1. RECUPERAR O NADAL
O tempo de Advento no inicio do Ano [,ituxico celebra os fitos máis sobresaíntes ou
significativos da vida de Xesús de Nazaret. Entre eles, está a celebración do Nadal,
que tan entroncada está na cultura occidental e no ámbito da experiencia cristiá.
Unha sociedade paganizada ou laica foi transformando a celebración cristiá de pan-
xoliñas, beléns, anxos e estrelas por outras maneiras máis mercantilizadas coma se
fose un adianto da festa dos Reis Magos, unha celebración que nalgúns países, espe-
cialmente de América, no que se refire aos agasallos e xoguetes, se adianta ao Neno
Xesus §adal).
Hoxe, o alumeado con carácter comercial, as árbores de Nadal, o Papá Noel substi-
tuen en moitos lugares aos tradicionais 'onacementos" incluso dentro dos fogares
cristiáns. Non se trata de ir contracorrente pero os cristiáns temos quc ter como ccn-
tro a Xesús de Nazaret, que quixo entrar na nosa historia cunha mensaxe novidosa
de paz e amor. Nos relatos da infancia de Xesús, o evanxelista Lucas ofrece datos
temporais importantes cando sitúa o comezo da vida do Bautista "en tempo de
Herodes, rei de Xudea..." (Lc 1,5). De aí que o Papa emérito, Bieito XVI, diga no
seu libro o'Xesús
de Nazaret" que "mentres que o dato temporal sobre o Bautista
queda así dentro d¿ historia xudea, o relato da infancia de Xesús comeza coas pala-
bras 'Por entón saíu un decreto do emperador Augusto...'. Aparece como trasfondo,
pois, a gran historia r¡niversal representada polo imperio romano.
Xesús é noso, Xesús é histórico, Xesús penténcenos-
Para os cristiáns, a celebración do Nadal vai precedida das catro semanas de
Advento como preparación inmediata ao gran acontecemento, por iso Xoán
Bautista, co bautismo que anuncia, presenta como un cambio que establece un novo
xeito de vivir de forma definitiva.
Os catro evanxeos presentan a Xoán cunha referencia unánime á pasaxe de Isaías
onde di: "Unha voz clama no deserto: Preparade o camino ó Señor! Achandade os
camiños! (Is 40,3).
Recuperar o Nadal pasa por un Advento de conversión ou cambio, sen consumismo
pero con alegria, pode ser con árbores e luces pero tamén con beléns. Se é con árbo-
res, que sexan trasplantables, para que o día de Reis lle poidamos facer un agasallo
á nosa maltratada natureza.
Atendamos a chamada do Papa Francisco na "Laudato si" (n.14), que tan ben encai-
xa cunha parroquia franciscana como a nosa: "Necesitamos unha conversación que
nos una a todos, porque o desafio ambiental que vivimos, e as súas raices humanas,
interésannos e impáctannos a todos...
Bo Advento e feliz Nadall
BOLETÍN PARROQUIAL
No 202 - Decembro 2017
PARROQUIA SAN FRANCISCO DE ASíS DOS TILOS
Mantémola a esperanza? Que esperanza?
Unha vez máis, nesta xanela aberta do Boletín parroquial, invítovos, ante o novo
tempo de Advento, preparación do Nadal, a facer comigo unha revisión da nosa
vida e mais da natureza, como observadores-protagonistas de tal visión.
Desde a primavera, a nai natureza invitounos permanentemente a ollar ao ceo
para dar grazes polo irmán Sol e a pedirlle que as nubes deixaran caer sobre ela
a irmá auga; unha ollada e unha demanda-pregana que drrou moitos meses. A
pesar dos meses de secura alarmante non perdemos a esperanza, quizais porque,
tamén é verdadc, non tiñamos a qucn culpar de tal situación. As nubes aparece-
ron. deixáronnos a auga.des€xada, pero seguimos mantendo a esperanza de que
choiva máis.
Ao comezar o Advento, esta ollada-demanda suxirenos algunha reflexión?
A min recórdanme as catro semanas de Advcnto, tempo máis curto que o mete-
reolóxico, pero máis cheo de mensaxe para manter a ESPERANZA.
A situación social, politica, laboral e agraria está a ser dificiles pero... debemos
manter a esperanza, unha csperanza da que nós, con Xesús, sornos protagonis-
tas e capaces de realizar, con ela, un novo mundo. A xustiza, a solidariedade, a
caridade, a presenza ante o que sofre, o perdón, a misericordia... son camiños
que a esperanza nos ofrece para facer un mundo novo.
Terá cabida Xesús de Nazaret neste proxecto? Estou convencido de que só, con
Xesús, o meu, o teu, o noso proxecto dun rnundo distinto é posible?
Quédannos catro semanas para responderlle a Xesús!
Unha aperta, espéravos cos BRAZOS ABEMOS.
Benjamín
2. ADVENTO 2017 CÁRITAS
O tempo de Advento no que estamos
está especialmente unido á austeri-
dade e ao sacrificio como signos de
conversión. En consecuencia, dal-
gún xeito, esta moi unido á esmola,
supoñendo que as nosas privacións
deben repercutir en mellorar a situa-
ción dos que teñen dificultades para
poder levar unha vida digna ou en
casos extremos -que os hai- para
sobrevivir.
Por suposto que no Nadal se mani-
festa unha sensibilidade especial
para compartir cos pobres, ben
entendido que a atención debc ser
permanente.
Cu¡ha satisfacción especial asisti-
mos o pasado 13 de novembro á
inauguración dun novo e mellorado
Centro de acollida Vieiro en
Carretas, coa asistencia e bendición
de D. Julián e coa presenza do presi-
dente da Xunta e o Alcaldc da cida-
de. Trátase dunha obra financiada
por Cáritas que nos emociona e á
que esperemos que sigan outras
obras dedicadas á atención das per-
soas sen teito ou sen fogar.
Máis satisfacción debemos sentir
porque un grupo de voluntarios
-moi xenerosos- da nosa parroquia
dos Tilos estean comprometidos
directamente, pero a chamada a
colaborar tamén é para todos, xa que
está no ámbito de actuación da nosa
Cáritas Interparroquial.
PARROQUIA VIVA
3.- Primeiro domingo de Advento.
4.- Grupo de oración, ás 19.30, no des-
pacho parroquial.
8.- Festa da Inmaculada Concepción.
10.- Reunión de pais/nais dos nenos/as
de 2o da Primeira Comuñón, ás I l, no
salón de actos da Asociación.
17.- Celebración comunitaria da
Penitencia, ás 11.
18.- Grupo de oración, ás 19.30, no
despacho parroquial.
24.- Noiteboa. Misa ás 10, ás l2 e ás 8
do serán.
25.- Nadal. Só haberá misa ás 12.
ACONTECEMENTOS
M¿trimonio:
Ezequiel Merlo Ricardo e María Jesús
Pérez de Vallejo (09-09-2017)
Defuncións:
Rafael Valle ConzáIez, da Trav. de
Cacheiras, 6 (10-l l-2017)
Manuela Castelao Alén, de Cobas de
Aniba (18-11-2017)
Empezamos o novo ano litún<ico co
tempo doAdvento. Iniciamos o ciclo B e
os evanxeos falannos de estar preparados
para o cambio, presentando a unha per-
soa fundamental na vocación de Xesús:
Xoán o Bautista.
Xoán é unha figura particular. Fillo
único do sacerdote Zacanas, o seu futu-
ro estaba no servizo ao Templo pero el
fai unha opción de vida ben distinta:
vaise ao deserto, afastase da zona de
confort, do lugar de poder que lle corres-
ponde por ser quen é, para deixarse inter-
pelar pola xustiza, para poñerse nas
mans de Deus.
...E todo empeza no deseúo, no lugar da
fondura, alí onde a alma ten poucas dis-
kaccións, onde as persoas se aüopan con-
sigo mesmas. Xoán cambia mantos e
filacterios por pel de camello, e segue un
rigoroso criterio de xaxún para estar pre-
parado para o momento da xustiza de
Deus que xa chega. Isto impresionou a
Xesús, que se sente atraído pola mensa-
xe deste profeta de Israel. Había tanto
tempo que en lsrael non había un autén-
tico profeta que Xesus non dubida en
apuntarse ao proxecto de Xoán.
Bautízase e, con ese sinxelo xesto,
emprende unha vida de comprorniso e
servizo aos demais seguindo as ensinan-
zas de Xoiín.
Eu supoño que Xoán, como calquera
mestre, ve máis aló: adiviña neste
mozo que se une ao seu grupo un
potencial, a pegada de Deus. E non vai
dubidar, como mestre humilde que é, en
apartarse cara a un lado cando chegue
o momento, para deixar medrar o seu
discípulo. Xesús, dentro do grupo dos
bautizados por Xoán, segue buscando.
Dáse conta dc que os ritos extcrnos,
como dicía o seu mestre, non teñen
validez, que Deus só quere que a xus-
tiza cona como un río, como dicía
Amós. En Xoán Xesús aprende esa
apertura, o que significa a palabra con-
versión ata as últimas consecuencias.
Aprende a estar sempre disposto a
cambiar, a deixarse transformar por
Deus.
Pero o mozo Xesús non está en todo de
acordo co seu mestre Xoán. Xoán pre-
dica o castigo, a machada ao pé da
árbore, escapar á ira de Deus... Xesús
no fondo do seu corazbn entende que
Deus é Pai e Nai, e non acaba de crer
que poida sentir ira polos seus fillos,
senón un eterno e inconmensurable
amor. Entende Xesús que ese amor é a
verdadeira dinámica para o cambio.
Por iso a Xesús non lle interesa o
xaxún nin a austeridade. Para Xesús a
salvación é para todos, gratuíta e,
sobre todo, alegre, como o convite a
unha festa. Onde Xoán ve renuncia,
Xesús ve o gozo da Vida, auténtica e
plena. Sen inxenuidades, sabendo que
a dor forma parte do mundo, pero
apostando pola vida e a alegría.
Pois que así sexa.
Bo Nadal.
