Traballo LGSA

1. M A R C O S G Ó M E Z R A M O S 2 º B B A C
Ramón Piñeiro

2. Índice
 Introdución.
 Contexto histórico no que se enmarca o autor.
 Obra.
 Interpretación da mesma a partir dun comentario.
 Conclusión.
 Fontes.

3. Introdución
 Ramón Piñeiro nace en
Láncara no 1915 e fina en
Santiago no 1990.
 Foi unha gran figura
histórica do Galeguismo
do século XX.
 Adicouselle o Día das
Letras Galegas no 2009.

4. Contexto Histórico
 Na sociedade galega do
momento concentrábase
o capital en sectores
minoritarios.

5.  Tamén relacionado ca
economía, esta baseábase
nun sistema de
agricultura casi feudal.

6.  Ademáis, unha crecente
inmigración iba vaciando
o país. O destino máis
común eran as Américas.

7.  No ámbito lingüístico, a lingua galega séguese
tratando como unha lingua inútil que só serve para
os ámbitos familiares, pero non para os de prestixio.

8.  Ao longo do século XX aparecerán diversos grupos
ou asociacións que intentarán mellorar esta situación
lingüística (Grupo Nós, Seminario de Estudos
Galegos, Irmandades da Fala…)

9.  Todas elas se verán freadas coa chegada da guerra
civil do 1936 e a ditadura franquista no 1939, a cal
repercutirá enormemente na visión futura da lingua.

11.  No 1950 é un dos fundadores da editorial Galaxia, a
cal publica libros únicamente en galego. Estamos
falando, en ton, dunha recuperación a nivel literario
e cultural.

12.  Coa morte do dictador apróbase o Estatuto de
Autonomía, o cal defende o territorio de Galiza xunto
coa súa lingua no campo político.

13. Obra
 A súa obra divídese entre escritos de carácter
filosófico e ensaios onde prima a defensa da lingua
galega, centrándose nos problemas de normalización
da mesma.

14. Interpretación da obra a partir dun comentario
 Durante séculos, o galego foi a lingua oral popular e máis nada. Nin era utilizada para os usos documentais nin era
cultivada literariamente. E, mesmo, como lingua oral, tampouco era a lingua adoitada de tódolos galegos, senón,
fundamentalmente, a lingua do pobo. A Administración, a Eirexa, os señores e maila burguesía urbana tiñan como lingu
de seu o castelán.
 Ora, o pobo -daquela entendíase por pobo a camada social traballadora, a que carecía de privilexios-, en Galicia era
predominantemente campesiño. Mesmo os artesáns e obreiros das cidades e vilas eran, na súa maioría, procedentes e
entroncados co campo, tiñan un substrato mental campesiño. De aí que o galego, como lingua coloquial do pobo
traballador, fora esencialmente unha lingua campesiña. Unha lingua apta, extraordinariamente apta e marabillosamente
rica en recursos, para expresar a vida campesiña en tódolos seus matices, desde as condicións e formas obxectivas do
traballo, ou as variadas e cambiantes condicións climáticas, deica o intimismo afectivo que a soidade ante a Natureza
favorece, ou a cautela psicolóxica que a indefensa debilidade social impón como necesidade, ou o sutil humor con que
espírito se libera da opresión da realidade.
 Esa lingua oral popular, intensamente cultivada na expresión vivencial do mundo campesiño, no século XIX
experimentou unha revolución. A súa tradición alterouse, pois ademais de seguir sendo a mesma lingua oral popular de
semántica campesiña comezou a ser lingua escrita, converteuse en lingua literaria. Pouco a pouco, mais en grao crecente,
foise convertendo en lingua sometida a tódalas experiencias da expresión cultural escrita. Conservou, iso si, a súa plena
substancia de lingua campesiña.
 Este panorama do galego está a experimentar unha transformación radical. A emigración masiva no noso campo e a
simultánea invasión masiva nel dos medios de comunicación social en castelán -xornais, radio, televisión-, producen unha
fonda depresión na vitalidade "campesiña" do galego. O seu fabuloso xenio expresivo orixinal, vai cedendo terreo á
deturpación e ao empobrecemento. Os axentes erosivos medran en eficacia. Mais velaquí que, ao mesmo tempo que este
proceso se afirma e se estende no campo, a lingua comezou a conquista da cidade. Hoxe en día a poboación urbana está a
se interesar pola lingua, a percibir a súa forza espiritual colectiva. Iníciase unha tendencia á reivindicación da lingua como
expresión da personalidade cultural propia.
 O centro fundamental da vitalidade da lingua galega está pasando do campo á cidade. Trátase da meirande revolución
da súa historia. De que este proceso siga, se afirme e triunfe depende o futuro da nosa lingua. No campo está o seu pasado.
Na cidade, o seu futuro. Nese futuro, o galego perderá gran parte dos seu caudal expresivo axeitado ás necesidades da
mentalidade urbana, industrial, técnica, moderna, etc., etc. Experimentará unha fonda transformación. Cómpre aceptala e
favorecela.

15.  O texto de Ramón Piñeiro, titulado “Unha revolución
na nosa lingua”, presente no libro “Olladas no
futuro”, trata a situación do galego presente na época
do autor, comparando esta coa futura.
 A lingua desta época é especialmente campesiña, polo
que é comprensible que se desenvolvese cun amplio
léxico relacionado co campo e a vida rural.
 Aínda así, é a solución a conquista da cidade e, con
isto, dun mundo máis tecnolóxico?

16.  Dende o meu punto de vista, non o creo. Ramón
Piñeiro parece centrarse só nun dos prexuízos que
recae sobre a lingua galega aínda a día de hoxe, cun
remedio demasiado utópico.
 Indo por partes, o único problema ao que se
enfrentou o galego, e aos que se ten que enfrentar
aínda, non é tan só ser considerada unha lingua de
paletos e bárbaros do monte. Ademáis, para
“conquistar a cidade” necesitaríase un sentimento de
orgullo por parte dos galego-falantes cara a súa
lingua.

17.  Pero resulta evidente que non existe. A maioría
destos cambia ao castelán fora dun ámbito familiar,
con excusas como: “si lle falo en galego seguro que
non me entende” sempre que non se convirtan en
castelán-falantes con pretextos similares: “yo para
hablar el gallego mal pues no lo hablo”.

18.  É certo que un elevado número de falantes
monolingües en galego reduciría un dos prexuízos
que xira en torno a lingua, pero débese recordar que
terminou extendéndose cara ao propio rural, polo
que resulta inviable unha conquista da cidade cando
a xente que usa a lingua non sinte respeto pola
mesma.

19. Conclusión
 Aínda que o traballo de Ramón Piñeiro foi moi
importante para desenvolver a lingua galega (como
ser un dos fundadores da editorial Galaxia) non podo
dicir que esté dacordo coas súas ideas de defensa da
lingua, pois parécenme irreais.

20. Bibliografía
 Wikipedia.org
 Galego.org
 bvg.udc.es
 Aula virtual
 Google imaxes