1. Xesús pousou nel a súa ollada chea de cariño e engadiulle:
- Aínda che falta unha cousa: anda, vende o que tes,
repárteo entre os pobres e así terás un teusoro no ceo;
E despois ven e sígueme. Mc 10, 17-21

2. “A santa pobreza confunde
a cobiza e a avaricia e as
preocupacións deste século”.
Estas expresións de
san Francisco de Asís non
eran pura retórica no seu
eloxio ás virtudes.
Escribía o que cría.
e vivía o que escribía.

3. Aquel espíritu non morreu.
Miles de homes e mulleres
entregan ata a mesma vida
aos máis necesitados.
E iso, por amor a Xesucristo.

4. O corazón humano déixase facilmente escravizar
por eses bens que necesita.
O maior erro consiste en adorar como único Ben
os bens que del se derivan.

5. Un rico achégase a Xesús
e pregúntalle que
ten que facer para
herdar
a vida eterna.
Ao parecer
é un home bo.
Coñece os mandamentos
de Moisés e sempre
os cumpriu.

6. O mundo está cheo
de boas persoas
que aínda non
descubriron a
Xesucristo.
Se a “boa persoa”
pretende escoitar
a Xesús ha de estar
disposta
a seguir o seu camiño.
Un camiño que ninguén
se inventa por si mesmo.

7. A proposta de Xesús escandaliza
aos seus mesmos discípulos.
Ata o evanxeo parece suavizala.
Este é o inevitable punto de partida.
Cada un sabe que é o que o mantén
atado.

8. “REPARTE O DIÑEIRO COS POBRES”
Non abonda con desprenderse.
Tamén o fan os que queren renovar
o seu gardarroupa.
Hai que comprometerse coa sorte
dos pobres, facer o seu camiño
e terminar coa pobreza.

9. Non se abandona todo por nada.
Déixase algo por Alguén.
É cuestión de deixarse levar
polo amor do que nos amou primeiro.

10. Señor Xesús,
ti es o Mestre bo
que nos indica o camiño
da liberdade.
Que téndote seguido na vida
terrea, alcancemos a vida
eterna.
Amén.

11. Texto: José Román Flecha Andrés
PALABRA DEL SEÑOR –Salamanca
Presentación: Antonia Castro Panero