1. José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS 4 de novembro de 2012
NOTICIAS 31º Tempo ordinario (B)
Difunde o amor a Deus e ao próximo. Pásao. Marcos 12, 28-34
Música: Albinoni Concerto nº6;presenta:B.Areskurrinaga HC;euskaraz:D.Amundarain

2. Un escriba achégase
a Xesús.
Non vén a tenderlle
unha trampa.
Tampouco a discutir
con el.
A súa vida está
fundamentada en leis e
normas que lle indican
como comportarse en
cada momento.
Con todo, no seu
corazón espertouse
unha pregunta:
"Que mandamento é o
primeiro de todos?"
Que é o máis
importante para
acertar na vida?

3. Xesús entende moi ben o
que sente aquel home.
Cando na relixión se van
acumulando normas e
preceptos, costumes e
ritos, é fácil vivir
dispersos, sen saber
exactamente que é o
fundamental para
orientar a vida de
maneira sa.
Algo disto ocorría en
certos sectores
do xudaísmo.

4. Xesús non lle cita os mandamentos de Moisés.
Sinxelamente, recórdalle a oración que
esa mesma mañá pronunciaron os dous
ao saír o sol, seguindo o costume xudeu:
"Escoita, Israel, o Señor noso Deus
é o único Señor: amarás o Señor teu Deus
con todo o teu corazón".

5. O escriba está pensando nun Deus que ten
poder de mandar.
Xesús colócao ante un Deus cuxa voz temos que escoitar.
O importante non é conocer preceptos e cumprilos.
O decisivo é deternos a escoitar
a ese Deus que nos fala
sen pronunciar palabras humanas.

6. Cando escoitamos o
verdadeiro Deus,
espértase en nós
unha atracción
cara ao amor.
Non é propiamente
unha orde.
É o que agroma en
nós ao abrirnos ao
Misterio último da
vida:
"Amarás".

7. Nesta experiencia, non
hai intermediarios
relixiosos, non hai
teólogos nin moralistas.
Non necesitamos que
ninguén nolo diga
desde fóra.
Sabemos que o
importante é amar.

8. Este amor a Deus non é un
sentimento
nin unha emoción.
Amar o que é a fonte e a
orixe da vida é vivir amando
a vida, a creación, as cousas
e, sobre todo, as persoas.

9. Xesús fala de amar
"con todo o corazón, con toda a
alma,
con todo o ser".
Sen mediocridade nin cálculos
interesados.
De maneira xenerosa e confiada.

10. Xesús engade, aínda,
algo que o escriba
non preguntou.
Este amor a Deus é
inseparable
do amor ao próximo.
Só se pode amar a
Deus
amando o irmán.
Do contrario, o amor
a Deus é mentira.
Como imos amar o
Pai sen amar
os seus fillos e fillas?

11. Non sempre
coidamos os
cristiáns
esta síntese de
Xesús.
Con frecuencia,
tendemos a
confundir o amor a
Deus coas
prácticas
relixiosas e o
fervor, ignorando o
amor práctico e
solidario aos que
viven excluídos
pola sociedade e
esquecidos pola
relixión.

12. Pero,
que hai de
verdade no
noso amor a
Deus se
vivimos de
costas
aos que
sofren?

13. O IMPORTANTE
Un escriba ahégase a Xesús. Non vén a tenderlle unha trampa. Tampouco a discutir con el. A súa vida está
fundamentada en leis e normas que lle indican como comportarse en cada momento. Con todo, no seu corazón
espertouse unha pregunta: “Que mandamento é o primeiro de todos?" Que é o máis importante para acertar na vida?
Xesús entende moi ben o que sente aquel home. Cando na relixión se van acumulando normas e
preceptos, costumes e ritos, é fácil vivir dispersos, sen saber exactamente que é o fundamental para orientar a vida de
maneira sa. Algo disto ocorría en certos sectores do xudaísmo.
Xesús non lle cita os mandamentos de Moisés. Sinxelamente, recórdalle a oración que esa mesma mañá
pronunciaron os dous ao saír o sol, seguindo o costume xudeu: "Escoita, Israel, o Señor noso Deus é o único Señor:
amarás o Señor teu Deus con todo o teu corazón".
O escriba está pensando nun Deus que ten poder de mandar. Xesús colócao ante un Deus cuxa voz temos
que escoitar. O importante non é coñecer preceptos e cumprilos. O decisivo é deternos a escoitar a ese Deus que nos
fala sen pronunciar palabras humanas.
Cando escoitamos o verdadeiro Deus, espértase en nós unha atracción cara ao amor. Non é propiamente
unha orde. É o que agroma en nós ao abrirnos ao Misterio último da vida: "Amarás". Nesta experiencia, non hai
intermediarios relixiosos, non hai teólogos nin moralistas. Non necesitamos que ninguén nolo diga desde fóra.
Sabemos que o importante é amar.
Este amor a Deus non é un sentimento nin unha emoción. Amar ao que é a fonte e a orixe da vida é vivir
amando a vida, a creación, as cousas e, sobre todo, as persoas. Xesús fala de amar "con todo o corazón, con toda a
alma, con todo o ser". Sen mediocridade nin cálculos interesados. De maneira xenerosa e confiada.
Xesús engade, aínda, algo que o escriba non preguntou. Este amor a Deus é inseparable do amor ao
próximo. Só se pode amar a Deus amando o irmán. Do contrario, o amor a Deus é mentira. Como imos amar o Pai sen
amar os seus fillos e fillas?
Non sempre coidamos os cristiáns esta síntese de Xesús. Con frecuencia, tendemos a confundir o amor a
Deus coas prácticas relixiosas e o fervor, ignorando o amor práctico e solidario aos que viven excluídos pola
sociedade e esquecides pola relixión. Pero, que hai de verdade no noso amor a Deus se vivimos de costas aos que
sofren?
José Antonio Pagola