4. Réxime nival puro: Corresponde aos ríos de alta montaña, situadas en cotas de 2500 m. As augas altas son tardías (xuño-sullo), xa que nestas alturas as neves tardan máis en fundirse.
5. Réxime nivo-pluvial (entre os 2000 e 2500 metros. As augas altas aparecen en maio e a estiaxe do verán non é moi profunda. Réxime pluvial mediterráneo conti- Nentalizado. Corresponde aos ríos do Interior. Teñen estiaxe no verán e augas Altas en primavera e outono. Réxime pluvial mediterráneo puro. Son os ríos de levante. O seu caudal É escaso e irregular. Presenta tres Picos máximos e tres mínimos .
6. Réxime pluvial oceánico: O seu caudal é abundante Con augas altas en inverno E destacada estiaxe no Verán, pero non tan Pronunciada como no Mediterráneo . Réxime pluvial-subtropical: Corresponde aos ríos da Zona meridional. Caudal Escaso e irregular, con Acusada estiaxe e aumentos En inverno .
9. Turia, Xúcar, Segura. Duero, Texo, Guadiana, Guadalquivir. Eo, Nalón, Pas, Nervión. Exemplos Acusado estiaxe no verán, maior canto máis meridional sexa o río. Son frecuentes os torrentes que solo levan auga cando chove. Irregulares, con estiaxe principal no verán e outro menor no inverno, polo predominio das situacións anticiclónicas na Meseta. Caudalosos y regulares pola abundancia e regularidade das precipitacións. Caudal e regularidade Abarrancados, pola proximidade das montañas en que nacen e o nivel do mar. Pouca forza erosiva, porque discorren por chairas. Gran forza erosiva, porque teñen que salvar un grande desnivel entre o lugar de nacemento e o nivel de base. Forza erosiva Ríos curtos, salvo o Ebro, porque nacen en montañas preto da costa. Longos, porque nacen en montañas lonxe da desembocadura. Ríos curtos, porque nacen en montañas próximas á costa. Lonxitude Vertente mediterránea Vertente atlántica Vertente cantábrica
24. A faia Tolera mal o calor. Tolera moi ben o frío. Esixe moita humidade Árbore de montaña Adáptase a solos calcáreos E silíceos Crecemento rápido. Madeira dura e boa Emprégase para mobles Forma bosques específicos Co carballo. A súa área principal: Cordilleira Cantábrica e Pirineo navarro
25. Carballo Non soporta os verán calorosos. Ten menos tolerancia ao frío. Esixe menos humidade que a faia Crecemento lento Zonas máis baixas A madeira dura para a construción, mobles e barcos Atópanse en Galicia e algunhas zonas montañosas
26. Castiñeiro Árbore que gañou terreo a costa do Carballo. Aprovéitase o seu froito e tamén Para madeira Freixo
34. Aciñeira É a árbore máis Estendida. É resis- tente á seca e adáp- tase a todo tipo de solo. Madeira moi dura Úsase para rodas, carpintería exterior, carbón. A landra, o seu froito, é para alimentar o gando. Serra de Guadarrama Serra Morena Estremadura
35. Sobreira É de invernos suaves, certa humidade e solos silíceos, polo que se concentra no SO penin- sular. Madeira moi dura: para toneis barcos cortiza
36. Piñeiro Formación vexetal secundaria. Adáptase ao frío, calor e aridez, humidade. Adáptase a diferentes solos Aprovéitase polo seu rápido crecemento e da resina e da madeira.
41. Paisaxe de montaña a)Montaña alpina ou pirenaica: -piso subalpino: coníferas naturais: abeto, piñeiro -piso alpino: prado -piso nival: rupícolas b)O resto das montañas: pasa do bosque propio ao piso supraforestal
42. Cliserie da C. Cantábrica Cliserie dos Pireneos Cliserie do S. Central Cordilleiras Béticas Canarias
45. HORIZONTES DO SOLO Resultado da evolución. C e D: rocha nai B: acumulación e alteración A: formada por follaxe materia orgánica zona de lixiviación
![Diversidade hídrica ,[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object],[object Object]]()