2. Ο Όθων Α’, [1 Ιουνίου 1815 -
26 Ιουλίου 1867]
ήταν Βαυαρός πρίγκιπας
του Οίκου των Βίττελσμπαχ,
πρώτος βασιλιάς του ελληνικού
κράτους. Ήταν ο
μοναδικός μονάρχης της
Ελλάδος που έφερε τον
τίτλο Βασιλεύς της Ελλάδος,
δεδομένου ότι οι επόμενοι,
του Οίκου των Γκλύξμπουργκ,
είχαν τον τίτλο Βασιλεύς των
Ελλήνων.
3. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Όθων Φρειδερίκος Λουδοβίκος γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1815 στο Παλάτι
Μιραμπέλ του Σάλτσμπουργκ. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του φιλέλληνα βασιλιά
της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄ και της Θηρεσίας, κόρης του Φρειδερίκου, Δούκα
της Σαξονίας-Αλτεμβούργου. Έλαβε εκπαίδευση πρίγκιπα, που προοριζόταν για
δευτερεύουσα θέση μέσα στο κράτος. Μάλιστα, ο πατέρας του ήθελε να
ακολουθήσει εκκλησιαστική σταδιοδρομία και ανέθεσε τις σπουδές του στο
φανατικό καθολικό ιερέα, Αίτελ, που αργότερα έγινε Επίσκοπος του Άιχστετ.
Λόγω της καχυποψίας απέναντι στον Κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη
Καποδίστρια, (θεωρείτο ρωσόφιλος), το 1830, η Αγγλία, κατά την υπογραφή
του Πρωτοκόλλου της Ανεξαρτησίας του Ελληνικού Κράτους, πέτυχε συμφωνία
με τις Μεγάλες Δυνάμεις («Προστάτιδες Δυνάμεις») για τη μεταβολή του
πολιτειακού σχήματος της χώρας, την επιβολή μοναρχίας και τη μετατροπή του
ελληνικού κράτους σε βασίλειο. Οι ίδιες όρισαν, με τη Συνθήκη του Λονδίνου
(1832), το, 17χρονο τότε, Όθωνα ως Βασιλιά της Ελλάδας ύστερα και από την
τελική άρνηση του Λεοπόλδου της Σαξονίας, γιου του Φραγκίσκου, Δούκα της
Σαξονίας-Κοβούργου-Ζάαλφελντ. Αρχικά. είχε επιλεγεί εκείνος ως Βασιλιάς της
Ελλάδας και κατόπιν τέθηκε επικεφαλής του νεοσύστατου Βασιλείου
του Βελγίου.
4. Το πρωτόκολλο εκλογής (25 Απριλίου 1832) του Όθωνα ως βασιλιά
υπογράφηκε από τον Υποκόμη Πάλμερστον (Αγγλία) και τους
πρίγκιπες Σαρλ Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ (Γαλλία) και Κρίστοπ φον
Λίβεν (Ρωσία). Στάλθηκε για έγκριση στο βασιλιά Λουδοβίκο. Αυτός
εξέφρασε ορισμένα αιτήματα για την αποδοχή του ελληνικού θρόνου από το
γιο του Όθωνα: να επεκταθούν τα όρια του βασιλείου μέχρι το Βόλο και
την Άρτα και να προσαρτηθούν η Κρήτη και η Σάμος, να χορηγηθεί δάνειο
60 εκατ. γαλλικών φράγκων, να σταλούν στην Ελλάδα τρία συντάγματα
βαυαρικού στρατού (3.500 άντρες), να λειτουργήσει
τριμελής αντιβασιλεία μέχρι την ενηλικίωση του Όθωνα, να μη
θεσπιστεί Σύνταγμα πριν την ανάληψη των καθηκόντων από το βασιλιά
(ώστε να μην υποχρεωθεί να το αναστείλει σε περίπτωση κρίσης) και τέλος,
ο τίτλος του Όθωνα να είναι «Βασιλεύς της Ελλάδος»].
Οι Προστάτιδες Δυνάμεις απέρριψαν την πρώτη αξίωση και δέχτηκαν τους
υπόλοιπους όρους, ορίζοντας ότι το αιτούμενο δάνειο θα καταβαλλόταν υπό
την εγγύησή τους σε τρεις ισόποσες δόσεις. Δύο μήνες αργότερα (17
Ιουνίου 1832), αποφασίστηκαν τα «οριστικά» σύνορα του νεοσύστατου
βασιλείου, το οποίο αποκτούσε την Ακαρνανία, την Αιτωλία και τη Φθιώτιδα,
με οριοθετική γραμμή που ξεκινούσε από το Κομπότι (Αμβρακικός Κόλπος),
περνούσε από τις κορυφές, Όθρυς και Τυμφρηστός, και κατέληγε
στο Μαλιακό.
5. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 3ΗΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843
Η δυσαρέσκεια του λαού
λόγω της πολιτικής του
Όθωνα, αλλά και τα
συμφέροντα των Μεγάλων
Δυνάμεων απαιτούσαν την
παραχώρηση Συντάγματος.
Η δυσαρέσκεια οδήγησε
στη συνωμοσία μερικών
πολιτικών και αξιωματικών
- με αρχηγούς
τον Μακρυγιάννη και
τον Καλλέργη - οι οποίοι
ήθελαν να επιβάλουν στον
Όθωνα την παραχώρηση
Συντάγματος. Ωστόσο
αυτός και η κυβέρνηση δεν
έλαβαν καθόλου
προστατευτικά μέτρα.
Τη νύχτα της 2ας προς την 3η Σεπτεμβρίου ένα
τάγμα συγκέντρωσε πολίτες και κατευθύνθηκε
προς τα ανάκτορα με την κραυγή «Ζήτω το
Σύνταγμα». Ο Όθων κάλεσε τμήμα
πυροβολικού, του οποίου όμως ο επικεφαλής
(λοχαγός Ελευθέριος Σχοινάς ή Σχινάς) ήταν
μυημένος στο κίνημα και ενώθηκε με τους
επαναστάτες. Ο Μακρυγιάννης
αυτοανακηρύχθηκε φρούραρχος της πόλης και
ανέλαβε την προστασία των ανακτόρων και
των δημοσίων καταστημάτων. Το υπουργείο
του Χρηστίδη είχε διαλυθεί και σχηματίστηκε
νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα
Μεταξά. Μια εξαμελής επαναστατική επιτροπή
παρουσιάστηκε στο βασιλιά και τον ανάγκασε
να διατάξει σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης για
την ψήφιση Συντάγματος. Οι επαναστάτες
διεκδικούσαν τα πολιτικά τους δικαιώματα και
όχι την απομάκρυνση του Όθωνα.
Έγιναν εκλογές τον Οκτώβριο και το
Νοέμβριο και οι πληρεξούσιοι συγκρότησαν τη
συνταγματική Εθνική Συνέλευση του 1843.
6. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ
Η κυβέρνηση του Ανδρέα Μεταξά είχε ως αποστολή τη σύγκληση
της Εθνικής Συνέλευσης του 1843, για την προετοιμασία και ψήφιση του
Συντάγματος και τη διενέργεια εκλογών. Αποφασίστηκε η διατήρηση
της Μοναρχίας, αλλά με συνταγματικούς περιορισμούς. Στο νέο
πολίτευμα η θέση του βασιλιά ήταν και πάλι κυρίαρχη, αφού η
Εθνοσυνέλευση εξακολουθούσε να θεωρεί φορέα της συντακτικής
εξουσίας το μονάρχη. Η νέα μορφή του πολιτεύματος ήταν ηγεμονική,
κληρονομική, συνταγματική και κοινοβουλευτική. Ο βασιλιάς διατήρησε
την εκτελεστική εξουσία και μοιραζόταν μαζί με τη Βουλή και
τη Γερουσία – της οποίας τα μέλη όριζε ο ίδιος - τη νομοθετική. Ήταν ο
ανώτατος άρχοντας του κράτους: επικύρωνε νόμους, απένεμε βαθμούς
στρατιωτικών, διόριζε και έπαυε δημοσίους υπαλλήλους. Με το
Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου αναγνωρίστηκε ως επικρατούσα
θρησκεία στην Ελλάδα η Ορθοδοξία, ενώ οποιαδήποτε άλλη ήταν
ανεκτή. Επίσης, η Εκκλησία της Ελλάδος είναι δογματικά ενωμένη με
το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αλλά αυτοκέφαλη και
ανεξάρτητη από κάθε άλλη.
7. ΘΑΝΑΤΟΣ
Κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν ότι ο
Όθων αγάπησε την Ελλάδα όσο τίποτε
άλλο, όχι όμως και τους Έλληνες.
Απεβίωσε
στις 26 Ιουλίου 1867 στη Βαμβέργη. Ο
ίδιος θέλησε να θαφτεί με την
παραδοσιακή ενδυμασία της Ελλάδας,
τη φουστανέλα. Είναι θαμμένος δίπλα
στην Αμαλία, στην κρύπτη των
οικογενειακών τάφων της βαυαρικής
δυναστείας, στην Εκκλησία των
Θεατινών, στο κέντρο του Μονάχου.
8. ΝΎΧΤΑ ΤΗΣ 3ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 1843
Στο κέντρο διακρίνεται ο Δημήτριος Καλλέργης έφιππος, ενώ
από ένα παράθυρο των ανακτόρων προβάλλουν ο Όθων
ντυμένος με ελληνική ενδυμασία και η Αμαλία.