1. Ալիսա գլորիկը
Հիմա ես ձեզ կպատմեմ Ալիսա-
Գլորիկի մասին: Ինչու՞ է
կոչվում «Գլորի՞կ». որովհետեւ
նա շարունակ գլորվում` ընկնում
էր. շարունակ ու ամեն տեղ:
2. Մի անգամ պապիկը փնտրում
էր նրան, որ տանի պարտեզ.
_Ալիսա~… որտե՞ղ ես, Ալիսա՜:
_Ես այստեղ եմ, պապիկ:
_Որտե՞ղ-այստեղ:
_Զարթուցիչի մեջ:
3. Այո՛,պատկերացրեք, նա իրոք զարթուցիչի մեջ էր…Ալսան
ցանկացել էր իմանալ, թե ի՞նչն է այնտեղ շարունակ թխկթխկում:
Այնքան շատ էր ցանկացել, այնքան շատ, որ բացել էր
ժամացույցի ետեւի դռնակը եւ մի ակնթարթում ընկել անիվների
ու զսպանակների մեջ: Եւ հիմա նա ստիպված էր շարունակ
ցատկոտել անիվի մի ատամից մյուսը, որպեսզի ընկնի խելացի
պտուտակների տակ, որոնք անդադար պտտվում էին կրկնելով՝
«Թի՛կ-թա՛կ, թի՛կ-թա՛կ…»:
4. Մի ուրիշ անգամ էլ պապիկը
կանչեց նրան նախաճաշի.
_Ալի՜սա… Որտե՞ղ ես, Ալի՜սա…
_Ես այստեղ եմ, պապիկ:
_Որտե՞ղ-այստեղ:
_Դե այստե՛ղ եմ, հենց կողքիդ…
Շշի մեջ…
6. Այո՛, նա ընկավ շշով ջրի մեջ, եւ հիմա ստիպված էր
շարունակ ոտքերը շարժել ու ձեռքերով
թիավարել, որպեսզի չխեղդվի: Դեռ լավ է, որ ամռանը, երբ
նրան տարել էին Սպերլոնգ, որտեղ սովորել էր գորտի
նման լող տալ:
7. Դե մի քիչ դիմացիր, հիմա ես քեզ կհանեմ:
Պապիկը շշի մեջ բարակ թոկ իջեցրեց:
Ալիսան ճարպկորեն բարձրացավ այդ
պարանով եւ դուրս եկավ շշից: Ահա հենց
այդ ժամանակ էլ նա հասկացավ, թե որքան
օգտակար է մարմնամարզությամբ
զբաղվելը:
8. Իսկ մի անգամ էլ Ալիսան կորավ:
Ե՛ւ պապիկն էր նրան փնտրում, ե՛ւ
տատիկն էր նրան փնտրում, ե՛ւ
հարևանուհին էր փնտրում, ով
ամեն օր գալիս էր նրանց տուն՝
պապիկի լրագիրը կարդալու եւ
այդպիսով քառասուն լիրա
տնտեսելու:
9. Տեր Աստված, այ քեզ դժբախտությու՜ն,_շշնջում էր
սարսափահար տատիկը:
_Ի՞նչ պիտի անենք, եթե չգտնենք նրան մինչեւ հոր ու մոր
վերադարձը:
_Ալի՜սա… Ալի՜սա… Որտե՞ղ ես… Ալի՜սա…
10. Բայց այս անգամ Ալիսան չէր պատասխանում, եւ չէր էլ կարող
պատասխանել: Խոհանոցով ճանապարհորդելիս, նա իր
հետաքրքրասեր քիթը խոթեց այն արկղի մեջ, որտեղ պահում
էին սփռոցներն ու անձեռոցիկները: Ուզեց նայել արկղի
մեջ, եւ, իհարկե, գլորվեց ներս: Գլորվեց ու… քնեց փափուկ
սփռոցների մեջ: Ինչ-որ մեկը անցնելիս դարակը ետ
քաշեց, դե, ու՞մ մտքով կանցներ, որ Ալիսան այնտեղ է: Երբ նա
արթնացավ, տեսավ, որ շուրջը մութ-մութ է, բայց նա բոլորովին
էլ չվախեցավ:
11. Մի անգամ նա գլորվեց լվացարանի
խողովակը, այ, այնտեղ շատ ավելի մութ էր…
12. «Հավանաբար շուտով ընթրիքի համար սեղան կգցեն, կուզենան
սփռոցը հանել ու կգտնեն ինձ»:
Բայց ինչպե՞ս կարող էր մեկն ու մեկը մտածել ընթրիքի
մասին, երբ կորել էր Ալիսան: Դե, իհարկե, որ-ոք էլ չհիշեց
ընթրիքի մասին: Երեկոյան, երբ վերադարձան Ալիսայի հայրիկն
ու մայրիկը, նրանք բարկացան տատիկի ու պապիկի վրա:
13. _Այդպե՞ս եք դուք երեխա խնամում:
_Մեր երեխաները լվացարանների մեջ չէին
գլորվում,_առարկեցին պապիկն ու տատիկը : _Մեր
ժամանակներում երեխաները շա՜տ-շատ, մահճակալից էին
ցած ընկնում, բայց դրանից առանձնապես լուրջ վնաս չէր
լինում, միայն ճակատներին մի փոքրիկ ուռուցք էր գոյանում:
14. Մինչ այդ, Ալիսան
սպասելուց ձանձրացավ.
նա մի կողմ քաշեց
սփռոցներն ու
անձեռոցիկները, հասավ
դարակի հատակին եւ
ամբողջ ուժով սկսեց
ոտքերով դոփել հատակը :
«Թը՛խկ… թը՛խկ…
թը՛խկ…»
17. Դուք միայն պետք է տեսնեիք, թե ինչպես էին նրան գրկում ու
համբուրում, երբ գտան դարակում…
Իսկ Ալիսա՞ն… Նա օգտվեց առիթից եւ գլորվեց հայրիկի բաճկոնի
գրպանը: Եվ երբ հանում էին նրան այնտեղից, նա
ամբողջությամբ ներկված էր թանաքով, որովհետեւ խելքին փչել
էր խաղալ հայրիկի ինքնահոսով:
