2. Burlesco – z wł. śmieszny, zabawny
gatunek powstały we wczesnych latach
kina i znakomicie rozwijający się w okresie
filmu niemego. Charakteryzowały ją proste
sytuacje komiczne oparte na kontrastach w
obrębie świata przedstawionego i budowie
postaci. Opierała się na gagach,
dynamicznym ruchu i pantomimie
aktorskiej. Burleskę uprawiała cała plejada
wybitnych komików
3. Slapstick (z ang. slap + stick)
odmiana komedii, rozwijająca się z
powodzeniem w okresie kina niemego,
wywodząca się z tradycji wodewilu i
pantomimy
wzięty z drewnianych patyków (ang.
wooden sticks), którymi klowni uderzali
(ang. slap) o siebie aby wzbudzić brawa
publiczności. Podczas uderzania tym
urządzeniem z patyków w trakcie
cyrkowych przedstawień, były wytwarzane
trzaskające dźwięki
4. Komedia slapstickowa -
skojarzenia
komedia klapsów, uderzeń, bufonada
twórcy zachwyceni mogąc zrobić
publiczności kawał - „cisnąć w twarz
ciastko z kremem”
spontaniczne sekwencje z dużym udziałem
aktora przy wymyślaniu kolejnych gagów
szalone sekwencje pościgów z biegającymi
i skaczącymi policjantami oraz
„fruwającymi w powietrzu” komikami
satyra, ośmieszanie autorytetów
rytm i montaż kluczem, od mistrza i
pioniera rozwiązań montażowych Griffith’a
9. Konstrukcja fabularna
Komedia slapstickowa posiada budowę
dwuczęściową, z zawiązaniem akcji i
perypetiami fabularnymi w części pierwszej
oraz szaleńczymi pogoniami w części
drugiej
charakteryzuje ją anarchiczne poczucie
humoru, spiętrzenie absurdalnych sytuacji,
niesamowite tempo wydarzeń z dużą
ilością ruchu
postacie są mocno przerysowane, a także
przeżywają groteskowo niebezpieczne
przygody, często wykonują ewolucje
kaskaderskie
10. Mack Sennett
- ojciec burleski filmowej
pod tym pseudonimem próbował kariery śpiewaczej i
aktorskiej, występował także jako klown, tancerz i chórzysta
(prawdziwe nazwisko: Michael Sinnott)
człowiek-orkiestra: dawał pomysły filmów, grał, reżyserował,
montował, produkował
nadawał swoim burleskom sławne keystonowskie tempo
„Nasze filmy montowaliśmy w sposób jasny i czytelny,
zgodny z nauką Griffitha, starając się nadać im rytm”
Sennettowska rzeczywistość to farsowe sytuacje, klowni,
policjanci, plażowe dziewczyny, ludzie skarykaturowani w ich
życiu, losie i rozrywkach
Sennett nauczył kinowego widza patrzeć, kojarzyć,
przeżywać inaczej - szybciej i bardziej „mozaikowo”- niż w
ubiegłym wieku, odchodząc od burleski teatralnej
13. Harold Loyd
Kreował charakterystyczną postać
nieśmiałego okularnika, pakującego się
w niebezpieczne tarapaty
Od 1912 do lat 40. Lloyd zagrał w ok.
200 filmach - niemych i dźwiękowych,
m. in. Jeszcze wyżej (1923), Niech żyje
sport (1925)
W 1952 Harold Lloyd otrzymał
honorowego Oscara za wybitne role
komediowe
14.
15. „Jeszcze wyżej”
Safety Last, 1923
W Jeszcze wyżej Harold Lloyd wspina się
po ścianie wieżowca jednego z domów
towarowych. Na każdym piętrze Lloyd
oczekuje pomocy od specjalisty od
wspinaczki. Pomoc nie nadchodzi, a
bohater walczy z pojawiającymi się ciągle i
piętrzącymi trudnościami. Lloyd najczęściej
obywał się bez pomocy kaskaderów, a
przebywał często na wysokościach około
10m, gdzie wyczyniał swe akrobacje.
18. Buster Keaton
najwybitniejszy – Generał (1926)
zwany „człowiekiem o kamiennej twarzy”
inne tytuły:
Strach na wróble (1920), Rozkosze
gościnności (1923), Sherlock Junior
(1924), Marynarz na dnie morza (1924),
Buster i milion krów (1925)
19.
20. Charlie Chaplin
m. innymi: Charlie włóczęgą (1916),
Imigrant (1917), Pieskie życie (1918),
Brzdąc (1921), Paryżanka (1923),
Pielgrzym (1923), Gorączka złota
(1925), Cyrk (1928), Światła wielkiego
miasta (1931);
ostatni niemy film…
22. Bracia Marx
5-ciu: Leonard Marx (pseudonim - Chico), Adolph Marx (Harpo),
Julius Marx (Groucho), Milton Marx (Gummo), Herbert Marx
(Zeppo)
prekursorzy burleski intelektualnej, stanowiąc zgrany, zawsze
całościowo działający zespół, stworzyli nową koncepcję komizmu
filmowego
dwa pierwsze filmy Orzechy kokosowe (1923), Sucharki w
kształcie zwierząt (1930) były przeróbkami komedii muzycznych,
wystawianych uprzednio na Broadwayu
trzy następne, wyprodukowane już w Hollywood, a nie Nowym
Jorku, były oparte na oryginalnych scenariuszach: Małpi interes
(1931), Końskie pióra (1932) i Kacza zupa (1933)
w ,,MGM” ich filmy stały się bardziej kompromisowe, obok
bezprecedensowego nonsensu, współistniała akcja typu rewiowego,
mająca trafić do szerszego grona odbiorców – m.in. Noc w operze
(1935), Dzień na wyścigach (1937), Dom towarowy (1941) czy
Noc w Casablance (1946)
24. Odrodzenie, kontynuacje i
odwołania do gatunku
Komedia slapstickowa rozwinęła się w
tzw. komediach screwball z lat 1930 i
1940-tych
Różowa Pantera: Strzał w ciemności,
1964 (ang. A Shot in the Dark)
Film opowiadający o przygodach inspektora
Clouseau, niezdarnego stróża prawa. W tej roli Peter
Sellers
Jim Carrey w Ace Ventura Psi detektyw
(1993) oraz w Masce (1994)
animacje Looney Tunes, Tom & Jerry