Naalaiyiram Dhivya Prabhantham

1. 1
பெரியாழ்வார் அருளிச் பெய்த
பெரியாழ்வார் திருப ாழி
ஓதுவதற்கு உகந்த ெிரெந்தங்கள்

2. 2
கையும் ைாலும் நிமிர்த்துக்,
ைடார நீர் கைய ஆட்டிப்,
ைசுஞ்சிறு மஞ்சளால்
ஐய நா வழித்தாளுக்கு அங்ைாந்திட
கவயம் ஏழும் ைண்டாள்,
ைிள்கள வாயுளள.
பைாருள் :
யசொதத, கண்ணதைக் குளிப்ொட்டி, தகதயயும் கால்கதளயும் ப ல்ல நீட்டி
நி ிர்த்தி விட்டுப் ெசுத யாை ஞ்ெள் ொந்ததத் தடவிக் சகாதழதய வழிக்க
நாதவ நீட்டும் ெடி சவண்டிைாள். அத்தாய்க்குக் கண்ணன் காட்டிய வாயினுள்
ஏழுலகங்கதளயும் யசொதத கண்டாள்; வியந்தாள்.

3. 3
ைிண்ைிணி ைட்டிக்,
ைிறி ைட்டி
கையினிற் ைங்ைணம் இட்டுக்,
ைழுத்திற் பதாடர் ைட்டித்
தன் ைணத்தாளே,
சதிரா நடந்து வந்து
என் ைண்ணன்
என்கனப் புறம்புல்குவான்,
எம்ைிரான் என்கனப் புறம்புல்குவான்.
பைாருள் :
என் கண்ணன் அதரச் ெதங்தகதயக் கட்டிக் பகாண்டும், ெவளத்ததக் தகயிசல
கட்டிக் பகாண்டும், சதாளில் வாகுவதளகள் அணிந்துக் பகாண்டும், கழுத்திசல
ெங்கிலிசயாடும் அணிகலன்களின் திரசளாடு அழகாக நடந்து வந்து என் முதுகில்
அதணவான்; எம்ெிரான் என் புறம் அதணவான்.

4. 4
சத்திரம் ஏந்தித்,
தனி ஒரு மாணியாய்
உத்திர ளவதியில் நின்ற ஒருவகனக்
ைத்திரியர் ைாணக்
ைாணி முற்றும் பைாண்ட
ைத்திராைாரன் புறம்புல்குவான்,
ைார் அளந்தான் என் புறம்புல்குவான்.
பைாருள் :
எம்பெரு ான், வா ை வடிவில் தகயிற் குதட ஏந்தி, பூணூலும் ான் சதாலும்
முஞ்ெியும் அணிந்து ஒரு ாணியாய், நிகரில்லா வள்ளல் ாெலியிைடத்திசல,
அரெர் எல்லாரும் காணு ாறு உலக முழுவததயும் அளந்து தைதாக்கிக் பகாண்ட
செருரு வடிவமுதடயவன் என் புறம் அதணவான்; உலதக அளந்த பெரு ாள்
என் முதுதக அதணவான்.

5. 5
பைாத்த உரகேக் ைவிழ்த்து,
அதன் ளமல் ஏறி
தித்தித்த ைாலும்,
தடாவினில் பவண்பணயும்
பமத்தத் திருவயிறு ஆர, விழுங்ைிய
அத்தன் வந்து என்கனப் புறம்புல்குவான்
ஆழியான் என்கனப் புறம்புல்குவான்.
பைாருள் :
அடியில் உதடந்து ெயைற்ற ஓர் உரதல உருட்டிப் சொய், கவிழ்த்துப் சொட்டு
அவ்வுரல் ச சலறி நின்று, காய்ச்ெித் திரட்டித் தடாவிசல தவத்த இைிய திரட்டுப்
ொதலயும், கதடந்த பவண்பணதயயும் திருவயிறு நிதறயும் ெடி அமுது பெய்த
ததலவன் வந்து என்தைப் புறம் அதணவான்! ஆழியுதடயவன் என் முகில்
அதணவான்.

6. 6
மூத்தகவ ைாண,
முது மணற்குன்று ஏறிக்
கூத்து உவந்து ஆடிக்,
குழோல் இகச ைாடி
வாய்த்த மகறளயார், வணங்ை
இகமயவர் ஏத்த வந்து
என்கனப் புறம்புல்குவான்,
எம்ைிரான் என்கனப் புறம்புல்குவான்.
பைாருள் :
யமுதைக்கதர ணற்குன்றில் ஏறி நின்று குழசலாதெயால் வயது, அறிவு,
ஒழுக்கத்தால் மூத்த ஆயர்கதளத் திரட்டி, அவர்கள் கிழக் கூத்தாடுவான்.
இவ்வருத காண, திரண்ட முைிவர்களும் சதவர்களும் கண்ணதைப் சொற்றி
வாழ்த்தி வணங்கி நிற்ெர். அவன் வந்து என்தைப் புறம் அதணவான்; எங்கள்
ததலவன் என்தைப் புறம் புல்குவான்.

7. 7
ஆேத்து இகேயான்,
அரவின் அகண ளமோன்
நீேக் ைடலுள்,
பநடுங்ைாேம் ைண் வளர்ந்தான்
ைாேப் ைிராயத்ளத,
ைார்த்தற்கு அருள் பசய்த
ளைாேப் ைிரானுக்கு
ஓர் ளைால் பைாண்டு வா,
குடந்கதக் ைிடந்தாற்க்கு
ஓர் ளைால் பைாண்டு வா.
பைாருள் :
ஆலிதலயில் கிழ்ந்து துயில் பகாண்டிருப்ெவனும், ொம்ெதணயில் ெள்ளி
பகாள்ெவனும், கருங்கடலில் பவகுகால ாக அறிதுயில் பெய்ெவனும்,
ெிறுெருவம் முதல் ொர்த்தனுக்கு அருள் பெய்தவனும் ஆகிய கண்ணனுக்கு ஒரு
சகால் பகாண்டு வா; குடந்ததயக் சகாவலனுக்கு ஒரு சகால் பகாண்டு வா.

8. 8
அண்டத்து அமரர்ைள் சூழ,
அத்தாணியுள் அங்கு இருந்தாய்!
பதாண்டர்ைள் பநஞ்சில் உகறவாய்,
தூமேராள் மணவாளா!
உண்டிட்டு உேைிகன ஏழும்,
ஓர் ஆேிகேயிற் துயில் பைாண்டாய்!
ைண்டு நான் உன்கன உைக்ைக்,
ைருமுகைப் பூச் சூட்ட வாராய்.
பைாருள் :
புவியின் ஏழுலகும் தைிக்சகால் ஆட்ெி அருளிைவசை! அடியார்களின் பநஞ்ெிசல
உகந்து திகழ்ெவசை! தூய தா தரயில் வாழும் பெரிய ெிராட்டியார்க்கு நாயகசை!
ஏழு உலகங்கதளயும் திருவயிற்றிசல தவத்து ஒரு ொலகைாக ஆலிதலயில்
கண் வளர்ந்தருளியவசை! ாதலயும் யிர் முடியு ாயிருக்கிற உன்தைக்
கண்டு, நான் உவக்கும் ெடி கருமுதகப் பூச்சூட்டிக் பகாள்ள வாராய்.

9. 9
ைாகேக் ைறந்து
அடுப்பு ஏற கவத்துப்,
ைல்வகளயாள் என் மைள் இருப்ை
ளமகே அைத்ளத பநருப்பு ளவண்டிச் பசன்று,
இகறப் பைாழுது அங்ளை ளைசி நின்ளறன்
சாளக் ைிராமம் உகடய நம்ைி,
சாய்த்துப் ைருைிட்டுப் ளைாந்து நின்றான்
ஆகேக் ைரும்ைின் பமாழி அகனய,
அளசாகத நங்ைாய்! உன் மைகனக் கூவாய்.
பைாருள் :
குடம் நிதறயக் கறந்த ொல் காய்ச்சுதகக்காக ிடாக்கசளாடும் தடாக்கசளாடும்
அடுப்ெில் ஏற்றி தவத்துப், ெலவதக வதலகதள அணிந்த எம் கள் காவலாக
இருக்க, நான் ொதலக் காய்ச்ெ பநருப்பு எடுத்து வர விரும்ெி ச தல வ ீட்டிற்க்கு
சொய், கண சநரம் செெிக் பகாண்டிருந்து விட்சடன். அவ்வளவில்
ொளக்கிரா த்தத உதடய உன் கன், அந்தப் ொல் ஏைத்ததச் ொய்த்துப் ொதலக்
குடித்துவிட்டு இங்கு வந்து ஒன்றும் அறியான் சொல நிற்கிறான். கருப்ெஞ்ொறு
ப ாழி யசொததசய! உன் ெிள்தளதய எ க்குத் தீத பெய்யாதெடி உன்
ெக்கலிசல விதரந்ததழப்ொயாக.

10. 10
ைன்னல் இேட்டுவத்ளதாடு சீகட,
ைாபரள்ளின் உண்கட ைேத்தில் இட்டு
என் அைம் என்று நான் கவத்துப் ளைாந்ளதன்,
இவன் புக்கு அவற்கறப் பைறுத்திப் ளைாந்தான்
ைின்னும் அைம் புக்கு உறிகய ளநாக்ைிப்,
ைிறங்கு ஒளி பவண்பணயும் ளசாதிக்ைின்றான்
உன் மைன் தன்கன
அளசாகத நங்ைாய்,கூவிக் பைாள்ளாய்,
இகவயும் சிேளவ!
பைாருள் :
அசொதத நங்காய்! கட்டிப் ொகுடன் செர்ந்த இலட்டு, ெீதட, காபரள் இட்டு
எள்ளுண்தடயும் அவற்றுக்கு உரிய ஏைங்களிசல நிதறத்து, '' என் வ ீட்டில்
புகுவாரில்தல '' எை நிதைத்துக் காவலிடா ல் நான் பவளிசய வந்சதன்.
அவ்வளவில் இப்ெிள்தள அவ் இடத்திசல எைக்கு ஒன்றும் கிதடக்கா ல் தாசை
உண்டு சொந்தான். அது சொதா ல் வ ீட்டிசல உறிதயப் ொர்த்து அதில்
பவண்பணய் உண்சடா என்று ஆராய்கிறான். உன் ெிள்தள கண்ணதை
உன்ைருகில் வரும்ெடி அதழத்துக்பகாள்.

11. 11
பசால்ேில் அரசிப் ைடுதி நங்ைாய்!
சூழல் உகடயன் உன் ைிள்கள தாளன
இல்ேம் புகுந்து
என் மைகளக் கூவிக்,
கையில் வகளகயக் ைழற்றிக் பைாண்டு
பைால்கேயில் நின்றும்
பைாணர்ந்து விற்ற,
அங்கு ஒருத்திக்கு அவ்வகள பைாடுத்து
நல்ேன நாவற் ைழங்ைள் பைாண்டு,
நான் அல்ளேன் என்று சிரிக்ைின்றாளன!
பைாருள் :
யசொததசய! உன் கைின் தீத கதளச் பொன்ைால் நீ ெீற்றங் பகாள்கிறாய்.
என் வ ீட்டினுள் புகுந்து, என் பெண்தண அதழத்து, அவளுதடய தக வதளதய
நீக்கிக் பகாண்டு சொய், நாவற்ெழம் விற்கும் ஒரு பெண்ணுக்குக் பகாடுத்து, நல்ல
நாவற்ெழங்கதள வாங்கிக் பகாண்டு, நான் '' வதள கழற்றியது நீதாைா? '' என்ை,
'' உன் களின் தக வதளதயக் களவுக் கண்டவன் நாைல்சலன், நீ கண்டாசயா? ''
என்று பொல்லி, தன் கள்ளம் பவளியாைதத அறிந்து பகாண்டு ெிரிக்கின்றான்;
இதைினும் ிக்க தீத யுண்சடா?

12. 12
ைடங்ைள் ைேவும் உகடப்
ைாம்பு அகரயன்,
ைடர் பூமிகயத் தாங்ைிக் ைிடப்ைவன் ளைால்
தடங்கை விரல் ஐந்தும்
மேர கவத்துத்,
தாளமாதரன் தாங்கு தடவகர தான்
அடங்ைச் பசன்று இேங்கைகய ஈடழித்த,
அனுமன் புைழ் ைாடித்
தம் குட்டன்ைகளக்
குடங்கைக் பைாண்டு
மந்திைள் ைண் வளர்த்தும்
ளைாவர்த்தனம் என்னும் பைாற்றக் குகடளய.
பைாருள் :
ஆயிரம் ததல ஆதிசெடன் நிலவுலதகத் தாங்கிக் கிடப்ெது சொல், பெரிய
திருக்தகயின் ஐந்து விரல்கதள விரிய தவத்துத் தாச ாதரன் தாங்கிய
பெரு தல தான் எது எைில்; அழிக்க முடியாதிருந்த இலங்தகதயக் கட்டழித்தப்
பெருத குதலத்த அநு ைின் புகழ்ப் ொடித் தம் குட்டிகதள வதளந்த தககளிசல
ஏந்திப் பெண் குரங்குகள் ெீராட்டி, ொலூட்டி, உறங்கச் பெய்யும் இட ாை
சகாவர்த்தைம் எனும் பவற்றிக் குதடயாகும்

13. 13
வான் இளவரசு
கவகுந்தக் குட்டன்,
வாசுளதவன் மதுகர மன்னன்
நந்த ளைான் இளவரசு
ளைாவேக் குட்டன்,
ளைாவிந்தன் குழல் பைாடு ஊதின ளைாது
வான் இளம்ைடியர் வந்து வந்து ஈண்டி,
மனம் உருைி
மேர்க்ைண்ைள் ைணிப்ைத்
ளதன் அளவு பசறி கூந்தல் அவிழச்.
பசன்னி ளவர்ப்ைச்
பசவி ளசர்த்து நின்றனளர.
பைாருள் :
இளவரென்; தவகுந்தன்; திரு கன்; திரு துதரக்கு ன்ைவன்; நந்தசகாெர்க்குக்
கீழ் இளவரெராயிருந்து காப்ெவன்; சகாவலர் அருஞ் ெிறுவன்; சகாவிந்தன்;
திருக்குழதல ஊதிை சொது, வாைில் வெிக்கும் இளம் சதவ களிர் குழசலாதெ
சகட்டு வந்து திரண்டு, ைம் நீராயுருகி, லர்க் கண்களில் கிழ்வுப் பெருக்கால்
நீர் துளித்து விழ, ஓடி வந்த விதரவால் லர்கள் ெிதறிய சதன் கூடிை பெறிந்த
கூந்தல் அவிழ, பநற்றியில் வியர்தவ அரும்ெ, குழசலாதெயிசல பெவிக்
பகாடுத்து நின்றார்கள்.

14. 14
புவியுள்
நான் ைண்டது ஓர் அற்புதம் ளைள ீர்!
பூணி ளமய்க்கும்
இளங்ளைாவேர் கூட்டத்து அகவயுள்
நாைத்து அகணயான் குழல் ஊத,
அமரளோைத்து அளவும் பசன்று இகசப்ை
அவியுணா மறந்து வானவர் எல்ோம்,
ஆயர் ைாடி நிகறயப் புகுந்து ஈண்டிச்
பசவியுள் நாவின் சுகவ பைாண்டு மைிழ்ந்து
ளைாவிந்தகனத் பதாடர்ந்து என்றும் விடாளர.
பைாருள் :
இவ்வுலகில் நான் கண்ணாற் கண்டசதார் வியப்தெக் சகளுங்கள்! கன்பறாடு
ெசுக்கதளயும் ச ய்த்துத் திரியும் இதளய சகாொலர்களின் நடுவில், ொம்புப்
ெடுக்தக பகாண்ட எம்பெரு ான் திருக்குழல் ஊத, அவ்சவாதெ சதவருலகம்
பென்று ஒலித்தது; சதவர்கள் சவள்வி உணதவ றந்தைர். உலகுக்கு வந்து
ஆயர்ொடி நிதறயும் ெடிப் புகுந்து பெவிக்கு உணவாம் இைிய இதெச் சுதவதய
உண்டு, கிழ்ச்ெி அதடந்து, சகாவிந்ததை அவன் சொை இடம் எங்கும் பதாடர்ந்து
அவதை விடாதிருந்தைர்.

15. 15
திரண்டு எழு
தகழ மகழ முைில் வண்ணன்
பசங்ைமே மேர் சூழ் வண்டினம் ளைாளே
சுருண்டு இருண்ட
குழல் தாழ்ந்த முைத்தான்,
ஊதுைின்ற குழல் ஓகச வழிளய
மருண்டு மான் ைணங்ைள் ளமய்கை மறந்து,
ளமய்ந்த புல்லும் ைகட வாய் வழி ளசார
இரண்டு ைாடும்
துலுங்ைாப் புகடபையரா,
எழுது சித்திரங்ைள் ளைாே நின்றனளவ.
பைாருள் :
கூடித் திரண்படழும் கார்கால முகில் நிறமுதடயவன்; பெந்தா தர சூழ்ந்த
வண்டுக் கூட்டப ைச் சுருண்ட கறுத்த ததல யிர் தாழ்ந்து பதாங்கும்
திருமுகத்தன்; ஊதுகின்ற குழலின் ஓதெ வழியாக ான் கூட்டம் வியந்து
ருண்டு யங்கி ச ய்ச்ெதல றந்தை; முன் ச ய்ந்த புற்களும் கதடவாய்
வழிசய நழுவி விழ, முன் ெின் இரு ெக்கமும் அதெயாது, எழவும் ாட்டாது
ஓவியம் சொல் ஒரு பெயலு ற்று நின்றை

16. 16
ைருங்ைண் ளதாகை மயிற்
ைீேி அணிந்து,
ைட்டி நன்கு உடுத்த ைீதை ஆகட
அருங்ைே உருவின் ஆயர் பைருமான்,
அவபனாருவன் குழல் ஊதின ளைாது
மரங்ைள் நின்று மது தாகரைள் ைாயும்,
மேர்ைள் வ ீழும்
வளர் பைாம்புைள் தாழும்
இரங்கும் கூம்பும்
திருமால் நின்ற நின்ற ைக்ைம் ளநாக்ைி,
அகவ பசய்யும் குணளம.
பைாருள் :
யிற்ெீலிதய கரிய திருமுடிக்குச் ொர்த்தி, திருவதரயில் பொன்ைாதட
புதைந்து, பெறுதற்கரிய திருவணிகலன்கள் செர் திருச ைியுதடயைாய்,
ஆயர்க்குத் ததலவன், அழகால், எளித யால், புகழ் பெற்ற ஒருவன்,
திருக்குழதல ஊதிை சொது, ரங்களும் உருகி சதன் தழ பெய்யும்;
பகாம்புகளிலிருந்து லர்கள் விழும்; ச ல் வளர் பகாம்புகள் கீசழ ெடியும்;
திரு ாலாை கண்ணன் நின்ற ெக்கம் சநாக்கித் தாழ்ந்து வணங்கிக் பகாம்புகதளக்
குவிக்கும்; ரங்களின் ெண்பு என்சை!

17. 17
திக்கு நிகற புைழாளன்,
தீ ளவள்விச் பசன்ற நாள்
மிக்ை பைரும் சகை நடுளவ,
வில் இறுத்தான் ளமாதிரம் ைண்டு
ஒக்குமால் அகடயாளம், அனுமான்! என்று
உச்சி ளமல் கவத்துக் பைாண்டு உைந்தனளால்,
மேர்குழோள் சீகதயுளம.
பைாருள் :
எட்டுத் திதெயிலும் நிதற புகழுதடய ெைகன் மூவதகத் தீசயாடு ெண்ணும்
யாகத்திற்கு விசுவா ித்திரர் அதழத்துச் பெல்ல, பெரியதாய்க் கூடிய ெதெயில்
வில்தல முறித்துப் சொட்ட பெரு ாளுதடய திருக்தகயிசல கிடந்து, ெின் ணம்
முடிந்த ெின் எப்சொதும் பெரு ாள் திருக்தகயிசல கிடக்கும் ெடியாை திருவாழி
கண்டு 'அநு ாசை! நீ முன்பு பொன்ை அதடயாளங்களும் ச ாதிரத்தின்
அதடயாளமும் ஒக்கும்' என்று அவள் தன் ததல ீது பகாண்டு பெரு ாதள
அதடந்ததாகசவ எண்ணி ெிராட்டி ிகவும் கிழ்ச்ெி யதடந்தாள்.

18. 18
ளைாட்டு மண் பைாண்டு இடந்து,
குடங்கையில் மண் பைாண்டு அளந்து
மீட்டும் அது உண்டு உமிழ்ந்து,
விகளயாடும் விமேன் மகே
ஈட்டிய ைல் பைாருள்ைள்,
எம்ைிரானுக்கு அடியுகற என்று
ஓட்டரும் தண் சிேம்ைாறு உகட,
மாேிருஞ் ளசாகேயளத.
பைாருள் :
கடலுள் ஆழ்ந்த உலகத்ததத் தன் கூரிய தந்தத்தால் பெயர்த்பதடுத்தும், நீர்
பகாதட பெற்று உலகளந்தும், உலதக உண்டு காத்து பவளிப்ெடுத்தியும் நின்ற
பெரு ான் விதளயாடும் தல: தன் ஓதடயால் தலப்பொருள்கதளத் தரும்
திரு ாலிருஞ் சொதலயாகும்.

19. 19
ஆகமயாய்க்
ைங்கையாய்
ஆழ்ைடோய்,
அவனியாய்
அரு வகரைளாய்
நான்முைனாய்
நான் மகறயாய்
ளவள்வியாய்த்
தக்ைகணயாய்த்
தானும் ஆனான்
ளசமம் உகட நாரதனார்
பசன்று பசன்று,
துதித்து இகறஞ்சக் ைிடந்தான் ளைாயில்
பூ மருவில் புள் இனங்ைள்
புள் அகரயன்,புைழ் குழறும்
புனல் அரங்ைளம.
பைாருள் :
கங்தக நீருக்குள் ஆத யாயும், கங்தகயாயும், ஆழ்ந்த கடலாகவும்,
உலக ாகவும், தலகளாகவும், நான்முகைாகவும், நான்கு சவதங்களாகவும்,
ெிறந்த சவள்வியாகவும், சவள்விப் ெரிொகவும், ெிறந்த திருச ைிசயாடு
கூடியவைாகவும், நாரதன் வணங்கும் ெடி ெள்ளி பகாள்ெவைாகவும் இருக்கிற
எம்பெரு ான் சகாயில் ெறதவக் கூட்டங்கள் நீர்ப் பூக்களில் இருந்து
திருவடியினுதடய புகழ்கதள எழுத்து வடிவின்றி இைிய ஓதெயாகவும்
செெப்பெற்ற காவிரி சூழ் திருவரங்க ாகும்.

20. 20
பைான்கனக் பைாண்டு
உகரைல் மீளத
நிறம் எழ உகரத்தாற் ளைால்
உன்கனக் பைாண்டு
என் நாவைம்ைால்,
மாற்றின்றி உகரத்துக் பைாண்ளடன்
உன்கனக் பைாண்டு என்னுள் கவத்ளதன்
என்கனயும் உன்னில் இட்ளடன்
என் அப்ைா!
என் இருடிளைசா!
என் உயிர்க் ைாவேளன!
பைாருள் :
எம் தந்ததசய! எம் ஐம்புலன்கதளயும் உன் வய ாக்கி நிய ிக்க வல்லவசை!
என் உயிதரப் ெிறர்க்கு அடித ப்ெடா ல் காக்க வல்லவசை! பொன்ைின் ாற்று
அறிய கல்லில் இட்டு உதரப்ெது சொல், இைியைாை உன்தை என் நாவினுள்
உட்பகாண்டு ாற்று அழியும் ெடி உதரத்துக் பகாண்சடன்; அரியவைாை உன்தை
என் பநஞ்ெினுள் தவத்சதன். அடிசயதை உைக்கு அடித யாக்கிசைன்.