Mais conteúdo relacionado
Semelhante a Presentation เต้าเต๋อจิง คัมภีร์นักปกครอง โดยอาจารย์ก่อศักดิ์ ธรรมเจริญกิจ (20)
Mais de Nopporn Thepsithar (20)
Presentation เต้าเต๋อจิง คัมภีร์นักปกครอง โดยอาจารย์ก่อศักดิ์ ธรรมเจริญกิจ
- 3. ในบรรดาเมธี จีน คงมีเหลาจื๊อคนเดียวที่
มีประวัติอันคลุมเคลือ ยากแก่การวินิจฉัย
อย่ างยิ่ ง ตามการบันทึกในประวัติศาสตร์จีน
ฉบับ ซือหม่าเชียน ที่ได้ชื่อว่าเป็ นต้นแบบแห่ง
ประวัติศาสตร์ ปรากฏว่ามีการกล่าวถึง
ประวัติเหลาจื๊อด้วยวลีเพียง 461 คา
เหลาจื๊ อเป็ นชาวฉู่ แซ่ หลี่ ชื่อว่า
เอ่ อ รั บราชการในราชสานั กโจว โดย
ดารงตาแหน่งเป็ นบรรณรั กษ์ใหญ่
แห่งหอสมุดหลวง......”
- 4. อั นเหลาจื๊อนั้นเป็ นผูบาเพ็ญเต๋า วิทยาการของเขาส่วนเฉพาะเรื่องการยั งตนให้หลีก
้
เร้น มิให้มายุ่งเกี่ยวกับโลก เขารับราชการอยู่ในราชธานีโจวเป็ นเวลาช้านาน ต่อมาได้เห็น
ความเสื่อมของราชวงค์โจว จึงลาออกจากราชการ จาริกไปถึงด่านแห่งหนึ่ง นายด่าน
ชื่อ ฮี้ จึงกล่าวกับเขาว่า “ในเมือท่านหลีกเร้นไปจากสังคมแล้ว โปรดรจนาคัมภีร์ไว้ให้
่
ข้าพเจ้าเป็ นอนุสรณ์สักเล่มหนึ่งเถิด” เหลาจื้อจึงได้ แต่งคัมภีร์ข้ ึนเล่มหนึ่งแบ่งเป็ นภาค
ต้นและภาคปลาย 2 ภาคว่าด้วยคุณธรรมประการต่างๆ รวมทั้งหมดเป็ นอั กษร
5,000 กว่าคา เมือแต่งเสร็จแล้วก็ลาจากไป โดยไม่มผูหนึ่งผูใ้ ดทราบว่าเขาหายไปจาก
่ ี ้
แห่งหนตาบลใด ฯลฯ
- 6. คาว่า “เต๋า” ของเหลาจื๊อ หมายถึงกฏแห่งธรรมชาติ สรรพสิ่งที่อยู่ในสากล
โลก ล้วนเกิดขึ้นตามกฏแห่งธรรมชาติน้ ี ไม่มข้อยกเว้น อย่ างที่เหลาจื๊อกล่าวไว้ว่า
ี
มีสิ่งหนึ่งก่อเกิดขึ้นโดยธรรมชาติ ก่อนฟา ก่อนดิน ไร้รปไร้
้ ู
เสียง เป็ นอิสระ ไม่แปรเปลี่ยน ดารงอยู่ทั่วไป คงอยู่มร้ส้ ิน เป็ นมารดา
ิู
แห่งฟาดิน ข้าฯ มิร้ชอสิ่งนั้ น จึ งขอเรียกว่า “เต๋า” และเมือ
้ ู ื่ ่
จาเป็ นต้องอรรถาธิบาย ก็ขอเรียกว่ายิ่งใหญ่ ยิ่งใหญ่คือดาเนินไปไม่มี
สิ้นสุด ดาเนินไปไม่มส้ ินสุด คือความยาวไกล ความยาวไกลถึงทีสุด
ี ่
ย่อมกลั บคืนสู่จุดเดิม
เต๋ายิ่งใหญ่ ฟายิ่งใหญ่ ดินยิ่งใหญ่ มนุษย์ก็ยิ่งใหญ่ ในสากลโลก
้
มีสิ่งยิ่งใหญ่อยู่ 4 ประการ โดยมีมนุษย์เป็ นหนึ่งในนั้ น
(บทที่ 25)
- 8. บริหารธุรกิจตามวิถีแห่งเต๋าที่เป็ นไปตามกฎแห่งธรรมชาติ
• มนุษย์ปฏิ บัติตามวิถีแห่งดิน ดินปฏิ บัติตามวิถีแห่งฟา ฟาปฏิ บัติตามวิถีแห่งเต๋า
้ ้
ส่วนเต๋านั้นเป็ นไปตามกฎแห่งธรรมชาติ (บทที่25)
• ผูร้ซ้ ึงในเต๋าแห่งยุคโบราณ รอบรู้ล้าลึกและนามาใช้ได้สารพัด (บทที่ 15)
ู้
• เต๋าเป็ นภาวะนิรกรรม จึงทาได้ทกอย่าง (ที่สอดคล้องกับเต๋า) เมือเจ้าแผนดิ นรักษา
ุ ่
ไว้ซ่ึงกฎข้อนี้แล้ว สรรพสิ่งก็จะพัฒนาตามกฏของตน (บทที่ 37)
• ปกครองประเทศใหญ่ เหมือนทอดปลาตัวน้อย (บทที่ 60)
- 9. บริหารธุรกิจเพือเอื้ อประโยชน์แก่ผูอ่ื น
่ ้
ปราชญ์ย่อมไม่หวงแหนสะสม คอยเอื้ อประโยชน์แก่ผูอ่ื น แต่ตน
้
นั้นกลับยิ่งมังมี พร้อมมอบทุกสิ่งทุกอย่างแก่ผูอ่ื น แต่ตนนั้นกลับ
่ ้
ร่ารวย วิถีแห่งฟามีแต่คุณไม่ให้โทษ วิถีของปราชญ์ประกอบกิจโดย
้
ไม่คิดแก่งแย่ง (บทที่ 81)
- 10. บริหารธุรกิจเอาอย่างคุณสมบัติแห่งน้า
คุณสมบัติที่ประเสริฐสุดของน้าคือ อุทิศคุณประโยชน์แก่สรรพสิ่งโดยไม่
แข่งขันแก่งแย่ง พร้อมที่จะไปอยู่ในฐานะที่ต่าซึ่งไม่เป็ นที่ต้องการของคนทั่วไป
จึงอยู่ใกล้กับเต๋า.....และด้วยการที่ไม่ต้องการไปแข่งขันแก่งแย่งกับผูใ้ ด จึงไม่
ต้องพบกับความผิดพลาดหรือหายนะแต่ประการใด (บทที่ 8)
- 11. การบริหารธุรกิจแบบยั่งยืน
• ฟายืนยาว ดินยืนยง ฟาดินยืนยง เพราะมิได้ดารงอยู่เพือตน จึง
้ ้ ่
ยืนยงชั่วนิรันดร์
• ปราชญ์ถอยตัวอยู่ด้านหลัง แต่กลับได้นาหน้า ไม่ทาอะไรเพือตนเอง
่
กลับรักษาตัวได้เป็ นอย่างดี ด้วยการไม่เห็นแก่ตัวของเขา จึงบรรลุผล
สมดังปรารถนา (บทที่ 7)
- 12. ตามหลักการบริหารธุรกิจแบบเต๋านั้น ผูบริหารพึงเข้าใจ ดังนี้
้
สรรพสิ่งในสากลโลกล้ วนโคจรตามวิถีทางของตน เราจึ งสามารถมองเห็นการกลั บคืนสู่จุดเริ่มต้นของสรรพสิ่ง
สรรพสิ่งทั้ งหลายล้ วนต้องกลั บคืนสู่ภาวะดั้ งเดิม ซึ่งเป็ นภาวะแห่ งความสงบ ภาวะแห่งความสงบคือตั วตนที่
จริงแท้ ตั วตนทีจริงแท้เป็ นภาวะยั่ งยืน เมือรู้ว่าอะไรคือภาวะยั่ งยืน ก็จะเกิดความกระจ่ าง ผู ทไี่ ม่รู้ว่าอะไรคือความ
่ ่ ้
ยั่ งยืน มั กทาอะไรหุนหั นพลั นเเล่ น นามาซึ่งความหายนะในทีสุด
่
เมือรู้ว่าอะไรคือความยั่ งยืนแล้ ว ก็จะมีความใจกว้าง ความใจกว้างนามาซึ่งความเทียงธรรม ความเทียงธรรมที่
่ ่ ่
ปราศจากความลาเอี ยงคือภาวะแห่ งผู นา ผู นาพึงรู้ภาวะแห่ งฟา ภาวะแห่งฟาคือวิถีแห่งเต๋า เต๋าเป็ นภาวะยั่ งยืน ไม่
้ ้ ้ ้
เป็ นเภทภั ยต่อชีวิตทั้ งหลายแต่ประการใด (บทที่ 16)