1. Hoofdstuk 9Queen Bee: Melissa Miel

2. “Wat gaat de tijd
toch snel…”,
zucht Melissa,
terwijl ze Féline
uit haar wiegje
tilt.

3. “Je hebt helemaal
gelijk!”,
antwoordt Steven,
die met Ruben al
op weg is naar de
keuken,
“Straks worden ze
alweer peuter!”

4. “Wie eerst?”,
vraagt Melissa,
wanneer ze bij de
taarten staan.

5. “Laten we het
tezamen doen.”,
zegt Steven,
“Het si per slot
van rekening een
tweeling!”

6. Maar Melissa is
iets te ongeduldig.
Ze heeft ze met
Féline al naar de
taart gebogen, en
blaast de kaarsjes
uit.

7. Het meisje is dan
ook de eerste die
de lucht in gaat,
terwijl Steven en
Ruben toekijken.

8. “Wat grappig!”,
lacht Melissa,
“Als ze donker van
huid zou zijn, was
ze helemaal een
kopietje van jou,
Steven!”

9. Ze is zo druk bezig
met haar
dochtertje, dat ze
amper ziet dat
ook Ruben de
lucht wordt in
gegooid.

10. En als een heel
knap kereltje in de
armen van zijn
vader
terechtkomt!

11. Melissa heeft
intussen nog wel
wat anders aan
haar hoofd. Want
blijkbaar is hun
derde kindje op
komst!

12. Maar dan moet ze
haar hoofd er
weer bijhouden.
De twee kleintjes
moeten namelijk
dringend op het
potje!

13. Daarna geeft ze
eerst de kleine
Féline een make-
over.
“Wat ben jij een
knappe meid,
zeg!”

14. En dan is ook
Ruben aan de
beurt.
“Jij zal later de
meisjes van je
moeten afslaan,
knappe kerel!”

15. Maar met nog een
kleintje op komst,
beseft Melissa dat
ze goed moet
rusten.
Daarom kruipt ze
ook maar meteen
in bed.

16. En dus moet
Steven de tweeling
in zijn eentje zien
te entertainen!
Ook al heeft
Ruben niet al te
veel zin om de
woordjes na te
zeggen die zijn
vader hem
toespreekt.

17. Féline
daarentegen,
amuseert zich rot
op haar
speelgoedgitaar.

18. Maar als een echte
tweeling, hebben
Ruben en Féline op
hetzelfde moment
honger.
En dan lukt het
Steven niet altijd
om zijn aandacht
juist te verdelen.

19. Want niet veel
later zit Ruben
aan Melissa’s bed:
“Mama! Ikke
moe!”

20. En zo moet
Melissa toch uit
haar bed om de
peuters in hun
wiegje te leggen.

21. Dan is het de
beurt aan Steven
om lekker in bed
te kruipen.

22. Terwijl Melissa nog
wat zit te skillen.
Ze wil na haar
zwangerschap
zeker weer
promotie maken!

23. Veel te vroeg naar
de zin van Melissa
en Steven is de
tweeling weer
wakker.

24. “Ooh, jullie zijn zo
vermoeiend…”,
kreunt Melissa,
terwijl zij en
Steven elk een
kindje op het potje
zetten.

25. “Zeg dat wel…”,
zucht Steven naast
haar.
Toch beginnen ze
allebei één van de
kinderen te leren
praten.

26. Maar het harde
werk werpt zijn
vruchten af, en
even later kunnen
beide kindjes al
genieten van een
flesje breinmelk.

27. En voor Féline is
het resultaat… dat
ze al meteen
zindelijk is!

28. Ruben zal nog
even moeten
wachten: hij was
zo moe van al het
spelen en leren,
dat hij meteen in
slaap valt.

29. En ook Melissa
heeft haar bed
weer opgezocht.

30. Steven hoeft
voorlopig nog niet
aan slapen te
denken: zijn
carpool staat voor
de deur.

31. Wanneer Melissa
een paar uur later
weer wakker
wordt, heeft ze
scheurende
honger. Twee, nee
drie borden kan ze
wel leegeten!

32. Jammer genoeg
brengt ze het niet
verder dan één
bord, want Ruben
staat alweer in
zijn bedje te
roepen dat hij op
het potje wil.

33. Het voordeel is
wel, dat hij het
vanaf nu nooit
meer hoeft te
vragen!

34. Steven komt weer
thuis, en heeft
exact één uur de
tijd om zich op te
frissen en wat te
eten.

35. Want door zijn
promotie, moet hij
onmiddellijk weer
naar zijn werk
vertrekken!

36. Melissa slaagt er
intussen in om
Féline te leren
lopen. Met dank
aan de breinmelk!

37. Ze wil heel graag
hetzelfde nog doen
met Ruben, maar
voelt dan pas hoe
moe ze is.

38. “Ruben heeft er
ook niet veel aan
als ik halverwege
flauw val…”,
is het enige wat ze
nog mompelt,
wanneer ze in bed
kruipt,
“En de kinderen
zullen zich wel
gedragen terwijl ik
slaap.”

39. Inderdaad: Ruben
en Féline
amuseren zich
kostelijk met hun
speelgoed. Ze
proberen ieder het
mooiste muziekje
uit hun
instrument te
krijgen.

40. Totdat Féline
opeens door het
hele huis begint te
jammeren:
“MAMA! IK BEN
MOE!!!!!”

41. “Wie door zo’n
lawaai slaapt,
moet wel potdoof
zijn!”,
denkt Melissa bij
zichzelf, terwijl ze
moeizaam
rechtkomt.

42. Ook Ruben is
intussen beginnen
zeuren.
Melissa tilt hem
op, en legt hem in
zijn bedje.

43. Wanneer ze zich
omdraait naar
Féline, ziet ze dat
het meisje al
zittende in slaap is
gevallen.
“Wat voor een
moeder ben ik
toch?!”,
fluistert ze tegen
zichzelf,
“En ik die dacht
dat ik zo goed
voor kinderen kon
zorgen!”

44. Ze kruipt weer in
bed, en huilt
zichzelf in slaap…

45. Dat waren dus de depressieve
gedachten van Melissa…
Ik kan jullie verzekeren dat het
intussen een stuk beter met haar
gaat, het volgende kindje is zelfs al
geboren!
Maar dat… is weer stof voor een
nieuwe update… xD
TOT DE VOLGENDE KEER!!!