1. 30 de setembrO de 2012
José Antonio Pagola 26 Tempo ordinario (B)
Marcos 9, 38-43.45.47-48
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Ensancha O horizonte da Igrexa de Xesús. Pásao.
Música: Beethoven concierto para violin;present: B. Areskurrinaga HC;euskaraz: D. Amundarain

2. A escena é sorprendente.
Os discípulos achegánse a Xesús cun problema.
Esta vez, o portador do grupo non é Pedro, senón Xoán,
un dos dous irmáns que
andan buscando os primeiros postos.
Agora pretende que o grupo de discípulos teña a exclusiva
de Xesús e o monopolio da su acción liberadora.

3. Veñen
preocupados.
Un exorcista,
non integrado no
grupo, está
botando demos
no nome de
Xesús.
Os discípulos
non se alegran
de que a xente
quede curada e
poida iniciar
unha vida máis
humana.

4. Só pensan no prestixio do seu propio grupo.
Por iso, trataron de cortar de raíz
a súa actuación.
Esta é a súa única razón: "Non é dos nosos".

5. Os discípulos dan por
suposto que,
para actuar en nome
de Xesús e coa súa
forza curadora, é
necesario ser membro
do seu grupo.
Ninguén pode apelar
a Xesús
e traballar por un
mundo máis humano,
sen formar parte
da Igrexa.
É realmente así?
Que pensa Xesús?

6. As súas primeiras palabras son rotundas:
"Non llo impidades".
O Nome de Xesús e a súa forza
humanizadora
son máis importantes que
o pequeno grupo dos seus discípulos.

7. É bo que a salvación que trae Xesús se
estenda máis alá da Igrexa
establecida e axude as xentes a vivir
de maneira máis humana.
Ninguén ha de vela como unha
competencia desleal .

8. Xesús rompe toda
tentación sectaria
nos seus
seguidores.
Non constituío o
seu grupo para
controlar
a súa salvación
mesiánica.
Non é rabino de
unha escola
pechada senón
Profeta dunha
salvación aberta
a todos.

9. A súa Igrexa ha de apoiar
o seu Nome allí onde é
invocado para facer o ben.

10. Non quere Xesús que entre os seus seguidores
se fale dos que son nosos e
dos que non o son, os de dentro e os de fóra, os
que poden actuar no seu nome e
os que non poden facelo.
O seu modo de ver as cousas é diferente:
“O que non está contra nós
está a favor noso".

11. Na sociedade moderna hai moitos homes e mulleres
que traballan por un mundo máis xusto e humano sen
pertencer á Igrexa.
Algúns nin son crentes, pero están abrindo camiños ao
Reino de Deus e á súa xustiza.
Son dos nosos.
Temos que alegrarnos en vez de miralos
con resentimiento.
Temos que apoiar en vez de descalificar.

12. É un erro vivir na Igrexa vendo
en todas partes hostilidade e maldade,
crendo inxenuamente que só nosoutros
somos portadores do Espírito de Xesús.
Xesús

13. El non nos aprobaría.
Invitaríanos a colaborar
con alegría con todos
os que viven de maneira
evanxélica
e se preocupan dos máis
pobres e necesitados.

14. NINGUÉN TEN A EXCLUSIVA DE XESÚS
A escena é sorprendente. Os discípulos achéganse a Xesús cun problema. Esta vez, o portador do
grupo non é Pedro, senón Xoán, un dos dous irmáns que andan buscando os primeiros postos. Agora pretende
que o grupo de discípulos teña a exclusiva de Xesús e o monopolio da súa acción liberadora.
Veñen preocupados. Un exorcista, non integrado no grupo, está botando demos no nome de Xesús.
Os discípulos non se alegran de que a xente quede curada e poida iniciar unha vida máis humana. Só pensan no
prestixio do seu propio grupo. Por iso, trataron de cortar de raíz a súa actuación. Esta é a súa única razón: "non
é dos nosos".
Os discípulos dan por suposto que, para actuar en nome de Xesús e coa súa forza curadora, é
necesario ser membro do seu grupo. Ninguén pode apelar a Xesús e traballar por un mundo máis humano, sen
formar parte da Igrexa. É realmente así? Que pensa Xesús?
As súas primeiras palabras son rotundas: "Non llo impidades". O Nome de Xesús e a súa forza
humanizadora son máis importantes que o pequeno grupo dos seus discípulos. É bo que a salvación que trae
Xesús se estenda máis alá da Igrexa establecida e axude as xentes a vivir de maneira máis humana. Ninguén ha
de vela como unha competencia desleal.
Xesús rompe toda tentación sectaria nos seus seguidores. Non constituío o seu grupo para
controlar a súa salvación mesiánica. Non é rabino dunha escola pechada senón Profeta dunha salvación aberta
a todos. A súa Igrexa ha de apoiar o seu Nome allí onde é invocado para facer o ben.
Non quere Xesús que entre os seus seguidores se fale dos que son nosos e dos que non o son, os de
dentro e os de fóra, os que poden actuar no seu nome os que non poden facelo. O seu modo de ver as cousas é
diferente: “O que non está contra nós está a favor noso".
Na sociedade moderna hai moitos homes e mulleres que traballan por un mundo máis xusto e
humano sen pertencer á Igrexa. Algúns nin son crentes, pero están abrindo camiños ao Reino de Deus e á súa
xustiza. Son dos nosos. Temos que alegrarnos en vez de miralos con resentimento. Temos que apoiar en vez de
descalificar.
É un erro vivir na Igrexa vendo en todas partes hostilidade e maldade, crendo inxenuamente que só
nosoutros somos portadores do Espírito de Xesús. El non nos aprobaría.Invitaríanos a colaborar con alegría con
todos os que viven de maneira evanxélica e se preocupan dos máis pobres e necesitados.
José Antonio Pagola