1. Title: HBD.Donghae 2013
Part:1
Subtitle:พรวิเศษ
Paring: Kyuhae
Author: mkyuhae139
1999/10/15
วนัศุกร์เป็นวนัสุดท้ายของการเรียน นักเรียนที่ไมไ่ด้กลับบ้านจะพักอยู่ที่หอพักของทางโรงเรียน
สนามกีฬาติดกบัหอพักนักเรียนชายล้วนเด็กๆตา่งเลน่กนัสนุกสนานมีทั้งเลน่บาสเกตบอล
อีกสนามก็กา ลังแขง่ฟุตบอล
แตห่นูน้อยร่างยาวกลับมองหาหนูน้อยร่างป้อมไมเ่จอจนเขาต้องรีบเดินแกมวิ่งขึ้นหอพัก
หนูน้อยร่างเล็ก
ที่กา ลังเช็ดน้าตาป้อยๆอยูห่น้าห้องพักมองค้อนหนูน้อยร่างยาวตาตี่ที่กา ลังวิ่งมาแล้วหยุดกึกอยูต่รงหน้าเขาแ
ละมองเขาอยา่งสนใจ
มองทา ไม?
ไมเ่คยเห็นอีทงเฮร้องไห้หรือไง?

2. หน้าก็เอ๋อตาก็ตี่
เดินเอาไหลก่ระแทกจนหนูน้อยร่างยาวที่กา ลังหายใจหอบเหงื่อซึมหน้าผากจนไหลย้อยมาตามลา คอถึงกับเซ
จนเกือบล้มเพราะไมทั่นตั้งตัว
“เห็นอยูว่า่จะชน ไมห่ลบละ่”หันมาตอ่วา่เสียงดุหน้าหงิกอยา่งเอาแตใ่จแล้วรีบจ้า เท้าเล็กเตรียมลงข้างลา่ง
“พี่ฮยอกแจบอกให้ผมเอาขนมมาให้พี่ครับ”ร้องตามหลังร่างเล็ก
ร่างนั้นชะงักฝีเท้ากอ่นจะหันกลับมาช้าๆแล้วสาวเท้ากลับมาหาหนูน้อยหน้าคมที่กา ลังหิ้วถุงขนมรออยู่
มือเล็กควา้ขนมไปจากมือแล้วรีบเปิดอยา่งแสนจะดีใจราวกับเด็กห้าขวบทั้งที่อายุสิบสี่ปีแล้ว
“กา ลังหิวเลย
ทิ้งเราไวค้นเดียวไปไหนก็ไมช่วน”บน่งึมงาแล้วทรุดนั่งลงหน้าห้องพักพร้อมกับหยิบขนมเข้าปากด้วยความ
หิวจัด
ไมส่นใจร่างที่ยืนมองด้วยอาการลุ้นจนร่างเล็กแหงนเงยขึ้นมาสบตาเขาจึงเริ่มปรับเปลี่ยนสีหน้าให้ดูเรียบเฉย
“ไมเ่มื่อยหรือ ไมนั่่งละ่”หยิบขนมเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆไมส่นใจร่างที่ทรุดลงนั่งเคียงข้างเขา
จนเริ่มจะกลืนขนมไมล่งคอและเริ่มมองหาน้ามือเล็กจึงวางขนมลงที่ตักของร่างโยง่นั้น
“คยูฮยอนกินให้หมด แล้วเก็บทิ้งขยะด้วย”ลุกขึ้นเดินแกมวิ่งออกจากห้อง
หนูน้อยคยูฮยอนมองขนมในซองที่เหลือเพียงไมกี่่ชิ้นแล้วส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มใสแต้มใบหน้า
“คงจะหิวมาก หมดเกือบทุกอยา่ง”
เสียงวิ่งตุบตับดังมาหนูน้อยวยัสิบสองจึงส่งสายตาเข้าไปสบตาร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มราวกบัเด็กผู้หญิงที่วิ่งกร
ะหืดกระหอบกลับมา
“นี่ แล้วฮยอกแจไปไหน”
“ไปค้างบ้านพี่จุนซูครับ”
“ฮยอกแจทิ้งทงเฮอีกแล้ว กลับมานะจะไมพู่ดด้วยหนึ่งวนัเลย”บน่งึมงาแล้วเตรียมเปิดประตูเข้าห้อง

3. “ไปให้ไกลๆไป”ผลักคยูฮยอนจนเซมือเล็กเตรียมบิดลูกบิดประตูเข้าห้อง
“ผมจะออกไปข้างนอก พี่ทงเฮไปเที่ยวกบัผมไหม?”
ใบหน้าน่ารักนั้นแววตาลิงโลดเพียงแวบเดียวกอ่นจะคอ่ยๆหมองลงและบอกออกมาเสียงออ่ย
“เดี่ยวฮยอกแจกลับมาไมเ่จอ”
“วนัจันทร์พี่ฮยอกแจถึงกลับครับ”
“ไมไ่ปหรอก เมอื่ย จะนอน”เข้าห้องปิดประตูไมส่นใจคยูฮยอนอีก
หนู่มน้อยทงเฮเอียงแกม้แนบหมอนกอ่นน้าตาจะไหลซึมขอบตา
อีกไมกี่่ชั่วโมงข้างหน้ามนัจะเป็นวนัเกิดเขาแตไ่มมี่ใครจา ได้เลย
แมเ่ขาก็ไมโ่ทรมา
พี่ทงฮวาก็ใจร้าย
อีฮยอกแจทิ้ง
โจคยูฮยอนก็ลืม
อยา่งน้อยใจ!
นอนร้องไห้กอดหมอนเป็นเด็กด้วยความน้อยใจที่ไมมี่ใครจา วนัเกิดได้
ร่างเล็กปลอ่ยให้น้าตาไหลนานนับชั่วโมงจนหมอนเริ่มเปียกจึงได้ดึงผ้าห่มมาคลุมศีรษะแล้วหลับตาลง
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเมื่อร่างเล็กเริ่มจะตาปรือ

4. มือเล็กรีบเช็ดน้าตาแล้วเดินเรื่อยเฉื่อยมาที่ประตู
แตพ่อเห็นหน้าคนเคาะใบหน้าน่ารักนั้นถึงกบัขมวดคิ้วมุน่อยา่งไมพ่อใจ
“มาทา ไมอีกละ่ คนจะนอน”บน่เสียงขึ้นจมูกเพราะเพิ่งหยุดร้องไห้
“ผมมีอะไรจะให้พี่ดู”
“ไมเ่อา ไมดู่ ง่วงแล้ว”หาวหวอดเป็นการยืนยันอีกด้วย
“ดูแป๊บเดียว ผมอยากให้พี่ทงเฮดูนะครับ”มองสบตาด้วยแววตาอ้อนวอน
“บอกวา่ไมดู่”มือเล็กดันอกบางของหนุ่มน้อยคยูฮยอนให้ออกจากห้อง
“พี่ทงเฮดูนิดเดียว แล้วผมจะไมก่วนอีกนะครับ”
“ตื้อจัง มีอะไรให้ดู”หน้าหงิกปากยู่
“ผมปิดไฟกอ่นพี่ทงเฮหลับตาด้วยนะ”
“เรื่องมากจัง ใครเขาอยากดูกนั”ปากบน่แตต่าก็ปิดลงอยา่งวา่ง่าย
“ห้ามลืมตานะครับ”
“ไมลื่มจะเห็นได้ยังไง”
“ผมบอกให้ลืมพี่ถึงลืมตานะครับ”
เสียงคยูฮยอนทา อะไรกุกกกัเสียงไฟแช็กและกลิ่นเทียนไขลอยมากระทบจมูก
“จะทา อะไร ทา ไมมีเสียงจุดไฟแช็ก”
“ลืมตาครับ”
ครั้งแรกที่ลืมตาทงเฮมองเห็นแคแ่สงเทียนจนพร่าไปหมดกอ่นจะหลับตาลงอีกรอบและคอ่ยๆลืมตาขึ้นมาอีก
ครั้ง
สายตาคมที่สบตาเขาอยู่มนัอบอุน่จนเขาอุน่วาบขึ้นมาในใจ

5. รอยยิ้มที่แตง่แต้มใบหน้าคมมนัทา ให้ใบหน้านั้นดูสดใสจนอีทงเฮอารมณ์ดีขึ้นมาอยา่งไมท่ราบสาเหตุ
“สุขสันต์วนัเกิดนะครับพี่ชาย”ยื่นเค้กมาตรงหน้าจนทงเฮมองด้วยความตื่นเต้น
“ขอบคุณนะ ขอบคุณมากเลย”ยิ้มจนตาหยีน้าตารื้นอยา่งตื้นตันใจ
“คิดวา่จะไมมี่ใครจา วนัเกิดได้ซะอีก”
“ผมจา วนัเกิดพี่ทงเฮได้เสมอเลยครับ พี่ทงเฮอธิษฐานสิครับ”
“ร้องเพลงวนัเกิดกนั”มองสบตาคยูฮยอนด้วยแววตาขี้เลน่
“เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา
เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา
ซา รัง ฮา นึน ทงเฮ ซี
เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา”
หนุ่มน้อยทั้งสองสบตากนัด้วยแววอบอุน่
อีทงเฮกุมมือพรางหลับตาลงแล้วอ้อนวอนขอพรพระเจ้ากอ่นจะก้มลงเป่าเค้กวนัเกิดจนห้องมืดมิดพร้อมกับแ
สงไปสวา่งพรึบขึ้น
แล้วร่างโยง่ของคยูฮยอนก็เซถลาเมื่อร่างเล็กของอีทงเฮผวาเข้ากอดแล้วยิ้มร่า
“ขอบคุณนะคยูฮยอน ขอบคุณที่สุดเลย”
พี่ทงเฮมีความสุขผมก็ดีใจแล้ว
ตอบอยูใ่นใจแขนเรียวกอดพี่ชายตัวน้อยแน่น
ผมจะคอยอวยพรวนัเกิดให้พี่ทุกปีผมสัญญา
กอดแสนอุน่ที่มอบให้กนัยังไมอุ่่นได้ครึ่งหนึ่งของใจสองดวงที่เต้นอยูแ่นบกนั

6. แววตาอบอุน่ที่ทอดมองกนั บวกรอยยิ้มใสยิ่งทา ให้อ้อมกอดยิ่งแนบชิดขึ้น
“กนิเค้กกนั แล้วนอนเป็นเพื่อนทงเฮนะ”ชักชวนบวกรอยยิ้มใสจนตาเป็นสระอิ
“ยินดีเป็นอยา่งยิ่งครับ”
สองหนุ่มจัดการกบัเค้กก้อนเล็กอยา่งนึกหิวจนคนพี่เริ่มหาวหวอดมือเล็กปิดปากตาเริ่มปรือเพราะท้องเริ่มอิ่ม
“คยูฮยอนเก็บนะ พี่ทงเฮจะนอนแล้ว”
“ไมแ่ปรงฟันกอ่นเดี่ยวฟันก็ผุ”
“ตื่นมาคอ่ยแปรง”คลานเข้าหาเตียงกอ่นจะปีนป่ายขึ้นเตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน
“คยูฮยอนปิดไฟด้วยนะ”
“คร๊าบ สั่งจังเลย”
“แล้วมานอนในผ้าห่มผืนเดียวกนันะ”นอนยิ้มแป้นจนน้องชายเกิดอาการหน้าร้อนจนต้องเฉไฉเก็บนั่นนี่ไปล้
าง
แตพ่อออกมาพี่ชายตัวเล็กของเขาก็หลับอ้าปากหวอไปแล้ว
ร่างโยง่ทรุดนั่งที่เตียงกอ่นจะสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มและนอนเคียงข้างพี่ชายตัวน้อยไมน่านก็หลับตามกนัไป
2013/10/15
อีทงเฮเตรียมตัวอาบน้าเข้านอนหลังจากฉลองวนัเกิดกบัพี่ๆและเพื่อนๆที่สนิทกนัจนอิ่มแปล้
ขณะที่เขากา ลังแตง่ตัวไฟในห้องเขากลับดับลงอยา่งไมท่ราบสาเหตุ
“บ้าจัง ยังทา อะไรไมเ่สร็จเลย”

7. มือควานหาโทรศัพท์มือถือเพื่ออาศัยใช้แสงจากมนัแตเ่สียงสัญญาณข้อความก็ดังขึ้นพร้อมกบัข้อความโชว์ห
ราขึ้นมา
สุขสันต์วนัเกิดครับพี่ทงเฮ
“ชิส์!มนัจะพ้นวนัเกิดอยูร่อมร่อ”บน่แตใ่บหน้านั้นกลับเปื้อนยิ้มในใจอุน่วาบอยา่งประหลาด
“มาร้องเพลงวนัเกิดกนัไหมครับ”
เสียงดังมาจากด้านหลังพร้อมกับร่างสูงของคนที่ทงเฮจา ได้ขึ้นใจเพราะมนัฉายซ้า แบบนี้มาสิบสามปีแล้ว
เค้กกอ้นโตกบัแสงเทียนที่อีทงเฮโปรดปรานสวา่งไสวและหอมอบอวลจนทา ให้บรรยากาศรอบตัวดูโรแมน
ติกขึ้นมาทันที
“คิดวา่งานยุง่จนมาไมทั่นซะอีก”ยิ้มใสส่งให้พร้อมรอยยิ้มระยิบระยับในดวงตา
“มาร้องเพลงวนัเกิดกนั”มองพี่ชายลุ้นๆ
“ไมร่้องหรอก ร้องกบัพวกพี่คังอินแล้ว”
“วา้คุณแมอุ่ตส่าห์ฝากเค้กมา”
ทงเฮอมยิ้มมองน้องชายนิ่ง
“พี่ฮยอกแจบอกให้ผมเอาขนมมาให้พี่ครับ”
“รยออุคซื้อหมวกมาฝากพี่ครับ”
“พี่ซีวอนซื้อเสื้อมาฝากพี่ครับ”
ทงเฮทวนประโยคที่คยูฮยอนเคยบอกกบัเขา
เดินเข้าหาน้องชายใบหน้าเรียบเฉยนัยน์ตาหมองลงจนดูน่าสงสาร
“คุณแมฝ่ากเค้กมาหรือ”
“เออ่ ครับ”ตอบหน้าตาเฉย

8. “แล้วคยูฮยอนไมคิ่ดจะมีของขวญัอะไรมาให้พี่ชายที่น่ารักคนนี้เลยหรือ”สบตาน้องชายนิ่ง
“มแีตหั่วใจ พี่ทงเฮจะรับหรือเปลา่ละครับ”
“แล้วเต็มใจยกให้พี่ไหมละ”
“อ้อ ที่ไมร่้องเพลงอวยพรวนัเกิด
เพราะจะเอาเวลามาจีบผมวา่งั้น?”ถามลอยหน้าลอยตาเข้าหาใบหน้าอันหลอ่เหลาของพี่ชาย
“แล้วสาเร็จไหม?”ยิ้มร่าแก้อาการหน้าร้อน
“อธิษฐานกอ่นครับแล้วผมจะบอกวา่สาเร็จไหม”
ขา้แตพ่ระผู้เป็นเจ้า
โปรดประทานพรวิเศษสิ่งนี้ที่ลูกขอเมื่อสิบสามปีกอ่น
ให้คงอยูก่บัลูกตลอดไปด้วยเถอะ
กม้เป่าเค้กจนเทียนดับหมดทุกเล่ม ภายในห้องตกอยูใ่นความมืด
แล้วอีทงเฮก็ได้รับรู้สัมผัสอุน่ที่ริมฝีปาก กอ่นจะเผยอเรียวปากตอบรับสัมผัสนั้น
“สุขสันต์วนัเกิดครับ…………ที่รัก”
คา วา่ “ที่รัก” มนัเปลง่ออกมาเพียงแผว่เบาแต่มนักลับกอ้งอยูใ่นใจของอีทงเฮจนหัวใจพองคับอก
แตพ่อเรียวแขนของคยูฮยอนรวบเอวเข้าไปกอดเขาถึงกับหายใจสะดุด
“ไมเ่ปิดไฟหรือ อยากกินเค้กของคุณแม”่
“ไมป่งไมเ่ปิดหรอก
ผมรู้วา่พี่รู้วา่เค้กผมเป็นคนซื้อมา”กอดแน่นขึ้นจนทงเฮเริ่มหายใจขัดจนเท้าถอยร่นพร้อมกับไฟติดพรึบขึ้นม
าด้วยฝีมือของอีทงเฮ
“เอาเค้กไปเก็บ แล้วมานอนห่มผ้าผืนเดียวกนันะ”ยิ้มตาหยีมือดันอกน้องชายออกห่าง
“ทุกทีเลย หาเรื่องใช้เรา”ปากบน่แตก่็เอาเค้กไปเก็บอยา่งวา่นอนสอนง่าย

9. ทงเฮยิ้มตามหลังไปอยา่งอารมณ์ดีกอ่นจะขึ้นไปนอนบนเตียง
คยูฮยอนกลับออกมาก็สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มแล้วหลับตาเพราะพักผ่อนน้อยจึงเริ่มง่วงเร็ว
แตมื่อเล็กที่มีกลิ่นหอมที่สัมผัสจมูกและเปลือกตาเขาก็ทา ให้เขาควา้มาจุมพิตอยา่งหยอกเย้า
“อยากรู้ไหมวา่พี่อธิษฐานขออะไร”
“ขออะไรหรือครับ”สบตากนัในระยะกระชั้นชิด
“ขอให้เราได้อยูด่้วยกนัตลอดไป”
คยูฮยอนดึงร่างแกร่งของพี่ชายเข้ามากอดแน่นพร้อมกับจุมพิตกลุ่มผมดกหนาอยา่งขอบคุณ
“ผมรักพี่จัง”
“พี่ก็รักคยูฮยอน
คยูฮยอนคือพรวิเศษที่พี่ขอจากพระเจ้าในทุกๆปี”ซบศีรษะแนบอกแกร่งของน้องชายแล้วกอดแน่น
“ครับเรารักกนั”หลับตามอบกอดอันแสนอุน่ให้แกก่นั
อีทงเฮหวงัวา่พรวิเศษข้อนี้จะอยูก่บัเขาไปตลอด
และเขาจะขอกบัพระเจ้าทุกปีให้ประทานพรวิเศษนี้ให้เขาเพียงคนเดียว
END.
สุขสันต์วนัเกิดนะอีทงเฮ ขอบคุณทุกสิ่งทุกอยา่งที่ทา ให้เราได้มาพบกนั ขอบคุณที่เกิดมาให้ฉันรัก
จะอยูเ่คียงข้างคอยเป็นกา ลังใจและมอบสิ่งดีๆให้อีทงเฮคนนี้มีความสุข ขอให้สมปรารถนาในทุกสิ่งที่หวงั
พบเจอแตสิ่่งดีๆในชีวิต