2. «Vós xa estades limpos, pola palabra
que vos teño falado»
(Xn 15,3)
3. Creo que o corazón dos discípulos,
se estremecería al oír estas decididas palabras de alento.
4. Que marabilloso sería
que Xesús nolas puidese dirixir tamén a nós!
Para ser un poco dignos delas, tratemos de comprendelas.
5. Xesús acaba de facer a famosa comparación da vide e os
bacelos. El é a vide verdadeira, e o Pai, o viñateiro,
que corta os bacelos estériles
e poda os que dan froito para que dean máis.
6. e explicado isto, afirma:
«Vós xa estades limpos, pola palabra
que vos teño falado»
8. Da disposición de
ánimo necesaria
para estar ante Deus,
da ausencia
de obstáculos (como o
pecado, por exemplo)
que impiden
o contacto co sagrado,
o encontro co divino.
10. Xa no Antigo Testamento, o home adquirira conciencia da súa
incapacidade para achegarse a Deus só coas súa forzas. Era
necesario que Deus lle purificase o corazón,
lle dese un corazón novo.
13. Segundo Xesús, hai un medio para ser puro, e é a súa Palabra.
Esa Palabra que os discípulos oíron
e acolleron e os purificou.
14. En efecto, a Palabra de Xesús non é como as palabras humanas.
Cristo está presente nela como o está, de distinto modo,
na Eucaristía. Por ela Cristo penetra en nós.
Ao aceptala e poñela en práctica,
Cristo nace e crece no noso corazón.
15. Pablo VI dicía:
«Como se fai presente
Xesús nas almas?
Mediante
a comunicación da Palabra
transmítese
o pensamento divino,
o Verbo, o Fillo de Deus
feito home.
Poderíase afirmar
que o Señor
se encarna en nós cando
aceptamos que a Palabra
veña a vivir dentro de
nós»
17. Tamén se compara a Palabra de Xesús cunha semente
esparexida no máis íntimo do crente. Se é acollida, penetra
no home e desenvólvese como unha semente, crece, dá froito
e “cristifica”, facéndonos conformes a Cristo.
18. A Palabra, interiorizada así polo Espírito, ten realmente
a capacidade e a forza de manter o cristián
afastado do mal: mentres deixe obrar nel a Palabra,
manterase libre do pecado, é decir, puro.
Soamente pecará se deixa de obedecer á verdade.
20. Como vivir entón
para merecer
tamén nós
o eloxio de Xesús?
Poñendo en práctica
cada Palabra de Deus,
nutríndonos dela en
cada momento,
facendo da nosa
existencia unha obra
de continua
reevanxelización.
21. Todo isto para chegar a ter os mesmos pensamentos e
sentimentos que Xesús, para facer que reviva no mundo,
para amosar a unha sociedade tantas veces atrapada
no mal e no pecado,
a pureza divina, a transparencia que dá o Evanxeo.
22. Ademais, durante este mes, se é posible (é dicir, se outros
tamén comparten as nosas intencións), procuremos poñer en
práctica de forma especial a Palabra que expresa
o mandamento do amor recíproco.
23. Pois para o evanxelista
Xoán, que refire
a frase de Xesús
que hoxe consideramos,
existe un vínculo
entre a Palabra de Cristo
e o mandamento novo.
Segundo el, é
no amor recíproco onde
se vive a Palabra
cos seus efectos
de purificación,
de santidade,
de ausencia de pecado,
de froitos,
de proximidade a Deus.
24. O individuo illado é incapaz de resistir moito tempo
as incitacións do mundo,
25. mentres que no amor recíproco encontra o ambiente san,
capaz de protexer a súa existencia cristiá auténtica.
26. «Vós xa estades limpos, pola palabra
que vos teño falado»
(Xn 15,3)
“Palabra de Vida”,
Texto de: Chiara Lubich, escrito en 1982.
Este comentario da Palabra de Vida tradúcese a 97 linguas e idiomas,
incluído o galego, e chega a varios millóns de personas en todo o mundo
a través da prensa, radio, televisión e internet.
27. Nota do Secretariado de Catequese de Santiago de Compostela
para o curso 2011-12, cuxo lema do proxecto, uníndose á diocese,
é
“A PALABRA DE DEUS, CORAZÓN DA CATEQUESE”:
“Temos comprendido que a nosa diocese e o mundo necesita unha
cura de Evanxeo porque só a Boa Nova pode devolverlle a vida que
lle falta. Por iso invítasenos a vivir a Palabra de Vida, ou de
calquera outro modo a Palabra de Deus, por exemplo a que se
proclama cada domingo na celebración da Eucaristía”.
Sexamos evanxeos vivos, palabras de vida, outro Xesús!
e así imitaremos a María Santísima, a Nai da Luz, do Verbo: a palabra
viva.
“A nós non nos abonda con vivila cada un pola súa conta; é necesario ademais que
nos comuniquemos mutuamente as nosas experiencias sobre ela. Así nos
evanxelizaremos como individuos e como comunidade: somos Xesús cada vez máis,
individualmente e colectivamente” (C.L.).
Comunicádenos a luz que recibides desde a Palabra e a vida que se vai
construíndo en vós desde ela (podedes facelo por correo electrónico:
catequese@planalfa.es). GRAZAS.