo “as
mulleres tamén valemos!” e os chicos que ao principio ían de malotes agora estaban cagados de
medo. Comezaron a escapar en nós celebrabamos a nosa vitoria.
Agora sei de verdade que as chicas si que podemos cambiar o rumbo do mundo cara un mundo
máis xusto.
Michele ´Martínez
PÓDESE CAMBIAR

33. Valores éticos 2018-19
3º ESO A
Ola, o meu nome é Jenny e esta e miña historia. Todo empezou cando eu era pequena vivía cos meus pais,
estes eran moi bos comigo pero ao chegar a noite todos os días o meu pai berraba moito e a miña nai so
choraba. Eu ao ser pequeno non me daba conta do que estaba ocorrendo e tamén recordo que pola mañá os
meus pais estaban entre si como enfadados pero comigo amables os dous.
Pasaron os anos e cumprín os dezaseis e seguía pasando o mesmo de sempre, todas as noites o meu pai
berraba e miña nai so choraba ata que un día levanteime da cama e fun a ver que pasou , cando cheguei
non fun capaz de dar crédito o que estaba vindo o meu pai estaba pegándolle a miña nai , unha e outra
vez sen parar a miña nai estaba atada non podía facer nada abrín a porta e din un grito e fun correndo a
poñerme diante da miña nai para que non lle pegara .O meu pai sen corazón algún pegoume a mi tamén ,
despois disto eu levanteime e lle dixen a meu pai que por que o fixo el non me respondeu e dispoñíase a
pegarme outra vez entón a man da miña nai parou a do meu pai pero el reaccionou dunha forma agresiva e
empurroume a min e miña nai e se foi da casa.
Eu faleille a miña nai dicíndolle que por que aguantaba isto, e xuntas decidimos que o divorcio era a única
opción porque non íamos a aguantar isto.
Publiquei esta historia na miña conta de twitter e miles de mulleres apoiáronme e axudáronme.
Akram Moukhass
A historia de Jenny

34. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
Facía xa dúas semanas que rematara todo coa miña ex-parella pero a xente seguía dicindo o mesmo…
Seguía escoitando os mesmos comentarios, non había un día non que esas palabras non resoasen na miña
cabeza…
Ninguén sabía o dolor e sufrimento que me producía que me chamasen tóxica, que me culpasen de todos os
erros ou discusións que contiña a miña relación, eu non me consideraba tóxica, din todo pola miña parella
e aínda así non era suficiente, comecei a illarme de todo o mundo, a non saír do meu cuarto, tiña episodios
de ansiedade, cada vez comía menos…Todo por aquela relación que me estaba a consumir…
Foi pasando o tempo, os meus problemas persoais ían afondando cada vez máis en min, apagándome cada
vez máis, xa non falaba con ninguén sobre todo o que me estaba a pasar pero a xente do meu entorno xa
notaba que non era a mesma, que estaba a cambiar. Pouco a pouco fun contando todo o que me pasaba
pero tan só a dúas persoas: David e Laura, eles sempre estiveron aí cando máis os necesitaba e coñecíanme
tan ben que xa semanas atrás sospeitaban que algo me pasaba…
Cando rematei de contarlle todo, déronme un abrazo e buscamos un psicólogo, todo comezaría a ir mellor,
os tres estábamos seguros, xa tocaba deixar o pasado atrás e volver a sorrir de novo.
Visitei varias veces a consulta, conseguín saír do inferno no que estaba, todo grazas a David e Laura, eles
salváronme.
Laura Pereiro
Inferno

35. Valores éticos 2018-19
4º ESO B
O mundo estaba dominado por unha sociedade machista e opresora. Os homes controlábano todo: os
bancos, as sucursais mais importantes do mundo e todo tipo de traballos. As mulleres tiñan unha banda
nos ollos que non lles deixaba ver a realidade, o único que facían era... acatar ordes.
As mulleres non podían traballar xa que os homes dicían que non estaban preparadas para iso. Calquera
muller que que se opuxera ás súas ordes sería asasinada.
Elas, segundo eles, solo e unicamente servían para limpar a casa porque non eran capaces de ver mais aló.
As bandas non lles deixaban ver nada nin tan sequera os seus sentimentos, as bandas oprimíanlle tamén a
súa forma de pensar e os seus sentimentos. Un día, todo isto cambiou.
En España as mulleres empezaron a quitarse as bandas, este suceso saíu nas redes sociais, televisións e
radios de todo o mundo. Estas mulleres foron asasinadas pero foi o prezo do comezo da revolución
feminista. O asasinato foi a chispa que prendeu a lapa do que sería unha especie de pandemia mundial coa
cal non poderían loitar nin acabar con ela. As mulleres comezaron a ver a realidade a ver o mundo que as
rodeaba e ademais algúns homes decatáronse do sucedido e uníronse a esta loita pola igualdade.
Chegadas a este punto as mulleres conseguiron moitos dos obxectivos polos que loitaron pero inda
quedaban moitos outros que aínda non conseguiron.
David Rodríguez
Terra 2020