O documento discute as virtudes de falar e calar em diferentes situações. Aconselha falar para ajudar os outros, defender a verdade e corrigir injustiças, enquanto o silêncio é recomendado para evitar disseminar mentiras, falar de si mesmo ou revelar defeitos alheios.
2. FALAR oportunamente, é acerto. FALAR fronte ao inimigo, é civismo. FALAR ante unha inxustiza, é valentía. FALAR para rectificar, é un deber.
3. CALAR miserias humanas, é caridade. CALAR a tempo, é prudencia. CALAR de si mesmo, é humildade. CALAR palabras inútiles, é virtude.
4. FALAR para defender, é compaixón. FALAR ante unha dor, é consolar. FALAR para axudar a outros, é caridade. FALAR con sinceridade, é rectitude.
5. CALAR cando acusan, é heroísmo. CALAR cando insultan, é amor. CALAR as propias penas, é sacrificio. CALAR na dor, é penitencia.
6. FALAR de si mesmo, é vaidade. FALAR restituíndo a fama, é honradez. FALAR aclarando chismes, é estupidez. FALAR disipando falsidades, é de conciencia.
7. CALAR cando feren, é santidade. CALAR para defender, é nobreza. CALAR defectos alleos, é benevolencia. CALAR debendo FALAR, é covardía.
8. FALAR de defectos, é lastimar. FALAR debendo CALAR, é necidade. FALAR por FALAR, é parvada. FALAR de Deus, significa moito amor.
9. CALA A TEMPO O que moito fala, moito erra. CALAR a tempo é de sabios. Proverbios 10, 19